Dom 2 marca 2023

Czym grozi pleśń w jedzeniu i w domu?

Autorka tekstu
  Dołącz do konwersacjiKomentarze

Gdy w domu jest zbyt wilgotno – może pojawić się pleśń. To z kolei często nie pozostaje bez wpływu na zdrowie. Skutki mogą być różne, nawet groźna infekcja grzybicza. Warto wiedzieć, jak pleśń się zachowuje, czym grozi i jak się jej pozbyć. A jeśli jest na żywności – należy całość po prostu wyrzucić. Dowiedz się, dlaczego.

Jakiś czas temu świat obiegła historia 37-letniej, mieszkającej w Australii Amie Skilton, która, mieszkając w domu pełnym pleśni, miała z powodu wydzielanych przez grzyby substancji zapaść na chorobę Alzheimera. Zapytani przez jedną z telewizji niezależni eksperci stwierdzili, że opisane przez kobietę reakcje nie są możliwe, a tak się składa, że pani sprzedaje instrukcje usuwania pleśni. Można więc podejrzewać oszustwo. Nie zmienia to faktu, że grzyby pleśni dla ludzkiego zdrowia obojętne nie są, choć nie wszyscy mieszkający w jej pobliżu będą odczuwali wyraźne objawy.

Grzyby produkują m.in. mnóstwo zarodników, które z łatwością przedostaną się do układu oddechowego. Mogą też emitować tzw. mykotoksyny. Jak podają eksperci, w obecności pleśni w pomieszczeniu, mogą pojawić się symptomy podobne do kataru, ból gardła, świszczenie podczas oddychania, pieczenie oczu, zmiany skórne. Szczególnie silne objawy mogą jednak występować u chorych na astmę czy u osób na pleśń uczulonych. Może pojawić się m.in. gorączka, spłycenie oddechu. Co więcej, kontakt z pleśnią może wywołać grzybiczą infekcję, na co szczególnie narażone są osoby z osłabioną odpornością i cierpiące na schorzenia płuc.

Niebezpieczny kropidlak

Jedną z częstszych chorób wywoływanej przez pleśń jest aspergiloza atakująca zwykle układ oddechowy. Wywołują ją grzyby z rodzaju Aspergillus (kropidlak) – stąd nazwa. Większość gatunków kropidlaków jest niegroźna, ale niektóre mogą dla wrażliwych osób stanowić zagrożenie, atakując układ oddechowy. W najgroźniejszych przypadkach infekcja może przedostać się do naczyń krwionośnych i innych części organizmu. Eksperci zalecają szybką wizytę u lekarza m.in. w tedy, gdy osoba z astmą zauważy zmiany w oddechu. Jeśli przy obniżonej odporności rozwinie się trudna do wytłumaczenia gorączka, skrócony oddech, kaszel z krwią, potrzebna jest natychmiastowa pomoc. W przypadku aspergilozy kluczowe jest bowiem szybkie rozpoczęcie leczenia. Wśród objawów choroby może też pojawić się kaszel, pocenie nocne, utrata wagi, kłopoty z zatokami, zmiany skórne, w tym pęcherze i owrzodzenia.

Niestety, podobnie jak w przypadku bakterii, także wśród chorobotwórczych pleśni pojawia się lekooporność. Według naukowców, przyczyna leży w dużej mierze w masowym stosowaniu grzybobójczych środków w rolnictwie. Mają one, niestety podobną budowę, do przeciwgrzybiczych leków. Niedawno na ten problem zwrócił uwagę zespół z Imperial College London, który zauważył, że u ludzi można wykryć obecną w środowisku naturalnym, odporną na leki pleśń Aspergillus fumigatus.

„Zrozumienie (…) genetycznych podstaw ewoluowania oporności na leki w grzybach wymaga pilnej uwagi. Powstająca oporność osłabia nasze zdolności do zapobiegania i leczenia wywoływanych przez nie chorób” – wyniki komentuje prof. Matthew Fisher, autor pracy, która ukazała się w piśmie „Nature Microbiology”. „Występowanie lekoopornej aspergilozy wzrosło z pomijalnych wartości przed 1999 rokiem do 3-40 proc. przypadków notowanych na terenie Europy. W tym samym czasie coraz więcej ludzi może być podatnych na zakażenie Aspergillus fumigatus ze względu na rosnącą liczbę osób poddawanych transplantacji komórek macierzystych lub narządów i leczonych lekami immunosupresyjnymi, a także cierpiących na choroby płuc, w tym poważne infekcje wirusowe” – dodaje ekspert.

Pleśń w żywności

Ale grzyby Aspergillus nie bytują wyłącznie na ścianach, podłogach i dachach. To właśnie one odpowiadają za powstawanie na starej i/lub źle przechowywanej żywności biało-zielonego nalotu.

Jak wyjaśnia Iwona Sajór na stronie Narodowego Centrum Edukacji Żywieniowej, niektóre Aspergillus wytwarzają aflatoksyny, szkodliwe substancje, które „przyczyniają się do powstawania wolnych rodników tlenowych, mogą powodować wady w rozwoju płodu, mutacje genów, uszkodzenia wątroby, nerek, układu nerwowego i odpornościowego”. Zostały zakwalifikowane przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem (IARC, International Agency for Research on Cancer) do silnych substancji rakotwórczych. Głównie chodzi o pleśń rosnącą na orzeszkach ziemnych, orzechach czy ziarnach. Dlatego w kraju zanieczyszczone aflatoksynami mogą być przede wszystkim importowane produkty, takie jak wymienione już orzeszki ziemne, orzechy brazylijskie, pistacje, kukurydza czy ryż oraz produkowane z nich przetwory (np. masło orzechowe). Ważne jest więc, aby kupować tego typu zakupy robić w sprawdzonych miejscach.

Jednak pleśń może wytwarzać różne toksyny. Dlatego, jeśli na żywności (pomidorze, porcji ryżu, chlebie) pojawi się choćby jedno ognisko pleśni, całą tę żywność należy wyrzucić. Odkrajanie zapleśniałego kawałka niewiele pomoże – szkodliwe związki już mogą się znajdować w pozostałej „zdrowo” wyglądającej części.

Zapalenie w mózgu

Jednocześnie cały czas rozpoznawane są nowe zagrożenia. Naukowcy z Hunter College, w eksperymentach na myszach zauważyli, że wdychanie przez nie zarodników pleśni może, aktywując układ odpornościowy, powodować zaburzenia pracy mózgu. Podanie zwierzętom do nosa zarodników grzyba Stachybotrys (grzyby znane z produkcji silnych mykotoksyn) wywoływało w hipokampie reakcję odpornościową, spadek produkcji nowych neuronów i związane z tym zaburzenia zdolności poznawczych, zachowania i przetwarzania emocji. Myszy miały m.in. problemy z pamięcią, szybciej reagowały na ból, zaczynały wykazywać objawy lęku.

„Ekspozycja na pleśń to wyraźny problem. Powodzie, przecieki budynków i rur skutkują rozpowszechnionym zanieczyszczeniem pleśnią. Nasze dane po raz pierwszy pokazują, że działanie zmierzonych ilości toksycznych oraz nietoksycznych zarodników pleśni aktywuje odpowiedź odpornościową w centralnym układzie nerwowym z towarzyszącymi jej dysfunkcjami poznawczymi i emocjonalnymi” – piszą autorzy publikacji, która ukazała się w magazynie „Brain, Behavior, and Immunity”.

Uwaga na wilgoć i ciepło

Pleśń jest w środowisku powszechna i do domu dostaje się na przeróżne sposoby – przez okna, wentylację, na ubraniach czy butach. To normalne. Jednak, jeśli zarodniki znajdą przyjazne dla siebie warunki, mogą się zadomowić i zacząć rozwijać. Grzyby lubią przy tym ciepło i wilgoć. Chętnie więc rosną w miejscach przecieków dachów czy okien lub tam, gdzie przy niewłaściwej wentylacji często skrapla się woda. Dom po powodzi czy mieszkanie po zalaniu to zatem raj dla pleśni. Różne gatunki grzybów mogą przy tym rosnąć na przeróżnych materiałach – drewnie, kartonie, materiałach izolacyjnych, tapecie, dywanie, nawet na farbie.

Na szczęście większe skupiska pleśni można łatwo dojrzeć nieuzbrojonym okiem, a niekiedy także wyczuć generowany przez pleśń zapach. Dobrze jest też szybko wykrywać nawet małe przecieki (na przykład z dachu), a także miejsca kondensacji pary wodnej. Jeśli gdzieś regularnie skrapla się woda, trzeba pomyśleć o lepszej wentylacji. Dobra wentylacja ma szczególne znaczenie w miejscach o wzmożonej wilgotności – np. w łazience czy w kuchni. Jeśli doszło do zalania budynku, konieczne jest właściwe osuszenie. Jeśli już pleśń pojawi się na jakichś elementach wyposażenia domu – na dywanie, wykładzinie, meblach, czy na płycie kartonowo-gipsowej, fachowcy twierdzą, że taki element trzeba wyrzucić. Całe pomieszczenie trzeba przy tym dobrze wyczyścić i osuszyć, aby uniknąć ponownego zapleśnienia. Z twardych powierzchni, takich jak ściany, zwykle pleśń da się usunąć specjalnymi do tego środkami, roztworem wybielacza, a w łatwiejszych przypadkach nawet wodą z mydłem. Niekiedy jednak warto pomyśleć o wezwaniu fachowca. Uwaga – należy pamiętać, aby wybielacza nie mieszać z innymi chemikaliami, ponieważ mogą się wtedy wydzielić szkodliwe gazy.

Umywalka – domek dla grzybów

Grupa z University of Reading odkryła niedawno, że „doskonałym” rezerwuarem grzybów w domach i innych budynkach są umywalki – szczególnie syfony w odpływowych przewodach. Z 250 przetestowanych umywalek, niemal wszystkie obfitowały w grzyby.

„Znaleźć grzyby w wilgotnym, ciepłym środowisku to nie jest niespodzianka. Jednak umywalki i syfony były dotąd pomijane jako potencjalne miejsca gromadzenia się tych mikroorganizmów. To może być naprawdę ważne odkrycie dla osób, które mają osłabiony układ odpornościowy, ponieważ pomoże im w unikaniu zakażeń oportunistycznymi patogenami chowającymi się w umywalkach, takimi jak grzyby Fusarium” – mówi kierujący badaniami dr Soon Gweon.

Badacze zwracają uwagę, że wiele z żyjących w odpływach grzybów jest odpornych na wysokie temperatury, niskie pH i niedostatek substancji odżywczych, a niektóre mogą nawet korzystać z mydła i innych detergentów charakterze źródła cennego węgla.

„Choć wyniki te nie oznaczają zagrożenia dla zdrowia w środowisku, w którym mieszkamy, w takich miejscach jak szpital czy dom opieki, gdzie znajduje się wiele osób z obniżoną odpornością, rezultaty te mogą wskazywać na poważne niebezpieczeństwo” – mówi dr Gweon. „Chcielibyśmy, aby opracowane zostały odpowiednie procedury czyszczenia, które ograniczą kolonizację przez grzyby umywalek i syfonów, szczególnie w miejscach, gdzie wiele osób używa jednej umywalki” – dodaje.

Można się domyślać, że środki czystości ze zdolnością do dezynfekcji przynajmniej w jakimś stopniu pomogą. Tymczasem, na co dzień lepiej pamiętać o utrzymaniu w domu odpowiednich warunków, a to utrudni grzybom zasiedlanie miejsc dla nich nieprzeznaczonych. Na pewno nie można zapomnieć o częstym wietrzeniu i odpowiednim przechowywaniu żywności.

Źródła:

Historia Amie Skilton w ABC: https://www.abc.net.au/mediawatch/episodes/mould/14043726
Poświęcony pleśni serwis Centers for Disease Control and Prevention: https://www.cdc.gov/mold/default.htm
Serwis CDC o infekcjach wywołanych pleśnią: https://www.cdc.gov/mold/invasive-mold-infections.htm
Witryna Mayo Clinic na temat aspergilozy: https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/aspergillosis/symptoms-causes/syc-20369619
Strona NCEŻ: https://ncez.pzh.gov.pl/choroba-a-dieta/aflatoksyny-w-zywnosci-a-rak-watroby/
Doniesienie na temat lekooporności grzybów: https://www.eurekalert.org/news-releases/950508
Praca naukowa na temat zaburzeń działania mózgu: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7231651/
Doniesienie na temat pleśni w syfonach: https://www.eurekalert.org/news-releases/973054
Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Obraz Robert Owen-Wahl z Pixabay

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Kultura 1 marca 2023

„Serce dębu” na VOD od 3 marca

Autorka tekstu
  Dołącz do konwersacjiKomentarze

W Dniu Dzikiej Przyrody – 3 marca, na platformy VOD trafi wspaniały film przyrodniczy „Serce dębu”.

Film będzie można oglądać na platformach: Premiery Canal+, Player.pl, Chili, Rakuten TV, TVP VOD, Cineman, Playnow.pl, Polsat Box Go, Mojeekino.pl, E-kino pod Baranami, Nowe Horyzonty

„Serce dębu” to spektakularny i wciągający film, który prezentując kolejne cztery pory roku, stanowi liryczną odę do życia, w którym głos zabiera wyłącznie natura!

Ten widowiskowy film ma niezwykłą, godną wszystkich filmowych nagród obsadę: wiewiórki, ryjkowce, sójki, mrówki, myszy polne… Intrygi pomiędzy kilkoma bohaterami rozgrywają się na przestrzeni różnych pór roku. Na tej roślinnej monadzie każdy ma do odegrania jakąś rolę. Na tym drzewie każdy ma swoje miejsce. Na czubku drzewa – sójka – jak woźny ostrzega, że zbliża się niebezpieczeństwo. U podnóża drzewa niekwestionowanym szefem jest wiewiórka. Pod ziemią polne myszy doświadczają zalania nory podczas raptownej burzy. Muszą odnaleźć wszystkich członków rodziny zanim zaczną zbierać żołędzie na zimę. Maleńkie ryjkowce miały szczęście podczas pogodowej anomalii. Patrząc z ich perspektywy – przeżyły najgorsze tsunami, jakie może sobie wyobrazić człowiek. Mieszkańcom dębu zagrażają też inne niebezpieczeństwa. Suspensu nie powstydziłby się Hitchcock.

Cały ten mały, tętniący życiem, brzęczący i cudowny wszechświat zależy od owego dostojnego drzewa. Poznajcie wpadających z wizytą przyjaciół, zbłąkanych wędrowców, czułych kochanków, złych sąsiadów oraz bezwzględne drapieżniki. Zanurzcie się wszystkimi zmysłami w ten cudowny mikrokosmos.

ZWIASTUN VOD

 

 

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Emocje 1 marca 2023

Dzieci i młodzież pod wpływem internetowych zdjęć

Autorka tekstu
  Dołącz do konwersacjiKomentarze
Aż 62 proc. nastolatek i nastolatków uważa, że tylko atrakcyjne osoby mogą coś osiągnąć – wynika z badania Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Nieograniczony dostęp do internetu i aktywność młodych ludzi w mediach społecznościowych sprawia, że siła jego rażenia jest jeszcze większa. Młodzi za internetowe wzorce urody płacą coraz większą cenę.

Z badań przeprowadzonych przez  Fundację Dajemy Dzieciom Siłę w 2021 r. wynika, że 23 proc. nastolatków obecnych jest w social mediach non stop, a 69 proc. od kilku do kilkunastu razy w ciągu doby. To, co tam oglądają, ma wpływ na ich nastrój, zachowanie i sposób myślenia o sobie.

Nasze babcie mawiały: „Nie szata zdobi człowieka”. Młode pokolenie miałoby trudność z identyfikowaniem się z tym powiedzeniem.

„Nasze badania pokazują naprawdę smutny, wręcz dramatyczny obraz tego, jak nastolatki mają się ze sobą: co trzecia dziewczyna (33 proc.) i co piąty chłopak (21 proc.) czują presję, by wyglądać lepiej. Dla wielu ciało staje się wrogiem, odbicie w lustrze albo wizerunek na zdjęciu budzi frustrację, niechęć, przygnębienie, a nawet nienawiść” – mówi psychoterapeutka Ewa Dziemidowicz, ekspertka ds. bezpieczeństwa dzieci i młodzieży w internecie z Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę (FDDS).

Fundacja opublikowała raport dotyczący wpływu korzystania z social mediów na postrzeganie swojego ciała przez nastolatki/ów. Wynika z niego m.in., że:

  • Co trzecia nastolatka (33 proc.) i co piąty nastolatek (21 proc.) korzystając z mediów społecznościowych czuje presję, żeby poprawić swój wygląd
  • 43 proc. dziewcząt i 22 proc. chłopców stosuje filtry lub inne metody poprawiające wygląd na zdjęciu przed jego publikacją w internecie.
  • 37 proc. nastolatków po opublikowaniu zdjęcia/filmiku, na którym się znajduje, stresuje się tym, jak zostanie ono ocenione.
  • 43 proc. dziewcząt chciałoby na co dzień wyglądać tak, jak wygląda na zdjęciach publikowanych w internecie (wśród chłopców 27 proc.).
  • 32 proc. nastoletnich osób chciałoby wyglądać tak, jak osoby z sieci, których profile śledzi (wśród dziewcząt 38 proc.).
  • Co piąta osoba nastoletnia (20 proc.) uważa, że z powodu wyglądu ma małe szanse na popularność w sieci.
  • 30 proc. nastoletnich osób doświadcza w sieci hejtu z powodu wyglądu.
  • 9 proc. nastolatków deklaruje, że nienawidzi swojego ciała.

Jak mnie widzą, tak się czuję

Zamieszczając zdjęcia czy filmiki nastolatki wystawiają się na ocenę – z jednej strony czekają na nią, z drugiej stresują się tym, jak będą odebrane, czy te materiały zyskają wystarczającą liczbę pozytywnych reakcji, a jeżeli nie, to czy nie lepiej byłoby je stamtąd usunąć. To sprawia, że wielu z nich co chwilę sprawdza, jak to, co wrzucili do sieci, jest ocenione. W rezultacie jakaś część uwagi cały czas pozostaje przy tym, co się dzieje w mediach społecznościowych.

„Internet to przestrzeń, gdzie dziś młodzi ludzie tworzą swoją tożsamość, eksperymentują zarówno z tym, kim mogą być, jak i z tym, jak zostanie to ocenione. Kiedy zmienią fryzurę, zastosują nowy makijaż czy zdecydują się na zmianę stylu – pierwsza weryfikacja często wydarza się w sieci. To stamtąd dowiadują się czy to jest ok, czy nie, i jak inni ich postrzegają. Często to opinia osób, których nawet nie znają, bo mają wśród znajomych osoby, których nigdy nie spotkali i znają tylko on-line. I to ci ludzie swoimi reakcjami sprawiają, że nastolatek czuje się ze sobą dobrze albo niedobrze, atrakcyjnie albo nieatrakcyjnie” – zwraca uwagę terapeutka.

Z badania wynika, że 15 proc. nastolatków uważa, że wygląda gorzej niż większość jego kolegów, 21 proc. deklaruje, że chciałaby wyglądać „bardziej normalnie”, zaś 11 proc chętnie skorzystałoby z operacji plastycznej. 18 proc. deklaruje, że wstydzi się tego, jak wygląda (ale wśród ofiar hejtu to aż 29 proc.).

Najlepsza wersja mnie trafia do sieci

Najpopularniejszym medium społecznościowym wśród młodych ludzi jest obecnie Instagram – korzysta z niego 70 proc. nastolatków, a wielu z nich ma dwa konta: oficjalne, którym dzielą się ze swoimi rodzicami, i coraz częściej też z dziadkami, i drugie, które jest ich wizytówką, miejscem, do którego zapraszają nowo poznane osoby i na którym kreują wizerunek kogoś, kim chcieliby być, a niekoniecznie kogoś, kim są.

„Instagram to miejsce, w którym pokazuje się najlepszą wersję siebie, nie umieszcza się tam zdjęć przypadkowych, tylko te starannie wybrane, w fajnym outficie, dobrze wystylizowane” – mówi Ewa Dziemidowicz.

Żeby to kontrolować i mieć jakiś wpływ, 1/3 nastolatków przed publikacją zdjęcia w internecie stosuje filtry lub inne metody poprawiające wygląd (wśród dziewcząt odsetek ten wynosi 43 proc.).

„Co ciekawe, obecnie nie jest dobrze widziane, gdy osoby publikujące swoje zdjęcia retuszują je lub wykorzystują upiększające filtry. Lepiej, aby nie było to widoczne, dlatego niektórzy powtarzają zdjęcie tyle razy, aż będzie zadowalające – raport wykazał, że nastolatek robi średnio 14 zdjęć zanim wybierze się to najbardziej atrakcyjne i podzieli się nim ze znajomymi. W internecie jest też dużo inspiracji, które pokazują, jak osiągnąć pożądany efekt, czyli jak stanąć, jak się wygiąć, jak doświetlić jak ustawić ciało, żeby ono wyglądało jak najlepiej” – mówi specjalistka.

34 proc. nastolatków chciałoby na co dzień wyglądać tak, jak na zdjęciach publikowanych w internecie (wśród dziewcząt to jest 43 proc.).

To o tyle niepokojące, że oznacza, iż młodzi ludzie nie tylko porównują się aktorami, influencerami czy modelkami, ale też że odczuwają niezadowolenie widząc siebie w lustrze bez efektów specjalnych. Budzi to w nich  frustrację i pragnienie wyglądania inaczej.

„Ponieważ młodzi ludzie na co dzień mają do czynienia z ogromną ilością obrazów, to naturalne, że zostają one włączone do ich wewnętrznego systemu wartości i przez pryzmat tego postrzegają świat. Jeżeli coś odbiega tego, co kulturowo uważane jest za atrakcyjne, promowane czy pożądane, to budzi to wśród młodych ludzi uczucie smutku, frustracji, złości spowodowane tym, że wyglądają inaczej, mniej ładnie, mniej atrakcyjnie, bo nie spełniają standardów narzuconych przez kulturę promujących szczupłość czy umięśnienie” – wyjaśnia specjalistka.

„Ładny ma lepiej”

Wygląd jest dla młodych osób niezwykle ważny, nie tylko dlatego, że kultura promuje wagę wyglądu, ale dlatego, że mają one przeświadczenie, że tylko atrakcyjne osoby mogą coś osiągnąć – uważa tak aż 62 proc. młodych osób. Dla nastolatków wygląd sklejony jest atrakcyjnością. Połowa z badanych zgadza się z tym, że atrakcyjnym osobom łatwiej jest znaleźć przyjaciół, ponad 40 proc. – że ładne osoby są o wiele szczęśliwsze.

„Weźmy pod uwagę, że mówimy o nastolatkach, czyli ludziach w takim momencie w życiu człowieka, gdy przynależność do grupy jest bardzo ważna, a potrzeba akceptacji ze strony innych osób ogromna” – zwraca uwagę  terapeutka.

Jak dorośli mogą pomóc

  • Edukacja od najmłodszych lat. To ważne, by uczyć młodych ludzi krytycznej analizy mediów – im wcześniej pokażemy te mechanizmy, wyjaśnimy, w jaki sposób te wzorce wpływają na myślenie o sobie, tym będzie to skuteczniejsze.

„Z naszych badań wynika, że młodzi ludzie chcieliby mieć zajęcia, które dotyczą wyglądu i samopoczucia, ale też hejtu związanego z wyglądem. Mniej więcej w wieku licealnym zaczynamy uczyć się krytycznej analizy mediów, ale często wtedy już te uwewnętrznione obrazy są na tyle silne, że trudno jest to zmienić, zaproponować alternatywę czy przeciwwagę” – mówi terapeutka.

  • Wszystko zaczyna się w domu. To w rodzinie młoda osoba uczy się podejścia do swojego ciała. To, w jaki sposób rodzic wchodzi w interakcję z ciałem dziecka, w jaki sposób odpowiada na jego potrzeby, ile jest tym czułości, otwartości, bliskości, kształtuje go. Jeżeli rodzic potrafi troszczyć się o swoje ciało, to dziecko też się tego uczy. Jeżeli w rodzinie jest dużo krytycyzmu wobec siebie czy wobec innych, komentarzy typu: „Bartek to chyba zaczął dojrzewać, bo ma tyle pryszczy” , „Ona to chyba przytyła”,  „Paweł powinien się wstydzić tak wychodzić z domu”, ale także wobec siebie: „Jak ja brzydko wyglądam” – to tworzy krytyczną atmosferę i uczy młodych ludzi krytycznego patrzenia na ciało i wygląd swoje i innych.
  • Dostęp do różnorodnych treści. Niezwykle ważna jest tzw. medialna dieta. Warto wspierać młodych ludzi, żeby zadbali o to, by na ich profilach pojawiały się różne rzeczy, by obserwowali także osoby, które budują swoją popularność nie na wyglądzie, ale na swoich działaniach, na tym, co robią.

„Kiedy mamy dostęp tylko do profili, które pokazują idealne wizerunki, trafiamy do bańki medialnej i zapominamy, jak wygląda „normalny”, niewyretuszowany człowiek. To udowodnione, że poszerzenie swojej „medialnej diety” pozytywnie wpływa na samopoczucie osób, które przeglądają media społecznościowe” – mówi Ewa Dziemidowicz.

  • Pozytywne treści. Warto wypełnić swój profil tym, co wywołuje uśmiech na twarzy i sprawia, że polepsza nam się nastrój: zwierzęta, piękne widoki, sztuka.
  • Promowanie ciałopozytywności (czyli „Akceptuję swoje ciało takie, jakim ono jest”) i ciałoneutralności („To, jak się ze sobą czuję, nie ma nic wspólnego z tym, jak wyglądam”).

„Chodzi o to, by ciało nie było w centrum uwagi – składamy się z wielu elementów i cielesność jest tylko jedną z nich. Nie potrzebuję się na niej opierać, w związku z tym mogę czuć swoje ciało, zamiast na nie patrzeć. Mogę myśleć o swoich nogach, że są silne i dzięki temu mogę chodzić po górach, albo tańczyć, a nie, że nie są wystarczająco szczupłe. Przekierowuję swoją uwagę z wyglądu na możliwości ciała: mam sprawny nos, dzięki czemu czuję piękne zapachy, mam dobry wzrok, mogę więc widzieć piękną wiosnę itd. Takie przeformułowanie patrzenia może być odpowiedzią na wszechobecną presję dotyczącą wyglądu” – radzi terapeutka.

  • Zrezygnujmy z komplementów wobec wyglądu. Gdy w przestrzeni, w której funkcjonujemy, dużo się mówi o wyglądzie, nasze samopoczucie związane jest z wyglądem. A im jest niższe, tym więcej negatywnego myślenia o sobie, między innymi dlatego że wygląd stawiamy w centrum i on staje się najważniejszy. Ćwiczmy więc komplementowanie w inny sposób: zamiast „Jesteś piękna” – „Lubię z tobą rozmawiać”, „Kiedy jestem z tobą, inspirujesz mnie do działania” itd.

„Komplementy, które mają sprawić przyjemność często tak nie działają. Gdy ktoś źle się ze sobą czuje, powodują wewnętrzny dialog, w którym ta osoba nie zgadza się z tym stwierdzeniem i myśli sobie (albo też mówi to na głos): „To nieprawda, zobacz właśnie, że jestem gruba, właśnie, że mam duży nos i to nie jest ładne” – zwraca uwagę specjalistka.

  • Uczymy młodych ludzi jak reagować na hejt. Szczególnie, że kiedy jest się nastolatkiem, jest go dużo i trudno mu się nie poddać. Zdarza się, że komentarz, który młoda osoba usłyszała w 2 klasie szkoły podstawowej wpływa na nią w kolejnych latach i uczucie, które miała wtedy, towarzyszy jej cały czas.
  • Omawiane badanie pt. „Wpływ korzystania z social mediów na postrzeganie swojego ciała przez nastolatki/ów zostało przeprowadzone metodą CAWI wśród dzieci i młodzieży w wieku 13-17 lat (N=600) w 2021 roku.

Źródło:

Webinar „Ciało nie określa – jak przeciwdziałać szkodliwym wzorcom urody” zorganizowany przez Dział Edukacji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty , 11 kwietnia 2022r.

Strona internetowa Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Zdjęcie:Obraz Mircea – All in collections z Pixabay

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close