Jesień i zima to pory roku, które wyjątkowo ukochały sobie drobnoustroje. Nietrudno wtedy o infekcję, która często objawia się w postaci bólu gardła. I nie jest to coś przyjemnego, bo zazwyczaj “trzyma” kilka dni, nasila się podczas kaszlu lub jedzenia, powodując przykre uczucie drapania, kłucia, silnego bólu. Nie zawsze mamy pod ręką preparaty apteczne, aby ulżyć sobie w cierpieniu i skrócić czas trwania dolegliwości. Szczęśliwie nasze babcie znały stare, ale skuteczne sposoby na łagodzenie i leczenie bólu gardła. Bardzo proszę, zebrałam je dla Was w tym miejscu:

1. Naturalne płukanki

Płukanki to chyba pierwszy sposób, po który większość chorych sięga w przypadku bólu gardła. To proste i przynoszące szybką ulgę rozwiązanie. Możemy wykorzystać do nich różnego rodzaju zioła, takie jak: lipa, majeranek, szałwia, rumianek, dziki bez. Ale równie dobrze zdziała płukanka z miodu. Można sięgnąć po tradycyjną płukankę z solą lub wodą utlenioną, choć coraz częściej podnoszą się głosy, że antybakteryjne, ale drażniące działanie tych substancji działa raczej na niekorzyść gardła. Jak zrobić płukankę? Zioła (torebkę lub dwie łyżeczki suszu) należy zalać połową szklanki wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem przez 15 minut. Gdy płyn osiągnie temperaturę ciała, można wypłukać nim gardło. Łyżkę miodu dodajemy już do wystudzonej wody, aby nie niszczyć jego antybakteryjnego i antywirusowego działania.

2. Inhalacje

Inhalacja, czyli wdychanie gorącej pary z odpowiedniego roztworu, to dobry sposób na nawilżenie gardła, ale i ulgę w katarze oraz kaszlu. Do inhalacji można wykorzystać napar z wyżej wymienionych ziół, dodatku aptecznych olejków eterycznych lub soli. Do miski wlewamy parujący płyn, pochylamy się nad naczyniem i nakrywamy głowę ręcznikiem, by para nie uciekała. Jeśli w domu macie nebulizator, można wykorzystać sól fizjologiczną w ampułkach. Po inhalacji należy przebywać w cieple, by dodatkowo się nie zaziębić.

3. Kisiel

Popijanie kiślu, najlepiej z siemienia lnianego, pozwala na złagodzenie bólu gardła i otulenie go cieniutką warstwą ochronną. Łyżkę nasion siemienia zalewamy szklanką wody i gotujemy przez kwadrans. Następnie studzimy je i pijemy. Jeśli nie lubicie siemienia, możecie ugotować zwykły kisiel, podziała podobnie, choć w mniej naturalny sposób.

4. Ssanie miodu

Wspominałam już wyżej o antybakteryjnym i antywirusowym działaniu miodu. Miód jest niezastąpiony także w leczeniu bólu gardła. Wystarczy kilka razy dziennie nałożyć łyżeczkę słodkiej mazi i ssać ją powoli. Jeśli nie lubicie nadmiaru słodkości, możecie rozpuścić łyżkę miodu w szklance ciepłego, ale nie gorącego mleka. Tradycyjnym sposobem można wcisnąć do kubka ząbek czosnku, który również jest naturalnym antybiotykiem. Aha, nie zapominajcie o domowym syropie z cebuli 🙂

5. Ciepłe okłady

Nigdy nie zapomnę, jak babcia w przypadku bólu gardła (także podczas zachorowania na świnkę) okładała moje gardło ziemniakami. Po prostu gotowała kilka sztuk w mundurkach, a gdy były miękkie, tłukła je i wkładała do czystej lnianej ściereczki. Ciepło utrzymywało się długo, dopóki ziemniaki nie ostygły. Do dziś pamiętam tę ulgę, od razu po przyłożeniu ciepłego kompresu. Wam też polecam wypróbować tę prostą i starą metodę.

Dzieciaki często proszą mnie o ciasto. Czasem jest to trudno wykonalne, bo na przykład w lodówce pustki. I co tu zrobić. Podejrzewam, że nie tylko ja jestem w takiej sytuacji, dlatego dziś specjalnie dla Was przepis na ciasto z dwóch jajek.

Składniki:

• 3 szklanki mąki
• 4 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia
• 5 łyżek kakao
• 1,5  szklanki cukru pudru
• 1 tabliczka gorzkiej czekolady, lub 10 sztuk cukierków tofii
• 2 szklanki mleka
• 2 jajka
• 2/3 szklanki oleju
• aromat waniliowy, lub cukier wanilinowy

Przygotowanie:

1. Suche składniki, czyli mąkę, kakao, proszek do pieczenia, cukier puder, cukier waniliowy dokładnie mieszam w jednej misce.
2. Do drugiej miski daję mokre składniki, czyli mleko, jajka i olej i dokładnie mieszam za pomocą miksera.
3. Do pierwszej miski z suchymi składnikami wlewam wymieszane mokre i za pomocą łopatki dokładnie mieszam. Nie zdziwcie się, że ciasto będzie bardzo gęste.
4. Na koniec wrzucam czekoladę w kawałkach lub pokrojone cukierki toffi.
5. Całość wykładam na prostokątną blachę wyłożoną papierem do pieczenia.
6. Ciasto piekę w temperaturze 200 C stopni około 30 minut.

Najlepiej podawać ciasto kiedy jest lekko ciepłe, wtedy zawarta w nim w czekolada i cukierki, w się rozpływają. Ciasto jest sycące. Jeśli chcecie go przechować na drugi dzień, warto go czymś przykryć by się nie wysuszyło.

P.S. Jakie dziś ciasto u Was? Podzielcie się przepisem, a ja chętnie podejmę się wyzwania!

Zdjęcia: Agnieszka

Matematyka to, nie oszukujmy się, niezbyt lubiany przedmiot w szkole. U większości uczniów problemy biorą się z braku systematyczności i nawarstwiających się zaległości. Jednak coraz częściej pada hasło: dyskalkulia.

Dyskalkulia istnieje naprawdę, nie jest kolejnym „dys-wymysłem” dla niechętnych nauce dzieci. Jednak umówmy się, nie każde dziecko, które nie umie liczyć, jest dyskalkulikiem. Szacuje się, że jest nim maksymalnie co dwudziesty uczeń, czyli w klasie może być statycznie jeden, góra dwóch dyskalkulików. Zanim przypniemy dziecku taką łatkę i „odpuścimy” naukę matematyki, sprawdźmy, czym naprawdę jest dyskalkulia.

Dyskalkulia niejedno ma imię

Dyskalkulia operacyjna jest dokładnie tym, co mamy na myśli mówiąc o dyskalkulii. Objawia się wzmożonymi trudnościami w wykonywaniu prostych operacji matematycznych, w efekcie czego uczeń np. dodaje, zamiast odejmować, nie jest w stanie wykonać prostego działania w pamięci, liczy na palcach itp. Oczywiście nie wystarczy, by dziecko raz dodało, zamiast odjąć, żeby mówić o dyskalkulii. Pomyłki zdarzają się każdemu.

Dyskalkulia graficzna często idzie w parze z dysleksją i dysgrafią. Osoba cierpiąca na takie zaburzenie nie potrafi prawidłowo zapisywać dużych liczb, stosuje własne, niezgodne z jakimikolwiek zasadami, sposoby ich pisania. Problem na ogół zaczyna się przy liczbach trzycyfrowych i większych.

Dyskalkulia werbalna (słowna) objawia się trudnościami w nazywaniu liczb, używaniu liczebników, określaniu kolejności (od najmniejszego do największego lub odwrotnie), skojarzeniu symboli z odpowiednimi działaniami matematycznymi.

Dyskalkulia leksykalna objawia się trudnościami w odczytywaniu liczb i symboli matematycznych. Dziecko widzące znak „+” może uznać, że chodzi o odejmowanie.

Dyskalkulia wykonawcza wbrew pozorom nie ma nic wspólnego z wykonywaniem działań matematycznych. Dzieci cierpiące na ten rodzaj zaburzenia nie potrafią prawidłowo korzystać z przedmiotów służących do nauki matematyki, np. patyczków. Dyskalkulik wykonawczy nie poradzi sobie z ułożeniem ich od najmniejszego do największego, określeniem, który jest grubszy, który cieńszy itp.

Dyskalkulia ideognostyczna objawia się trudnościami w rozumieniu zależności matematycznych. Czyli w praktyce – uczeń przepisze prawidłowo działania z tablicy, odczyta je i nazwie poprawnie, ale nie będzie w stanie przyswoić sobie prostej zależności, że w dziesiątce mieszczą się dwie piątki. Tacy uczniowie mają też problemy z określeniem zależności „o jeden mniejsze” lub „o jeden większe”.

„Życiowe” skutki dyskalkulii

Zanim dojdziemy do wniosku, że nie każdy musi być wybitnym matematykiem (bo faktycznie nie musi) i odpuścimy dziecku naukę matematyki (bo przecież jest dyskalkulikiem), sprawdźmy, jakie są skutki dyskalkulii w życiu codziennym.

Do najczęściej spotykanych problemów wynikających właśnie z dyskalkulii zalicza się:

– problemy z prawidłowym odczytaniem rozkładu jazdy,

– problemy z odczytywaniem godziny na zegarze,

– problemy z gotowaniem (przepisy są naszpikowane liczbami!),

– problemy z zapamiętywaniem dat (można by zaryzykować, że co drugi mężczyzna to dyskalkulik 😛 )

– problemy z korzystaniem z karty płatniczej (trudność z zapamiętaniem i prawidłowym wprowadzeniem kodu PIN)

– problemy z płaceniem gotówką,

– problemy z orientacją przestrzenną.

Dyskalkulia – czy to się leczy?

Dyskalkulia ma podłoże genetyczne i nie można jej raz na zawsze wyeliminować. To, co można, to pomóc dziecku w pracy nad radzeniem sobie z nią. Podobnie jak dyslektyk zawsze będzie dyslektykiem, tak dyskalkulik zawsze będzie dyskalkulikiem. Co w praktyce oznacza, że musi pracować dwa razy więcej niż jego rówieśnicy, taki los.

Oprócz typowych zajęć reedukacyjnych, które są dziecku potrzebne, w terapii dyskalkulii wykorzystuje się inne metody, które przy odrobinie uporu można potraktować jako fajną zabawę:

– rysowanie bądź odwzorowywanie figur geometrycznych,

– pisanie jednocześnie prawą i lewą ręką,

– odnajdywanie ukrytych symboli matematycznych i liczb na obrazkach,

– rozwiązywanie rebusów,

– rozwiązywanie labiryntów,

– wykreślanki

i inne tego typu zabawy, które pozwolą dziecku, a w przyszłości dorosłej osobie, na swobodne funkcjonowanie w świecie.