Moje dziecko ciągle płacze” – pod tym zdaniem mógłby się podpisać niejeden rodzic. Czy krzykliwe niemowlę to powód do niepokoju? A może to po prostu skoki rozwojowe?

Spis treści:

Dlaczego niemowlę ciągle płacze?

Krzykliwe niemowlę – skąd to się bierze?

Skoki rozwojowe – objawy, które warto znać

Jak uspokoić nerwowe niemowlę?

Niespokojny maluch – jak radzić sobie ze skokami rozwojowymi?

Dlaczego niemowlę ciągle płacze?

W rozwój malutkiego dziecka wpisany jest płacz – w ten sposób maluch, który nie potrafi jeszcze mówić, komunikuje się ze światem. Niemowlę płacze, gdy jest głodne lub przejedzone, zimno mu albo gorąco, kiedy jest zmęczone, źle się czuje, tęskni, przestraszyło się, potrzebuje bliskości, a nawet… z nudów.

Krzykliwe niemowlę – skąd to się bierze?

Niektórzy rodzice mają jednak wrażenie, że ich pociecha w kółko płacze i płacze. Zwykle w takich sytuacjach pomaga obecność matki i/lub ojca, zmiana pieluszki, ubranka, wyjście na spacer, nakarmienie brzdąca, zabawa albo utulenie. Krzykliwe niemowlę to nie zawsze powód do niepokoju: dziecko może po prostu mieć taki temperament i potrzebować więcej uwagi niż inne maluchy (nieprzypadkowo o niektórych dzieciach mówi się, że są „nieodkładalne”).

Jeśli jednak płacz jest w żaden sposób niemożliwy do opanowania, warto skonsultować się z lekarzem i sprawdzić, czy dziecku coś nie dolega.

Skoki rozwojowe – objawy, które warto znać

Nerwowe niemowlę może właśnie przechodzić skok rozwojowy. Skoki rozwojowe to tzw. kamienie milowe w rozwoju małego człowieka, których wystąpienie poprzedza zmiana w zachowaniu. Dziecko uczy się wtedy nowych umiejętności, intensywnie rozwijają się zmysły oraz intelekt.

Skoki rozwojowe – objawy: problemy z zasypianiem, częste pobudki, marudność, rozdrażnienie, płaczliwość, napady złości, domaganie się ciągłej uwagi dorosłych, „nieodkładalność” (dziecko chce być ciągle noszone). Rodzice mogą mieć wrażenie, że dziecko „zmieniło się na niekorzyść” albo zapomniało nauczonych wcześniej zachowań oraz czynności.

Skoki rozwojowe w pierwszym roku życia:

• 1. skok rozwojowy (ok. 5. tygodnia) – maluch interesuje się przedmiotami, dźwiękami, częściej się uśmiecha, reaguje na zapach, dotyk,
• 2. skok rozwojowy (ok. 8. tygodnia) – maluszek zaczyna dźwigać główkę, zmienia pozycję ciała, próbuje łapać przedmioty, macha rączkami i nóżkami,
• 3. skok rozwojowy (3. miesiąca) – dziecko szuka źródła dźwięku, reaguje uśmiechem na uśmiech, wkłada przedmioty do buzi,
• 4. skok rozwojowy (ok. 5. miesiąca) – rozumie pojedyncze słowa, reaguje na własne imię, przekłada przedmioty z ręki do ręki, rzuca rzeczy na podłogę,
• 5. skok rozwojowy (ok. 6. miesiąca) – reaguje płaczem na obce twarze, próbuje siadać i/lub raczkować, niekiedy macha na pożegnanie,
• 6. skok rozwojowy (ok. 8–9. miesiąca) – niemowlę intensywnie rozwija się emocjonalnie (np. okazuje uczucia ulubionym zabawkom),
• 7. skok rozwojowy (ok. 10. miesiąca) – okres intensywnego rozwoju wszystkich zmysłów; dziecko doskonali umiejętności fizyczne.

Jak uspokoić nerwowe niemowlę?

Jeśli dziecko płacze, krzyczy, źle śpi, zaczynamy od podstawowych rzeczy: przewijamy, karmimy, zmieniamy ubranko. Gdy najważniejsze potrzeby fizjologiczne maluszka zostaną zaspokojone, czas zmienić otoczenie (wyciągnąć z łóżeczka albo pójść na spacer) – dziecko może się nudzić i być ciekawe świata. Na pewno jednak najważniejsza w tym czasie jest obecność i bliskość rodzica/rodziców.

Na nerwowe niemowlę może dobrze zadziałać metoda 5S Harveya Karpa, czyli: spowijanie (swaddling), stabilna pozycja na boczku/brzuszku (side/stomach position), szuszanie (shushing sounds), skołysanie (swinging) oraz ssanie (sucking).

Niespokojny maluch – jak radzić sobie ze skokami rozwojowymi?

Przede wszystkim warto mieć świadomość, że skoki rozwojowe wpisane są w pierwsze miesiące życia dziecka – i są czymś naturalnym, choć wymagają od rodziców sporo cierpliwości. Pierwsze lata to okres najintensywniejszego rozwoju: coś takiego już nigdy potem nie będzie miało miejsca! Dlatego rodzice powinni zachować spokój i postarać się traktować swoją pociechę z wyrozumiałością.

Ewa Podsiadły-Natorska

Materiał od partnera zewnętrznego

Czop śluzowy to kolejne zagadnienie związane z ciążą i porodem. Wzbudza zainteresowanie wśród przyszłych mam, które często martwią się o to, czy zauważą jego odejście, a jeśli tak, to jak długo po tym może nastąpić poród. Co warto o tym wiedzieć?

Czym jest czop śluzowy?

Czop śluzowy (korek śluzowy, czy też czop Kristellera) to wydzielina, która zbiera się u ujścia szyjki macicy od początku ciąży, przybierając formę „korka”. Jest to twór uszczelniający, który zabezpiecza dziecko przed ryzykiem kontaktu ze szkodliwymi drobnoustrojami z zewnątrz. Dzięki niemu rozwijający się maluch jest dobrze chroniony przed rozwojem infekcji, która mogłaby zagrażać jego zdrowiu, a nawet życiu. Jeśli przydarzy się, że w trakcie trwania ciąży część uformowanego czopa ulegnie uszkodzeniu, zostaje on uzupełniony wydzieliną z pochwy. Jeśli dojdzie do jego wydalenia pod koniec ciąży, oznacza to, że szyjka macicy zaczęła się skracać, przygotowując się do porodu.

Jak rozpoznać czop śluzowy?

To nie zawsze jest proste do zaobserwowania, ponieważ bywa, że czop śluzowy odchodzi np. podczas wizyty w toalecie, co pozostaje niezauważone. Najczęściej przy jego odejściu przyszłe mamy zauważają na bieliźnie gęstą i bardzo obfitą wydzielinę delikatnie podbarwioną krwią. Krew w tym przypadku nie stanowi sygnału alarmowego, ponieważ wynika z uszkodzenia niewielkich naczyń krwionośnych w szyjce macicy. Czop może odejść w jednym kawałku, przypominając korek, lub „na raty”. Warto przy tym wiedzieć, że kolor korka śluzowego nie w każdym przypadku jest taki sam. Może być on bardziej przezroczysty lub mieć zabarwienie różowe, brązowe, beżowe, czy nieco żółtawe. Zdecydowanie nie powinien mieć zielonego koloru. W takim przypadku może oznaczać infekcję lub wynikać z jeszcze innych przyczyn. Wszelkie wątpliwości odnośnie do koloru czy zapachu wydzieliny należy skonsultować z lekarzem ginekologiem.  

Czy po odejściu czopu trzeba od razu jechać do szpitala?

Czop śluzowy odchodzi pod koniec ciąży, ale równie dobrze może się to stać na kilka godzin, jak i na kilkanaście dni przed porodem. To indywidualna sprawa każdej kobiety. Zauważenie odejścia czopu jest jednym z objawów nadchodzącego porodu, ale nie jest jednoznaczne z koniecznością udania się do szpitala.

Natomiast to, co powinno skłonić do pilnej konsultacji ze specjalistą, to odejście czopa przed 36. tygodniem ciąży, oraz w przypadku, gdy jest on krwisty i pojawiły się nagłe, silne skurcze.  

Co jeszcze może świadczyć o zbliżającym się porodzie?

Warto jeszcze przypomnieć, że poza odejściem korka śluzowego, pojawiają się inne objawy, takie jak: obniżenie brzucha, skurcze przepowiadające, ból brzucha kojarzący się z bólem miesiączkowym, oraz ból z krzyża. Takie objawy zbliżającego się porodu trudno jest przegapić. 

Źródło zdjęcia: https://www.pexels.com/pl-pl/zdjecie/rece-kobieta-siedzenie-dywan-7155528/

Obecnie z coraz większą świadomością i odpowiedzialnością podchodzimy do kwestii oszczędnego używania wody i energii. Wiemy bowiem, jak duże znaczenie ma to dla świata naszego oraz tego, jaki pozostawimy naszym dzieciom. Aby skutecznie pracować na lepsze jutro, warto w proces oszczędzania zaangażować również najmłodszych, którzy już od wczesnych lat powinni dowiadywać się, w jaki sposób przyczynić się do poprawy kondycji naszego środowiska.  

Oszczędnie całą rodziną – od czego zacząć? 

Aby zaszczepić w dzieciach świadomość i odpowiedzialność za środowisko, zarówno w ujęciu globalnym, jak i lokalnym, należy rozpocząć naukę w sposób umiejętny. Przede wszystkim warto przekazywanie wiedzy połączyć z ciekawymi grami lub zabawami, dzięki którym już nawet kilkulatek zainteresuje się wspomnianym tematem. Zamiast więc od razu zarzucać dziecko obowiązkiem sortowania odpadów czy prawidłowego używania zmywarki zamiast zlewu, zacznijmy do nauki grupowania klocków, misiów i puzzli po zakończonej zabawie. Podczas sprzątania warto wytłumaczyć dziecku, jak ważne jest to, aby każda zabawka znalazła się na swoim miejscu, dzięki czemu miś nie wybrudzi się farbami, a klocki nie pogubią się pomiędzy samochodzikami. Dobrym krokiem jest także stopniowe wzbudzanie zainteresowania tematem roli wody w życiu każdego człowieka podczas codziennego mycia zębów, rąk czy kąpieli. Dopiero na tak przygotowanym gruncie możemy budować w najmłodszych większą i bardziej szczegółową wiedzę i świadomość.  

Oszczędzanie energii 

Zarówno dorośli, jak i dzieci mają możliwość poczynienia cennych oszczędności energii niemal na każdym kroku. Aby nauczyć tego najmłodszych, wystarczy dostrzec i wykorzystać owe kroki. Przede wszystkim zwracajmy uwagę na rozsądne gospodarowanie światłem; warto przypominać dzieciom, aby decydowały się na włączanie lamp dopiero wtedy, kiedy faktycznie jest to niezbędne i wyłączały je, gdy opuszczają dane pomieszczenie. Ponadto warto regularnie przypominać najmłodszym, aby oprócz lamp wyłączały także nieużywane sprzęty elektroniczne. Istotne jest także utrzymywanie urządzeń działających na prąd w odpowiedniej czystości i kondycji; już nawet gruba warstwa kurzu na telewizorze może bowiem zwiększyć skalę jego nagrzewania się, tym samym negatywnie wpływając na jego efektywność. To z kolei wiązać się będzie ze zwiększonym poborem prądu.  

Urządzeniem, które zużywa stosunkowo dużo prądu, jest lodówka. Warto ograniczyć i tak już wysoki pobór, mając na uwadze, by drzwi chłodziarki zawsze pozostawały odpowiednio domknięte. Oczywiście należy także poinformować o tym dzieci, a dodatkowo, dla pełnego spokoju, zainwestować w lodówkę z alarmem niedomkniętych drzwi.  

Oszczędzanie wody 

Pierwszym krokiem w nauce oszczędzania wody jest zapoznanie dziecka ze zmywarką oraz specyfiką jej działania. Nie musimy oczywiście zagłębiać się w techniczne szczegóły sprzętu, wystarczy, aby maluch wiedział, jak ogromne ilości wody można zaoszczędzić dzięki używaniu urządzenia. Warto także kilkakrotnie przejść z dzieckiem przez cały proces od właściwego wkładania naczyń do zmywarki, poprzez wybór programu i włączanie sprzętu, aż po wyjmowanie czystych talerzy, szklanek czy garnków.  

Nauki o oszczędzaniu wody nie należy jednak ograniczać wyłącznie do kuchni. Równie istotną lekcję warto przeprowadzić także w łazience; dziecko powinno dowiedzieć się, w jaki sposób codziennie myć ręce, twarz i zęby tak, aby niepotrzebnie nie marnować wody. Jednym z prostych na to sposobów jest chociażby przygotowanie sobie kubka z wodą do płukania ust, zamiast robienia tego pod odkręconym kranem.  

Osoby, którym zależy na oszczędzaniu wody, powinny także przeprowadzić z dziećmi rozmowę na temat kąpieli oraz tego, jakie plusy i minusy ma mycie się w wannie i pod prysznicem. Kąpiel w wannie uważana jest powszechnie za znacznie mniej oszczędną, jednak warto wziąć pod uwagę zarówno jej gabaryty, jak i ilość nalewanej do niej wody. Podobnie jest w przypadku prysznica uważanego za wybór znacznie bardziej oszczędny. Owszem, mamy możliwość zmniejszenia zużycia wody, jeśli korzystamy z prysznica, jednak wyłącznie wtedy, gdy pilnujemy czasu jego trwania. Nie tylko dzieci, ale i my sami powinniśmy wiedzieć, że 5–7-minutowy prysznic jest opcją bardziej oszczędną niż kąpiel w wannie wypełnionej po brzegi wodą, jednak już 15–20 minut pod strumieniem wody stawia obie opcje na równi. Warto więc wspólnie z rodziną dokładnie przeanalizować czas spędzany w łazience oraz swoje wybory, aby mieć pewność, że wszyscy domownicy faktycznie korzystają z optymalnego pod kątem oszczędności rozwiązania.  

Zdjęcie i tekst przesłane przez Partnera zewnętrznego.

Zdjęcie: Licencja: https://www.pexels.com/photo-license/