Słowo „łupież” zazwyczaj kojarzy nam się z charakterystycznymi, białymi płatkami widocznymi na czubku głowy czy też ubraniach. Tymczasem łupież pstry to grzybica skóry, która przede wszystkim zlokalizowana jest w okolicach klatki piersiowej i może pozostawiać po sobie widoczne odbarwienia. Sprawdź, czy łupież pstry może występować u dzieci i czym różni się od niego inna grzybica skóry – łupież suchy.

Łupież pstry – przyczyny

Łupież pstry to przewlekła grzybica, której występowanie bezpośrednio wiąże się z obecnością, a raczej wzmożonym namnażaniem grzyba z gatunku Malassezia furfur. Należy pamiętać, że grzyby te stanowią naturalny element mikrobiomu ludzkiej skóry (odżywiają się łojem oraz naskórkiem). Jeśli jednak z różnych przyczyn mikrobiom ulegnie zaburzeniu, grzyby zaczynają się masowo namnażać, równocześnie żerując na powierzchni naskórka. Ich wzmożona aktywność może prowadzić do powstawania stanu zapalnego, a nawet łuszczycy czy łojotokowego zapalenia skóry.

Jakie są najczęstsze przyczyny łupieżu pstrego? Idealne warunki do masowego namnażania drożdżaków to zwiększona potliwość i przetłuszczanie się skóry. Stąd łupież pstry bardzo często występuje np. u nastolatków w okresie dojrzewania. Oprócz tego łupież pstry mogą powodować:

• wysoka temperatura oraz wilgotność powietrza;
• nadmierne pocenie się;
• niewłaściwa higiena;
• przyjmowanie antykoncepcji hormonalnej;
• otyłość;
• osłabiona odporność;
• niedożywienie;
• dieta uboga w witaminy i składniki mineralne, a bogata w tłuszcze i cukry proste;
• przyjmowanie kortykosteroidów.

Łupież pstry u dzieci

Łupież pstry może pojawić się u nastolatków ze względu na wzmożoną aktywność gruczołów łojowych, może jednak wystąpić także u młodszych dzieci. Za przyczynę występowania łupieżu pstrego u dzieci przede wszystkim przyjmuje się przeniesienie grzyba od innej osoby lub zakażenie poprzez bezpośredni kontakt z pościelą lub ręcznikami osoby chorej. Taki sposób zarażenia się łupieżem dotyczy także osób dorosłych.

Objawy łupieżu pstrego

W jaki sposób skutecznie rozpoznać, że mamy do czynienia z łupieżem pstrym? Należy zwrócić uwagę na jego charakterystyczne umiejscowienie oraz wygląd zmian. Łupież pstry pojawia się przede wszystkim na klatce piersiowej, dekolcie, szyi oraz brzuchu, w okolicy pach, czasami także na twarzy. Może wystąpić na skórze głowy (zwykle jako efekt korzystania z czapki, grzebienia lub ręcznika osoby chorej).

Plamy są żółtawobrunatne i okrągłe. Mogą być odbarwione, jasnoróżowe, a czasami delikatnie zaczerwienione. Zmiany skórne mają tendencje do złuszczania się, mogą wywoływać także lekkie swędzenie. Plamy z biegiem czasu mogą się także zlewać. Łupież pstry można łatwo rozpoznać po tym, że wywołane przez niego zmiany skórne nie opalają się, przez co są jaśniejsze niż opalona skóra.

Łupież suchy – czym różni się od łupieżu pstrego?

Łupież suchy to grzybica, która przede wszystkim zlokalizowana jest na skórze głowy. Jego cechą charakterystyczną są sypiące się z głowy białawe płatki, które są suche i bardzo lekkie, dzięki czemu z łatwością spadają z włosów na ubranie. Skóra z łupieżem suchym staje się bardziej podatna na podrażnienia. Może towarzyszyć jej świąd, jednak nie jest on nasilony.

Za występowanie również odpowiedzialne są drożdżaki. Jego objawy może nasilać niewłaściwa higiena skóry głowy, zbyt silne przegrzewanie skóry głowy (noszenie czapki, częste korzystanie z prostownicy lub lokówki), silny stres, niewłaściwa dieta oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Jak radzić sobie z łupieżem?

Zarówno łupież pstry, jak i łupież suchy to grzybice skóry, które posiadają wyraźne tendencje do nawracania. Stąd należy pamiętać o regularnym powtarzaniu terapii oraz o właściwej profilaktyce. W leczeniu stosuje się przede wszystkim preparaty o działaniu przeciwgrzybiczym w formie kremów, maści lub emulsji. Ważną rolę, szczególnie w przypadku łupieżu suchego, odgrywa szampon przeciwłupieżowy. Powinien nie tylko eliminować objawy łupieżu, ale dodatkowo przywracać przesuszonej skórze głowy odpowiedni komfort. Ważne, aby oprócz substancji aktywnych niezbędnych w walce z łupieżem zawierał także substancje nawilżające skórę głowy.

Tekst jest materiałem zewnętrznym, pochodzącym od partnera.

Ponoć oddawał się jej sam Napoleon Bonaparte, Winston Churchill, Leonardo da Vinci i Arnold Schwarzenegger. Drzemka w ciągu dnia to coś więcej niż folgowanie własnym słabościom. Niektórzy upatrują w tym klucza do sukcesu. 

Drzemka w ciągu dnia nie jest zarezerwowana dla dzieci i seniorów 

W naszej kulturze przyjęło się mówić, że w dzień śpią tylko dzieci i ich dziadkowie, ewentualnie osoby chore albo leniwe. No bo kto w kwiecie wieku i przypływie sił fizycznych pomyśli o spaniu w dzień? W dzień trzeba pracować, najlepiej bardzo wydajnie, ku chwale Polski Ludowej! Polski Ludowej co prawda już nie ma, ale sposób myślenia pozostał bez zmian. Szkoda, że nie bierzemy przykładu z cywilizowanych krajów, w których jasne jest, że drzemka w ciągu dnia ma na celu szybką regenerację i jeszcze wydajniejszą pracę, zwłaszcza umysłową. Celują w tym szczególnie Japończycy, którzy śpiących pracowników postrzegają jako odpowiedzialnych, zażywających drzemki w celu poprawy koncentracji i kreatywności. Drzemka jest też bardzo popularna w krajach basenu Morza Śródziemnego. Drzemią zwłaszcza Hiszpanie i Włosi. Niegdyś tłumaczyli tradycję sjesty morderczym upałem w ciągu dnia, który wręcz uniemożliwiał pracę. Dziś nadal śpią po obiedzie, tyle że (przynajmniej niektórzy) w klimatyzowanych pomieszczeniach. 

Jakie są zalety drzemki? 

Ogromne! Przede wszystkim trzeba pamiętać, że drzemka redukuje stres, a więc obniża ryzyko zawału serca aż o 30%. Nie bez powodu osobom zdenerwowanym radzi się, żeby się zdrzemnęły, to się uspokoją. Ludowa mądrość jak najbardziej ma odzwierciedlenie w aktualnej wiedzy medycznej. 

Drzemka stymuluje organizm do wydajniejszej pracy. Kiedy się z niej budzimy, organizm wytwarza adrenalinę, która wpływa pozytywnie na pracę serca i mózgu. To właśnie w czasie lekkiej drzemki lub tuż po niej do głowy przychodzą rozwiązania najbardziej skomplikowanych problemów albo najbardziej kreatywne pomysły. 

Ponadto drzemka reguluje ciśnienie krwi i zmniejsza ryzyko udaru. Dlatego po obiedzie warto się zdrzemnąć.

Jak długo powinna trwać drzemka?

Nie ma ściśle określonej długości idealnej drzemki. Wiadomo jedynie, że nie powinna trwać krócej niż pięć minut i nie dłużej niż półtorej godziny. 

Drzemka dwudziestominutowa najbardziej sprzyja regeneracji organizmu w ciągu dnia i poprawy koncentracji. Jeśli przedłużymy ją o kolejne pół godziny, dodatkowo pozbędziemy się stresu. Drzemka, która trwa dłużej niż godzinę, wyzwala w nas dodatkowe pokłady kreatywności. 

W praktyce najczęściej okazuje się, że organizm sam doskonale wie, ile dodatkowego snu w ciągu dnia potrzebuje. Nastawianie budzika nie jest najlepszym rozwiązaniem. 

O której godzinie najlepiej się zdrzemnąć? 

Znawcy tematu sugerują, że najlepszy czas na drzemkę przypada na przedział godzinowy 14.00 – 16.00. Natomiast zasypianie po godzinie 16.00 postrzegane jest jako zagrożenie dla naszego dobowego rytmu i czynnik utrudniający wieczorne zasypianie. 

Nie wypada mi się z naukowcami spierać, ale mam wrażenie, że ich wskazówki skierowane są do osób, które naprawdę rano wstają, np. o 6.00. Wtedy faktycznie o 14.00, kiedy są już po obiedzie, mają prawo być zmęczeni i senni. W moim przypadku senność przychodzi nieco później, właśnie po 16.00 i jeśli zdarza mi się w dzień drzemać, to najchętniej w godzinach 16.00 – 18.00. Nie ma to wpływu na moje nocne zasypianie, które przypada mniej więcej na północ. Tak więc ja bym była za tym, by dostosować czas drzemki do ogólnego rozkładu dnia, a nie trzymać się sztywnych reguł. Inna szkoła głosi, że najlepszy czas na drzemkę jest minimum 6 godzin po porannej pobudce, ale to mi się wydaje podejrzanie za wczesne. 

Czy drzemkę można sobie uciąć gdziekolwiek?

Teoretycznie tak, bo gdy jesteśmy bardzo senni, wystarczy znaleźć miejsce do oparcia głowy, by usnąć.  W pracy najczęściej nie mamy wyboru, śpimy przy biurku na zasadzie, że lepszy rydz niż nic. Rzadko która firma w Polsce udostępnia pracownikom pokój socjalny z leżankami. 

W domu należy po prostu udać się do sypialni, zasłonić okna, zamknąć drzwi i przykryć się kocem albo pledem. Spanie w fotelu przed telewizorem nie jest dobrym pomysłem. Drzemka w hałasie i niewygodnej pozycji nie będzie efektywna. 

Szacuje się, że w Polsce żyje nawet 7 milionów osób z niepełnosprawnościami, z czego niemal 2 miliony to osoby słabowidzące lub niewidome. Problemy ze wzrokiem dotykają zarówno dorosłych, jak i dzieci, u których diagnoza jest często znacznie trudniejsza. 

Dzieci słabowidzące rzadko komunikują problem ze wzrokiem

Bolący ząb czy wysoka gorączka u podopiecznych to jasne sygnały, na które reagujemy wizytą u pediatry czy dentysty. Dzieci rzadko komunikują o swoich objawach chorobowych, dopóki nie sprawiają im one wyraźnego bólu. Wykrywanie wad wzroku u najmłodszych to żmudny proces, który wymaga profilaktycznych wizyt u okulisty. Jednak nie tylko dzieci mają kłopot ze zidentyfikowaniem problemu – ponad połowa dorosłych Polaków z jeszcze niezdiagnozowaną wadą wzroku jest przekonana, że widzi dobrze. Brak stosownej profilaktyki i niska świadomość problemu wśród Polaków sprawiają, że dzieciństwo z niepełnosprawnością wzroku bywa w naszym kraju wyjątkowo ciężkie.

O ile krótkowzroczność, dalekowzroczność czy astygmatyzm można skorygować odpowiednimi szkłami, tak na przykład niedowidzące oko u dziecka jest obciążone nieprawidłową stymulacją wzrokową i nie będzie w stanie widzieć ostro. Ważne jest, aby zapewnić dziecku nie tylko odpowiednią opiekę lekarską, ale również zadbać o jego rozwój emocjonalny i przygotować do dalszej edukacji i życia społecznego. Pomocne w tej sytuacji są stowarzyszenia takie jak Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących Tęcza, które obejmuje opieką dzieci dotknięte licznymi schorzeniami wzroku, a także innymi problemami rozwojowymi. O ich zdrowie zarówno fizyczne, jak i psychiczne codziennie troszczy się szereg terapeutów.

„Wykrycie nieprawidłowości funkcjonowania wzrokowego na wczesnym etapie życia pozwoli na zapewnienie dziecku właściwych warunków rozwoju, a potem wybór odpowiedniej placówki edukacyjnej, gdzie znajdzie ono przyjazne środowisko społeczne. Świadomość rodziców na temat osłabionego widzenia jest wciąż za niska, a wizyty u okulisty zbyt rzadkie. Dodatkowo, w Polsce wciąż brakuje specjalistów, którzy potrafiliby nawiązać kontakt

i zdiagnozować najmłodszych pacjentów z niepełnosprawnością. 2-latek nie jest w stanie nam wyjaśnić, w jaki sposób widzi świat, dlatego badanie wzroku powinno być przeprowadzone z należytą starannością i delikatnością, co często oznacza spędzenie dłuższego czasu z pacjentem” – tłumaczy Anna Witarzewska, prezeska Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących Tęcza.

Jak rozpoznać problemy ze wzrokiem u dziecka w wieku przedszkolnym i szkolnym?

Istnieje grupa symptomów, które mogą świadczyć o tym, że dziecko ma problem z prawidłowym widzeniem. Należą do nich m.in.:

• długotrwałe zaczerwienienie, swędzenie, podrażnienie, pieczenie, łzawienie oka;
• czytanie książek lub oglądanie telewizji z bardzo bliskiej odległości;
• przyglądanie się przedmiotom;
• problemy w czytaniu, mylenie liter czy cyferek;
• zmęczenie;
• problemy z koncentracją, pogorszenie nauki;
• zamykanie lub zasłanianie jednego oka, 
• niechęć do zasłaniania jednego (zdrowszego) oka;
• mrużenie oczu podczas patrzenia w dal
• trudności w ocenie odległości;
• ciągłe skręcanie głowy w jedną ze stron.

Jeśli któreś z powyższych objawów będą się powtarzać, lub towarzyszyć dziecku stale, należy zabrać je do okulisty. 

Dzieci słabowidzące i niewidzące – jakie materiały edukacyjne mogą pomóc?

Jeśli dziecko jest słabowidzące lub niewidzące, ogromną rolę odgrywa dostosowanie materiałów edukacyjnych czy zabaw odpowiednich dla dzieci z niepełnosprawnością wzroku. Niestety, polski rynek oferuje dość ograniczony wybór pomocy terapeutycznych dla dzieci słabowidzących i niewidomych. Większość pluszaków, gier planszowych czy kolorowanek dostępnych w sklepach, dostosowana jest dla dzieci zdrowych (lub prawidłowo się rozwijających) i jednocześnie wyklucza z grupy swoich odbiorców te z problemami wzrokowymi. Pastelowe kolory, abstrakcyjne kształty, antropomorfizacja zwierząt to pomysły artystyczne odpowiednie dla dzieci, które swoją wyobraźnię rozwijają poprzez oglądanie bajek z kategorii fantasy. Niewidome i słabowidzące dzieci powinny mieć wokół siebie zabawki i książeczki, które pozwolą odnaleźć się w rzeczywistym świecie i pomogą im się w nim prawidłowo poruszać. Większość książek z obrazkami jest niedostępna dla dzieci słabowidzących, mimo że stanowią one bardzo ważny element we wczesnej edukacji. 

Potrzeba materiałów edukacyjnych dla osób z nieprawidłowym funkcjonowaniem wzrokowym (lub z osłabionym widzeniem) wciąż rośnie. Najczęściej pomoce naukowe i sprzęty rehabilitacyjne sprowadzane są zza granicy, co znacząco wpływa na ich cenę i generuje problemy finansowe polskich rodzin.

„Przy tworzeniu takich materiałów należy zwrócić uwagę na duże kontrasty, wyraziste kolory i kształty obrysowane czarną linią, realistyczne postaci i małą ilość detali. Dzięki wypukłościom na papierze możliwe jest także stworzenie kolorowanek dla dzieci słabowidzących, a drukarka 3D może być technologią sprzyjającą łatwemu drukowaniu modeli pomocnych w nauce o przestrzeni. Dzieciom słabowidzącym i niewidomym ogromną radość sprawiają również zabawy światłem, co możemy wykorzystać w codziennym życiu oraz przy samodzielnym tworzeniu pomocy dla dziecka” – dodaje Anna Witarzewska, prezeska Stowarzyszenia Tęcza.

Świadomość problemu i znajomość potrzeb dzieci z osłabionym widzeniem usprawni proces poprawy ich sytuacji. Wizyta u okulisty powinna stać się w Polsce codzienną praktyką, która pozwoli na właściwą diagnozę i funkcjonalną ocenę widzenia. Jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia i terapii może wpłynąć na zachowanie funkcji wzroku, a nawet zapobiec jego utracie.

Wpis powstał na podstawie materiałów prasowych dotyczących profilaktyki okulistycznej ze szczególnym wskazaniem na sytuację dzieci niedowidzących i słabowidzących w Polsce