Żadna impreza, posiadówka, domówka, czy zwykłe spotkanie nie może się obejść bez trzech rzeczy: doborowego towarzystwa, dobrego humoru i gry Party Time!  To recepta na długie wieczory, ale też koło ratunkowe, kiedy goście powoli tracą zainteresowanie. Jednak trzeba uczciwie przyznać, że może być też powodem, dla ktoego ci wcale nie będą chcieli rozejść się do domów. Uwaga! Bawicie się na własne ryzyko. 

Zawartość pudełka:

• 1 plansza z ruletką 
• 6 pionków do gry
• 400 (!) kart (192 karty ze słowami, 92 z ważnymi osobistościami (VIPami), 5 kart z abecadłem, 2 przeglądowe (czyli karty pomocy)
• 1 klepsydra

Cel i zasady gry

Zadaniem uczestników podzielonych na drużyny jest odgadnięcie jak największej liczby haseł i dotarcie pierwszym na metę.

Przygotowanie do gry 

Aby rozpocząć grę należy na środku stołu rozłożyć planszę z ruletką, a na niej odpowiednio poukładać karty, znaczkiem do góry. W instrukcji mamy zalecenie, żeby każda z drużyn wybrała kartę i położyła ją na poley ,,Start” Albo mamy tutaj błąd pisarski i chodzi o pionki, albo niezbyt uważnie przyjrzałam się kartom i jeszcze nie doszłam do tego, o które konkretnie chodzi.
Niemniej, nawet jeśli popełniliśmy tutaj błąd, wcale nie popsuł nam zabawy. 

Rodzaje kart

Party Time to aż 5 rodzajów kart, które określają formę naszego zadania. Na każdej z nich znajdują się wypunktowane hasła (numery odpowiadają numerom pól na planszy) z różnych kategorii np.: 1. bumerang, 2. łaskotać, 3. Francuz, 4. śluz, 5. parter, 6. cichy, 7. tęcza, 8. dziennik podróży. 

• Konfetti — rodzaj zadania: OPISZ/WYJAŚNIJ HASŁO, bez użycia słów z rodziny (np. rower – rowerowy, siatkówka – siatka).
  
  Stając na polu z konfetti, gracz losuje 6 kart, które musi odgadnąć jego drużyna podczas swojej tury.

  
  

• Książka – rodzaj zadania: ODNAJDŹ RYM, wymyślając całe frazy.
  Hasło: rosa
  Źle: rosa – kosa,  
  Dobrze: gdy na trawie rosa, niepotrzebna będzie kosa
  
  Stając na polu książka, gracz losuje 5 kart, które musi odgadnąć jego drużyna podczas swojej tury.
• Aparat – rodzaj zadania: OPISZ postacie.
  Tutaj znajdziemy takich VIPów jak Liv Tyler, Jim Carrey, 50 Cent, Daryl Hannah, SpongeBob, Grażyna Torbicka czy Pat i Mat.
  
  Stając na polu z aparatem,  gracz losuje 5 kart, które musi odgadnąć jego drużyna podczas swojej tury.
• ABC – rodzaj zadania: WYMIEŃCIE co najmniej 20 rzeczowników na podaną literę. Gra cała drużyna.
  
  Stając na polu ABC, gracz losuje 1 kartę, którą musi odgadnąć jego drużyna podczas swojej tury.
• Ludzik – rodzaj zadania: POKAŻ hasło za pomocą pantomimy.
  
  Stając na polu z ludzikiem, gracz losuje 2 karty, które musi odgadnąć jego drużyna podczas swojej tury.

Plansza

Na planszy znajdziemy ruletkę ze strzałką wskazującą odpowiednio pola z cyframi 1, 2 i 3. (Nasz wskaźnik początkowo nie chciał się kręcić, ale po jego kilkukrotnym wygięciu zaczął obracać się bez oporu). 

Mamy tu też miejsca na karty oznaczone odpowiednimi grafikami, które znajdziemy również na ponumerowanych polach. Jeśli staniemy na polu nr 6 z aparatem, naszym zadaniem będzie opis postaci ukrytej pod numerem 6 na karcie z aparatem.
Pole ,,3” z ludzikiem – pantomima z hasłem nr 3.

Dodatkowo pojawia się tęczowe pole. Drużyna, której pionek stanie w tym miejscu, musi wykonać zadanie wybrane przez przeciwników z najniższą punktacją. W przypadku, kiedy to ich pionek stanie na tym polu, również oni decydują o zadaniu. 

Zasady gry

Każda drużyna kręci ruletką i ustawia pionek na polu wskazanym przez grot (1, 2 lub 3). Rozpoczyna drużyna z najmłodszym graczem w ekipie:

Jeżeli pionek stoi na polu numer 1, należy wykonać zadanie z karty ABC, pole nr 2 to opisywanie słów, 3 – pantomima. 

Przykład: 

Pierwsza drużyna typuje gracza, który musi wykonać zadanie przypisane dla pola numer 2, czyli opisać słowo z karty umieszczone pod nr 2. (Analogicznie, w dalszej grze, stając na polu nr 7, naszym hasłem jest słowo spod tego numeru.) 

Gra jest na czas, więc przed rozpoczęciem drużyna przeciwna ustawia klepsydrę i startuje rundę. Gdy przesypuje się piasek, jeden z graczy wykonuje odpowiednie zadania, a jego drużyna odgaduje hasła (jedno, dwa, pięć, lub sześć, w zależności od kategorii). 

Po zakończeniu zliczamy zdobyte punkty. Zasada jest bardzo prosta, każde prawidłowo odgadnięte hasło to 1 punkt. Sumujemy i o taką ilość przesuwamy pionek.
Przy maksymalnej liczbie zdobytych punktów możemy dodatkowo zakręcić ruletką i doliczyć je do swojego wyniku. Ta zasada nie dotyczy jednak kategorii ABC. Tutaj punktacja to podwójna wartość wskazana przez ruletkę (max. 6).

Nasze wrażenia

Jak zwykle w przypadku czytania zasad, bałam się, że będzie ciężko od razu je zapamiętać. Gra jednak jest prostsza niż sama instrukcja 🙂 Wszak trzeba tylko przedstawić kilka haseł w odpowiedni sposób, naliczać punkty, przesuwać się do przodu i wygrać. Proste, prawda? 

Party Time to bardzo fajny sposób na spędzenie czasu ze znajomymi. Na pewno trzeba nastawić się na dużo śmiechu, gwaru i niekiedy żalu do swojej drużyny, gdy nie uda się im odgadnąć hasła.

Będąc całkiem szczerą, muszę przyznać, że kategoria z aparatem nie jest moją mocną stroną. Pewnie powinnam wiedzieć, kim są ci wszyscy ludzie, gdzie grali lub co osiągnęli, ale przecież nie mogę we wszystkim być najlepsza 😀 

Sama rozgrywka może trwać nawet blisko godzinę. W każdym razie wtedy, kiedy chcemy wyłonić zwycięzcę, kończąc rozgrywkę. My nie zawsze daliśmy radę dokończyć, chociaż im częściej gramy, tym łatwiej nam odgadywać hasła, więc trwa to nieco krócej. 

Party Time, z uwagi na trudność niektórych haseł, zdecydowanie przeznaczona jest dla starszych graczy, czyli dla osób, które awansowały na nastolatków (11+). 

Gra wizualnie jest „dorosła”, nie ma tu infantylnych grafik, kolor czarny też sugeruje, że nie jest to typowa gra dla dzieci, więc nie będzie „siary” zabranie jej na prawdziwe party.
Pudełko może nie jest kompaktowe, raczej średniej wielkości, jednak zdecydowanie do zaakceptowania, co dla mnie jest dość ważną kwestią. Ogromny plus należy się również za dodanie klepsydry! Bardzo kłopotliwe bywają gry, w których trzeba odmierzać czas, a brakuje jej w zestawie. 

Grę oceniam na wartą uwagi. Jeśli lubicie kalambury w różnych wariantach, to myślę, że Wam się spodoba

Tytuł: Party Time

Wiek: od 11 lat

Liczba graczy: 4+

Czas gry: 45 minut

Wydawca: Albi

Dziękuję wydawnictwu Albi za przekazanie recenzenckiego egzemplarza gry.

Zaciśnięte piąstki u noworodka i niemowlaka można zauważyć jednakowo, gdy dziecko czuwa, jak i podczas snu. To zupełnie normalne i zazwyczaj potrzeba wielu tygodni, by dziecko otworzyło je na stałe i nauczyło się kontrolować ruch dłoni.  

Zaciśnięte piąstki u noworodka — dlaczego tak się dzieje?

Jest to skutek istnienia odruchów, które są u nowo narodzonych dzieci normalne, wręcz pożądane. Zaciśnięte piąstki u noworodka i niemowlaka wynikają z odruchu chwytnego i są podstawą do rozwijania następnych, bardziej złożonych umiejętności. Pojawia się już w trakcie życia płodowego, w okolicy siódmego miesiąca ciąży. Traktuje się go jako efekt naturalnej niedojrzałości ośrodkowego układu nerwowego, który nie powoduje zaburzeń w rozwoju maluszka. Odruch zaciskania piąstki można sprowokować, dotykając wnętrza dłoni dziecka, np. palcem. 

Do kiedy niemowlak zaciska piąstki? Zaciśnięte piąstki u niemowlaka

Odruch ten jest najsilniejszy przez pierwsze sześć tygodni życia, a utrzymuje się zazwyczaj do szóstego miesiąca, choć to mocno umowna granica. Tak jak w przypadku innych odruchów, zaciskanie piąstek powinno ustąpić na rzecz celowych i kontrolowanych ruchów, takich jak np. chwyt i podpór.  

Kiedy udać się do lekarza z dzieckiem?

Istnieją pewne wskazania do tego, by maluszka, który wciąż mocno zaciska piąstki, pokazać lekarzowi. Należy to zrobić m.in. w przypadku, gdy: 

• po ukończeniu 3. miesiąca życia dziecko wciąż często i mocno zaciska piąstki;
• w 7. miesiącu życia nie podpiera się na otwartych dłoniach, a na piąstkach;
• gdy między 7. a 9. miesiącem życia nie przejawia reakcji obronnej kończyn górnych (np. podczas podnoszenia malucha poziomo, gdy leży na brzuchu, powinien wysunąć ręce symetrycznie przed siebie);
• gdy zaciskaniu piąstek towarzyszy prężenie lub wyginanie ciała w łuk. 

Warto skonsultować wątpliwości z pediatrą, ponieważ zaciskanie piąstek może wynikać z problemów z napięciem mięśniowym, choć wcale nie musi tak być. Często towarzyszy normalnemu napięciu mięśniowemu, jako sposób na właściwe dla dziecka rozkładanie sił. U noworodków i małych niemowląt brzuch, klatka piersiowa i tułów są słabsze niż kończyny, więc zaciskanie piąstek może służyć rozłożeniu napięcia ze słabszych obszarów. Często ten odruch pojawia się również przy złym samopoczuciu dziecka, gdy ma za dużo bodźców, lub coś je boli. Kiedy sytuacja mija, maluch rozluźnia rączki. Zaciśnięte piąstki u noworodka

Jak zachęcić dziecko do otwierania piąstek?

Aby wesprzeć niemowlaka, można w domu stymulować otwieranie dłoni przez głaskanie ich grzbietowej strony. Można też dłońmi maluszka głaskać jego lub własną twarz. Nie zaleca się natomiast wkładania do rączki dziecka zabawek, aby je rozluźnić. Efekt noże być odwrotny od zamierzonego, ponieważ to będzie stymulowało nadmiernie odruch chwytny. 

Zaciśnięte piąstki u niemowlaka

Źródło: mamotoja.pl
Źródło zdjęcia: Alex Bodini/Unsplash

Jesień nie jest zbyt łaskawą porą roku dla nas, chociażby dlatego, że pogoda potrafi płatać niezłe psikusy – raz nas rozpieszcza, innym razem daje z siebie wszystko, co najgorsze: deszcz, śnieg, wiatr i chłód, a nawet mróz. Brak słońca sprawia, że spadają nasze siły witalne i odporność, a do tego szybko robi się ciemno, przez co zdecydowanie więcej czasu spędzamy w klimatyzowanych pomieszczeniach. Kiedy aura za oknem jest nieciekawa, automatycznie chwytamy się też każdego sposobu na rozgrzanie – począwszy od podkręcania kaloryferów, przez jedzenie i picie ostrych oraz gorących dań i napojów, po wygrzewanie się w wannie czy pod prysznicem.

Niestety to wszystko razem wzięte bardzo niekorzystnie wpływa na kondycję skóry, szczególnie wrażliwej i skłonnej do podrażnień. Problem dotyczy przede wszystkim twarzy, ponieważ ona w przeciwieństwie do pozostałych części ciała, zawsze jest odsłonięta. Jeśli więc prędko nie zmienimy pielęgnacji, bariera ochronna naskórka może zostać uszkodzona i nie będzie stanowić właściwej obrony przed wpływem szkodliwych czynników zewnętrznych. Skutkiem tego jest uczucie ściągania, szczypania, pieczenia i zaczerwienienie skóry.

Zaburzona bariera hydrolipidowa prowadzi między innymi do nadmiernej utraty wilgoci, co objawia się wyraźnym przesuszeniem, nierzadko z widocznymi łuszczącymi się płatkami skóry i szorstkością w dotyku. Na wrażliwej skórze szybko i mocno zaznacza się też rumień oraz teleangiektazje (rozszerzone naczynka krwionośne) – głównie na policzkach oraz w okolicach skrzydełek nosa.

Jak więc zadbać o skórę jesienią, by nie uległa podrażnieniom?

W okresie jesienno-zimowym koniecznie trzeba chronić skórę przed działaniem czynników zewnętrznych, w tym celu warto włączyć do codziennej pielęgnacji produkty bogate w składniki odbudowujące barierę ochronną naskórka. Mogą to być: ceramidy, cholesterol, kompleks NMF (w jego skład wchodzi m.in. mocznik, aminokwasy, kwas piroglutaminowy, sole kwasu mlekowego), kwasy tłuszczowe, kwas hialuronowy, kolagen, elastyna, skwalan.

Do podrażnionej skóry potrzebne są składniki łagodzące, np. d-pantenol (witamina B5), alantoina, ektoina, aloes.

Skóra naczynkowa podatna na powstawanie teleangiektazji potrzebuje komponentów wzmacniających naczynia krwionośne, takich jak: oczar wirginijski, ekstrakt z arniki górskiej, ekstrakt z kasztanowca, witamiy C i PP, flawonoidy, rutyna, kwas laktobionowy, kwas azelainowy, krwawnik pospolity, nagietel lekarski czy algi morskie.

Przed każdym wyjściem na dwór należy stosować krem ochronny z filtrem UV, niezależnie od tego, czy świeci słońce, czy jest pochmurny dzień. Ponadto przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych warto też zabezpieczyć usta pomadką nawilżającą oraz dłonie – w mroźne dni zaleca się zakładać na nie rękawiczki, a oprócz tego kilka razy dziennie aplikować krem odżywczo-regenerujący, chociażby z masłem Shea.