Siła naszych marzeń to film zasługujący na długą listę przymiotników: fenomenalny, poruszający, porywający, wzruszający, ujmujący, rozczulający, rozbrajający, przykuwający uwagę, chwilami smutny, chwilami wesoły, chwilami trzymający w napięciu. Nie wiem, ile kinowych nowości proponowano Wam w tym roku, ale tej nie możecie przegapić.  

O czym jest Siła naszych marzeń? Nie oglądajcie trailerów! 

Zaufajcie mi chociaż trochę, nie róbcie tego. Powiem Wam po cichu, że gdyby to ode mnie zależało, wyglądałyby zupełnie inaczej. W moim odczuciu zdradzają za dużo i żałuję, że je widziałam. Powinnam wziąć przykład z mojej córki, która z zasady nigdy żadnych nie ogląda. Zapowiedzi też nie czytajcie.  To, co ja Wam zdradzę, powinno wystarczyć. 

Marie i Philippe to młode małżeństwo zakochane w koniach i prowadzące własną stajnię. Konie są dla nich wszystkim do tego stopnia, że nawet poród Marie, która jest weterynarzem, odbywa się w stajni, bo w tym samym czasie klacz się źrebi. Mała Zoe jest więc dosłownie urodzoną koniarą i trzeba przyznać, że dobrze się z końmi dogaduje. 

Pasją się człowiek nie naje, rozbudowa stajni ma być sposobem na poprawę sytuacji finansowej rodziny. Konie są przygotowywane do wyścigów kłusaków, w stajni pojawia się inwestor a razem z nim presja na wyniki. Niestety, jak to w życiu, nie zawsze się wygrywa, częściej nie. 

Brak wygranych oznacza problemy finansowe, długi, utratę panowania nad sytuacją. Jednym słowem, jest ciężko. A jak jest ciężko, wkradają się nerwy. Ot, życie, kredyty, niewystarczające dochody, problemy z dziećmi, nałogi, krzyki i wzajemne pretensje. Znamy to dobrze, nawet jeśli nie z autopsji, to choćby ze słyszenia. 

Zoe w okresie dorastania musi mierzyć się z własnymi problemami, dość trudnymi i nietypowymi nawet jak na nastolatkę. Jest zamknięta w sobie i pełna pretensji do świata. Odtrąca wszystkich łącznie z młodszym bratem, z którym wcześniej miała całkiem dobry kontakt.  Nastolatka desperacko potrzebuje pomocy, ale nie rozumie tego. 

Jest i Seb, pracownik stajni, „inny”, jak o nim mówią. Wydaje mi się, że ma zespół Aspergera, ale mogę się mylić. Seb nie jest może super inteligentny, za to myśli sercem i w ten sposób dogaduje się zarówno z końmi, jak i ludźmi. Tam, gdzie nie dadzą rady rodzice i terapeuta, to właśnie Seb odnajdzie drogę do serca Zoe i pomoże jej poukładać świat na nowo. 

Jak się ogląda Siłę naszych marzeń?

Nie ma co ukrywać, do kina trzeba zabrać zapas chusteczek, naprawdę spory. To klasyczny wyciskacz łez, każdy znajdzie tu powody do uronienia chociaż kilku.  Mimo to nie ośmieliłabym się nazwać filmu smutnym. Jest wzruszający, poruszający (męska opinia mojego męża 😉 ) porywający, chwilami zabawny, bardzo prawdziwy. 

Nie wiem, czy zwracacie uwagę na dystrybutorów filmów. Ja uwielbiam Best Film za brak lukru i wszelkie propozycje od nich zawsze przyjmuję w ciemno. Historie, które proponują młodym odbiorcom, mają prawo wydawać się trudne, ale ich przekaz jest zawsze bardzo pozytywny. To nie są tandetne bajeczki i typowo komercyjne amerykańskie produkcje pod publiczkę. Właściwie w ogóle nie są amerykańskie. Siłę naszych marzeń wyprodukowali Francuzi. Jeśli szukacie wartościowych filmów dla starszych dzieci, to właśnie znaleźliście.

Siła naszych marzeń to nie jest obraz z gatunku „wszystko się zawsze uda i życie to pasmo nieustających sukcesów”. To jest bardzo prawdziwy film o potędze miłości, przekraczaniu własnych granic, pokonywaniu słabości i nadziei, która nigdy nie chce umrzeć, wbrew wszystkiemu, i pewnie dlatego mi się tak spodobał. Nie oszczędzono bohaterom strachu, łez, rozczarowań, niemocy i złości, ale dano też radość, nadzieję i spełnienie. Mix uczuć – jak to w życiu. 

Dla kogo jest Siła naszych marzeń?

Siła naszych marzeń to film dla młodego odbiorcy więc sporo tu uproszczeń, wydarzeń, które być może w prawdziwym życiu by się nie obroniły, a może nie miały prawa wydarzyć, ale nie będę tego demonizować. Chociaż to nie bajka, to jak to w bajkach, czasem trzeba coś pokazać „na skróty”, żeby ułatwić widzowi zrozumienie. Ogólny przekaz filmu jest dość jasny – nic w życiu nie przychodzi samo i nie przychodzi łatwo. Mimo to warto mieć marzenia i walczyć o ich realizację. 

Polski dystrybutor oznaczył film jako 10+ i chyba ma rację. Dla młodszych dzieci film może być niezrozumiały i za trudny pod względem emocjonalnym. Natomiast nie ma górnej granicy wieku. Chociaż teoretycznie adresatami są młodzi odbiorcy, to daję Wam słowo, nie zanudzicie się na seansie. 

To film o trudnym rodzicielstwie, o wyzwaniach ponad siły i siłach, które trzeba mieć. Potężna lekcja pokory przed nieuniknionym, ale i ogromne wsparcie dla wszystkich, którym się wydaje, że nie dadzą rady. Niesamowity obraz, który na pewno zapamiętacie na długo. Będziecie oglądać z zaciekawieniem, w myślach trzymać kciuki za Zoe i krzyżować palce za zwycięstwo Burzy. Dacie się porwać tej historii i będziecie wracać w myślach nie raz i nie dwa do koni, do stajni, do Zoe i Seba, i do bajecznego wybrzeża Francji. Nie dajcie się prosić, idźcie do kina! Premiera 8 września 2023.

Inne filmy dla młodych widzów od Best Film:

Czworo dzieci i Coś. Recenzja z pokazu przedpremierowego

Wiki i jej Sekret – widzieliśmy przedpremierowo najlepszy film familijny tej zimy!

Pimi z Krainy Tygrysów. Idźcie do kina!

Zdjęcia: Best Film 

Na co dzień pracuje w gdyńskiej policji. Poza pracą jest mężem i ojcem trójki dzieci. A od jakiegoś czasu także autorem wierszowanych zagadek, których grono małych czytelników ciągle się powiększa.

Co policjant może robić w wolnym czasie? Czy praca w policji może iść w parze z pisaniem książek? I to na dodatek – książek dla dzieci? Okazuje się, że tak. I to z sukcesem!

Krystian Wasiluk, młodszy aspirant z Gdyni, w marcu tego roku wydał swoją debiutancką propozycję dla najmłodszych. „Zwierzęcy alfabet” to prawdziwa gratka dla ciekawych świata maluchów, ale także rodziców szukających dla swoich pociech rozwijającej i angażującej rozrywki.

Taka mysz, lecz ze skrzydłami,
Lata nocą nad głowami,
A za dnia śpi nietypowo –
Wisi w dół zwrócona głową.

Książka Wasiluka, do której wydania zainspirowała go najmłodsza, 4-letnia, córka Agata, to zbiór wierszowanych zagadek na temat zwierząt. Co ważne, teksty ułożone są w kolejności alfabetycznej, a każda litera poświęcona jest osobnemu zwierzakowi. Dzięki temu dziecko może poznawać alfabet poprzez zabawę. Odpowiedzi na zagadki ukryte są w nowoczesnych, pastelowych ilustracjach autorstwa Anny Jaroń. Każdy wiersz-zagadka to całe mnóstwo przyrodniczych ciekawostek. Książka przeznaczona jest dla dzieci w wieku 2-5 lat.

Tytuł ma już swoich zagorzałych małych czytelników, dla których dodatkową atrakcją jest właśnie to, że jego autorem jest „pan w mundurze”.
– Nigdy nie sądziłem, że napiszę książkę dla dzieci. Udało się. Jestem przykładem, że jeśli się czegoś bardzo chce, to można to osiągnąć – przyznaje gdyński policjant.

Krystian Wasiluk, „Zwierzęcy alfabet” [link do strony z książką: https://samowydawcy.pl/zwierzecy-alfabet-krystian-wasiluk]

…

Źródło wpisu: informacja prasowa

Obraz StockSnap z Pixabay

Dla jednych ponowne, radosne spotkanie z przyjaciółmi, dla innych powrót do traum. Rozpoczęcie roku szkolnego to dla wielu dzieci jeden z najbardziej stresujących momentów w roku. Problemy psychiczne dzieci najczęściej powodowane są problemami w szkole (69% wskazań) i z rówieśnikami (77%) – tak wynika z badania przeprowadzonego w ramach programu „POLećmy ze wsparciem”*. Sprawdzono, jak do tej sytuacji przygotowani są rodzice i opiekunowie oraz jak na początku roku szkolnego 2023/24 kształtuje się u nich świadomość na temat problemów psychicznych najmłodszych.

Problemy psychiczne występują częściej, ale jesteśmy ich bardziej świadomi

 Z badania przeprowadzonego przez POL, wynika, że ponad 2/3 dorosłych uważa, że w dzisiejszych czasach problemy psychiczne wśród dzieci występują częściej niż w latach ich młodości. Paradoksalnie większość rodziców uważają swoje dzieci za odporne psychicznie. Jedynie 13% uważa, że ich pociechy mają słabą odporność psychiczną. Wyraźnie można zauważyć, że społeczeństwo staje się coraz bardziej świadome i akceptujące wobec problemów psychicznych/psychologicznych u dzieci – to obserwacja 43% badanych osób. Niemal połowa opiekunów deklaruje, że reaguje na każdy niepokojący symptom zaobserwowany u swojego dziecka. Wydaje się że do lamusa odchodzi także filozofia: „co cię nie zabije, to cię wzmocni”: tylko 16% badanych wysoko ocenia samodzielne radzenie sobie z problemami psychicznymi jako czynnik pomagający kształtować charakter.

Zapytano rodziców, na jakie niepokojące objawy w zachowaniu swoich dzieci zwróciliby uwagę. 48% badanych w pierwszej kolejności wskazało na agresywne lub autodestrukcyjne zachowanie dziecka. Dla 41% rodziców wycofanie się swojego dziecka z życia społecznego oraz unikanie kontaktów stanowi alarmujący objaw. Rodzice uważający swoje dzieci za silne psychicznie, z większym niepokojem reagują na obniżone oceny w szkole, traktując je jako potencjalna oznaka problemów psychicznych (27% vs 12%).

Karolina Isio-Kurpińska, psychoterapeutka oraz autorka poradnika dla nauczycieli i rodziców Pierwszy Dzwonek, przez większość życia zawodowego związana z oświatą, zwraca z kolei uwagę na sygnały alarmowe, które najłatwiej zauważyć w szkole. Nie zawsze są one oczywiste:

• intensywne przeżywanie emocji (wybuchy złości, rzucanie przedmiotami, codzienny/częsty niekontrolowany płacz, nieuzasadniona agresja),
• trudności ze skupieniem uwagi podczas zajęć przy jednoczesnej negatywnej reakcji na bodźce (np. staje się agresywny, gdy w klasie robi się głośno),
• zmiany w wyglądzie i zachowaniu:
  • zadbana dziewczynka, która się malowała i dbała o wygląd, nagle zmieniła styl ubierania, nosi długie i zakrywające ubra­nia nawet, gdy jest ciepło,
  • chłopak, który zwracał uwagę atrakcyjnym wyglądem i strojem, zaczyna wyglądać niechlujnie i sprawia wrażenie zaniedbanego,
  • uczeń szczupły nagle przybiera na wadze, a pulchny chudnie,
  • chłopcy i dziewczyny odmawiają wspólnych zajęć sportowych lub wymagających przebierania się w obecności innych osób.

– Rozpoznawanie niepokojących symptomów, zwłaszcza wśród dojrzewających nastolatków, nie jest takie proste. Żadna z wymienionych zmian nie musi świadczyć o poważnych problemach. Niektóre wręcz mogą wydawać się pozytywne. W każdym przypadku warto zainteresować się tematem, zagadnąć dziecko lub skonsultować się z innymi dorosłymi mającymi z nim kontakt i dowiedzieć się, co może być przyczyną tych zmian – komentuje Karolina Isio-Kurpińska, autorka pomocnika dla nauczycieli i opiekunów „Zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży”, który powstał w ramach kampanii „POLećmy ze wsparciem”, realizowanej przez markę POL oraz PAH.

 Tematy tabu w XXI wieku, czyli o czym nie lubimy rozmawiać ze swoimi dziećmi

 Zauważenie alarmujących sygnałów to dopiero pierwszy krok. Drugim jest właściwa reakcja. To jest moment, w którym sprawy przestają wyglądać tak optymistycznie.

– Mimo znaczenia problemów zdrowia psychicznego we współczesnym świecie, jedynie 17% rodziców regularnie rozmawia na ten temat ze swoimi dziećmi. Omijanie tematów zdrowia psychicznego pomimo globalnego trendu zwiększającego ogólną świadomość może odzwierciedlać wewnętrzne bariery, lęki i brak wiedzy w tym temacie. Mimo to jednak próbujemy, gdy pojawia się problem – 43% badanych wskazuje, że rozmowa z dzieckiem to ich pierwsza reakcja. Zaraz po wzięciu sprawy w swoje ręce, badani wskazywali także kontakt ze szkołą – z pedagogiem szkolnym (33%) i szkolnym psychologiem (29%). To pokazuje olbrzymią rolę nie tylko rodzica, ale też szkoły. Nietrudno wyobrazić sobie sytuację, w której rodzic lub nauczyciel rozpoczyna „poważną” rozmowę, ale nie potrafi dotrzeć do dziecka. Zaufanie i relację buduje się codziennie. O tym warto pamiętać – mówi Karolina Isio-Kurpińska.

Z dziećmi rozmawiamy często, ale …unikamy trudnych tematów. Jak pokazują badania, aż 72% rodziców rozmawia z dzieckiem codziennie, jednak aż ¼ badanych rodziców przyznaje, że nie dłużej niż godzinę. Okazuje się, że 50% robi to znacznie rzadziej (21% – rozmawia codziennie, ale mniej niż 30 minut, 23% – kilka razy w tygodniu, ale nie codziennie, 6% – mniej niż raz w tygodniu).

Rodzice najczęściej podejmują tematy lekkie – pasje i zainteresowania (o nich rozmawia regularnie 52% rodziców), rozmowy o tym jak minął dzień (46% rodziców) czy relacje z przyjaciółmi (45%). Kłopotliwe dla połowy rodziców są tematy związane ze śmiercią lub rozwodem (stratą), problemy psychiczne, te związane z przemocą rówieśniczą (tzw. Bullying) oraz z negatywnymi zachowaniami szkolnych kolegów i koleżanek.

 Są też tematy tabu. Co piąty rodzic nie rozmawia w ogóle na takie tematy jak tożsamość płciowa (28%), seksualność i związane z nią pytania (24%), sytuacja społeczna – rozumiana jako polityka, środowisko, ekonomia) (24%).

 Problemy psychiczne wśród dzieci: Jak nauczyć się „dobrej” rozmowy?

 O ile lekkie tematy są podejmowane regularnie, tak trudniejsze dyskutowane są rzadko lub w ogóle. Warto podnieść swoje kompetencje i – choć brzmi to banalnie – nauczyć się rozmawiać oraz dowiedzieć się, jakie są doświadczenia innych. Widząc potrzebę edukacji, a także realnego wsparcia z zakresu zdrowia psychicznego, powstał program „POLećmy ze wsparciem”. W jego ramach, pod patronatem Polskiej Akcji Humanitarnej, opracowano specjalny bezpłatny poradnik, który w praktyczny sposób podpowiada jak na co dzień budować relacje z dziećmi, uczniami i rozmawiać z nimi w sytuacjach trudnych i stresujących.

 Poradnik został opracowany na podstawie faktycznych doświadczeń dorosłych w relacjach z dziećmi i młodzieżą. Omówione w nim zostały najczęściej występujące zaburzenia u najmłodszych m.in. zaburzenia odżywiania, depresja, samookaleczenia oraz zachowania, które powinny być sygnałem alarmowym. Poradnik zawiera również wskazówki jak przeprowadzić konstruktywną rozmowę z rodzicami o zachowaniu ich pociech. Poradnik zawiera także listę telefonów zaufania, gdzie można szukać specjalistycznego wsparcia. Materiał powstał z myślą o nauczycielach, jego zawartość pomoże także rodzicom i opiekunom, którzy na co dzień pracują z dziećmi i młodzieżą i chcą wiedzieć, jak mądrze i skutecznie reagować, gdy dzieje się coś niepokojącego. Poradnik można bezpłatnie pobrać ze strony www: https://polecmyzewsparciem.pl/./

Publikacja poradnika oraz badanie „Opinie o problemach psychicznych dzieci wśród rodziców uczniów szkoły podstawowej w Polsce” są elementami kolejnej odsłony kampanii „POLećmy ze wsparciem”. POL oprócz działań na rzecz zwiększenia świadomości na temat zdrowia psychicznego, wspiera także finansowo Polską Akcję Humanitarną. W tym roku już po raz kolejny przekazał 100.000 PLN na rzecz akcji Pajacyk Pomoc Psychospołeczna, która wspiera różne formy zajęć psychoterapeutycznych dla dzieci i młodzieży w wieku 6-18 lat, tym samym zwiększając dostęp do kontaktu ze specjalistami.

****

Karolina Isio-Kurpińska – psychoterapeutka, przez większość życia zawodowego związana z oświatą, edukatorka prowadząca szkolenia dla rad pedagogicznych w całej Polsce z zakresu metodyki oraz psychologicznych aspektów nauczania: motywacji, pracy z uczniami trudnymi, komunikacji z rodzicami i zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.

 Badanie „Opinie o problemach psychicznych dzieci wśród rodziców uczniów szkoły podstawowej w Polsce”, 31.07-4.08.2023, zrealizowane na zlecenie producenta papieru POL. Badanie zostało zrealizowane techniką CAWI w ramach panelu internetowego. Łącznie przeprowadzono 600 wywiadów, 220 wśród rodziców uczniów klas (1-3), oraz 380 rodziców uczniów klas (4-8).

…

Źródło wpisu: informacja prasowa

Obraz Flore W z Pixabay