Zakup łóżka piętrowego to marzenie wielu dzieci, jednak nie wszyscy rodzice podzielają entuzjazm pociech. Doskonale znam te dylematy, jakie towarzyszą przy podejmowaniu tego rodzaju wyborów. Bo to niby tylko mebel, dziecko z założenia ma na nim jedynie spać, a jednak na hasło „łóżko piętrowe” rodzicowi robi się gorąco. Niezależnie od tego czy będzie na nim spało jedno dziecko, czy nastąpi podział góry i dołu między rodzeństwem, z tyłu głowy zawsze pojawi się pytanie o bezpieczeństwo.

Zanim zdecydowałam się na zakup piętrusa, przeanalizowałam za i przeciw. Jak się okazało już w praktyce, nie taki diabeł straszny jak go malują, w moim domu piętrowiec to ulubiony mebel moich dzieci a także mój. Jestem z niego zadowolona, ponieważ zaoszczędziłam w pokoju dzieci dużo miejsca, niż gdybym miała wstawić osobne łóżka. Rozpatrywaliśmy z mężem jeszcze zakup łóżek wysuwanych jedno spod drugiego, ale nie chciałam żeby chłopcy deptali po sobie schodząc z górnego poziomu. Co gorsza, to jest bardziej niż pewne, że wieczorami nie byłoby spokojnego zasypiania, tylko świrowanie pawiana skoro leżeliby obok siebie na wyciągnięcie ręki. Na łóżku piętrowym odległość jednak jest większa, trudniej jest o wzajemne zaczepki.

Kupiliśmy model łóżka z litego drewna, ciężkiego i stabilnego. W  dodatku górny poziom piętrusa można obniżyć, ponieważ wysokość mebla można regulować poprzez wyciągnięcie bądź dołożenie podczas montażu elementów o długości ok. 50cm. W dodatku drabinka jest zdejmowana, z czego skorzystaliśmy gdy obniżyliśmy wysokość, bo nie była potrzebna. Starszy syn wchodzi na wysokość ok. 110cm bez tego, podobnie schodzi bez żadnego kłopotu. Wysokie barierki u góry zapobiegają wypadnięciu dziecka podczas snu. Jak obaj podrosną, dołożymy elementy i łóżko będzie wyższe, ale na razie nie zaryzykujemy z takimi maluchami szaleństw pod samym sufitem.

Bardzo się bałam tego upadku, ale już pierwszej nocy Bartek sobie znakomicie radził, Woju też szybko się przyzwyczaił że śpi “pod” bratem. Była jeszcze jedna rzecz, od której włos na głowie się jeżył. Mianowicie fakt, że młodszy – dwulatek, wchodziłby po drabince na górę i nieszczęście murowane. Profilaktycznie zdjęta drabinka uspokoiła nas tylko na chwilę. Młodziak nauczył się wchodzić po szkielecie łóżka, bokiem. Tak czy siak urzęduje u góry, a my go musimy notorycznie ściągać, bo woła “jestem na górze”. Odpukać, nigdy nie wpadło mu do głowy by się wychylić czy samodzielnie zejść i mam nadzieję, że strach jednak zwycięży ciekawość.

A jak się śpi na takim ustrojstwie? Cudownie! Chłopaki mają super materace, i po prostu przyjemnie jest poleżeć na górze z książką w ręku, z dala od ziemi (czytaj psa i dzieci) z widokiem na horyzont za oknem. Jestem bardzo, bardzo zadowolona z łóżka i nie żałuję jego zakupu. Zdecydowanie nie ma co się martwić na zaś, jeśli dzieci są sprawne fizycznie i nie lunatykują w nocy. Mam nadzieję że za kilka lat mój zachwyt będzie nadal niesłabnący.

Mamy grudzień, Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami. Najwyższy czas pomyśleć o świątecznych dekoracjach, bo prezenty zapewne są już zaplanowane, a niektóre nawet kupione. Sklepy, jak co roku oferują ogrom świątecznych ozdób – istny dekoracyjny zawrót głowy. Znaleźć można wszystko od bombek po porcelanowe aniołki. Nie wiem czy wiecie, ale niewielkim nakładem czasu i własnej pracy, możecie w tym roku zrobić ozdoby świąteczne samemu.

Uwielbiam dekoracje choinkowe wykonane ręcznie, z zapałem oraz z włożonym w nie sercem. Ozdoby z masy porcelanowej są śnieżnobiałe, gładkie i niezwykle eleganckie. Jest to alternatywa dla ozdób z masy solnej, które wychodzą lekko żółtawe. Niewątpliwą zaletą masy sodowej jest lekkość wykonanych z niej produktów.

Jak zrobić ozdoby z masy porcelanowej:

• 1 szklanka sody oczyszczonej,
• ½ szklanki mąki ziemniaczanej,
• ¾ szklanki ciepłej wody,
• serwetki wykonane szydełkiem (opcjonalnie),
• brokat do dekoracji (opcjonalnie),
• wałek,
• wykałaczka,
• sznurek lub mulina,
• papier bo pieczenia bądź folia teflonowa.

KROK 1. W garnuszku połącz ze sobą sodę, mąkę i ciepłą wodę.

KROK 2. Podgrzej masę, ciągle mieszając, do momentu aż będzie miała konsystencję puree i ciasto samo będzie odrywać się od garnuszka.

KROK 3. Wyjmij masę i pozostaw ją na parę minut do ostygnięcia.

KROK 4. Jeśli chcesz by osoby z masy porcelanowej posiadały eleganckie tłoczenia na lekko rozwałkowanym cieście połóż serwetkę. Mocno ja dociśnij i wałkuj do uzyskania pożądanej przez ciebie grubości. (według mnie najlepsza będzie grubość 0,5 cm). Przy użyciu foremek do ciasteczek wykrawaj dowolne kształty. Wykałaczką zrób dziurki. Jeśli chcesz ozdoby posyp brokatem.

KROK 5.  Ozdoby ostrożnie wyłóż na papier do pieczenia bądź folię teflonową i susz w piekarniku przez godzinę w temperaturze 100°C, co jakiś czas kontroluj sytuację.

KROK 6. W ostudzonych ozdobach przez dziurki przewlecz sznurek. 

KROK 7. Gotowe dekoracje zawieś na choince.

UWAGI

Gdy czujesz, że mieszanka jest zbyt kleista albo nie daje się z niej formować, dodaj odrobinę skrobi (mąki ziemniaczanej), a jeśli zbyt gęsta – dodaj wody.

Zdjęcia: Sylwia

Grudzień już zawitał wypełniając świąteczną atmosferą świat wokół nas. To najlepszy czas by do Świąt Bożego Narodzenia nasze domy zapełniły się ręcznie zrobionymi ozdobami. Nadszedł czas by pokazać Wam jak zrobić śnieżynkę z papieru. Ponadto znajdziecie u nas bombki ze wstążki, bombki z materiału, kalendarz adwentowy w pokoju dziecka, czy papierowe choinki, i wiele innych świątecznych inspiracji.

Płatki śniegu są najpiękniejsze w całej zimie. Dlaczego więc samemu nie wykonać i ozdobić nimi domu. Do wykonania śnieżynek z papieru będziecie potrzebować starą książkę, której dacie poprzez to drugie życie. Zainspirował mnie ten wpis. zatem zapraszam Was do krainy lodu gdzie poznacie jak zrobić śnieżynkę z papieru krok po kroku.

Na 1 śnieżynkę z papieru będziecie potrzebowali:

• starą książkę, gazetę (lekko zażółconą)
• wąską przeźroczystą taśmę klejącą
• taśmę dwustronną
• klej lub gorący klej z pistoletem- opcjonalnie
• brokat, farba z brokatem, klej z brokatem

Krok pierwszy
Na samym początku wycinam wszystkie potrzebne paski z książki, które później odpowiednio przytnę do pożądanej długości. W moim przypadku szerokość paska to 2 cm.

Krok drugi
Rozkładam wycięte paski po cztery sztuki. Na jeden płatek śnieżynki będę potrzebować:
1 komplet najdłuższego paska – w sumie 4 paski, a następnie od niego krótsze:
2 komplety, krótsze o 1,3 cm – w sumie 8 pasków, po 4 paski
2 komplety krótsze o 2,5 cm – w sumie 8 pasków, po 4 paski
2 komplety krótsze o 5 cm – w sumie 8 pasków, po 4 paski.

Warto przygotować wzornik z tekturki, który ułatwi i przyśpieszy docinanie pasków.

Krok trzeci
Najdłuższy pasek zginam na pół i przytrzymuje na dole.

Do zdjęć wspieram się spinaczem, a tak to trzymam je w dłoni. Następnie dokładam krótsze paski symetrycznie po obu stronach.

Na koniec za pomocą wąskiej przeźroczystej taśmy obklejam mocno dół płatka.

Jeden płatek śnieżynki gotowy!

Krok czwarty
W taki sam sposób wykonuję kolejne 7 płatków śnieżynki. Dodatkowo można je na chwilę schować pod ciężką książkę – sprawi to, że nasze płatki śnieżynki z papieru będą się lekko zaginać.

Krok piąty
Środek śnieżynki robię także z pasków o szerokości 2 cm, lecz tym razem jest ich ok 10. Mocno roluję paski i za pomocą taśmy klejącej łącze je razem, by się nie rozsunęły. Potem taśmę dwustronną przyklejam na zewnątrz- patrz zdjęcia.

Krok szósty
Następnie doklejam płatki. Można się wesprzeć gorącym klejem z pistoletu.

Krok siódmy
To już tak naprawdę estetyka. Jak śnieżynkę z papieru ozdobić? Można ją pomalować farbą akrylową z brokatem, obsypać samym brokatem, lub pozostawić tak jak jest.

Kilka wskazówek i porad

• Najlepiej wyciąć od razu wszystkie paski, pogrupować je po 4 sztuki (lub więcej), a następnie dociąć do odpowiedniej długości. Tę robotę głupiego można z powodzeniem zrobić oglądając serial czy film w tv.
• zamiast taśmy klejącej i taśmy dwustronnej można wykorzystać gorący klej – ale moim skromnym zdaniem jest więcej zachodu, a estetycznie też to ciekawie nie wygląda.
• stykające się ze sobą płatki śnieżynki można przykleić za pomocą gorącego kleju lub odrobiny taśmy dwustronnej
• brokat to dla mnie największa zmora – dlatego jeśli macie czas poszukajcie farby z brokatem, lub klej z brokatem i wyposażcie się w rękawiczki gumowe, bo inaczej będziecie cali w brokacie. Stół na którym pracujecie warto wyłożyć starą gazetą, którą potem zwinie się i wyrzuci do kosza.

Zdjęcia: Rachela