Lubisz czytać książki, ale nie masz na nie miejsca w domu? Może niekoniecznie chcesz kupować książki, bo nie wiadomo, czy ci się spodobają? A gdyby tak przejść na ebooki i audiobooki? Co o tym myślisz?

Trochę ponad rok temu dostałam w prezencie czytnik ebooków Kindle, bo mój mąż nie mógł już patrzeć, jak się męczę i czytam książki na telefonie. Zakochałam się w nim od razu. Początkowy szał trwał krótki czas. W pewnym momencie stanęłam przed koniecznością zakupu ebooka. Od razu przyznam, że nie mam czasu szukać i szperać po różnych stronach w poszukiwaniu promocji. Kupiłam może ze dwa razy i niestety tytuły były nietrafione. Wściekałam się na siebie za wydaną kasę.

Wtedy na mojej drodze stanęła aplikacja Legimi, która w swojej internetowej bibliotece zawiera ponad 25 tysięcy tytułów ebooków i audiobooków. Ponadto aplikacja ma wersję na chyba każde możliwe urządzenie, jak komórka, komputer, czy tablet. Działa zarówno na systemie iOS, Android, Windows Phone czy Windows. Od kilku miesięcy jest także kompatybilna z czytnikami Kindle.

Na czym polega to całe Legimi?

To nic innego jak jedna wielka internetowa biblioteka, z której śmiało można korzystać w ramach dostępnych opcji abonamentowych (od ok. 7 zł do 45 zł). Na początku warto spróbować przetestować przez tydzień za darmo, a później albo złapiesz bakcyla, albo nie. Dobrym rozwiązaniem jest także możliwość wykupienia dostępu tylko na jeden miesiąc, a nie od razu deklarowanie się na cały rok. Ponadto, co odkryłam niedawno, na swoim koncie zgarnia się dodatkowo punkty, które można wykorzystać na zakup jakiegoś konkretnego tytułu. Bo muszę dodać, że w momencie, gdy skończy ci się abonament, ściągnięte książki, nawet jeśli są na Kindle, czy w telefonie, nie dadzą się już otworzyć, więc czasem warto mieć “tę” wybraną książkę dla siebie.

W ramach najwyższego abonamentu miałam nieograniczony dostęp do ebooków, audiobooków, które dowolnie mogłam słuchać lub czytać na telefonie, tablecie.  W opcji abonamentu mogłam korzystać z czterech urządzeń, więc przetestowałam tę bazę nie tylko ja, ale i mój szanowny małżonek, który wtrąci później kilka słów od siebie. Ponadto mogłam wypożyczyć dodatkowo do 10 książek miesięcznie na czytniki Kindle. 

Początkowo myślałam, że 10 ebooków na Kindle w miesiącu, to za mało. Jednak czas zweryfikował moje plany. Najczęściej czytam w drodze do  i z pracy oraz wieczorami, gdy domownicy już śpią. Chyba tylko na przełomie grudnia  i stycznia pochłonęłam 8 książek. Książki pobrane na “półkę” można przesłać na czytnik po jego podłączeniu kablem usb do komputera, na którym zainstalowana jest aplikacja Legimi.  Niestety tylko książki zakupione w Legimi można przesłać mailem na czytnik. Może w przyszłości to się zmieni. Czas pokaże.

Początki korzystania z programu nie były dla mnie najłatwiejsze, ale z biegiem czasu okazuje się, że obsługa aplikacji jest funkcjonalna i prosta. Miałam też dość spory problem z pierwszym pobranym z Legimi ebookiem na Kindle, który często się zawieszał i konieczne było restartowanie całego urządzenia, co niestety było uciążliwe. Pomogło dopiero usunięcie książki z czytnika i ponowne wgranie jej. Trudno powiedzieć, czy to wina danej książki, czy urządzenia.

Przez ostatnie trzy miesiące pochłonęłam łącznie 15 książek. Wśród nich znalazły się najnowsze powieści Steve’a Berry’ego (Stan zagrożenia, Czternasta kolonia), ale sięgnęłam także po wcześniej nie znanych mi autorów jak Piotr C. i jego dwie książki Pokolenie IKEA i Pokolenia IKEA.Kobiety. Ponadto sięgnęłam po książki Alex Kavy, czy Guillaume Musso i wiem, że chcę więcej.

Zatem, czy do dobry pomysł zainwestować w taką formę wypożyczania książek?

Zanim się zdecydujesz, warto przejrzeć dostępne tytuły pod kątem zainteresowań, bo dla jednych wybór będzie wystarczający, a dla innych nie.

Plusy Legimi

• Największym dla mnie plusem jest fakt, że nie muszę zapisywać się w bibliotece na najnowsze książki i czekać na swoją turę. W Legimi mam od razu dostęp do nowości i tysiąca innych tytułów. Dzięki takiej internetowej wypożyczalni nie tracę czasu na przejście do biblioteki – bo niestety nie jest mi po drodze. 
• Kolejnym plusem jest także oszczędność – masz do wyboru kilka opcji abonamentu, więc dostosowujesz je pod siebie.
• Dużym plusem jest to, że czytasz LEGALNIE!

Minusy Legimi

• Dużym minusem jest czytelność strony – czasem trudno się połapać, czy książka jest na Kindle i zdarzyło mi się z uporem maniaka ściągać jedną książkę, aż nawet pisałam w tej sprawie do techników.
• Pozostając przy stronie www, fajna byłaby opcja sortowania książek, np. po dacie dodania nowych pozycji do serwisu.
• Niestety,  niektóre książki nie są dostępne w abonamencie, trzeba dodatkowo za nie zapłacić, ale tutaj można skorzystać z punktów, które się zbiera.

Mały bonus na koniec

Na zakończenie mam dla Ciebie jeszcze kilka słów od mojego męża, któremu oddaję głos:

Gdy po raz pierwszy zainstalowałem program Legimi na swoim telefonie (Huawei p8) miałem sporo kłopotów technicznych. Zwykle sprowadzały się do zbyt małej pamięci, która szybko zapełniała się dużą ilością czytanych i słuchanych przeze mnie książek. Tak stałem się audiobookoholikiem – jeśli taka przypadłość istnieje. Słuchałem i słuchałem. Po skończeniu pierwszych pięciu tomów Evana Currie (Odyssey one) wypożyczyłem  następne (Hayden War), potem następne… i następne. W ciągu trzech miesięcy przeczytałem i przesłuchałem wszystkie książki trzech autorów. Teraz muszę zgłosić protest – skończył mi się abonament, a ja chcę więcej!

To jest bardzo uzależniające. Chodziłem do pracy słuchając książki science fiction, odrywając się od pracy wkładałem słuchawki do uszu, by odpłynąć przy głosie lektora wciągającego mnie w fabułę książki, gdzie główną bohaterką była dziewczyna…

I skończyło się. To niesprawiedliwe. Uważam, że takie rzeczy powinny być dla wszystkich, powszechnie dostępne. Jeśli mamy wspierać czytelnictwo w Polsce, to to jest najlepsza forma.

Więcej Legimi. Legimi dla ludu. Legimi limity bez granic. Tak będą wyglądać moje transparenty, gdy dowiem się o takiej manifestacji.

Po dwóch tygodniach bez abonamentu, bez audiobooków, nowych książek zdecydowaliśmy się na kolejny miesiąc. To jest już uzależnienie, ale siedzimy w tym razem, czego i Tobie życzę.

Wpis powstał we współpracy z Legimi.pl

Aktualizacja 29.11.2020

Specjalnie dla Was mam ciekawą propozycję. Jeśli skorzystacie z tego linku, to będziecie mogli wypróbować platformę Legimi przez JEDEN MIESIĄC za DARMO. Co wy na to?

Szpitale dziecięce niestety nie świecą pustkami. Dzieci trafiają do nich codziennie. Wraz z dziećmi w szpitalu pojawiają się rodzice lub opiekunowie i… no właśnie. Tak naprawdę nie do końca znają swoje prawa i nie zawsze potrafią je wyegzekwować.

Pobyt rodziców w szpitalu z chorym dzieckiem jest regulowany prawami pacjenta i Europejską Kartą Praw Dziecka. Zgodnie z nimi chore dziecko ma prawo do opieki i pielęgnacji przez osoby najbliższe. Prawo to może być realizowane przez całą dobę. I na tym w zasadzie pewniki się kończą.

Kto może przebywać z dzieckiem w szpitalu?

Nigdzie nie jest określone, ile osób może przebywać z dzieckiem w szpitalu. I wbrew pozorom tu nie działa zasada, że co nie jest zabronione, jest dozwolone. Nietrudno sobie wyobrazić, co by było, gdyby przy łóżku każdego dziecka czuwało jednocześnie kilka osób. Nie tylko sparaliżowałoby to pracę personelu medycznego, o komforcie małych pacjentów także nie mogłoby być mowy. Dlatego szpitale regulują te sprawy wewnętrznymi rozporządzeniami. Na ogół w dzień z dzieckiem mogą być oboje rodzice, w nocy jedno z nich. Zamiast rodziców przy dziecku mogą czuwać osoby przez nich wskazane lub inni opiekunowie prawni.

Warto wiedzieć, że rodzice mają prawo być obecni także przy badaniach i zabiegach, które nie wymagają sterylnych warunków. W praktyce: rodzic może być obecny przy pobieraniu krwi, ale już przy operacji chirurgicznej nie.

Na co mogą liczyć rodzice?

Najkrócej rzecz ujmując: na nic. Szpital ma obowiązek umożliwić rodzicom pobyt z dzieckiem na oddziale, ale nie jest jasno określone, na czym to umożliwienie ma polegać. Stąd w różnych szpitalach wygląda to bardzo odmiennie. W jednym na rodziców czekają wygodne łóżka, w drugim trzeba się zadowolić postawionym przy łóżeczku dziecka krześle. Szpital nie ma obowiązku zapewniać miejsc do spania dla rodziców. Warto o tym wiedzieć i nie próbować walczyć z wiatrakami. Ponadto szpital ma prawo do pobierania opłat za pobyt rodziców na oddziale (wyjątkiem są matki karmiące na oddziałach noworodkowych). Na ogół nie są to duże kwoty i mają za zadanie pokrycie kosztów wody i prądu. Rodzic w szpitalu nie może liczyć na wyżywienie.

Komunikacja na linii szpital – rodzice

To jest prawdopodobnie powód, dla którego rodzice nie są na oddziale mile widziani. Nie wszędzie oczywiście, ale z doniesień medialnych wiem, że zdarza się to i to wcale nie tak rzadko. Otóż rodzice mają prawo do rzetelnej informacji medycznej. Czyli po polsku mówiąc: mają prawo zadawać pytania przy każdej okazji i bez okazji. Lekarz ma obowiązek wyjaśnić, na czym polega choroba dziecka i dlaczego stosuje takie, a nie inne leczenie. Pielęgniarka nie ma prawa odmówić odpowiedzi na pytanie, jaki zabieg w danej chwili wykonuje, czy jakie lekarstwo podaje. Na każdy zabieg i podanie lekarstwa rodzice powinni wyrazić zgodę. Wyjątkiem są sytuacje bezpośrednio zagrażające życiu dziecka.

Tyle się mówi o tym, że na całym świecie łamane są prawa dziecka. I słusznie, bo nadal zbyt wiele jest przypadków małych dziecięcych trosk i nieszczęść, nad którymi nie można przejść obojętnie. Ale są takie momenty w życiu, że to nie prawa dziecka są naginane i łamane. Cierpimy także my, rodzice, torturowani za dnia i w nocy. Bez ustanku i bez litości. Pozwólcie, że przytoczę kilka bolesnych przykładów.

1.Jesteśmy pozbawieni prawa do snu

Chyba nie jesteście zdziwieni? Ja od przeszło 7 lat nie przespałam jednej całej nocy. Co 3 lata rodziłam kolejne dziecko, tak więc mam sporo nocek w plecy, choć staram się nie dramatyzować zanadto i np. przysypiam na siedząco przy pracy na kompie 😉

2. Zakłóca się nasz samotny odpoczynek bez pytania, czy mamy ochotę na towarzystwo

Klasyka. Aż mnie trzęsie, gdy zasiadam z arcyciekawą książką i jeszcze ciepłą (?!) kawą w ręku, zanurzam się w fabule, a nad uchem zaczyna mi brzęczeć jak nie jeden, to drugi, jak nie drugi, to trzeci. Jak nie trzeci, to znów pierwszy i w dodatku każdy z czym innym.

3. Odbiera się nam prawo do ciepłej kawy i herbaty

Do czego? Nie znam, nie pamiętam z praktyki. Piję zimne zlewki, często też z tego, co zostanie w kubku męża. Jestem wstrętnym uzależniuchem i piję tyle zimnej kawy, że zaczęłam do niej dorzucać kostki lodu, sama siebie okłamując, że przecież lubię kawę mrożoną!

4. Narzuca się nam konieczność wypełniania stu milionów obowiązków. Za darmo!

To jest praca przymusowa pod wezwaniem pracy dobroczynnej, wręcz wolontariatu na rzecz małoletnich. Robię, bo lubię? Aj tam. Robię bo muszę, w dodatku za frajer i bez sensu. Przykład prosty – wieczorem cisnę po domu z mopem, aby rano pochylać się nad klejącą się plamą soku na podłodze. No i komu to wszystko? Taaak, wszystko dla dzieci…

5. Zakłóca się nam prawo do niezmąconej posiadówki w kibelku

Nie wiem, czy to nie powinien być nr 1? Zamykam za sobą drzwi, a następnie oczy, opieram ciężką głowę o ścianę i słyszę skrobanie w drzwi, przerywane szarpaniem klamki, ewentualnie wpychaniem palców dzieci do otworów wentylacyjnych w drzwiach. Dobrze, że jem dużo błonnika, inaczej w życiu bym się nie wy****a 😉

6. Wyjada się nasze śniadania, obiady i kolacje. O ile mamy w ogóle czas je zrobić

Jestem szczęśliwa, gdy uda mi się zrobić coś do żarcia specjalnie dla mnie. Najlepiej niezdrowego. Wtedy najczęściej jem w kuchni, w biegu, żeby ONI mnie nie zauważyli (to dotyczy również wyjadania słodyczy z ich szafki:). Bo jak zauważą, zaczyna się – “a co masz”, “a dasz?”. Nosz kurde, dam, bo jak inaczej! A że sama nie zjem… Nic dziwnego, że ważę 54 kg. Najczęściej dojadam po dzieciach. Dziś np. pozbierałam ich kanapki z talerzy po kolacji. Trochę poprzysychały, a że matka nie marnuje, obtoczyłam je w jajku, usmażyłam i zjadłam to coś na kolację. Zjadłam nie tylko cały, ale i ciepły posiłek. Robię postępy 😉

7. Zabiera się nam wiadomości kosztem durnych bajek na kanałach dla dzieci

Wiadomości? Czytam je na Pudelku albo jak mi się na fejsie TVN 24 o oczy obije. Czuję się wyróżniona, gdy moje dzieci przerzucają się pilotem i któryś nagle rzuca w eter – włączmy mamie na 6 (tam mam swoje tefałeny). Praktycznie wcale już nie oglądam TV, ale też nie tęsknię za nim i nie płaczę.

8. Odbiera się nam ciało i urodę. A już na pewno funduje mocny uszczerbek na zdrowiu psychicznym

Ekhmmm…. Chciałam to mam. Ucieka mi czas, “ucieka” też moje dawne ciało. Niech każda z nas po sobie spojrzy i dokona samodzielnego rachunku zysków i strat.

Myślę, że to nie wszystkie przejawy łamania praw człowieka na rodzicach przez ich potomstwo. Jak nic jest tego więcej. Ale rachunek pięknie się zgadza. Ten kto ma dzieci, zawsze wyjdzie na plus. Najważniejsze zawiera się w słowie MAMA i TATA 🙂 Życzę każdemu takiej niewoli.

Kiedyś to my poużywamy sobie kosztem naszych dzieci 😉