Grudzień już zawitał wypełniając świąteczną atmosferą świat wokół nas. To najlepszy czas by do Świąt Bożego Narodzenia nasze domy zapełniły się ręcznie zrobionymi ozdobami. Nadszedł czas by pokazać Wam jak zrobić śnieżynkę z papieru. Ponadto znajdziecie u nas bombki ze wstążki, bombki z materiału, kalendarz adwentowy w pokoju dziecka, czy papierowe choinki, i wiele innych świątecznych inspiracji.

Płatki śniegu są najpiękniejsze w całej zimie. Dlaczego więc samemu nie wykonać i ozdobić nimi domu. Do wykonania śnieżynek z papieru będziecie potrzebować starą książkę, której dacie poprzez to drugie życie. Zainspirował mnie ten wpis. zatem zapraszam Was do krainy lodu gdzie poznacie jak zrobić śnieżynkę z papieru krok po kroku.

Na 1 śnieżynkę z papieru będziecie potrzebowali:

• starą książkę, gazetę (lekko zażółconą)
• wąską przeźroczystą taśmę klejącą
• taśmę dwustronną
• klej lub gorący klej z pistoletem- opcjonalnie
• brokat, farba z brokatem, klej z brokatem

Krok pierwszy
Na samym początku wycinam wszystkie potrzebne paski z książki, które później odpowiednio przytnę do pożądanej długości. W moim przypadku szerokość paska to 2 cm.

Krok drugi
Rozkładam wycięte paski po cztery sztuki. Na jeden płatek śnieżynki będę potrzebować:
1 komplet najdłuższego paska – w sumie 4 paski, a następnie od niego krótsze:
2 komplety, krótsze o 1,3 cm – w sumie 8 pasków, po 4 paski
2 komplety krótsze o 2,5 cm – w sumie 8 pasków, po 4 paski
2 komplety krótsze o 5 cm – w sumie 8 pasków, po 4 paski.

Warto przygotować wzornik z tekturki, który ułatwi i przyśpieszy docinanie pasków.

Krok trzeci
Najdłuższy pasek zginam na pół i przytrzymuje na dole.

Do zdjęć wspieram się spinaczem, a tak to trzymam je w dłoni. Następnie dokładam krótsze paski symetrycznie po obu stronach.

Na koniec za pomocą wąskiej przeźroczystej taśmy obklejam mocno dół płatka.

Jeden płatek śnieżynki gotowy!

Krok czwarty
W taki sam sposób wykonuję kolejne 7 płatków śnieżynki. Dodatkowo można je na chwilę schować pod ciężką książkę – sprawi to, że nasze płatki śnieżynki z papieru będą się lekko zaginać.

Krok piąty
Środek śnieżynki robię także z pasków o szerokości 2 cm, lecz tym razem jest ich ok 10. Mocno roluję paski i za pomocą taśmy klejącej łącze je razem, by się nie rozsunęły. Potem taśmę dwustronną przyklejam na zewnątrz- patrz zdjęcia.

Krok szósty
Następnie doklejam płatki. Można się wesprzeć gorącym klejem z pistoletu.

Krok siódmy
To już tak naprawdę estetyka. Jak śnieżynkę z papieru ozdobić? Można ją pomalować farbą akrylową z brokatem, obsypać samym brokatem, lub pozostawić tak jak jest.

Kilka wskazówek i porad

• Najlepiej wyciąć od razu wszystkie paski, pogrupować je po 4 sztuki (lub więcej), a następnie dociąć do odpowiedniej długości. Tę robotę głupiego można z powodzeniem zrobić oglądając serial czy film w tv.
• zamiast taśmy klejącej i taśmy dwustronnej można wykorzystać gorący klej – ale moim skromnym zdaniem jest więcej zachodu, a estetycznie też to ciekawie nie wygląda.
• stykające się ze sobą płatki śnieżynki można przykleić za pomocą gorącego kleju lub odrobiny taśmy dwustronnej
• brokat to dla mnie największa zmora – dlatego jeśli macie czas poszukajcie farby z brokatem, lub klej z brokatem i wyposażcie się w rękawiczki gumowe, bo inaczej będziecie cali w brokacie. Stół na którym pracujecie warto wyłożyć starą gazetą, którą potem zwinie się i wyrzuci do kosza.

Zdjęcia: Rachela

Tytuł: Zośka i Ptaki
Autor: Teresa Płonka
Liczba stron: 120
Oprawa: Miękka
Wydawnictwo: Warszawska Grupa Wydawnicza
Rok wydania: 2015

Nie wiem, jak Wasze dzieci, moja Duśka od dawna fascynuje się ptakami. Pewnie dlatego, że mieszkamy w lesie. Wróble, sikorki, kowaliki, wrony, sroki, sójki, dzięcioły, gołębie, jastrzębie… Pewnie nie wymieniłam wszystkich. Nie wiem, ile prawdy jest w jej opowieściach o tym jak jastrząb porwał pięć małych wiewiórek, ale nie wykluczam, że to prawda, tylko może wiewiórek było mniej 😉

Kiedy więc w małe rączki Duśki wpadła książka Teresy Płonki „Zośka i ptaki” wiedziałam już, że będę miała problem z napisaniem recenzji. Bo jak napisać o czymś, czego nie mogę nawet dotknąć?! „Mamusiu zobacz, tu jest bocian, tu kos, tu szpak, tu kury, a to jest perkoz. Mamusiu, jest taki ptak perkoz?” No cóż… Trzeba się będzie wybrać na Mazury i pokazać dziecku perkozy, krzyżówki, kormorany… „Mamusiu zobacz, na końcu są kolorowanki. Muszę pomalować tak jak na obrazkach, czy mogę,tak jak chcę?”

Na szczęście poszła spać i mogłam rzucić na książkę „fachowym” okiem.

Pełna recenzja poniżej

Zośka i ptaki – Teresa Płonka

Nawet w najzgodniejszych związkach czasem iskrzy. Nie da się przejść przez małżeństwo bez konfliktów i sprzeczek – czasem albo najczęściej – o bzdury. To że powodem są drobiazgi widzimy dopiero po czasie, bo w trakcie kłótni te absurdy urastają do rangi mega ważnych problemów. Znacie te małe, codzienne, drobne sprawy, które działają jak płachta na byka?

Umiejętność kłócenia się, jest bardzo przydatna. Dziś o trzech błędach, które często popełniamy i które nie wnoszą niczego, oprócz negatywnych emocji.

Jak zdarta płyta… Też tak macie, że co jakiś czas kłócicie się o to samo? Pewne tematy powracają jak bumerang, są wywlekane z szafy, jako ciężka amunicja i towarzyszą im znienawidzone przez każdego słowa „bo Ty zawsze”, „bo Ty nigdy”, „bo jak zwykle”.

Każdy związek ma swoje własne dyżurne problemy, choć część z nich powtarza się w wielu domach – walające się skarpetki, śmieci, które same się nie wyniosą, „prawie” puste pudełko mleka w lodówce, źle włożone naczynia w zmywarce, otwarte/zamknięte okno… W kółko to samo.

Albo kłótnia o to, czy to kłótnia, czy wcale nie.
– Przestań na mnie krzyczeć!
– Ja krzyczę? Tylko mówię podniesionym głosem.

– Po co my się w ogóle kłócimy?
– My się nie kłócimy! Ja tylko próbuję Ci uzmysłowić, że nie masz racji. W każdym razie, ja się na pewno nie kłócę.

No i jeszcze – ciśnienie podnosi nasza rozczarowanie, że druga osoba nie potrafi czytać w myślach.
Nieumiejętność domyślania się, co mamy na myśli, gdy same cierpimy w milczeniu jest straszna, ale dla osoby „ciepiącej”. Nawet jeśli Twój mąż jest wyjątkowy i bardzo inteligentny, a Twoim zdaniem gołym okiem widać, o co Ci chodzi, to nie ma co czekać na cud i trzeba jak krowie na rowie, bo inaczej nie ma szans – nie domyśli się. Dla obu stron jest łatwiej, gdy mówi się wprost i jasno komunikuje swoje potrzeby.

A przecież kłócąc się chcemy znaleźć rozwiązanie problemu, a nie sobie nawzajem dokopać, prawda? I zamiast to robić miotamy się posługując oskarżeniami, utartymi schematami, urażoną dumą – robi się z tego wojna na słowa. Jeśli w powyższych opisach odnaleźliście siebie, to zachęcam do refleksji i pozbycia się słów i myśli, które w niczym nie pomogą, a tylko zaostrzą konflikt – kłóćmy się z głową. W kłótni ma wygrać związek, a nie racja jednej z osób.