Żyjemy w czasach kiedy łatwiej nam niż kiedyś kupić nową rzecz, a starą wyrzucić na śmietnik. Przecież po co naprawiać, tracić cenny czas, wszystko można wymienić na nowszy model. Przywykliśmy już do tego jak łatwo można zastąpić starą rzecz nową, ale czy na pewno lepszą? Pobudźmy w sobie nieco kreatywności i odkryjmy złotą rączkę by za pomocą domowego recyklingu dać życie starym przedmiotom. Poniżej kilka pomysłów na sam początek.

Wymarzona kuchnia z szafki nocnej

Stara szafka nocna może zmienić się najwspanialszą zabawkę dla dziecka. Po co wyrzucać ją na śmietnik, skoro można dać jej drugie życie. A jakie? Szafka sprawdzi się idealnie w roli małej kuchni dla dziecka. Wystarczy dokupić sklejkę, parę dodatków takich jak, metalowa miska, haczyki, pokrętła, itp. Do tego papier ścierny i farbę akrylową w pożądanym kolorze – ja proponuje coś w klimacie kości słoniowej, czy złamanej bieli. To jest prawdziwy domowy recykling. Wykonanie i wykończenie należy już do waszej wyobraźni, a poniżej parę zdjęć jak może wyglądać taka domowo zrobiona kuchnia. W sam raz na prezent dla małej księżniczki.

Źródło zdjęcia: http://www.conchitahome.pl/2013/05/drewniana-kuchenka-dla-dzieci.html

Oryginalny odświeżacz powietrza

Lubimy, gdy w naszych domach ładnie pachnie, a to świeżo pieczonym chlebem w kuchni, a to lawendą w szafie, a to cynamonem z pomarańczą w sypialni,  a w salonie za to czuć subtelny zapach magnolii. Na sztuczne odświeżacze powietrza czasem nieświadomie wydajemy mnóstwo pieniędzy a i tak nie jesteśmy zadowoleni z ich działania i efektu jaki dają. Sprawdźcie zatem, czy macie sól do kąpieli np. o zapachu lawendy, pomarańczy, oraz małe szklane świeczniki/ szklaneczki na podgrzewacze. Sól wsypujecie do pojemniczka i dolewacie troszkę wody. Woda parując uwolni aromat uwięziony w soli, co sprawi, że odświeży ona powietrze. W zamkniętym niewielkim pomieszczeniu jak toaleta, wystarczą dwa takie cuda. Natomiast w salonie możemy wysypać sól na większy spodek, a w środku wstawić świeczkę typu podgrzewać. Aromat z soli będzie się powoli uwalniał, a my zyskamy dodatkowy efekt, bo kto nie lubi wieczorem zapalić świecy…

Cotton balls – kule świetlne, czyli reaktywacja łańcucha choinkowego

Piękna ozdoba pokoju, parapetu, nie mówiąc już o balkonie. Oczywiście można je kupić taniej lub drożej, tylko po co, skoro można je zrobić samemu. Wystarczą tylko kolorowe nitki, krochmal i balony. Jak zrobić takie kule pisałam już tutaj. Gdy już będą gotowe, z czeluści szafy wyciągnijcie łańcuch choinkowy i voila, ozdoba gotowa, a satysfakcja jeszcze większa.

Stolik z łóżeczka dziecięcego

Jest taki czas kiedy decydujecie się na zakup nowego łóżka dla dziecka, gdyż wyrosło już ze szczebelkowego. Zatem co zrobić ze starym łóżkiem? Można przekazać innym, wyrzucić na śmietnik lub stworzyć piękny stolik. Wystarczy odmalować, zamiast materaca zamontować płytę pomalowaną farbą kredową oraz zamontować haczyki. Na nich można zawiesić różne pojemniki na kredę, nożyczki, kredki. Ja dodałabym z jednej strony jeszcze płytę na ścianie łóżeczka, tym razem pomalowana farbą magnetyczną.

Źródło zdjęcia: http://kobieceinspiracje.pl/12120,co-zrobic-gdy-dziecko-wyrosnie-z-lozeczka.html

Organizery na biurko z puszki po kawie, groszku, kukurydzy

Nikt nie lubi bałaganu wysypujących się kredek dziecka, czy długopisów na biurku. W sklepach fajne, ciekawe pojemniki potrafią kosztować więcej niż dobra kawa z ciastkiem w Warszawie, zatem i tu mam dla was pomysł. Na początek odgapimy trochę od Fizinki i jej pomysłu na skarbonkę dla dziecka. Technika ozdabiania jest ta sama, tylko przed malowaniem powinniśmy przyciąć naszą puszkę do pożądanej wielkości. Stępić można ją papierem ściernym, a na koniec pomalować. Teraz pozostaje ustawić na biurko, wypełnić i nacieszyć się widokiem.

Źródło zdjęcia: http://zycierzeczy.pl/puszki-po-groszku-i-kukurydzy-w-nowych-szatach-i-w.html

To tylko parę pomysłów na podarowanie drugiego życia rzeczom. Zanim wyrzucicie jakiś mebel, czy też pojemnik po szamponie zastanówcie się, czy możecie go wykorzystać zmieniając dotychczasową funkcję. A może już coś wykorzystaliście? Koniecznie podzielcie się z nami swoimi pomysłami i opiszcie je komentarzu!

Prędzej czy później pojawia się moment w życiu każdej mamy, że wychodzi z domu sama bez dziecka. Rodzi się wtedy dylemat – czy wymknąć się po cichu, by nie denerwować niepotrzebnie malucha, a może wychodząc powiedzieć mu o tym i się pożegnać?

Ale zacznijmy od początku – czyli od tego, że mama wyjść z domu musi / chce. Dla większości z nas najgorszy jest ten pierwszy raz. No bo przecież kto inny zajmie się tak dobrze naszym dzieckiem, jak my same? Może naciągnęłabym fakty, gdybym napisała, że każdy! … ale spokojnie, bo prawdą jest, że większość osób (typu tatuś, babcia, opiekunka) poradzi sobie świetnie. I w to, przede wszystkim, młoda mama musi uwierzyć! Nawet jeśli ukochany synek / córeczka popłacze, to zostanie utulony/a w kochających ramionach i żadna krzywda dziecku się nie stanie.

Wróćmy teraz do kwestii – pożegnania się. Myślę, że gdyby zapytać różne osoby – inne mamy, babcie, nianie – to pojawią się właśnie dwa skrajne podejścia. Ja zdecydowanie jestem za tym, by zawsze się pożegnać, obojętnie, w jakim wieku jest dziecko.

Dlaczego?

Dziecko to człowiek – myślący, czujący, wrażliwy. I tak właśnie powinien być traktowany. Jakbym sama się czuła, gdyby ktoś mi bliski – np. mąż, nagle nie mówiąc ani słowa wyszedł z domu? Nie słyszałam, kiedy to zrobił i nie wiem gdzie poszedł. Mało tego nie mam pojęcia, o której wróci i czy w ogóle to nastąpi, bo może mnie po prostu zostawił. Na zawsze!

Znikanie jest nieprzewidywalne i sprawia, że traci się poczucie bezpieczeństwa. Dziecko czuje się zdezorientowane, może stać się nieufne i będzie odczuwało większy strach przed rozstaniem. Uciekanie bez pożegnania, może doprowadzić do tego, że gdy będziecie razem, maluch nie odstąpi Cię na krok, by zapobiec kolejnej Twojej niezapowiedzianej ewakuacji. Nie podkopuj więc jego poczucia bezpieczeństwa i wychodząc zawsze się pożegnaj.

Owszem, bądź przygotowana na to, że mu się to nie spodoba, że będzie nawet bardzo płakał. Ale nawet jeśli maluch będzie wylewał łzy, krzyczał i nie pozwalał Ci wyjść – powiedz mu spokojnie, że wychodzisz i się pożegnaj. Zapewnij, że wrócisz i powiedz kiedy – „wrócę wtedy, gdy będziesz jadł podwieczorek”. Daj całusa, powiedz „papa” i wyjdź. Nie przedłużaj sceny rozstania niezliczoną ilością buziaków, uścisków i kilkukrotnym powrotom od drzwi.

Nie ma wątpliwości, że rozstanie to trudne zadanie dla dziecka i dla mamy. Niejedna z nas zna to uczucie, gdy same nie potrafimy powstrzymać łez, które płyną po zamknięciu drzwi (byle nie wcześniej ;)) Ale jestem przekonana o tym, że dasz radę wypracowując Wasz własny rytuał pożegnania. Wtedy maluch nauczy się rozpoznawać tę sytuację, będzie wiedział co potem nastąpi i że za jakiś czas wrócisz. Dzięki temu będzie czuł się bezpieczny.

Internet często wzbudza skrajne odczucia – jedni są skłonni obwiniać sieć o „całe zło” tego świata, w tym również coraz większe problemy w komunikacji międzyludzkiej, inni wręcz przeciwnie – zauważają  jedynie pozytywne aspekty wirtualnej rzeczywistości, która w ostatnich latach przechodzi w kolejną fazę rozwoju – towarzyszy nam już nie tylko za pośrednictwem komputera czy laptopa, ale również innych urządzeń przenośnych – smartfonów i tabletów.

Internet stał się mobilny i jest z nami już niemal wszędzie. Nie można nie zauważyć, że wpływa coraz bardziej na tzw. real, współkształtując naszą rzeczywistość. Jaki to ma wpływ na wychowanie dzieci?

Jedno jest pewne – nie da się wyeliminować Internetu z życia dziecka. Nie trzeba zresztą tego robić – byłby to duży błąd – nieumiejętność funkcjonowania w środowisku internetowym nosi już dziś znamiona wtórnego analfabetyzmu. Należy jednak umiejętnie „dozować” dziecku dostęp do sieci i nie chodzi tu jedynie o czas, a bardziej o jakość treści, które do niego docierają za pośrednictwem Internetu.

Programy ochrony rodzicielskiej

Jest kilka sposobów „technicznych” na zablokowanie dostępu do różnych stron, które, jak uważamy, nie są odpowiednie dla naszego dziecka, zarówno ze względu na jego wiek, jak i na rozwój emocjonalny.

Problem został dostrzeżony przez specjalistów IT i operatorów internetowych, dlatego możemy korzystać z różnego rodzaju technicznych zabezpieczeń – proponowanych w umowach i w ramach systemowej kontroli rodzicielskiej – programów zintegrowanych w systemach operacyjnych.

Ochrona działa zarówno w wersji stacjonarnej, jak i mobilnej.

To oczywiście duże ułatwienie dla rodziców i opiekunów. Nie rozwiązuje jednak sedna problemu. Co zrobić, by dziecko było bezpieczne w Internecie przede wszystkim dzięki odpowiedniemu, racjonalnemu zachowaniu?

Uzależnienie od Internetu – coraz większy problem w różnych grupach wiekowych

Jak pokazują ostatnie badania europejskie dotyczące uzależnienia od Internetu, w Polsce problem narasta – już 1/5 dzieci (przede wszystkim nastolatków) ma problemy ze snem, spora grupa również nie dojada… z powodu zaabsorbowania wirtualną rzeczywistością. Badanie EU Kids Online dostarcza też inne dane, które mogą świadczyć o jak najbardziej realnym zagrożeniu. Trzydzieści procent młodych respondentów przyznało, że odczuwa dyskomfort psychiczny, gdy nie ma zapewnionego dostępu do Internetu.

Obrazki z każdej polskiej ulicy, autobusu czy tramwaju potwierdzają wyniki badania – coraz więcej osób (głównie młodych, ale nie tylko) spędza czas na… aktywności mobilnej. Smartfon stał się czymś oczywistym w przestrzeni publicznej, a wraz z powszechną dostępnością do tych nowoczesnych telefonów także inne zjawiska społeczne, takie jak szczególne zamiłowanie do wykonywania zdjęć typu selfie.

Jak twierdzą psychologowie to jeden ze współczesnych objawów narcyzmu, zbytniego koncentrowania się na własnej osobie, egotyzmu, co w konsekwencji może doprowadzić do zubożenia relacji międzyludzkich. Wielu naukowców jest zdania, że zbytnie zaangażowanie w wirtualną rzeczywistość wpływa także na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne i choroby, takie jak autyzm czy ADHD.

Zbyt duże wycofanie albo pobudzenie (np. spowodowane intensywną akcją gier komputerowych) mogą mieć wpływ na koncentrację, pogłębioną analizę rzeczywistości, umiejętność wiązania faktów (przyczyn i skutków), wreszcie wywoływać różnego rodzaju lęki, a nawet depresję.

Wszystko to prawda, ale to nie oznacza, że źródłem problemów jest Internet. Przyczyny tych niekorzystnych zjawisk, które można już niemal nazwać kulturowymi, tkwią gdzie indziej. I niestety wina leży głównie po stronie dorosłych. Czy sami, przykładem, potrafimy wpłynąć na dzieci? A może jedynie zabraniamy, czyniąc (niepotrzebnie) z Internetu „zakazany owoc”, po który, jak wiadomo, tym chętniej dziecko sięgnie?

Podstawowe zasady bezpieczeństwa w sieci

Aby młody użytkownik sieci korzystał z niej racjonalnie i przede wszystkim – bezpiecznie – konieczne jest zachowanie kilku podstawowych warunków.

• Przekażmy dziecku informacje dotyczące bezpiecznego użytkowania Internetu. Dziecko musi wiedzieć, że nie może korespondować z nieznajomymi i przekazywać im jakichkolwiek danych osobistych!
• Kilkulatek na pewno nie powinien korzystać z serwisów społecznościowych.
• Dziecko – bez zgody rodziców – nie może się spotykać z osobą poznaną w sieci. Tę zasadę trzeba dziecku powtarzać bardzo często – sposobów na „ominięcie” czujności młodego człowieka jest sporo. Ta zasada musi być zatem dla dziecka oczywista!
• Nauczenie krytycznego podejścia do informacji z Internetu, nie tylko daleko posuniętego sceptycyzmu co do bezpośredniej komunikacji i spotkań, ale również różnego rodzaju danych, na podstawie których nieletni chciałby podjąć jakieś decyzje.

Wszystkie podejrzane treści internetowe, jakie zauważymy korzystając z sieci, powinniśmy zgłaszać. Jeśli będziemy aktywnymi i racjonalnymi użytkownikami Internetu, być może pomożemy w wykryciu niebezpiecznych przestępców. W tym celu warto zapamiętać adres organizacji zwalczającej różnego rodzaju naganne i noszące znamiona przestępstw praktyki w sieci – www.hotline.org.pl.

Internet – sprzymierzeńcem w sztuce wychowania

Internet to jednak nie tylko zagrożenia, a przede wszystkim wiele szans na to, by zainteresować dziecko światem, a co za tym idzie – nauką i odpowiednio ukierunkować jego pasje. Jak skorzystać z tej wyjątkowej „oferty edukacyjnej”? Nie chodzi tu o profesjonalne e-kursy czy szkolenia (chociaż one również się przydają i to w różnych okresach życia) ale o „zwykłą” zawartość przeglądanych stron WWW.

Aby dziecko wybierało te serwisy, które są dla niego dobre, powinniśmy po prostu więcej czasu spędzać w Internecie razem. Dzięki temu możemy nie tylko sprawować bezpośrednią kontrolę nad aktywnością dziecka w sieci, ale przede wszystkim – wzbudzimy w nim zainteresowanie treściami, które będą dla niego właściwe.

Internet może nas również wspomóc w nauczeniu dziecka odpowiednich manier i zachowania (nie tylko w sieci). Zwrócenie uwagi na tzw. netykietę to szansa na wpojenie mu zasad dobrego wychowania.

Jaki nasuwa się najistotniejszy wniosek dotyczący sensownego używania Internetu przez nasze dziecko? Wymagajmy od niego, ale przede wszystkim – w pierwszej kolejności – od siebie! Nie ma lepszego instrumentu w wychowaniu niż przykład. Bądźmy też spostrzegawczy – od tego zależy, czy odpowiednio wcześnie zauważymy niepokojące symptomy w zachowaniu dziecka. Czy nie zaniedbuje obowiązków szkolnych i kontaktów z kolegami, a może swoich wcześniejszych zainteresowań? Każda tego rodzaju zmiana zachowania może wskazywać na początki uzależnienia od Internetu.

Autorką wpisu jest Weronika Holeniewska.
Konsultacja: http://www.datalab.pl