Pisałam niedawno, że każda matka ma takie chwile kiedy chciałaby rodzinę w kosmos wysłać, a już dzieci to jej szczególnie przeszkadzają. No ale właśnie – to są chwile. A co by było, gdyby znowu było tak, jak przed pojawieniem się dziecka?

Gdybym nie miała dziecka to:

• Obejrzałabym wschód słońca nad morzem, czyli po prostu spędziła noc na plaży, a nie szła spać o godzinie nieprzyzwoicie przyzwoitej.

• Jakbym chciała wypić cztery piwa na koncercie to bym wypiła. Z dzieckiem nie na każdy koncert da się iść.

• Czytałabym jedną książkę dziennie. Przeczytanie książki trwa mniej więcej dwie – trzy godziny, których teraz dramatycznie mi brakuje.

• Nie wstawałabym razem z kurami bo szkołę skończyłam dawno.

• Nie martwiłabym się czy mam w lodówce mleko i serek waniliowy oraz parę innych głupot.

• Mogłabym oglądać filmy po 20.00 bez obaw o morale gówniarza.

Tak się tylko zastanawiam, czy wtedy byłabym szczęśliwa. Bo:

• Wschód słońca nad morzem kiedyś zaliczyłam i nie było tak romantycznie jak sobie wyobrażałam, zachód wypada zdecydowanie lepiej.

• Po czterech piwach pewnie nie czułabym się dobrze, a dwa dam radę wypić nawet przy dziecku. Widać to kwestia wieku i dziecko nie ma nic do rzeczy. A jak się uprzeć to na każdy koncert się małolatę zabierze, no może nie zawsze da się stanąć w pierwszym rzędzie, ale to detal.

• Czytam może trochę mniej, ale za to więcej piszę, w przyrodzie nic nie ginie.

• Wstawanie rano kiedyś się skończy, jeszcze jakieś piętnaście lat i znowu będę mogła nucić: „I do południa budzikom śmierć” i dalej: „Rano to jest gdzieś tak po pierwszej bo później już nie”.

• Mleko mi faktycznie nie służy i dla siebie bym nie kupowała tak dużo jak dla dziecka, ale serki kupuję, co prawda wiejskie, ale waniliowe leżą obok.

• A do filmów dziecko za jakiś czas dorośnie i będziemy razem oglądać.

Ponadto gdybym nie miała dziecka:

• Nie miałabym z kim dyskutować na temat tego, czy gwiazda polarna jest na końcu małego czy dużego wozu.

• Nie miałby kto mi mówić „bardzo cię kocham mamusiu”.

• Nie miałabym kogo poprosić o przyniesienie pilota i chipsów jak akurat nie chce mi się wstać 😉

• Nie miałabym kogo poprosić o przyniesienie telefonu kiedy – jak wyżej 😉

• Nie miałabym powodu sprzątać, prać i gotować bo dla siebie pewnie by mi się nie chciało w takim stopniu jak dla dziecka.

• Nie pracowałabym zdalnie bo pewnie w ogóle by mi to nie przyszło do głowy 😉

Ogólnie rzecz ujmując: pewnie miałabym więcej czasu, ale co bym z tymczasem robiła?

Niedawno Duśce zebrało się na refleksje:

– Najpierw się nie znaliście, potem zostaliście parą a potem ja się pojawiłam, tak?

Potwierdziliśmy

– Kiepsko było jak mnie nie było….

Roześmialiśmy się na chwilę, a potem popatrzyliśmy na siebie i odechciało nam się śmiać. Ma rację, kiepsko bez Niej było.

Reasumując: Co ja bym robiła jakbym nie miała Duśki? Nie wiem i nie zamierzam się dowiadywać. I niech to moje poprzednie życie spada na bambus, już go nie chcę.

Nieoświetleni piesi i rowerzyści to prawdziwa zmora polskich dróg, które i tak są w nie najlepszej kondycji. Stanowią śmiertelne zagrożenie na drodze nie tylko dla siebie. Obym nigdy nie musiała przekonać się, jak duże zagrożenie na drodze stanowi nieoświetlony rowerzysta czy pieszy.

Niestety w czasie ostatniego wakacyjnego wyjazdu nad morze doprowadzali mnie oni do szewskiej pasji. Jedzie lub idzie taki sobie wąskim poboczem, jezdnią (bo nie podoba mu się nieutwardzony pas pobocza) lub przechodzi na drugą stronę  w zupełnej ciemności, nie raz w stanie nieważkości zupełnie niewidoczny dla nadjeżdżającego kierowcy.  Najgorzej gdy odbywa się to na odcinkach leśnych. Nie wiem, chyba życie im niemiłe! Kamikaze jacyś, choć ci tracili życie “dla słusznej sprawy”, w którą wierzyli. Jeśli chcą być samobójcami niech skaczą z mola i kończą swój żywot, ale niech swoją głupotą nie narażają na utratę zdrowia i być może życia innych uczestników ruchu drogowego. Ja ze swoją rodziną chcę bezpiecznie podróżować bez względu na porę dnia. Nie chcę by mój mąż trafił za kratki za nieumyślne spowodowanie wypadku, do którego przyczynił się nieodpowiedzialny nieoświetlony pieszy czy rowerzysta.

Wkurza mnie, że mimo wzmożonej uwagi w myśl zasady ograniczonego zaufania na drodze, kierowca nie ze swojej winy może doprowadzić do tragedii i ponosić wszystkie jej konsekwencje prawne.

Mijając kolejnego nieoświetlonego delikwenta nie raz miałam ochotę wysiąść, walnąć w ten jego lekkomyślny „zakuty łeb” i wygarnąć, co o nim myślę. Nie raz przydałoby się wręczyć dodatkowo odblask czy latarkę. Niektórzy rowerzyści mieli rowery wyposażone w światła, ale chyba tylko od parady, ot tak dla ozdoby roweru, bo oczywiście wyłączone. Kamizelki odblaskowej czy innego małego odbijającego światło elementu również zapomnieli. Widać Skleroza w narodzie postępuje w zastraszającym tempie, oby mnie ominęła . Przydałoby się by prócz światła jeden z drugim włączył też myślenie! Sama jestem rowerzystą i bez względu na to czy korzystam ze ścieżki rowerowej czy pobocza, zawsze ale to zawsze w czasie mżawki czy zmierzchu włączam światło. Chcę bezpiecznie dojechać do celu i nie narobić sobie i komuś “biedy”.

Drogi rowerzysto pamiętaj o kamizelce odblaskowej, odblaskach i światłach, a ty pieszy użytkowniku drogi zadbaj chociażby o mały odblask czy opaskę odblaskową, jeśli uważasz, że kamizelka jest passe. Życie jest zbyt cenne by stracić je z czystej głupoty. Wystarczy włączyć myślenie. Pomyśl przede wszystkim o swoim zdrowiu, ale też o kierowcach, którzy wcale nie muszą jechać z zawrotną prędkością by doszło do tragedii. Mógłbyś spokojnie bez wyrzutów sumienia żyć, wiedząc że przez twoja głupotę ktoś zginął?

Włącz myslenie, bądź widoczny!

Szerokiej drogi i bezpiecznego dotarcia do celu.

Wakacje kojarzą mi się z długimi ciepłymi dniami, które można spędzić w niezapomniany sposób. Z relaksem, odpoczynkiem i naładowaniem wewnętrznych baterii. A Tobie?

I choć czasem możemy pozwolić sobie na kilkutygodniowy urlop, czy daleki wyjazd, bywa też, że musimy zadowolić się kilkoma wolnymi dniami lub zaledwie weekendami – ale tylko od nas zależy, jak te wakacyjne chwile wykorzystamy i jak przeżyją je nasze dzieci. Sprawmy by tych kilka wakacyjnych tygodni, które nam zostały, w aktywny sposób posłużyły do wzmocnienia więzi z dzieckiem w aktywny sposób.

Mogą przecież spędzić je przed komputerem, smartfonem, konsolą i (niestety) pewnie będą zachwycone. Możemy jednak zafundować im mnóstwo wspaniałych przeżyć i ciekawych aktywności, niekoniecznie uszczuplając portfel. Z drugiej strony, jeśli Wasz budżet uwzględnia pozycję „wakacje”, to nie miejcie “węża w kieszeni” mądrze planując atrakcje.

Za jeden uśmiech – atrakcje za darmo

Nie pozwól by czasy, kiedy dzieci lato spędzały na świeżym powietrzu, stały się legendą. Czy Twoje dziecko zna zabawy na dworze? Czy biega z rówieśnikami? Czy sam/a aktywnie spędzasz z maluchem czas poza domem? Ja ostatnio ponownie odkryłam i gorąco polecam, takie zabawy jak:

zabawa w chowanego,
skakanie na skakance,
gra w gumę,
skoki na trampolinie,
berek,
gry z piłką (w kolanko, kolory, klasy, dwa ognie, kartofel, rzuty do kosza, do celu, strzały do bramki),
puszczanie baniek mydlanych,
badminton,
frisbee,
bule,
podchody,
szukanie skarbów (np. muszelek, szyszek),
jazda na rowerze/ rolkach/ hulajnodze,
ping-pong.

Przykład idzie z góry

Na wakacjach dzieci obserwują nas cały czas, a na urlopie nie sprawdzi się wymówka „tatuś wrócił z pracy i jest bardzo zmęczony”. Niestety przy hotelowych basenach można zauważyć wielu rodziców, którzy ani na moment nie odklejają się od swoich leżaków. A przecież woda daje tak wiele możliwości:

można popływać (na materacu, w kółku, w rękawkach, pod wodą, lub wpław),
poskakać (na bombę, na główkę, z obrotem – oczywiście w bezpiecznym miejscu),
pobawić się w berka,
porzucać piłką,
pochlapać,
posikać z wodnych pistoletów,
na plaży – budować babki, zamki z piasku i inne budowle.

O rzut beretem, czyli okoliczne atrakcje

Zarówno będąc tysiące kilometrów od domu, jak i nigdzie nie wyjeżdżając warto zorientować się, co ma do zaoferowania najbliższa okolica. Zazwyczaj okazuje się, że bardzo wiele atrakcji przyrodniczych historycznych czy stricte rekreacyjnych. Z części z nich można skorzystać za darmo:

górskie szlaki,
place zabaw,
trasy rowerowe,
ruiny zamków,
skałki,
różnego rodzaju pokazy,
koncerty.

Wśród powyższych znajdą się też takie, na które musimy kupić bilety (choć zdarza się, że dzieci mają wstęp wolny lub chociaż bilet ulgowy):

muzea,
wystawy,
rejsy statkiem,
jazda konno,
ogrody zoologiczne,
spływy kajakowe,
aquaparki.

Trzymam kciuki, żebyście potrafili kreatywnie wykorzystać wolny wakacyjny czas i sprawili, że Wasze dzieci będą miały piękne wspomnienia. Pisząc ten tekst siedzę na hotelowym tarasie i obserwuję, jak Aleks gra z wakacyjnymi kolegami w piłkę wodną. Zaraz potem idziemy na mecz piłki nożnej, który dla chłopaków organizują ojcowie, a później czeka nas jeszcze wspólna rodzinna rozgrywka w bule – więc to nie jest czysto teoretyczne „wymądrzanie się”. Wspólne aktywne spędzanie czasu naprawdę sprawia wiele frajdy nie tylko dzieciom!