Tydzień temu zaproponowałam nową zabawę na naszym profilu na Facebooku. Efekty okazały się tak imponujące, że uznałam, iż warto spisać wszystko w jednym miejscu i zostawić dla potomnych.

Pamiętacie od czego się zaczęło?

Duśka ma dużo pluszowych piesków, stąd się wzięła taka zabawa ze słowami:

Jestem psem i cię zjem!

Później doszło: jestem kotem zjem cię potem!

Ostatnio zaczęłyśmy to rozbudowywać i mamy jeszcze:

Jestem muchą, zjem ci ucho.

Jestem pszczołą, zjem ci czoło.

Jestem kos, zjem twój nos.

Jestem sroką, zjem twoje oko.

Jesteśmy osy, zjemy twoje włosy.

Jestem żmiją, zajmę się twoją szyją.

Jestem bąk, latam koło twoich rąk.

Jestem słoń, zjem twoją dłoń.

Jestem padalec, zjem twój palec.

Jestem iguana, zjem twoje kolana.

Na Facebooku dopisaliście ciąg dalszy:

Jestem niedźwiadek i zjem twój pośladek

Jestem zebra zjem twe zebra

Jestem hipopotam i cie wygilgotam

Jesteśmy małe muszki i cię uszczypniemy w nóżki

Jestem biedronka w kropy, zjem twoje stopy

Jestem jeżyk, zaraz wejdę pod kołnierzyk

Jesteśmy małe krewetki, policzymy twoje paznokietki

Jestem łoś, może da mi całuska ktoś ?

Jestem kaczucha i zjem Ci kawałek brzucha.

Jestem wiewiórką i zajmę się Twoją fryzurką.

Jesteśmy muszki i zjemy Ci paluszki.

Jestem langusta i pocałuję Cię w usta.

Jestem mucha co lubi się tulić do twego serducha

Jestem misio co lubi dawać buzi w pysio

Jestem koniem, zjem twe dłonie

Jesteśmy bzyczące bączki, zjemy twoje rączki!

Jestem muchą, zjem twoje brzucho! (ciut niepoprawnie, ale…)

Jestem osa i się kręcę koło twojego nosa

Jesteśmy kanarki, zjemy twoje barki!

Jestem perliczka, odgryzę Ci kawałek policzka!

Jesteśmy mrówki wędrujemy do twojej główki

Jestem żaba, wredna baba

Nie przepisałam dwóch powtarzających się 😉

Duśka uwielbia tę zabawę, śmieje się, piszczy z radości i krzyczy: jeszcze, jeszcze, co jeszcze?

No właśnie: co jeszcze? Dorzucicie jeszcze jakieś pomysły?

Jesień od zawsze kojarzy mi się z jabłkami, które najpiękniej wyglądają o poranku skąpane w rosie i pierwszych promieniach słońca. Od małego pomagałam moim rodzicom w obieraniu jabłoni, przerabianiu jabłek na soki, kompoty, a najbardziej uwielbiałam – i nadal uwielbiam piec ciasta z jabłkami. Szarlotka z bezą to odkrycie tej jesieni, która skradła serca domowników. Kruche ciasto, karmelizowane jabłka i beza – nic więcej nie potrzeba. Sprawdźcie sami!

Składniki na kruchy spód:

1 bardzo pełna szklanka mąki pszennej (190 g)
⅕ szklanki cukru pudru (40 g)
szczypta soli
pół kostki zimnego masła (czyli 100g – tradycyjne kostki masła mają 200g)
1 łyżka kwaśnej śmietany 18%
1 żołtko

Składniki na karmelizowane jabłka:

6-7 dużych  jabłek szarlotkowych (ok.1,2 kg) – ale zwykłe jabłka też świetnie smakują
1 łyżka masła
3 łyżki cukru brązowego (lub zwykłego)
1 łyżeczka cynamonu
1/3 łyżeczki gałki muszkatołowej

Składniki na bezę:

3 białka
¾ szklanki  drobnego cukru kryształu (150 g)
2 łyżeczki maki/skrobi ziemniaczanej

Wykonanie:

1. Wszystkie składniki na kruche ciasto mieszam w misce i dobrze wyrabiam ręką. Kto nie lubi się brudzić może wykorzystać malakser, ale wierzcie mi nie ma to jak ciepło ręki przy wyrabianiu kruchego ciasta.
2. wyrobione ciasto zawijam w folię i wstawiam do lodówki na min. 30 min. Im dłużej tym lepiej, Ja trzymam go w lodówce nawet 1 godzinę.
3. Kiedy ciasto chłodzi się w lodówce obieram jabłka i kroje w większą kostkę.
4. Następnie schłodzone ciasto zamiast go rozwałkować kroję na plasterki wg sposobu Basi i ugniatam w prostokątnej małej formie lub tortownicy 23 cm lub 26 cm, wyłożonej wcześniej papierem do pieczenia.
5. Widelcem nakłuwam ciasto i wkładam do lodówki na kolejne 30 min.
6. Obieram do końca jabłka – chyba, ze udało mi się to skończyć wcześniej. Dalej na patelni roztapiam masło, dodaję cukier i pozwalam tym składnikom się połączyć i trochę pobulgotać.
7. Następnie dodaję pokrojone w kostkę jabłka i dosypuję przypraw. Całość mieszam i smażę na małym ogniu maks. 7 min. – mieszając od czasu do czasu. Pamiętajcie by nie przypalić karmelu bo będzie gorzki i nie rozgotwać jabłek.
8. Zanim jabłka wyłożę na ciasto, podpiekam wyjęte z lodówki kruche ciasto ok. 15 min. w temp 190 stopni.
9. Na podpieczony spód kładę ciepłe karmelizowane jabłka.
10. Szarlotka z bezą jest już prawie gotowa. Kolejnym etapem będzie ubicie piany na bezę.
11. Najpierw ubijam białka na sztywną pianę, potem dodaję powoli cukier, a dopiero na końcu mąkę ziemniaczaną.
12. Dobrze ubitą pianę wykładam na jabłka.
13. Wkładam do piekarnika (180 stopni) i piekę przy wykorzystaniu termoobiegu ok 25 min. – do zarumienienia się i wypieczenia bezy- która powinna być lekko chrupiąca.
14. Po upieczeniu uchylam drzwiczki piekarnika i w te sposób studzę ciasto.

Szarlotka z bezą jest już gotowa. Wystarczy udekorować ją malinami, miętą i podać gościom. Zrobi wrażenie na każdym, nawet najbardziej wybrednym smakoszom deserów.

Wskazówki: Szybki przelicznik miar kuchennych znajdziecie tutaj natomiast jeśli wybierzecie prostokątną blachę to dla uzyskania większej bezy polecam podwoić składniki.

Zdjęcia: Rachela

Gdy rodzi się dziecko, oprócz emocji związanych z tą magiczną chwilą, rodziców dopadają wątpliwości, jak zająć się malcem, zadbać o jego zdrowie i rozwój. My nie byliśmy wyjątkiem, na samą myśl o kąpieli Bartka, nie wspominając już o pielęgnacji pępuszka, robiło mi się słabo, no bo jak się z taką kruszyną obchodzić? Bardzo się tego obawiałam, na szczęście mój mąż był odważniejszy w tej materii, kąpał i wycierał małego, ale o pępek musiałam zatroszczyć się ja. Starałam się być jak najdelikatniejsza, czasami chyba nawet do przesady. Teraz aż śmiech człowieka bierze, jak pomyślę, że bałam się urwania kikuta 🙂 W sumie sam jego widok napawał mnie obawą, bo kikut pępowinowy z zaciśniętą klamrą nie wygląda ładnie, ot taki niepotrzebny kawałek ciała, na którego odczepienie od malucha czekaliśmy z niecierpliwością.

Standardowo – tak zewsząd słyszeliśmy – zanim noworodek będzie mógł się poszczycić ślicznym pępkiem, minie co najmniej kilka dni. Z moim pierwszym synem (4 lata temu) przy wypisie z oddziału kazano nam kąpać dziecko w emoliencie tak, aby nie moczyć nadmiernie kikuta. Następnie po osuszeniu ciałka i skóry wokół kikuta, zakrapiałam go roztworem fioletu gencjanowego, bardzo uważnie, ponieważ buteleczka nie była najporęczniejsza i jak się fiolet rozlewał po ręczniku, to był nie lada wyczyn żeby go doprać. Podobnie rzecz miała się z bodziakami. I tak działo się po każdej kąpieli dopóki pępowina nie zasuszyła się i odpadła, czyli w naszym przypadku długie 4 tygodnie.

Z drugim dzieckiem, czyli jakieś 9 miesięcy temu, już było inaczej. Zalecenia się zmieniły, więc zaopatrzyliśmy się w płyn do odkażania Octenisept. Dalej działanie wg schematu – kąpiel, przy której kazano normalnie myć brzuch dziecka bez obawy przed zamoczeniem kikuta, następnie dokładne osuszenie gazikiem i spryskanie Octenispetem. I tyle. Cała pielęgnacja pępka była łatwiejsza i nie zagrażała czystości ubraniom  i ręcznikom Wojtka. Jednak kikut ani myślał zasuszyć się  i odpaść. Klamra na kikucie  została zaciśnięta zbyt blisko brzucha i  powietrze nie docierało tak jak powinno, a to utrudniało gojenie. Na szczęście z kikutem nie działo się nic złego, nie ślimaczył się, nie pachniał niepokojąco, po prostu był przyczepiony długo za długo. Po 6 tygodniach nasza pani doktor skierowała nas na oddział noworodkowy do zdjęcia klamry z kikuta specjalnym narzędziem tzw. “bociankiem” i zamianę Octeniseptu na fiolet gencjanowy na spirytusie, do stosowania dwa razy dziennie. Dopiero po upływie kolejnych 2 tygodni kikut ostatecznie zasuszył się i odpadł. Uwierzcie mi, wcale za nim nie tęskniłam 😉

Oczywiście w obu przypadkach pilnowaliśmy aby pieluszki i ubranka nie haczyły o klamrę oraz umożliwiały dopływ powietrza. Przyznam że zamiast kupować specjalne pieluchy z wycięciem, po prostu odwijałam górny pasek pieluszki i po kłopocie. Aha, pamiętajcie jeszcze o jednym, jeśli brak Wam odwagi, by dotykać kikuta, pamiętajcie że to malucha nie boli, ani nie sprawia dyskomfortu, czego ja bałam się chyba najbardziej 🙂

A jeśli interesują Was najświeższe wytyczne dla prawidłowej pielęgnacji kikuta, czekajcie na nowy wpis Hani na blogu.