Umówiłaś się z koleżanką na kawę u Ciebie w domu. Niespodziewanie przyjaciółka potrąca kubek – kawa wylewa się na obrus, kapie na podłogę…
„Uważaj, co robisz!!! Ty niezdaro!!! Przed chwilą wyciągnęłam świeży obrus i znowu będę musiała prać!!! Jak ja mam dosyć!!!” – krzyczysz. Nie? Nie krzyczysz na nią w ten sposób?

Znajomy w pracy ma na biurku bałagan – stertę dokumentów, wśród tego butelkę po coli, kubek po herbacie, papierek po batoniku. Musisz na to patrzeć, choć strasznie Ci to przeszkadza. W końcu nie wytrzymujesz…
„Jaki z ciebie jest flejtuch. Natychmiast to posprzątaj!!! Jak zaraz tego nie zrobisz, to będzie kara!!! Zobaczysz, wyrzucę wszystko przez okno!!! No już!!! Na co czekasz?! Słyszysz, co do Ciebie mówię!!! Rusz się i zabieraj za sprzątanie!!! – krzyczysz. Nie? Nie krzyczysz na niego w ten sposób?

Odwiedza Cię znajoma. Nie podoba Ci się to, co na siebie założyła. Wyjątkowo niegustowna bluzka w zestawieniu ze spódnicą wyglądają fatalnie. W ogóle nie w Twoim stylu…
„No jak ty wyglądasz!!! Idź zobacz się do lustra!!! Spójrz na siebie!!! I co, jesteś zadowolona?!!” – krzyczysz. Nie? Nie krzyczysz na nią w ten sposób?

Dlaczego? …

Tymczasem własne dziecko na każdym kroku:

…oceniasz. A ta ocena sprawia, że traci pewność.

…krytykujesz. Tą krytyką wzbudzasz w dziecku poczucie winy i obniżasz jego poczucie własnej wartości.

…walczysz z jego zachowaniem. Z zachowaniem, na które Twojego dziecko może nie mieć wpływu.

…krzyczysz. Wywrzeszczane reprymendy działają tylko wtedy, gdy spowodują u dziecka strach. Naprawdę chcesz, żeby Twoje dziecko się bało?

Przecież go kochasz. I jest to miłość bezwarunkowa, czyli bez względu na wszystko – bez względu na jego wygląd, zachowanie czy osiągnięcia. Kochasz je po prostu, bo istnieje. Ale skąd ono ma to wiedzieć? Bo przecież nie dlatego, że mu mówisz „Kocham Cię najbardziej na świecie”.

A czy widzi Twoje pełne przyjaźni spojrzenie, czuje pełne miłości przytulenie, odbiera Twoje skupienie na nim uwagi?

Ty jesteś tym, kto ma największy wpływ na jego życie. Większy niż cokolwiek, ktokolwiek i kiedykolwiek. Uśmiechnij się do swojego dziecka. Ciepło się uśmiechnij. Pokaż, że jest dla Ciebie naprawdę ważne.

Ach! Przeglądam prasę kolorową, przerzucam wzrokiem po plotkarskich portalach internetowych i aż dech w piersi zatyka. Poza codzienną dawką plotek, ploteczek, czytuję jako matka-szaraczka o cudownym, idealnym wręcz życiu matek-celebrytek. Czytam i się dziwię temu, jak codzienna dawka szitu i bzdur objawionych, trafia nieprzerwanym strumieniem do głów innych matek.

Macierzyństwo jest super! Zdecydowanie tak, a jeszcze lepsze jest dla kogoś, kto może wziąć dziecko pod pachę i wcisnąć je między nianie w aktorskiej garderobie. Najbardziej mnie uderzyło, że “najlepsze” rady dają te z matek, które nie muszą zapierdzielać po 40 godzin w tygodniu przy taśmie produkcyjnej, nie mając nawet czasu pomyśleć o swoich dzieciach. Ale co się przejmujesz zwykła kobieto, one mogą to i ty popróbuj tej sztuki!

Uśmiałam się jak dzika kobyła i zarazem dziwiłam czytając nie raz o “trudach” celebryckiego macierzyństwa. Rzeczone dziecko w garderobie to jedynie przykład przepaści pomiędzy milionami Polek, a uprzywilejowanymi osobami, znanymi często z tego, że są znane. Można i tak. Żal mnie ogrania, mogłam zostać celebrytką i też brać dziecko pod pachę i iść beztrosko do pracy. A tak jestem jedynie zwykłą nauczycielką w szkole ponadgimnazjalnej, która uprosiła babcię dziecka, aby opiekowała się młodym w domu kiedy ma na to czas i ochotę. Resztę odstawia za mnie żłobek i przedszkole, dokąd posyłam moich synów. Ja i tak mam nieźle, bo nie siedzę w pracy rzeczonych 40 godzin. Pracuję mniej, ale nadal na dwóch etatach, tracąc czas na dojazdy. Poszłabym i na trzeci etat, żeby tylko coś więcej odłożyć na czarną godzinę, ale naprawdę, nie mam komu powierzyć moich dzieci, a one same też pewnie wolą oglądać mnie w domu niż mówić że mama ciągle jest w pracy.

Bosko się czyta wypowiedź pani “znanej aktorki”, która tłumaczy, że generalnie nie opłacało jej się wyjść “z brzuchem” na ściankę za “średnią pensję Polaka”. Dylematy, o których przeciętna matka nie chce wiedzieć! Prawa to czy fałsz, nie mam pojęcia, ale wspomnę tylko, że średnia pensja w tym kraju wynosi ok 3,700 zł brutto. Cholercia, im się nie opłaca, a żadna z moich znajomych mam nie zarabia tyle. Możesz też iść tropem przedsiębiorczych VIP -ek i dorabiać się dzięki setnej linii kocyków, lalek, książek, osobliwych programów i czego jeszcze zapragniesz…

“Znane i lubiane”, nadaktywnie ciągają dzieci do pracy, na ścianki, na sesje i gdzie tylko można. Zachęcają i do wspólnych z dzieckiem podróży za granicę… No pewnie, już lecę bukować bilety, odłożę parę moich wypłat i akurat jak znalazł, polecę do Afryki na 2 tygodnie. Bo  przecież wiadomo – z dzieckiem wszędzie się wciśniesz. A później cyk, fotka na fejsa, bo trzeba pochwalić się swoim “zwykłym “ życiem przed innymi, dopowiadając w komentarzu, że przecież dziecko w niczym nie ogranicza.

Wracając do tych super mam, które w 2 tygodnie po porodzie wracają na deski teatru. Nie sądziłam że tak można, ale życie zaskakuje. Napisałam – 2 tygodnie – i samej trudno mi w to uwierzyć. Chyba nawet najlepsza niania nie zastąpi matki, nawet jeśli matka musi czy ma fantazję wracać do pracy – wróć! – miałam napisać “na ścianki”. Zresztą, nie chodzi jedynie o fakt zostawienia takiego malca, ale o czas połogu. Nie widzę tu troski o własne zdrowie, tym bardziej dobrego przykładu dla przyszłych mam. Ty patrzysz w lustro i widzisz siebie + resztki brzucha aliena i zerkasz na zdjęcia z którego uśmiecha się świeżo upieczonych matka-celebrytka. Nie pytam jak one to robią, że maksymalnie miesiąc “po” i stoją cudne, uśmiechnięte w blasku fleszy. Zachęcając do tego samego inne matki, bo one mogły to i ty możesz. Możesz kupić sobie obciskające gaciochy, zatrudnić trenera osobistego, osobistą kosmetyczkę i dietetyczkę i też możesz być sexy – mama. Wszystko możesz.

Tylko proszę cię, ”zwykła” mamo, nie popadaj w kompleksy. Nie przyglądaj się temu kolorowemu życiu przez różowe okulary fantazji. Na logikę – ani ja, ani ty nie mamy sztabu ludzi do pomocy, nie zabieramy dzieci do pracy, nie zarabiamy na naszych pociechach. W sumie to i nie najgorzej, bo nikt nam nie każe palić głupa, jakie starania do bycia super- sexy mamą są świetne!

Kurczak jest bardzo „wdzięcznym” mięsem, smacznym i łatwym w obróbce termicznej. Lubię go wykorzystywać w przepisach kuchni polskiej, ale w moim domu równie często gości na stole w odsłonie egzotycznej. Dziś chciałabym podzielić się z Wami przepisem na curry z kurczakiem.

Łagodność i słodycz mleczka kokosowego, połączone z ostrością curry i aromatycznie przyprawionym kurczakiem to mieszanka idealna. Curry z kurczakiem jest idealnym daniem na jesienne dni. Bardzo szybko się je przyrządza a zarazem rozgrzewa dzięki mieszance pełnych aromatu przypraw.

Danie to światowy klasyk kuchni indyjskiej. Sos curry można wykorzystać do przygotowania wielu różnych potraw.  Jest prosty w wykoniu, niezwykle pachnący za sprawą czosnku, chili i pięknie żółty dzięki kurkumie. Jest dość ostry i idealnie współgra z delikatnym mięsem piersi kurczaka. Dzięki temu przepisowi możecie w domowym zaciszu odbyć kulinarną podróż do Indii.

Składniki:

• 500 g piersi z kurczaka
• 1 łyżka stołowa curry
• 1 puszka mleczka kokosowego (400 ml)
• 3-4 ząbki czosnku
• 1 cebula
• 2 łyżki oliwy z oliwek (może być też olej)
• sok z połówki limonki
• chili w proszku
• słodka papryka
• kolendra (zmielone ziarna)
• sól, pieprz

Sposób przygotowania:

1. Pierś z kurczaka kroję w kosteczkę, posypuję lekko solą i pieprzem. Dodaję przyprawy i skrapiam sokiem z limonki. Zarówno papryki jak kolendrę dodaję na przysłowiowe “oko”, zawsze tak gotuję i ciężko mi podać ich proporcje.  Następnie dolewam oliwę, curry i wszystko mieszam. Tak zamarynowaną pierś pozostawiam na 30 minut by się ”przegryzła”.
2. W międzyczasie kroję cebulę na drobną kostkę oraz przeciskam przez praskę czosnek. Jeśli nie macie praski czosnek posiekajcie na bardzo drobne kawałeczki.
3. Na patelni rozgrzewam odrobinę oliwy i wykładam cebulkę i czosnek, chwilę podsmażam, a następnie dodaję zamarynowane wcześniej mięso. Wszystko smażę do momentu zarumienienia piersi.
4. Teraz czas na mleczko kokosowe. Przed otwarciem puszki dobrze nią wstrząsam by wymieszać dokładnie jej zawartość. Mleczko dolewam do podsmażonego mięsa, mieszam i wszystko duszę do czasu aż sos zgęstnieje.
5. Gotowe curry z kurczaka podaję z ryżem.

Smacznego

Żródło zdjęcia: flickr