Emocje 11 marca 2015

Mama na 1/4 etatu

Budze się rano i znów przeżywam to samo – zamyka się pętla czasu. Wstaję, robię śniadanie, szykujemy się do pracy i przedszkola. Wracamy, robimy szybkie zakupy, jemy, nastawiam zmywarkę i w razie potrzeby pralkę, doprowadzam mieszkanie do ogólnego ładu, szykuję obiad na kolejny dzień, etc.  W zależności od dnia do listy dodaję nowe pozycje. Kto tego nie zna z autopsji, chyba wszyscy zapracowani rodzice?

Codziennie jak w kołowrotku.  Kiedy krzątam się tak po domu, chcę to zrobić jak najszybciej by mieć chwilę wolnego dla rodziny. Do czasu położenia Kuby spać mam trzy godziny a nie wszystko mogę zrobić, gdy on zaśnie. Co da się przekładam na późniejszy wieczór. Chciałabym by doba była z gumy i można było ją dowolnie dla swoich potrzeb rozciągać. Nie raz Kuba prosi: „Mamo pobaw się ze mną” a ja go zbywam „zaraz kochanie”,  „za chwilę”…. Próbuję w formie zabawy wciągać go do czynności, którą w danej chwili wykonuję: wyjęcie naczyń ze zmywarki, pomoc we włożeniu/ wyjęciu prania, ale to nie jest zabawa, o której marzy mój syn. W tygodniu, tak najnormalniej w świecie mało się z nim bawię- brakuje mi czasu. Niekiedy nie mam na to siły i nie daję siebie w 100%. Jestem jakby mama na 1/4 etatu. Układam klocki, rysuję, gram w planszówki czy piłkę jednak wiem, że nie wkładam pełni serca w te zabawy. Staram się, ale nie raz zmęczenie bierze górę. Nadrabiam to w weekend –  są to dni tylko dla nas. Wówczas mam czas i siły na harce i swawole z Kubą. Ale przez zabieganie w ciągu tygodnia mam wyrzuty sumienia. Liczę, że wraz z wiosną znów wstąpi we mnie energia.

Z perspektywy czasu coraz bardziej doceniam okres, gdy miałam więcej czasu dla nas.  Czasami mam wrażenie, że czas ucieka mi przez palce, dni mijają jak z bicza strzelił a ja w pełni nie uczestniczę w życiu swojego dziecka mimo, że kocham je najbardziej na świecie.

Jestem tylko człowiekiem, rodzicem, który próbuje godzić obowiązki domowe, pracę zawodową z wychowaniem dziecka. Wiem, że nie jestem jedyna. Nie jestem idealna i nigdy nie będę, tacy rodzice nie istnieją. Mam tylko nadzieję, że od swojego synka, tak jak teraz, nie raz mimo zabiegania nadal co wieczór usłyszę „Mamo jesteś cudowna, nie zamienię Cię nigdy”.

Subscribe
Powiadom o
guest

12 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Dagmara J.
Dagmara J.
9 lat temu

Nie jesteś wyrodną matką. Sama mam podobnie z tą różnicą że kiedy wychodzę do pracy to wszyscy jeszcze śpią. Obawiam się że nie jesteśmy same w takiej sytuacji.

Karolina Kałuska
9 lat temu

Ja siedze w domu juz praiwe 5 lat, od 3 lat prowadze mała nasza firemkę sprzedaż przez internet – niby nic – ale papierków i obowiazkó jest masę, do tego trza ogarnąć dom i dzieci i wszystkier inne rzeczy o których FACET nie ma pojecia. Teraz być może trafi mi sie pełen etat w nowej pracy – jestem przerażona – bo z jednej strony chce isc do pracy oderwać sie od codzienności a z drugiej – jak damy sobie rade?teraz jestem na miejsciu mam czas na wszystko cały dzień dziele między porzadki w domu, firme, dzieci itp.., a jak podejmę… Czytaj więcej »

Kasia Koch
9 lat temu

Ja podjelam pracę w styczniu tego roku, 5lat siedzialam w domu z dziecmi. Cieszę się z pracy, bo siedząc tylko w domu wpadlam w rutyne, wszystko mnie denerwowalo. Teraz jestem dużo spokojniejsza i mam więcej cierpliwości dla dzieci i męża ;), chociaż wczoraj zabolalo jak moj 2.5l synek nie chcial wracać do domu, tylko wolal zostać u niani. Do domu wracam o 17.Wiec z dziećmi jestem tylko do pory spania o 20.Z mezem widujemy się tylko w weekendy, bo pracuje na 2zmiane,jak wraca ja juz spie, dobrze ze weekendy są wolne i moge ten czas poświęcić rodzinie, ale z drugiej… Czytaj więcej »

Anna Stachura
9 lat temu

Mam to samo 🙁 a najbardziej mnie chce szlak wziąć jak inni mówią. „…a co ty robisz, przecież siedzisz w domu…”

W roli mamy - wrolimamy.pl
Reply to  Anna Stachura

taaaa, pewnie leżysz i pachniesz 😀

Anna Stachura
9 lat temu
Reply to  Anna Stachura

No, ba. Od tego leżenia aż się spociłam 😀

Anna Pasieka
9 lat temu

do tej pory siedziałam ponad 3 lata w domu, ale teraz zaczęłam prace i też dołączyłam do tego kołowrotka codzienności. No ale jest jeszcze mąż, który mnie wspiera i pomaga. On odbiera Jasia z przedszkola i robi zakupy. Jak wracam z pracy to bawię się z dzieckiem, a mąż gotuje w tym czasie obiad. Sprzątanie domu zostawiam sobie na sobotę. Bierzemy się za nie wszyscy.W trójkę idzie dużo szybciej. Na co dzień ogarniam tylko na tyle, żeby się nie zabić o rzeczy na podłodze. Wolę pobawić się z dzieckiem na brudnym dywanie niż włączyć mu bajkę i odkurzać.

Ewelina Mąkosa-Salamon

Tak jakbym czytała własne słowa 🙁 🙁

W roli mamy - wrolimamy.pl

nie ma łatwych wyborów dla rodzica …

Martyna Bednarczyk
9 lat temu

ja jestem mamą chyba na 1/8 etatu 🙁

W roli mamy - wrolimamy.pl

najważniejsze by ten czas z dziećmi jak najlepiej spędzić.

Emocje 10 marca 2015

Terror w przedszkolu

Szkoła, przedszkole czy żłobek to miejsca, w które odprowadzamy nasze dzieci mając nadzieję, że zdobędą tam wiedzę, nowe umiejętności a przede wszystkim będą bezpieczne i miło spędzą czas. Takie obietnice padają z ust pedagogów i dyrekcji, my w nie wierzymy zamykając drzwi tych instytucji, ale co tak naprawdę się za nimi dzieje??

W Szkole Podstawowej im. Polskiej Niezapominajki w Sczodrem (woj. dolnośląskie) nie dzieje się dobrze!

Buzie zaklejane taśmą!! Co to ma być?!? Agresja słowna, krzyki i wyzwiska rzucane w stronę 5- i 6-letnich dzieci, to zdecydowanie nienormalne zachowanie nauczyciela!

Tak małe dzieci to istne wulkany energii, dla których nauka powinna być zabawą lub odwrotnie zabawa – nauką. Trudno utrzymać je w jednym miejscu i względnej ciszy przez 45 minut. Tu potrzebne jest szczególne podejście pedagoga.

Tym czasem w tej szkole panował terror pseudo nauczycielki, która zastraszała dzieci, a te zamykały się w sobie, nagle stawały się płaczliwe. Toczyły wewnętrzną walkę, ponieważ bały się cokolwiek mówić, nie chciały “naskarżyć” na panią, gdyż uważały że w ten sposób zrobią coś złego.

Na szczęście znalazł się odważny chłopiec, a może już po prostu tak zdesperowany, że zdecydował się coś powiedzieć. I znalazła się mądra matka, która zaufała synowi i postanowiła działać.

Czy zareagowała dobrze, wkładając synowi do plecaka dyktafon? Po stokroć TAK!!! Nawet jeśli to nie do końca zgodne z naszym (beznadziejnym) prawem, popieram i sama też bym tak postąpiła.

Tu i teraz proszę –  jako rodzice bądźcie czujni, obserwujcie, wsłuchujcie się w swoje dzieci i wierzcie w ich słowa. Nawet jeśli coś wydaje się zmyślone, podważa ogólne zdanie – ufajcie, drążcie temat i w razie potrzeby działajcie. Nie zważając na zdanie innych, bo w takich sytuacjach nie o nich chodzi, a o Wasze dzieci, największe skarby, o ich przyszłość.

Subscribe
Powiadom o
guest

16 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Nasze Kluski
Nasze Kluski
9 lat temu

Ja myślę, że problemem nie jest to, że potrzebne są jakieś specjalne umiejętności pedagogów, żeby utrzymać dzieci w spokoju i w ławkach przez 45 minut. Problemem jest to, że dzieci próbuje się utrzymać w tych ławkach. I jest to ze szkodą dla dzieci. Bo sześcio czy siedmiolatki dużo lepiej uczą się przez ruch i czerpiąc informacje ze świata bezpośrednio. A nie z książki.

Magdalena
Magdalena
9 lat temu
Reply to  Nasze Kluski

Jak najbardziej popieram. Nauka = zabawa lub zabawa = nauka. Niemniej jednak, to na nauczycielu spoczywa sposób przekazywania wiedzy. Nie musi się tak kurczliwie trzymac książek, może do nich dokładać zajęcia dodatkowe by uatrakcyjnić lekcję.

Edyta Przywara
9 lat temu

Powiem tak, że do takich sytuacji nigdy nie powinno dojść i ta Pani naprawdę zasługuje na podniesienie konsekwencji bo takie sytuacje są chore. Teraz trochę z innej beczki – nauczyciel również powinien mieć jakieś wsparcie jeśli nie radzi sobie z ucznia ale nie może się przecież przyznać że sobie nie radzi bo nie dość że nie dostanie wsparcia to jeszcze zostanie zwolniony z pracy. Przyczyn jest na pewno wiele. Po pierwsze fakt że dzieci obecnie są bardziej niegrzeczne i nie słuchają dorosłych. Kiedyś czuły pewien respekt i szacunek ale nie dzisiaj. Porównuje moje pokolenie i moje dzieci a przepaść w… Czytaj więcej »

Magdalena
Magdalena
9 lat temu
Reply to  Edyta Przywara

Nie wymaga to dłuższego komentarza – wszystko Pani doskonale opisała. Niestety taka prawda.

Magdalena
Magdalena
9 lat temu
Reply to  Magdalena

Choć predyspozycje i jakieś „odchyły” tej nauczycielki trudno tłumaczyć.

Ewelina Mąkosa-Salamon

Dobre pytanie, sama dziś nad tym myślałam , dziękuję Bogu, ze moja córeczka, pierwszoklasistka ma wspaniałą wychowawczynię ale w przyszłości nie wiadomo na kogo się trafi 🙁

Milena Kamińska
9 lat temu

Niestety spotykam się często

Renata Wojtysiak
9 lat temu

ja z przedszkola jestem bardzo zadowolona, Panie są przyjazne, kochające. Moja córka lubi tam chodzić. Długo szukałam i pytałam rodziców zanim wybrałam odpowiednia placówkę. Musieli spełnić moje wymagania, abym powierzyła im moje dziecko.

Edyta Skrzydło
9 lat temu

Sama doznałam agresji, ze strony przedszkolanki jako dziecko, zwyczajem było targanie nas za uszy, i pewnego dnia tak mnie szarpneła, aż mi ucho naderwała. Los tak chciał, że w ubiegłym roku, spotkałyśmy się, jest obecnie wychowawcą mojego młodszego synka.

Renata Wojtysiak
9 lat temu

Podziwiam, ze oddałaś synka pod opiekę takiej osoby.

Małgorzata Szczepańska

I co zmieniła się ta pani? Dobrze traktuje dzieci?

Edyta Skrzydło
9 lat temu

Małgorzata, tak znaczącą zmiana, a synio twierdzi, że to jego ulubiona pani :-D.

W roli mamy - wrolimamy.pl

cieszę się, że zmieniła się na lepsze 🙂

Renata Wojtysiak
9 lat temu

Ja zla kobieta jestem – ale nie wierze w takie zmiany 🙁

Edyta Skrzydło
9 lat temu

A jednak , ani razu syn się nie skarżył, a gdyby coś było, by na 100% powiedział 🙂

Aneta Błąd
9 lat temu

Spotykam sie czesto ale nie w placówkach wychowawczych tylko w domach. Nie wyobrażam sobie żeby ktoś mi fizycznie skrzywdził dziecko, albo ubliżał mu słownie. Napewno byłby to ostatni dzień mojego dziecka w danym przedszkolu czy szkole.

Ciąża 10 marca 2015

Jak zaspokoić mężczyznę…

Dziś dzień Mężczyzny, jakże ważny i potrzebny. Byśmy mogły świętować z naszymi małymi i dużymi facetami poznajmy najpierw remedium na ich humory.Czasem są takie chwile kiedy nasi mężczyźni zamykają się w swojej jaskini. Wyraz twarzy daje nam do zrozumienia, żeby nie podchodzić bliżej niż 10 metrów, a tym bardziej nawet nie wydobywać z siebie dźwięku. Jak zatem udobruchać mężczyznę? Tylko u nas wskazówki –pół żartem pół serio – jak zaspokoić mężczyznę.

Nie gadać podczas oglądania meczu, absolutnie nie zasłaniać ekranu telewizora oraz nie nadpijać jego piwa (mój mąż ekspresowo zauważa zmiany w pojemności pokala) 😉

Żaklina


Pyszny, syty obiad. Najlepiej kawał mięsa 😉 (opcjonalnie – przygotowany i podany w odpowiednim stroju)

(nie)Magda(lena)

Kolacja, wino, świece i…. mężczyzna sam powie czego mu do szczęścia potrzeba 😉

Mirella

Wziąć do buzi, dłuuugo ssać…. tiktaka 😉 a gdy oddech będzie wystarczająco miętowy można iść się “przytulać”.

Paulina

Zawsze piękna, uśmiechnięta, z pysznym obiadkiem i gotowością do … bez względu na porę. Względnie plan B – podrapać po plecach, ale broń boże przez koszulkę, nie nie, on musi poczuć nasze pazurki na sobie:)

Magdalena

Szpilki, seksowna bielizna i taniec erotyczny…. lub (dla kontrastu) – zaopatrzyć go w piwo, czipsy i zezwolić na komputer – bez limitu.

Fizinka

Jak już wszedł do tej jaskini to i z niej sam wyjdzie. On naprawdę nie potrzebuje twojej pomocy – jest już Dużym Chłopcem, więc pozostawienie go tam samemu będzie najlepszą opcją.

Rachela

Zrób mu masaż! Masowanie (pleców, karku, głowy…) jest idealne na zmęczenie, pozwala się odprężyć i nabrać energii. Jest przyjemnością zarówno dla ciała, jak i ducha. Zawsze można też wyzwolić zmysłową energię w innych częściach męskiego ciała 😉

Basia

Wieczorny relaks przy dobrym filmie i drinku, a później wspólna kąpiel. Bez znaczenia jest wymiar wanny, czy prysznica, można pobudzić wyobraźnię do działania 😉 Relaks i świetna zabawa w jednym.

Sylwia


Wszystkim Mężczyznom, tym małym i dużym pragniemy życzyć umiejętności cieszenia się z drobiazgów, a zwłaszcza tych, które tak często wyprowadzają z równowagi. Ponadto życzymy spokoju, miłości ufności w patrzeniu w przyszłość, cierpliwości do realizacji marzeń i niech szczęście towarzyszy Wam do końca świata i o jeden dzień dłużej!

 

Subscribe
Powiadom o
guest

1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Dagmara J.
Dagmara J.
9 lat temu

Dobre. Ależ się uśmiałam. Hehe. Na mojego najlepiej działa masaż i zimne piwo:)

top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close