Mononukleoza zakaźna – „choroba pocałunków” u dzieci
Mononukleoza zakaźna najczęściej rozwija się u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym oraz u młodzieży. Znana jest również jako „choroba pocałunków”, gdyż bardzo łatwo się nią zarazić poprzez kontakt z zakażoną śliną.
Jak objawia się mononukleoza zakaźna, jakie objawy powoduje oraz na czym polega jej leczenie?
Czym jest mononukleoza zakaźna?
Mononukleozę zakaźną powoduje pierwotne (przebyte po raz pierwszy w życiu) zakażenie wirusem Epsteina i Barr (EBV). Dochodzi do niego w wyniku bezpośredniego kontaktu ze śliną lub z wydzieliną nosogardła, rzadko drogą kropelkową. Okres wylęgania się choroby jest dość długi i wynosi 30–50 dni. Mononukleoza najczęściej pojawia się u dzieci, ale szacuje się, że ok. 1/3 chorych to starsze nastolatki i dorośli. Najrzadziej zapadają na nią maluchy poniżej 2 r. ż. oraz dorośli po 40 r. ż. Po przechorowaniu ozdrowieniec wydala wirusy nawet do kilkunastu miesięcy, a następnie dzieje się to okresowo, do końca życia.
Jak można zarazić się mononukleozą?
Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt ze śliną osoby zakażonej. W przypadku dzieci dzieje się to w sytuacji dzielenia się jedzeniem lub napojami, jedzenia tą samą łyżeczką, pożyczania sobie zabawek czy nawyku wkładania ich do buzi. Niewystarczająca higiena odgrywa tu ogromną rolę. Z kolei starsi zakażają się często poprzez pocałunek. Według specjalistów prawie każdy człowiek w ciągu życia był lub będzie zakażony EBV.
Mononukleoza u dzieci — objawy
W przypadku małych dzieci zakażenie najczęściej przebiega bez objawów.
U starszych dzieci i młodych dorosłych (15-25 lat) można zaobserwować trzy klasyczne objawy (tzw. triada):
- gorączka — wyższa niż 38,5°C, trwająca nawet 14 dni. Wzrasta najczęściej po południu i wieczorem, bywa trudna do zbicia lekami.
- zapalenie gardła i migdałków podniebiennych — migdałki powiększają się, widać na nich biały lub szarawy nalot, pojawia się nieprzyjemny zapach.
- powiększenie szyjnych węzłów chłonnych (tzw. szyja Nerona).
Na kilka dni przed wystąpieniem powyższych objawów mogą pojawić się również: złe samopoczucie, osłabienie, zmęczenie. Mononukleozie mogą także towarzyszyć bóle mięśni i stawów, bóle głowy i brzucha, nieżyt nosa. Ponieważ te symptomy są niespecyficzne, mononukleozę można pomylić z innymi chorobami.
Charakterystyczny, choć rzadko występujący, jest objaw Glanzmanna, który charakteryzuje obrzęk twarzy, szczególnie widoczny na powiekach i nasadzie nosa.
Chorzy na mononukleozę zakaźną po podaniu antybiotyku z grupy aminopenicylin zazwyczaj (w 80–90%) zauważają u siebie rozsianą, czerwoną odropodobną wysypkę. Niekiedy dochodzi także do powiększenia wątroby i śledziony.
Aby potwierdzić obecność choroby, można wykonać badania krwi, by wykryć limfocytozę i leukocytozę lub przeciwciała swoiste/heterofilne.
Jak leczyć mononukleozę u dzieci i dorosłych?
Choroba ustępuje u większości chorych samoistnie w ciągu 2–3 miesięcy. Nie ma leku zwalczającego wirusa, natomiast w razie potrzeby można stosować leki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne i przeciwbólowe. Ważny jest odpoczynek w łóżku przez kilka dni, nawadnianie i stosowanie lekkostrawnej diety. Powikłania mononukleozy zakaźnej występują stosunkowo rzadko, a przechorowanie jej daje trwałą odporność na całe życie.
Źródło: medicover.pl, mp.pl, medonet.pl
Źródło zdjęcia: BBC Creative/Unsplash
- Choroby wieku przedszkolnego, na które najczęściej zapadają dzieci
- Odra u dzieci – objawy, leczenie, powikłania
- Różyczka u dziecka. Po czym rozpoznać i jak leczyć tę chorobę?
- Trzydniówka (rumień nagły) – jak sobie radzić z tym u dziecka?
- Wirus bostoński, tzw. bostonka – naucz się ją rozpoznawać i nie puszczaj chorego dziecka do przedszkola!
- Podstępny i niebezpieczny dla małych dzieci – wirus RSV atakuje!