Niby noszenie w chuście dziecka jest bardzo popularne, to jednak szczęka opada, gdy człowiek ogląda najnowszy spot reklamowy Państwowej Komisji Wyborczej. W pewnej chwili ukazuje się nam kadr, w którym ujęto życie rodziny wielodzietnej z mamuśką i dzieckiem w wisiadle na czele. Żeby było mało, biedne dziecko siedzi w tym czymś plecami do mamusi, czyli przodem do świata.

Tak zwane wisiadła zalewają nasz polski rynek i mieszają rodzicom w głowach niskimi cenami.

Po pierwsze maluchom nie jest w nich wygodnie, a rodzice wkrótce poczują wrzynające się pasy w ramiona i ból kręgosłupa. Niestety wąski panel między nóżkami dziecka nie zapewnia fizjologicznej pozycji w kształcie “żabki”, wpływa także na niekorzystne ułożenie stawów biodrowych. W takim wisiadle cały ciężar dziecka spoczywa na jego kroczu, a dodatkowo nie podtrzymuje jego kręgosłupa.

Dodatkowo jest popularyzowane noszenie w tym czymś maluszka przodem do świata. Czy zdajecie sobie sprawę, że wówczas kręgosłup dziecka jest nadmiernie prostowany, nie ma także szans by ułożyło ono nóżki w pozycji żabki? Ponadto głowa dziecka odstaje od klatki piersiowej rodzica uniemożliwiając mu podparcie. Zdecydowanie mówię wisiadłom nie!

Zatem chusta to najlepszy sposób, noszenia, transportu i zaspokajania potrzeb dziecka. Zatem jaką chustę, czy nosidełko ergonomiczne wybrać, które będzie najlepsze? Zapraszam do mini przewodnika po chustach!

Chusta elastyczna

Jest chyba najłatwiejsza  w obsłudze ze wszystkich chust ponieważ najpierw zawiązujemy ją na sobie, a dopiero później układamy w niej dziecko. Dzięki elastyczności świetnie nadaje się dla małych dzieci, które można szybko i sprawnie otulić jak również wyjęcie dziecka nie jest czasochłonne. Dla mnie sprawdziła się zarówno przy Marcinie, jak i Lusi, a według mojego męża to faworyt w noszeniu niemowlaków.

Chusta elastyczna nie nadaje się do noszenia dzieci na biodrze, a tym bardziej na plecach, ponadto posiada ograniczenie co do wagi dziecka. Zazwyczaj producenci określają górną granicę ok 10-12 kg. Osobiście polecam ją jako najlepsze rozwiązanie dla początkujących.

Chusta tkana

Sprawdzi się ona zarówno u niemowlaka jak i starszego dziecka. Splot skośno-krzyżowy pozwala ściśle otulić dziecko w chuście i pozwala na układanie malucha w różnych pozycjach. Różnorodność wiązań tkanej chusty sprawi, że każdy znajdzie coś dla siebie. Dzieci można nosić zarówno na brzuszku lub plecach rodzica. Trudnością jest wiązanie chusty na sobie i dziecku, nie zrażajcie się przy pierwszym wiązaniu, szybko dojdziecie do wprawy. Chusty mają jeszcze jedną wielką zaletę, z czasem szlachetnieją jak wino. Przed zakupem warto sprawdzić jaki rozmiar będzie najlepszy. Jeśli chcemy by chustę nosili także nasi mężowie to sprawdzi się długość 4.6m lub 5.1m.

Sprawdza się także jako hamak =D

Chusta kółkowa

W tej chuście najwygodniej jest nosić dziecko w pozycji leżącej (kołyska) lub później – już dziecko siedzące – w pozycji na biodrze lub na plecach. Można w niej dyskretnie karmić dziecko piersią. Chusta składa się z materiału o szerokości ok. 70 cm i długości ok. 2,5 m. Na  jednym z końców wszyte są kółka, a drugi koniec to tzw. ogon. Kółka służą do regulacji długości chusty poprzez przełożenie ogona chusty. Dzięki prostej regulacji tę chustę może nosić więcej niż jedna osoba, gdyż nie wymaga opanowywania żadnych specjalnych wiązań. Charakterystyczną cechą jest to, że chustę nosi się przez jedno ramię, a więc niesymetrycznie i nie jest ona najlepsza dla osób, które mają problemy z kręgosłupem.

Nosidełka ergonomiczne

Wzorowane są na tradycyjnych azjatyckich sposobach noszenia. Bardzo łatwe w obsłudze, wystarczy zapiąć klamry, rzepy lub w przypadku nosidełka mei tai zawiązać. Dużym plusem jest to, że zachowują fizjologiczne ułożenie stawów biodrowych dziecka, dzieci przyjmują w nich pozycję “żabki”, gdzie kolana jak i biodra są zgięte tworząc kształt literki M. Z powodzeniem można nosić starsze dzieci – nawet 4-5 letnie, a dzięki równomiernemu obciążeniu ramion nie nadwyrężamy naszego kręgosłupa. Takie nosidełka są świetną alternatywą na dłuższe wycieczki. Niestety na rynku znalazło się wiele wisiadeł, gdzie dziecko zamiast szeroko rozstawionych nóżek dosłownie wisi na pupie, ale o nich wspomniałam na początku.

To tylko najpopularniejsze rzeczy, które umożliwiają nam pozostać z dzieckiem blisko. Dzięki takiemu noszeniu dziecko jest spokojniejsze bo czuje się bezpiecznie, blisko mamy lub taty. Każdy z nas, a zwłaszcza małe dzieci potrzebują kontaktu z rodzicem, bliskości, czułości.

Jeśli masz jeszcze wątpliwości przeczytaj koniecznie wpis o noszeniu dzieci w chustach autorstwa Magdaleny Błaszczyk-Czajkowskiej – doradczyni noszenia dzieci w chustach i nosidłach miękkich Akademii Noszenia Dzieci.

Na zakończenie mały apel –  jeśli nosicie dziecko w chuście czy nosidełku zapamiętajcie noście dziecko zawsze PRZODEM do rodzica.

W poniedziałek kichasz, we wtorek boli Cię głowa, w środę czujesz, że masz gorączkę. Co robisz w tym momencie? Najprawdopodobniej popełniasz dwa najpoważniejsze błędy w życiu Matki Polki. A może nawet trzy.

Po pierwsze dochodzisz do wniosku, że bez Ciebie ten dom się zawali. Nie ma nikogo, kto przejąłby choć część Twoich obowiązków, bo mama daleko, teściowa również, koleżanki nie mają czasu, mąż pracuje od rana do nocy. A dziecko jest małe i nieporadne, potrzebuje opieki i uwagi non-stop. Ten wniosek to Twój pierwszy błąd. Świat się nie zawali, jak zachorujesz. Nie wierzysz? Spróbuj. W dalszej części tekstu napiszę Ci jak powinna chorować Matka Polka.

Po drugie nauczona reklamami w wiecznie bębniącym telewizorze sięgasz po jakiś pex/vex czy inny cudowny środek. Gdybyś słuchała tych reklam uważnie wiedziałabyś, że one zwalczają objawy, ale nie przyczyny. Miałaś gorączkę, nie masz gorączki, bolała Cię głowa, nie boli Cię głowa, myślisz, że jesteś zdrowa? Akurat. Właśnie wytrąciłaś swojemu organizmowi broń z ręki. Już nie walczy z chorobą, bo nie ma czym. Ale Ty nadal jesteś chora matka. Zbijanie gorączki, to jak wymarsz na wojnę bez karabinu, bo za ciężki. Na początku jest lekko, ale potem coraz trudniej. Tak właśnie od tej pory będzie wyglądała Twoja przyszłość. Być może za miesiąc dojdziesz do wniosku, że jesteś chora na jakąś ciężką, nieuleczalną chorobę, bo niesamowicie szybko się męczysz. Nie bój się, to tylko powikłania po nieprzechorowanej infekcji.

Po trzecie skarżysz się mężowi, że zachorowałaś, jednocześnie z dumą mówisz, że wzięłaś ten pex/vex i nawet nieźle się czujesz. Jednak w sobotę chciałabyś poleżeć, czy to możliwe? Każdy kochający mąż odpowie, że tak, oczywiście. On się wszystkim zajmie, a Ty sobie spokojnie poleżysz. Naprawdę jeszcze wierzysz w te bajki? No chyba, że to pierwsza choroba przy dziecku, góra druga, to mogę Ci wybaczyć. Za trzecim razem już powinnaś być mądrzejsza.

Czwartek i piątek jakoś funkcjonujesz łykając kolejne medykamenty zachwalane przez tych lekarzy-przebierańców z reklam. Gonisz resztkami sił mając przed sobą widmo sobotniego odpoczynku. Tymczasem w piątek Twój mąż wraca z pracy jakiś niewyraźny. Nierzadko boli go głowa. Jeszcze masz nadzieję? O święta naiwności! Przecież to oczywiste, że w sobotę to nie Ty, tylko on będzie wylegiwał się w łóżku. Przecież musi do poniedziałku wyzdrowieć, idzie do pracy, powinnaś to zrozumieć. Na dowód, że on wcale nie udaje wręczy Ci termometr, na którym jak byk stoi 37,3ºC. Co tam przy tym Twoje 39ºC, przecież to było w środę, kto by to pamiętał? I tak nie on Tobie, ale Ty jemu będziesz podawała do łóżka herbatę i pilota.

Oczywiście, że on nie udaje. On naprawdę jest chory. Ma nawet gorączkę. Tylko wiesz co? On się wcale od Ciebie nie zaraził. W zdecydowanej większości przypadków mężczyzna jest chory na samą myśl, że przez cały dzień będzie sprzątał, gotował, zmywał, zbierał zabawki, wstawiał pranie, wyjmował pranie, zbierał zabawki, wieszał pranie, wyrzucał śmieci, bawił się z dzieckiem, zbierał zabawki, robił zakupy, gotował, zmywał, karmił, zbierał zabawki, a na koniec jeszcze umyje łazienkę po radosnej kąpieli Waszej pociechy. W międzyczasie poda Ci herbatę i pilota. Tak, jak tylko to sobie wyobrazi natychmiast poczuje się chory. To poczucie będzie tak intensywne, że i gorączka się przyplącze. Tak to właśnie działa.

Zanim mnie zlinczujecie wyjaśniam – nie wszyscy mężczyźni tak funkcjonują, jednak zdecydowana większość działa jak powyżej. Alternatywą może być nagły nawał pracy, który niestety wyklucza wolny weekend. W końcu bez paniki, kobieta to cyborg, da radę.

Co więc zrobić jeśli nagle złapie Cię gorączka? Najuprzejmiej z jej strony byłoby, gdyby zrobiła to w sobotę rano, ewentualnie już w piątek wieczorem, wtedy jesteś wygrana. Jeśli jednak wpadło jej do głowy przyjść w środku tygodnia, to cóż – czasem trzeba postawić na siebie i po prostu położyć się do łóżka, resztę zostawiając partnerowi. Nie bój się, świat się nie zawali. Skąd wiem? Ano wiem, bo zdarzyło mi się nagle wylądować w szpitalu, a mój mąż musiał sobie dać radę. I popatrz – i on przeżył i Duśka przeżyła. I nawet dom nie wyglądał najgorzej jak wróciłam. Zakupy też były zrobione, w końcu ja po operacji nie mogłam dźwigać i jeszcze przez jakiś czas potrzebowałam opieki. Można?

Oczywiście nie namawiam by przy byle katarze wchodzić w rolę obłożnie chorej, to domena mężczyzn. Wszak oni nie chorują, oni walczą o życie!  Jednak jeśli trafi się jakiś naprawdę paskudny wirus to metoda zbicia gorączki i wyparcia go ze świadomości na nic się nie przyda. Dla własnego zdrowia lepiej trzy dni uczciwie pochorować.

Z roku na rok wzrasta zadłużenie Polaków. Z danych statystycznych wynika, że co piąty z nas zaciąga kredyt lub pożyczkę na sfinansowanie bieżących wydatków. Część kredytobiorców wpada w kłopoty spirali finansowej. Nieumiejętne zarządzanie budżetem, chęć posiadania w myśl zasady: „zastaw się a postaw się” to droga do ekonomicznej samozagłady. Niektórzy nieświadomie, z braku podstawowej wiedzy jaką rządzi się rynek finansów, wpadają w tarapaty.

Nie da się ukryć, że finanse to nieodzowny element naszego życia. Niby pieniądze szczęścia nie dają, ale bez nich trudno żyć. Dlatego trzeba umiejętnie nimi dysponować. Najlepiej od małego pobierać nauki. W świecie rozlicznych instytucji finansowych, produktów bankowych, pożyczek, kart kredytowych, uważam, że edukacja finansowa to ważny element kształcenia dziecka. Wczesne rozpoczęcie takiej nauki zaprocentuje w dorosłym życiu. Kilkoma prostymi krokami możemy wprowadzić dziecko w świat finansów.

Zabawa w sklep

Ta prosta zabawa pozwoli dziecku zrozumieć, na czym polega zarabianie i wydawanie pieniędzy. Podczas gry określamy ceny, na przykład ile cukierków, patyczków (w wersji dla młodszych dzieci) czy monet musi dziecko dać za określoną zabawkę. Utrudnieniem będzie określenie listy zakupów, w końcu dziecko musi nauczyć się dokonywać wyboru, ponieważ nie wszystko zawsze będzie mogło kupić. Zabawa „w sklep” nauczy dziecko, nie tylko poznawania cyferek i liczenia, ale także rozsądnego rozdysponowywania swoimi finansami i wybierania tych produktów, które są najpotrzebniejsze.

Świat gier

Ciekawą alternatywą dla przedszkolaków będą gry, zarówno planszowe, jak i elektroniczne. Poprzez zabawę ukształtują w dzieciach  podstawy przedsiębiorczości i oswoją z terminami ekonomicznymi. Na rynku znajduje się wiele planszówek z finansami w tle, chociażby Monopoly czy nasz rodzimy Eurobiznes. W sieci znajdziemy też darmowe gry online, jak na przykład te na stronie Narodowego Banku Polskiego (zerknijcie tu) .  

Kieszonkowe

Nawet niewielkie kwoty, którymi dziecko może samodzielnie dysponować i decydować o ich przeznaczeniu, będą miały duży wpływ na umiejętność zarządzania finansami. W końcu nie zamierzamy uczyć dziecka, że w zamian za pomoc w obowiązkach domowych należy mu się zapłata. Wypłata najlepiej gdy odbywa się w formie cotygodniowej, łatwiej wtedy dziecku kontrolować ilość zgromadzonego kapitału. Najważniejsze po regularnej wypłacie jest zachowanie samodyscypliny i nie wypłacanie dziecku dodatkowej sumy w momencie wcześniejszego wydania gotówki. Pozwoli to smykowi docenić wartość pieniądza i zrozumieć ideę oszczędzania.

Zakupowy koncert życzeń

Idąc do sklepu warto przygotować wspólnie z dzieckiem listę sprawunków. Pozwoli to usprawnić zakupy, jaki i ukróci spełnianie zachcianek zakupowych pociechy.  Dodatkowo dziecko zapozna się z hierarchią, jaką kierują się dorośli w momencie kupowania produktów. Nie każdy może sobie pozwolić na dowolne szaleństwa w sklepie. Przed wyjściem ustalmy ile rzeczy dziecko może sobie wybrać oraz z jakiego pułapu finansowego. Jeśli maluch zdecyduje się na droższą rzecz, może do jej kupna dołożyć ze swoich oszczędności.

Kredyt, czyli nie ma nic za darmo

Wychodzę z założenia, że nie warto pakować się w jakiekolwiek kredyty, to staram się przekazać również swojemu dziecku. “Pieniądze, które mamy, są narzędziem wolności. Pieniądze, za którymi się uganiamy – narzędziem niewoli”. Uważam, że nawet przedszkolakowi na prostych przykładach można w dostępny i zrozumiały sposób wyjaśnić jak działa dług i w jakie kłopoty może nas wpędzić. Odpowiedzialna nauka finansów to nie tylko świadomość zysku i rosnących oszczędności, ale także ukazanie, jakie konsekwencje niesie pożyczka. Wyjaśnienie, że kredyty to nie tylko łatwo dostępna, darmowa pomoc, jak to często wynika z bombardujących nas reklam telewizyjnych.  

Jak podkreślają eksperci, wiek przedszkolny i wczesnoszkolny to bardzo dobry czas na edukację dzieci w zakresie finansów. Ważne byśmy to my – rodzice zadbali o jej zdobycie nie oglądając się na innych.. Śmiało wprowadzajmy nasze pociechy w świat finansów i zadbajmy o ich przyszłość z dala od kłopotów wynikających z wpadnięcia w zasadzki spirali finansowej.