Po czym poznać, że dziecko ma kontakt z sektą? To pytanie powraca jak bumerang w domach nastolatków, szczególnie tych, którzy okres dojrzewania przechodzą bardzo burzliwie. Nie każda zmiana w zachowaniu dorastającej młodej osoby musi oznaczać wpływ sekty, ale nie zawadzi bycie czujnym rodzicem.

Dlaczego nastolatki łatwo zwerbować do sekty?

Wiek nastoletni i połączone z nim dojrzewanie sprawiają, że nastolatek może czuć się bardzo zagubiony. Przestaje dogadywać się z rodzicami, koledzy też nie zawsze są w stanie go zrozumieć. Poczucie osamotnienia to bardzo podatny grunt dla sekt – na tej bazie werbuje się nie tylko nastolatków, także dorosłych.

Kiedy dziecko nagle zostanie otoczone miłością i wielorakim wsparciem, którego – jak mniema – nie dostaje w domu, wstąpienie do sekty jest tylko kwestią czasu, tym bardziej że od nowych znajomych będzie stale słyszało, że tylko oni go kochają i rozumieją, a rodzice jedynie wypełniają swoje obowiązki. Argumentacja może być różna, ale zawsze sprowadza się do tego samego – sekta da wolność i szczęście, którego brakuje w domu.

Gdzie i kiedy dziecko jest najbardziej narażone na kontakt z sektą?

Panuje przekonanie, że sekty werbują przede wszystkim w wakacje. Mają działać w miejscowościach wypoczynkowych, na imprezach masowych, kempingach, ale także na obozach i koloniach. Prawdą jest, że lato to czas, kiedy rodzicom najłatwiej stracić dziecko z oczu, ale sekty szukają nowych członków przez cały rok.

Nastolatek może mieć pierwszy kontakt z sektą w szkole, na zajęciach pozalekcyjnych, w gronie rówieśników, w gabinecie psychologa, a nawet w kościele lub w rodzinie. Jeśli objawy są charakterystyczne i dość jednoznaczne, nie można wypierać oczywistych wniosków przekonaniem, że „nie było okazji”.

W XXI wieku często wykorzystywanym przez sekty kanałem jest internet, w szczególności media społecznościowe. Członkowie sekt tworzą kanały na YouTube lub TikToku, profile w popularnych społecznościówkach, strony internetowe i fora. Brak bezpośredniego kontaktu z członkami sekty nie musi więc oznaczać, że dziecko nie jest w trakcie werbunku.

Po czym poznać, że dziecko ma kontakt z sektą?

Wiele zmian zachodzących w zachowaniu dziecka można złożyć na karb okresu dojrzewania, niemniej warto zachować czujność, jeśli nastolatek:

– sprawia wrażenie stale nieobecnego, nagle stał się zamknięty w sobie, bardzo tajemniczy, na zadawane wprost pytania reaguje agresją,

– wykazuje wyraźne zmiany osobowości,

– nawiązuje nowe kontakty towarzyskie i całkowicie rezygnuje z dotychczasowych – zerwanie znajomości z przyjaciółmi to wyraźny sygnał alarmowy,

– rezygnuje z lubianych zajęć dodatkowych, porzuca swoje pasje,

– wprowadza drastyczne zmiany w wyglądzie – mowa nie tylko o ubiorze, ale też fryzurze, makijażu, biżuterii itp.,

– wprowadza do swojego języka nowe zwroty wyglądające na slang subkulturowy – sekty często posługują się żargonami,

– przesadnie krytykuje wszystko dookoła, jednocześnie nie ma dość samokrytycyzmu, by obiektywnie ocenić siebie,

– całkowicie traci poczucie humoru,

– ma wyraźne objawy zaburzenia odżywiania – sekty często zmuszają do przejścia na konkretną dietę, zazwyczaj niskokaloryczną,

– jest chłodny w kontaktach z rodziną, nie tylko rodzicami, ale też rodzeństwem, dziadkami i dalszymi kuzynami,

– ma bardzo dużo sił witalnych lub przeciwnie – jest stale przemęczony, 

– ma myśli samobójcze.

Oczywiście powyższe objawy nie muszą wskazywać na kontakt z sektą, ale niezależnie od podłoża nie powinny być lekceważone.

Podejrzewam, że moje dziecko ma kontakt z sektą, co robić?

Zachować spokój, choć to na pewno niełatwe. Nie podejmować żadnych drastycznych decyzji. Być blisko dziecka, wspierać je, zapewniać o miłości. Nie podnosić głosu, nie żądać natychmiastowego zerwania kontaktów, nie grozić konsekwencjami. Chociaż to trudne, postarać się powstrzymać od jakiejkolwiek krytyki nowych znajomych. 

Poszukać pomocy, bo samodzielne wyrwanie dziecka spod wpływu sekty może być bardzo trudne. Warto znaleźć najbliższy miejscu zamieszkania ośrodek informacji o sektach.

Warto też zapisywać wszelkie informacje, jakie dziecko zdradzi, choćby przypadkowo – nazwiska, numery telefonów, adresy, a także tytuły książek i broszur, które dziecko przynosi do domu.

Nie ma sensu dawanie dziecku dużych pieniędzy, bo i tak odda je członkom sekty. Jeśli faktycznie potrzebuje np. nowych ubrań, lepiej wybrać się z nim na zakupy.

Diagnoza schyłkowej niewydolności nerek oznacza zmianę życia pacjenta o 180 stopni – głównie ze względu na rozpoczęcie ratującej życie, ale jednocześnie generującej poważne wyzwania, terapii nerkozastępczej. Pojawia się konieczność rezygnacji z wielu dotychczasowych aktywności czy potrzeba radykalnej zmiany diety. W Polsce dializowanych jest regularnie ponad 20 tys. osób, a osób z chorobami nerek co roku przybywa. Wsparcie najbliższych to kluczowy element terapii, zarówno w sferze emocjonalnej, jak i w organizacji codzienności, której rytm wyznaczają regularne wizyty w stacjach dializ.

Na całym świecie na przewlekłą chorobę nerek choruje już prawie 800 mln osób, a w Polsce szacunki mówią nawet o 4,7 mln osób . Pacjenci z chorobami nerek to w większości osoby po 65. roku życia. Choroba ma charakter postępujący – z czasem prowadzi do pogarszania się czynności nerek. Kiedy narząd przestaje pracować, pacjent wymaga leczenia nerkozastępczego: przeszczepienia nerki lub dializoterapii, która ratuje życie, ale jednocześnie zmienia je o 180 stopni.

Zdiagnozowanie przewlekłej choroby nerek (PChN) inicjuje szereg zmian w dotychczasowym stylu życia i rytmie dnia pacjenta. Im wyższe stadium zaawansowania PChN, tym zmiany te są większe. Osoba hemodializowana musi wygospodarować 4-6 godzin trzy razy w tygodniu, aby poddać się zabiegowi oczyszczenia organizmu ze szkodliwych produktów przemiany materii oraz nadmiaru wody. Wiąże się to często z koniecznością rezygnacji z pracy lub zmianami w jej dotychczasowym wymiarze czy formie. Często przewlekła choroba nerek, szczególnie jej schyłkowa postać, oznacza dla pacjenta również rezygnację z wcześniej uprawianej, ulubionej aktywności fizycznej, swobodnych wyjazdów na wakacje czy konieczność przestrzegania specyficznej diety. Pacjenci z PChN są też narażeni na większe ryzyko zachorowania na depresję niż ludzie zdrowi.

Niewydolność nerek – wsparcie najbliższego otoczenia ważnym elementem terapii

Pacjenci dializowani wymagają ponadstandardowej opieki. Muszą odpowiednio zorganizować swój czas, żeby dostosować całe swoje życie i obowiązki do harmonogramu dializ. Osoby z niewydolnością nerek chorują na różne przewlekłe schorzenia i wymagają wielu dodatkowych badań i specjalistycznych konsultacji. Najbliższa osoba pełni istotną rolę w leczeniu chorego, organizując te wizyty i asystując pacjentowi w podróży. Rodzina pomaga pacjentowi w przestrzeganiu diety i przypomina o zażywaniu leków, a także, co istotne, zapewnia potrzebne wsparcie psychiczne.

– Pomoc bliskich jest ważnym elementem leczenia pacjenta z przewlekłą chorobą nerek i może mieć znaczny wpływ na to, czy stan zdrowia pacjenta pogarsza się czy nie. Troska i obecność rodziny pozytywnie wpływają na samopoczucie, stan emocjonalny, obniżenie lęku i poczucie bezpieczeństwa. Nie ma wątpliwości, że lepsza kondycja psychiczna ma ogromny wpływ na kondycję fizyczną – dodaje dr n. med. Marta Serwańska-Świętek, nefrolog, transplantolog, zastępca dyrektora medycznego DaVita Polska.

Depresja występuje u prawie połowy pacjentów dializowanych

Choroba nerek to trudne doświadczenie zarówno dla osoby chorej, jak i dla jej rodziny. Kiedy pacjent dowiaduje się o diagnozie, może mu towarzyszyć niepokój, strach, lęk. Na tym etapie kluczową rolę odgrywa zapewnienie emocjonalnego wsparcia osobie chorej. Można jej pomóc, wysłuchując jej zwierzeń dotyczących problemów i obaw, okazując empatię i zrozumienie. Obniżenie nastroju można łatwo pomylić z depresją. Wówczas pacjent powinien skorzystać z pomocy psychologicznej, takiej jak terapia. Najbliższa rodzina musi być uważna na potrzeby chorego, aby w odpowiednim momencie zareagować i pomóc mu skorzystać z pomocy specjalisty.

– W praktyce klinicznej dostrzegamy realny problem ze zdrowiem psychicznym osób dializowanych. Elementem leczenia przewlekłej choroby nerek powinna stać się również szeroko rozumiana opieka psychologiczna. Od lat postuluje o to środowisko nefrologiczne, między innymi składając do Ministerstwa Zdrowia projekt dotyczący opieki koordynowanej– wyjaśnia dr hab. med. Szymon Brzósko, nefrolog, dyrektor medyczny DaVita Polska.
U około 40-45 proc. pacjentów przed lub w momencie rozpoczęcia dializ może wystąpić depresja , . Jest to najczęstszy problem psychiczny występujący u osób chorujących na przewlekłą chorobę nerek i leczonych dializami. W dzisiejszym systemie opieki pacjenci nefrologiczni mają utrudniony dostęp do niektórych ważnych świadczeń zdrowotnych, w tym do specjalistycznej opieki psychologicznej.

Objawy depresji, takie jak przygnębienie, utrata apetytu, zmniejszona aktywność fizyczna czy problemy ze snem bywają mylone z dolegliwościami związanymi z innymi chorobami przewlekłymi. Reagując odpowiednio wcześnie na niepokojące sygnały, które powinny budzić czujność i zainteresowanie wśród najbliższych pacjenta, można zapobiec jej rozwojowi. Wspieranie członka rodziny, który zmaga się z przewlekłą chorobą nerek, wymaga cierpliwości, zrozumienia i empatii. Obecność bliskich i ich troska podnosi jakość życia osoby chorej i jej rodziny.

O DaVita
DaVita sp. z o.o. jest dostawcą usług medycznych skoncentrowanym na zmianach w sposobie świadczenia opieki, mających na celu poprawę jakości życia pacjentów na całym świecie. Firma jest jednym z największych dostawców usług opieki nad osobami z przewlekłą chorobą nerek i od ponad 20 lat pozostaje liderem w dziedzinie jakości klinicznej i innowacji. DaVita troszczy się o pacjentów na każdym etapie – od spowolnienia postępu choroby nerek po pomoc w transplantacji, od opieki szpitalnej po dializy domowe. W Polsce DaVita jest drugą największą niepubliczną siecią stacji dializ, prowadzącą 63 placówki w dużych i mniejszych miejscowościach, w których leczy ponad 3500 pacjentów. Diagnostyka i konsultacje w kierunku chorób nerek oraz ich leczenie prowadzone są w 44 poradniach nefrologicznych DaVita w całym kraju. Na całym świecie firma prowadzi prawie 3100 stacji dializ, z czego 91 proc. zlokalizowanych jest w USA. Firma przyczyniła się do zmniejszenia liczby hospitalizacji i śmiertelności z powodu chorób nerek. DaVita działa zgodnie z misją: budujemy wspólnotę, w której troszczymy się o siebie nawzajem oraz w której pacjent i jego potrzeby stoją zawsze na pierwszym miejscu. Aby dowiedzieć się więcej, odwiedź stronę www.DaVita.pl.

Źródło wpisu: informacja prasowa

Obraz Anemone123 z Pixabay