Jesteś rodzicem — założyłeś rodzinę, stworzyłeś dom. Odkrywasz, że wychowywanie dzieci jest wyzwaniem i to jednym z najtrudniejszych. Dla pocieszenia – nikt na świecie nie ma idealnego życia i perfekcyjnej rodziny. W codzienności każdego z nas pojawiają się przykre momenty i denerwujące sytuacje. Wiele rzeczy nas przerasta i wyprowadza z równowagi. W dodatku nie możemy ot tak po prostu się poddać i rzucić wszystkim w diabły.

Za to możemy próbować i szukać sposobów, jak sobie radzić. Jednym z rozwiązań jest ustalenie zasad i określenie wartości, które są najważniejsze dla Ciebie i Twoich bliskich.

To od Ciebie zależy, czy Twoje dzieci czują się w domu dobrze i bezpiecznie. Najbardziej swobodnie czujemy się w otoczeniu, które znamy – gdzie są jasne stałe reguły, ustalone granice, ma się poczucie przewidywalności.

Granice określają to, na co się zgadzasz lub nie zgadzasz. To fundament, na którym można się oprzeć – daje poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Dlatego zachęcam Cię, by we własnym domu określić zasady, które będą jak drogowskazy, wskazujące właściwą drogę i pokazujące czego się od każdego oczekuje. Reguły te wyznaczą też obszar do prób i podejmowania własnych wyborów przez dzieci.

Jak wprowadzić spójny system norm i zasad?

1. Najpierw trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, co jest dla mnie ważne, a co nie i zacząć od samego siebie. Zastanów się więc nad swoimi wartościami i ustal ich hierarchię. Ona może być przecież zupełnie inna od tej, która była Twoim domu rodzinnym, a także różna od tej, która obowiązuje w domu Twoich znajomych.
   
2. Następnie trzeba to obgadać z resztą rodziny, a przede wszystkim z partnerem. Zasady powinny być akceptowane i przestrzegane przez każdego z rodziców, w innym wypadku dziecko zwróci się do tego, którego decyzja będzie dla niego korzystniejsza.

3. Stwórzcie listę zasad – najlepiej spiszcie i powieście w widocznym miejscu. Jeśli dzieci są starsze, zaangażuj je do tej pracy. Będzie im łatwiej przestrzegać normy, w ustanawianiu których brały udział. Dzieci lubią też same szukać rozwiązań.To jest też dobry moment, by wytłumaczyć, dlaczego dana zasada jest taka ważna.

Np. Nie skaczemy po łóżku. Nie chcemy, byście to robili, bo łóżko stoi obok kaloryfera i boimy się, że zrobicie sobie krzywdę.

4. Zasady powinny być określone jasno i konkretnie, najlepiej jako informacje – ze wskazówką, jakiego zachowania oczekujemy.

Np. Brudne skarpetki wrzucamy do kosza z brudną bielizną.
W domu spacerujemy, a na podwórku możemy biagać.

5. W miarę możliwości formułujemy je w sposób pozytywny.

Np. Lepiej: Gdy jemy obiad, siedzimy przy stole.
Zamiast: Nie chodzimy po kuchni w czasie obiadu.

6. Reguły należy popierać własnym przykładem. Trudno jest wymagać od dziecka przestrzegania jakiejś zasady, jeżeli samemu uważa się ją za nieważną.

Np. Jeśli ustaliliśmy, że w czasie posiłku, nie odbieramy telefonu, to dotyczy to także dorosłych, a nie tylko dzieci.

7. Zasad należy przestrzegać i nie dopuścić, żeby stały się tylko zapisaną kartką papieru.
   Np. Jeśli więc ustaliliśmy, że w domu obowiązuje zasada „nie oglądamy telewizji przy posiłkach”, to telewizor powinien być zawsze wyłączony w czasie jedzenia.

Zatem wprowadź w domu system zasad i wytycz granice. Kiedy już ustalisz reguły, upewnij się czy są one dobrze zrozumiane przez Twoje dziecko. Jest też duża szansa, że od tego momentu nie będzie potrzeby używania argumentu “nie, bo nie”, wystarczy że przypomnisz i odwołasz się do konkretnej zasady. I pamiętaj, że najlepiej przestrzegane granice to te, które dziecko znajdzie samodzielnie i przyjmie jako oczywiste.

Uwielbiam w chłodne wieczory zasiadać do lektury z kubkiem pachnącej, gorącej czekolady. Oczywiście nie mam na myśli gorącej czekolady w proszku, ale zrobionej z tabliczki ulubionej czekolady. Taka gorąca czekolada jest najlepsza i najzdrowsza. Szczególnie, jeśli sięgniemy po gorzką, zawierającą przynajmniej 70% kakao. Taki napój jest nie tylko pyszny, ale i zdrowy, ponieważ dostarcza m.in: magnez, żelazo, cynk, potas, fosfor, flawonoidy, niacynę, teobrominę, fenylotylaminę. Dzięki temu wpływa dobrze na pracę mózgu, wspiera układ nerwowy oraz krwionośny.

Gorącą czekoladę pijam chętnie i w różnych wariantach. Trzema najlepszymi (zdaniem mojej przyjaciółki) przepisami postanowiłam się z Wami podzielić.

Czekolada z chili. Dla miłośników łączenia słodyczy z ogniem papryczek 🙂

Składniki dla dwóch osób:

• 1 szklanka mleka
• ½ szklanki śmietanki 30% lub 36%
• ½ tabliczki gorzkiej czekolady
• szczypta cynamonu
• ½ łyżeczki chili w proszku

Przepis podstawowy na czekoladę: Mleko ze śmietanką podgrzewam w garnuszku, ale nie pozwalam się zagotować. Gdy płyn jest gorący, dodaję połamaną na małe kawałki czekoladę i cynamon. Mieszam do połączenia się składników i zdejmuję z ognia. To mój podstawowy przepis na czekoladę. Jeśli lubicie napój bardziej gęsty i intensywniej czekoladowy, zwiększcie ilość czekolady. Wszystko według Waszego uznania 🙂

Gdy już rozleję płyn do wysokich szklanek, obsypuję go chilli. Cudnie rozgrzewa, sprawdzi się idealnie, gdy przemarznięcie i szukacie szybkiego sposobu na błogie ciepełko. Jest naprawdę ostry, więc nie częstujecie nim swoich dzieci 😉

Wersja świąteczna z pachnącą pomarańczą:

Przepis podstawowy na czekoladę znajdziecie wyżej 🙂

Ponadto przygotowuję:

• skórkę startą z jednej pomarańczy,
• szczyptę cynamonu,
• bitą  śmietanę,
• wiórki czekoladowe (starta czekolada)

Przygotowuję czekoladę zgodnie z podstawowym przepisem, dodając do garneczka startą skórkę pomarańczy (najpierw dokładnie myję i parzę wrzątkiem skórkę). Gdy czekolada ze skórką pomarańczy trafi do szklanki, sięgam po bitą śmietanę w sprayu (wiem, czasem jestem leniwcem, ale wy możecie ubić ją ze schłodzonej słodkiej śmietanki), dopełniam szklanki do oporu, posypuję górkę resztą startej skórki i wiórkami z czekoladą. Jest słodko, pysznie, pachnąco.

Delikatna, biała czekolada na gorąco:

Składniki dla dwóch osób:

• 1 szklanka mleka
• ½ tabliczki białej czekolady
• ½ laski wanilii
• dowolne dodatki

Mleko i kawałki białej czekolady podgrzewam i mieszam cały czas do rozpuszczenia, dodaję wanilię. Przelewam do szklanek i obsypuję tym, co mam pod ręką, byle na słodko – bita śmietana, czekoladowe gwiazdki, płatki migdałowe, a nawet słodkie pianki czy maliny. Nie co dzień sięgam po taką dawkę cukru, czuję się więc rozgrzeszona.

Jest wieczór. Siedzisz cichutko jak mysz w kącie i nasłuchujesz, czy przypadkiem to ONA nie wraca już do domu. Kulisz się ze strachu, bo nie wiesz, co czeka Cię tym razem. W końcu słyszysz znajome kroki. Po tylu latach nauczyłaś się je rozpoznawać. Z obawą i lękiem czekasz, aż otworzy drzwi. Już jest… Wiesz dobrze, że to właśnie ona – PRZEMOC.

Gdy wchodzi do środka, potrafisz już rozpoznać, czy dzisiaj to będzie tylko wyzwanie od tych najgorszych, czy może zrobi Ci małe piekło, okładając Cię pięściami na oczach Waszych kilkuletnich dzieci, które wcześniej wyciągnięto za włosy z łóżek.

Boisz się. Widzisz, jak zbliża się do Ciebie. Po chwili czujesz piekący ból na policzku i pod lewym okiem. Wiesz już, że dziś jest ten gorszy wieczór. Przyjmujesz kolejne ciosy, starając się nie krzyczeć, by nie obudzić dzieci. Nie wiesz, że nie śpią. Weszły ze strachu pod łóżko. Wiedzą, że muszą być cicho. Inaczej i one będą bite. Dostaniesz kolejny cios. Upadasz na podłogę. Modlisz się, by to się już skończyło. Leżysz na podłodze i starasz się nie ruszać, mając nadzieję, że to już będzie koniec. Kątem oka widzisz, jak ONA zatacza się do pokoju i pada nieprzytomnie na łóżko. Boisz się ruszyć.  

Mijają minuty. Z sypialni dobiega Cię JEJ chrapanie. Dopiero wtedy bierzesz głęboki oddech. Wiesz, że na dziś to już koniec. Z trudem wstajesz. Wycierasz ślady krwi z podłogi.  Idziesz do łazienki, gdzie przemywasz zakrwawioną twarz. Idąc do sypialni, zaglądasz do pokoju dzieci. Te wychodzą spod łóżka, po policzkach spływają im łzy.  Mówisz im, że wszytko dobrze, że ONA już usnęła. Przykrywając dzieci, zapewniasz je, że ONA bardzo je kocha i że po prostu – znowu – miała ciężki dzień. Po chwili leżysz już w łóżku razem z NIĄ. Patrzysz jak śpi nieprzytomna i wmawiasz sobie, że to pewnie Twoja wina, że zasłużyłaś. Na nią nie można sobie zasłużyć! Pamiętaj o tym!!!

Ta ONA – to PRZEMOC. Przybiera różne postacie. Raz jest mężem, który pijany wróci do domu i pobije Cię, bo nie radzi sobie z emocjami. Drugim razem będzie to Twoja córka, która przy znajomych poniża Cię, wyśmiewa i która z uśmiechem na ustach każe Ci się „odwalić”. Innym razem to będziesz Ty sama, wrzeszcząca na swoje dzieci za to, że znowu źle powiesiły kurtki na wieszaki w korytarzu.

ONA to PRZEMOC: fizyczna, psychiczna, słowna, ekonomiczna. To wyzwiska, groźby karalne, naruszenie twojej nietykalności cielesnej, zmuszanie do sexu, kontrolowanie Cię, niszczenie Twoich rzeczy, rozliczanie Cię z każdego grosza. To tylko niektóre z przykładów, czym ONA jest. PRZEMOC to każde zachowanie, na które nie dajemy przyzwolenia.  Pamiętaj, że nawet jeśli PRZEMOC nie dotyka bezpośrednio Ciebie, ale jesteś jej świadkiem, masz obowiązek zareagować. Masz prawo powiedzieć głośno nie- nie zgadzam się na takie zachowanie. Pamiętaj, że osoba, która jest świadkiem przemocy i nie reaguje, jest winna nieudzielenia pomocy.

Co zatem możesz  zrobić?

Jeśli jesteś osobą dotkniętą jakąkolwiek przemocą, pamietaj, że nie jesteś niczemu winna. To nie Twoja wina i nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. W pierszej kolejności zadbaj o siebie. Możesz poprosić o pomoc dzielnicowego, pracownika socjalnego, psychologa czy pedagoga pracującego w szkole, do której chodzą Twoje dzieci. Nie bòj się prosić o pomoc. Zrób to, zanim będzie za późno, zanim stanie się coś jeszcze gorszego. Chcesz uciec z dziećmi, ale nie masz gdzie?

Pamiętaj! Każda ofiara przemocy domowej może liczyć na pomoc w ośrodkach dla ofiar przemocy. Dostaniesz tam schronienie,  jedzenie, pomoc specjalistów i poczucie bezpieczeństwa. W każdym mieście znajduje się Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy Domowej, Ośrodek Interwencji Kryzysowej.  Nawet jeśli nie ma takich miejsc u Ciebie w mieście, nie martw się – pracownik socjalny pomoże Ci dostać się do najbliższej placówki.  Pomoże zorganizować transport i pomoże wypełnić dokumenty. Pamiętaj! Zawsze, gdy jesteś ofiarą przemocy, wzywaj policję! To dla Twojego bezpieczeństwa i bezpieczeństwa Twoich dzieci. Jeśli to możliwe, do czasu przyjazdu patrolu policji schowaj się z dziećmi w bezpiecznym miejscu. Pamiętaj! Każda interwencja policji w związku z przemocą domową skutkuje założeniem Niebieskiej Karty i wszczęciem postępowania. Nie bòj się działać! Pamiętaj, że wszytko zależy od Ciebie.

To Ty tak naprawdę decydujesz o bezpieczeństwie swoim i swoich dzieci. Jeśli ONA – PRZEMOC jest obecna w Twoim życiu, Nie bòj się działać! Nie zgadzaj się na takie traktowanie. Uwierz mi, dasz radę! Pamiętaj, że niczemu nie jesteś winna! Pamiętaj, że  PRZEMOC to przestępstwo, które podlega karze pozbawienia wolności.

Przemoc to zjawisko bardzo szeroko rozumiane, dlatego w kolejnych tekstach przekaże Wam cenne wskazówki dotyczące założenia Niebieskiej Karty, sposobów walki z osobą stosującą przemoc.