Uporczywy katar, kaszel, ból głowy i mięśni – znasz to? Niestety sezon grypowy w pełni. Zdaniem lekarzy większa liczba zachorowań to efekt naszej słabnącej odporności. Warto więc ją zwiększyć najlepiej stosując odpowiednią dietę i dostarczać organizmowi naturalne substancje, m.in. witaminę C oraz środki antyseptyczne. Podzielę się dziś z Wami przepisem na miksturę, która powinna zagościć na stałe w naszym codziennym menu – domowa antygrypina.

Składniki antygrypiny:

•        ząbek czosnku
•        mała cytryna
•        grejpfrut
•        2 łyżki miodu
•        800 ml wody

Sposób przygotowania antygrypiny:

1.      Grejpfruta obieram ze skórki i dzielę na kilka części. Pestki zostawiam!
2.      Obieram cytrynę, przepoławiam i tym razem wybieram pestki.
3.      Owoce, ząbek czosnku i dwie łyżki miodu wkładam do urządzenia miksującego i blenduję na gładko.
4.      Do zmiksowanych składników dodaję 800 g wody – dokładnie mieszam.

Koktajl jest gotowy do wypicia. Można podawać go także na ciepło podgrzewając do temperatury nie większej niż 50 stopni. Wtedy dodatkowo rozgrzewa, więc taka forma podania jest przydatna w trakcie przeziębienia. Profilaktycznie – ja i moja rodzina preferujemy na zimno, a w zasadzie w temperaturze pokojowej. Polecam wypicie świeżego napoju, zaraz po przygotowaniu. Dobra wiadomość jest taka, że w smaku nie wyczuwa się czosnku! Z podanych składników wychodzi 6 szklanek takich jak na zdjęciach (200 ml).

Pamiętajmy jednak, jeśli przyjmujemy jakieś leki, to przez około 4 godziny po ich zażyciu nie powinniśmy spożywać grejpfruta, gdyż może on zwiększyć albo osłabić działanie farmaceutyków.

Czy antyrgypinę możesz podawać dzieciom?

Sprawdziłam i zgodnie z zaleceniami specjalistów poszczególne składniki koktajlu można podawać maluchom, które skończyły pierwszy roku życia. Konsultowałam też z lekarzem pediatrą, który potwierdził, że jeżeli dziecko nie jest uczulone to można spróbować podawać po 12 miesiącu życia (ze względu na miód, gdyż występuje niewielkie ryzyko botulizmu i nie podajemy go dzieciom <12 m.ż.).

Zdjęcia: Basia Heppa-Chudy

Zarabianie pieniędzy w domu – marzenie, prawda? Chciałam to mam. I nie narzekam, broń Boże! Cieszę się, że mogę pracować w domu, bo poza nim nie mogę. Ale taka praca to nie tylko zalety, w dłuższej perspektywie także wady.

To nie tak, że chciałabym codziennie rano zrywać się z łóżka i pędzić na autobus lub pociąg. To nie tak, że chciałabym mieć szefa, który będzie się na mnie wyżywał, jak będzie miał gorszy dzień. To nie tak, że chciałabym pracować po godzinach, bo rzadko komu dziś udaje się wyjść z pracy punktualnie. Ale chociaż raz w tygodniu chciałabym musieć wyjść do pracy. Ten jeden raz w tygodniu wrócić i pomyśleć: jestem w domu, pora odpocząć.

Praca poza domem pozwala na jedną ważną rzecz – zmianę środowiska. I chociaż można narzekać na dojazdy, na sztywne godziny pracy, na szefa, współpracowników, niskie pensje, to fakt pozostaje faktem. Praca to praca, dom to dom. Ja nie mam takiego rozgraniczenia. Sztywnych godzin pracy też nie mam, chociaż to akurat nie byłoby złe. Ale nie — są zlecenia, to muszę je wykonać. Mogę oczywiście odmówić, powiedzieć, że nie dam rady, proszę mi zostawić połowę. Naprawdę mogę i nikt mnie za to z roboty nie wyrzuci. Ale czy ja jestem głupia albo liczyć nie umiem?

Niemniej jednak gdzieś mi się zatarła granica między pracą a domem. Nie umiem się całkowicie wyłączyć z myślenia o pracy i dopóki ostatnie zlecenie nie zostanie dopięte i odesłane, mentalnie jestem w pracy nawet o północy. Nie umiem bez wyrzutów sumienia zająć się czymś innym niż praca, dopóki mam pracę. Nawet sprzątanie ciężko mi idzie, bo w końcu kurz nie ucieknie, może poczekać, a termin goni termin i kurz nie będzie usprawiedliwieniem. Niestety ostatnio także książki pokrywają się kurzem…

Zazdroszczę mojemu mężowi. Nawet nie pracy, ale tego, że wychodzi z domu, żeby pracować. Czas pracy ma nienormowany, więc zrywać się nie musi. Za to musi dojeżdżać, co w sumie daje półtorej godziny w pociągu. Ileż to jest możliwości! Mogłabym tu wymienić mnóstwo rzeczy, które bym robiła, gdybym jeździła pociągiem, ale nie wiem, czy wystarczyłoby Wam cierpliwości, żeby to przeczytać. No i po całym dniu pracy wraca do domu i się relaksuje. Nie, żeby nic w domu nie robił, robi owszem i to sporo. Mimo wszystko ma ten swój moment powrotu do domu i ponownego ładowania akumulatorów. Ja nie mam.

Praca w domu to fajna sprawa, naprawdę. Dziecko dopilnowane, zakupy zrobione, dom ogarnięty i jeszcze kasa wpada. Niemniej jednak, jeśli planujecie tę formę zarabiania pieniędzy, to od razu na sztywno wyznaczcie sobie granice i choćby się paliło i waliło, to ich nie przekraczajcie. Inaczej wpadniecie w pułapkę domowego pracoholizmu, a wyleczyć się z tego jest naprawdę ciężko. Wiem, co mówię, przez weekend muszę napisać coś około dwudziestu tekstów. Straciłam rachubę. I wiem, że dopóki nie napiszę wszystkich, nie będę umiała o niczym innym myśleć.

Od jakiegoś czasu trenuję mentalne przełączanie się z trybu „praca” na tryb „dom”, ale szczerze mówiąc, wychodzi mi gorzej niż kiepsko.

Ze względów bezpieczeństwa z Facebooka nie mogą korzystać dzieci, które nie ukończyły 13 lat. Niestety młodsze często także posiadają nielegalne konta, w których oszukują, że są starsze niż w rzeczywistości. Z drugiej strony większość z nas – rodziców nie wyobraża sobie życia bez Facebooka, więc chyba nie ma w tym nic dziwnego, że pociąga on także dzieci.

Producent zabawek Lego stworzył serwis właśnie dla najmłodszych, a dokładnie dla miłośników klocków w wieku 5-13 lat. Twórcy Lego Life, bo tak nazywa się serwis, zapewniają, że jest on bezpieczny podobnie jak ich klocki. Tworząc zabezpieczenia serwisu współpracowali z UNICEF i FTC.

Najważniejsze zasady bezpieczeństwa:

• autorski kodeks postępowania,
• ochrona tożsamości:

– dzieci nie mogą używać swoich prawdziwych imion tylko generowane automatycznie nicki
– awatar to figurka lub minilaleczka Lego,

• ochrona prywatności – nie można zamieszczać selfi, swoich zdjęć ani żadnych innych fotek prawdziwych osób,
• możliwość publikowania zdjęć (w przyszłości także filmów), prowadzenia galerii konstrukcji i projektów z klocków lego,
• brak możliwości prowadzenia zwykłych rozmów – zamiast klawiatury dzieci mogą wysyłać przygotowane specjalne emotki,
• dodatkowo moderowanie komentarzy i zdjęć,
• brak systemu wysyłania prywatnych wiadomości.

Dzieci mogą komentować i „lubić” zdjęcia innych użytkowników, oznaczać je hashtagami, śledzić aktywność znajomych i ulubionych postaci lego, podziwiać fotki najlepszych konstruktorów, korzystać z inspiracji pojawiających się na innych profilach ale i samemu zdobywać fanów. Nie zabrakło też quizów czy aktualności ze świata Lego. Serwis jest bezpłatny, a źródłem dochodu dla Lego są wyłącznie reklamy ich własnych produktów.

Jako mama wielbiciela klocków Lego jestem na tak. Dzieci znajdą inspiracje do zabawy klockami, będą mogły dzielić się swoją pasją, własnymi projektami z innymi, sprawdzać się w zadaniach i wyzwaniach konstrukcyjnych. Marka Lego to solida firma – producent jednych z najfajniejszych zabawek dla dzieci, bardzo dobrych jakościowo klocków, wciągających gier wideo i dobrze zrealizowanych filmów. Jeśli Lego Life będzie takie samo, zostaną zachowane wszystkie środki ostrożności i dzieci będą bezpieczne, to ja temu przyklaskuję.