Jak powiedzieć dziecku o HIV?

Przygotuj się na rozmowę

• Jeśli żyjesz z wirusem HIV, spróbuj przypomnieć sobie, jak się czułeś, gdy powiedziano ci o diagnozie. Jakie były główne uczucia? Czego potrzebowałeś w tamtym czasie od innych ludzi?
• Twoje dziecko może odczuwać podobne uczucia strachu, złości i zagubienia. Spróbuj pomyśleć o tym, jak możesz mu pomóc z tymi uczuciami w podobny sposób, w jaki sam chciałbyś, aby ktoś ci pomógł.
• Zastanów się jak zareagować, jeśli usłyszysz pytania takie jak: „Czy umrę?”, „Dlaczego nie powiedziałeś mi wcześniej?” i „Jak się zaraziłeś?”. Będzie ci łatwiej, jeśli zaplanujesz, jak na nie zareagujesz.
• Starannie wybierz czas i miejsce tej pierwszej rozmowy.
• Zdobądź informacje, które pomogą ci wyjaśnić zakażenie wirusem HIV; może to być ulotka, książka lub strona internetowa.
• Jeśli nie chcesz, aby dziecko udostępniało te informacje komukolwiek spoza  rodziny, spokojnie wyjaśnij, że są to informacje rodzinne.

Alicja z Pixabay>

Samotność i izolacja społeczna nie oznaczają jedynie cierpienia duszy. Istoty ludzkie są zwierzętami społecznymi – kontaktów i bliskich relacji potrzebujemy od początku życia do samej śmierci. Ich brak na jakimkolwiek etapie życia wiąże się z konkretnymi zaburzeniami zdrowia, nie tylko – co czujemy intuicyjnie – psychicznego.

Według analizy 113 krajów opublikowanej przed rokiem na łamach „The BMJ”, jedna trzecia populacji uprzemysłowionych państw doświadcza samotności, a jedna osoba na 12 doświadcza jej w takim stopniu, że może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Jeśli chodzi o Europę, to najniższe wskaźniki samotności były obserwowane w krajach północnoeuropejskich (2,9 proc. wśród młodych dorosłych; 2,7 proc. wśród dorosłych w średnim wieku; oraz 5,2 proc. wśród starszych dorosłych), natomiast najwyższe – w krajach wschodnioeuropejskich (7,5 proc. wśród młodych dorosłych; 9,6 proc. wśród dorosłych w średnim wieku; oraz 21,3 proc. wśród starszych dorosłych).

Według danych Szlachetnej Paczki, w Polsce jedna na trzy osoby w wieku powyżej 75 lat mieszka sama. Przy czym trzeba pamiętać o różnicy między społeczną izolacją a poczuciem samotności. Ta pierwsza oznacza zbyt rzadkie bezpośrednie kontakty z innymi ludźmi – rodziną, znajomymi, członkami wspólnoty społecznej czy religijnej. Z kolei samotność dotyczy raczej subiektywnych odczuć – poczucia, że ma się mniej relacji z innymi ludźmi, niż by się potrzebowało. Można więc mieć niewiele kontaktów z innymi, a nie czuć się bardzo samotnym, i vice versa.

Chorują tętnice

Izolacja społeczna i samotność mogą mieć poważne konsekwencje dla ciała. Dobrze pokazali to niedawno eksperci z University of California, San Diego. Badacze, po przejrzeniu dostępnej literatury naukowej zauważyli interesujące korelacje. Jak się m.in. okazało, społeczna izolacja i samotność to ważne czynniki chorób sercowo-naczyniowych. Według wyników, z powodu izolacji i samotności, o 30 proc. wzrasta ryzyko śmierci z powodu zawału lub udaru.

Brak relacji z innymi zwiększa prawdopodobieństwo zgonu z dowolnej przyczyny, szczególnie wśród mężczyzn.
Izolacja i samotność nasilają groźne stany zapalne i chroniczny stres. Okazuje się też, że izolacja doświadczana w dzieciństwie w dorosłości nasila czynniki ryzyka chorób krążeniowych, takie jak otyłość, nadciśnienie czy poziom glukozy.

Jak pokazała analiza, wzrasta też ryzyko depresji, która, z kolei sprzyja osamotnieniu.

„Istnieje pilna potrzeba opracowania, wdrożenia i oceny programów oraz strategii mających na celu zmniejszenie negatywnych skutków izolacji społecznej i samotności dla zdrowia sercowo-naczyniowego i zdrowia mózgu, zwłaszcza w populacji o podwyższonym ryzyku” – uczula prof. Crystal Wiley Cené, autorka analizy. – „Klinicyści powinni pytać pacjentów o częstotliwość ich aktywności społecznej oraz o to, czy są zadowoleni z poziomu interakcji z przyjaciółmi i rodziną. Następnie powinni być gotowi skierować osoby społecznie izolowane lub samotne, zwłaszcza te z historią chorób serca lub udaru, do miejsc, które pomogą im nawiązać kontakt z innymi” – podkreśla.

Czy bohatera serialu można pomylić z prawdziwym przyjacielem? Świadomie, przynajmniej w normalnych sytuacjach, raczej to się nie zdarza, ale jeśli komuś mocno doskwiera samotność, niektóre obszary jego/jej mózgu mogą mieć problem z takim rozróżnieniem. Pokazali to niedawno naukowcy z Ohio State University. Kiedy z pomocą rezonansu magnetycznego obserwowali mózgi fanów „Gry o Tron”, okazało się, że im bardziej ktoś czuł się samotny, tym silniej ich przyśrodkowa kora przedczołowa reagowała na fikcyjne postacie – tak jak na żywych przyjaciół.

„Gdy analizowaliśmy wzorce aktywności mózgowej w korze przedczołowej, u uczestników, którzy nie czuli się samotni, reakcje na rzeczywiste osoby były wyraźnie odróżnialne od reakcji na postacie wymyślone. Jednak wśród osób bardziej samotnych granice te zaczynały się rozmywać. Nie dostrzegaliśmy wyraźnego rozróżnienia” – mówi prof. Dylan Wagner, autor odkrycia. – „Wyniki te sugerują, że osoby samotne mogą zwracać się ku postaciom fikcyjnym w poszukiwaniu poczucia przynależności, którego brakuje im w rzeczywistym życiu, a rezultaty można zaobserwować w aktywności mózgu” – twierdzi badacz.

Parkinson woli samotnych

Trudno na razie powiedzieć, jakie to może mieć konsekwencje dla samotnych osób, ale kolejne badania pokazują, że samotność to  zwykle mocno szkodliwy stan. Na przykład, w opublikowanym na początku października badaniu z udziałem prawie pół miliona osób, naukowcy z Florida State University odkryli związek między samotnością i ryzykiem rozwoju choroby Parkinsona. U obserwowanych, średnio przez 15 lat, ochotników, samotność wyraźnie wiązała się z podwyższeniem zagrożenia, niezależnie od czynników demograficznych, społeczno-ekonomicznych, genetycznych, a także od zdrowia fizycznego i psychicznego. Prawdopodobieństwo zachorowania rosło średnio o 37 proc.

„To obszerne kohortowe badanie wykazało, że samotność wiąże się z ryzykiem wystąpienia choroby Parkinsona we wszystkich grupach demograficznych, niezależnie od depresji i innych istotnych czynników ryzyka, a także od obciążenia genetycznego. Wyniki oznaczają kolejny dowód potwierdzający, że samotność stanowi istotny psychospołeczny czynnik decydujący o stanie zdrowia” – piszą autorzy pracy opublikowanej w periodyku „JAMA Neurology”.

Brak towarzystwa sprzyja demencji

Podobne zależności, zespół z NYU Langone Health, zauważył odnośnie zagrożenia demencją. Tym razem prawdopodobieństwo jej rozwoju, u samotnych osób (poniżej 80. roku życia, o ogólnie niskim ryzyku) rosło jeszcze bardziej, bo aż trzykrotnie. Samotni mieli słabsze tzw. funkcje wykonawcze, w tym zdolność do podejmowania decyzji, planowania, elastyczność mentalną, kontrolę koncentracji). W ich mózgach pojawiały się przy tym zmiany świadczące o większej podatności na rozwój choroby Alzheimera.

„Badanie to podkreśla znaczenie samotności i kwestii związanych z relacjami społecznymi w kontekście ryzyka rozwoju demencji w podeszłym wieku” – mówi prof. Joel Salinas, główny autor projektu z udziałem ponad 2 tys. seniorów.

Na samotność i izolację są sposoby

Co więc robić? W miarę możliwości dobrze jest, więc dbać o kontakty z innymi – to oczywiste, choć nie zawsze się o tym pamięta i nie zawsze z różnych przyczyn jest to możliwe, a czasami wymaga to nieco wysiłku.

Jeśli to możliwe, warto rozważyć udział w różnego typy programach, zajęciach. Badacze z Uniwersyteckiego Centrum opublikowali niedawno wyniki analizy badań na temat metod skutecznych w zmniejszaniu osamotnienia. Niestety, stwierdzili, że trudno jest wyciągnąć definitywne wnioski, jednak wskazują na cztery badania, które sugerują pomocne strategie.

W jednym z nich prowadzonym w USA, pozytywne efekty wśród ludzi w wieku średnio 71 lat przynosiły już cotygodniowe kontakty twarzą w twarz, a nawet rozmowy telefoniczne z ochotnikami w tym samym wieku.

Z kolei w nieco podobnym programie prowadzonym w Kanadzie, u seniorów w wieku przeciętnie 79 lat satysfakcja z życia rosła dzięki organizowanym co tydzień, trzygodzinnym wizytom studentów.

Inne podejście okazało się skuteczne w fińskim badaniu. W czasie trzech miesięcy ochotnicy w wieku średnio 80 lat mogli wybierać między różnymi aktywnościami – psychoterapią i pisaniem terapeutycznym; sportem i rozmowami na tematy związane ze zdrowiem; zajęciami związanymi ze sztuką, muzyką i teatrem oraz zajęciami z malowania. Uczestnicy programu nie tylko czuli się zdrowsi, ale w ciągu jeszcze dwóch lat od zakończenia trzymiesięcznego projektu, wśród nich było mniej zgonów, niż wśród osób, które nie wzięły udziału w projekcie.

Czwarty program, na który zwrócili uwagę autorzy przeglądu, został przeprowadzony w Chinach. Biorące w nim udział starsze osoby uczestniczyły w grupowych spotkaniach prowadzonych przez specjalistów, które wspierały społeczne interakcje i wzajemną pomoc.

Warto zobaczyć, jaką ofertę spotkań, spacerów i zajęć można znaleźć w swojej okolicy, „wykopać” stary notes i podjąć próby kontaktu z dawno niewidzianymi znajomymi, a nawet gawędzić ze spotkanymi podczas zakupów ludźmi. Formy i rodzaje interakcji z innymi mogą być różne.

Źródła:
Doniesienie o wpływie samotności na postrzeganie ludzi przez mózghttps://news.osu.edu/for-the-lonely-a-blurred-line-between-real-and-fictional-people/

Praca naukowa na temat ryzyka chorby Parkinsona i samotnościhttps://jamanetwork.com/journals/jamaneurology/fullarticle/2809774?guestAccessKey=be4c71ac-6088-46a4-8e8d-ab107159961a&utm_source=For_The_Media&utm_medium=referral&utm_campaign=ftm_links&utm_content=tfl&utm_term=100223

Doniesienie na temat samotności i demencjihttps://www.eurekalert.org/news-releases/942539

Doniesienie na temat samotności i różnych choróbhttps://newsroom.heart.org/news/social-isolation-and-loneliness-increase-the-risk-of-death-from-heart-attack-stroke?preview=5025

Doniesienie na temat powszechności samotności na świeciehttps://www.eurekalert.org/news-releases/942716

Witryna Szlachetnej Paczki na temat samotnościhttps://www.szlachetnapaczka.pl/raport-o-samotnosci/

Doniesienie na temat sposobów pomocy osobom samotnymhttps://www.iqwig.de/presse/pressemitteilungen/pressemitteilungen-detailseite_98688.html

…

Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Obraz 3938030 z Pixabay

Odporność stanowi barierę ochronną naszego organizmu, która dba o to, aby działał on prawidłowo. Zwłaszcza w jesiennym okresie obniżonej temperatury może ulec ona osłabieniu. Dlatego też warto właśnie wtedy rozważyć sięgnięcie po dodatkowe wsparcie, dostosowane do potrzeb całej rodziny. Plusssz Odporność i Plusssz Multiwitamina to kompozycje stworzone z myślą o kluczowych składnikach diety, takich jak witaminy i minerały, wspierających organizm na poszczególnych płaszczyznach. 

Jesień jest porą stanowiącą niemałe wyzwanie pod każdym możliwym względem – rodzinnym, osobistym czy zdrowotnym. Dlatego też ze szczególnie powinno się w jej trakcie zadbać o swoje ciało i jego potrzeby. Odpowiednia ilość snu, prawidłowe żywienie czy aktywność fizyczna to tylko niektóre z aspektów, pomagających w spędzeniu jesieni w dobrym samopoczuciu psychicznym oraz fizycznym. 

To, aby nasza odporność pozostawała na jak najwyższym poziomie zależy od dobrostanu całego organizmu. Wesprzeć go możemy chociażby poprzez zapewnienie mu odpowiedniej ilości witamin oraz minerałów w Dziennych Referencyjnych Wartościach Spożycia. Warto zwrócić szczególną uwagę na nasz codzienny jadłospis. Powinny się w nim znaleźć produkty bogate w witaminy i minerały, takie jak owoce i warzywa, produkty pełnoziarniste oraz chude mięso. W razie potrzeby możemy wdrożyć dodatkową suplementację. Warto wziąć pod uwagę produkty, które pomogą pokryć nam 100% dziennego zapotrzebowania na witaminy. Takimi jak suplementy diety z serii Plusssz 100% Multiwitamina, w ramach której marka Plusssz oferuje aż 7 wariantów produktów w zależności od indywidualnych potrzeb organizmu. Każdy z nich zawiera kompleks 10 najważniejszych witamin – C, E, B6, B12, Tiaminy, Ryboflawiny, Niacyny, Kwasu pantotenowego, Biotyny oraz Kwasu Foliowego. 

Plusssz Odporność to natomiast kompozycja składników dedykowana wsparciu układu immunologicznego, która jest dostępna w aż 3 wariantach uwzględniających potrzeby wszystkich członków rodziny, niezależnie od ich wieku. Dla seniorów stworzono wariant Plusssz Odporność Senior 100% Complex, zawierający m.in. witaminy D, C, B12 w dawkach odpowiednio dostosowanych do wieku. Osobom dorosłym zadedykowano produkt Plusssz Odporność 100% Complex, wzbogacony również o selen. Na potrzeby najmłodszych odpowie zaś Plusssz Junior Odporność Complex, przeznaczony dla dzieci już powyżej 3 roku życia. Produkt zawiera cynk, witaminę C oraz rutynę. 

Suplementy diety Plusssz Odporność oraz Plusssz Multiwitamina dostępne są w wybranych aptekach.

Suplementy diety nie mogą być stosowane jako substytut (zamiennik) zróżnicowanej diety. Zrównoważona dieta i zdrowy tryb życia są istotne dla zachowania zdrowia. 

***

O marce: 

Plusssz dzięki szerokiemu portfolio odpowiada na potrzebę codziennego i kompleksowego uzupełniania diety w witaminy i minerały dla poszczególnych grup wiekowych. Witaminy i minerały zawarte w produktach marki wspierają prawidłową pracę organizmu na wielu płaszczyznach. Pomagają zachować dobre samopoczucie oraz sprawność fizyczną. Dodatkowo forma tabletki musującej umożliwia suplementację w wygodny i smaczny sposób. Suplementy diety Plusssz wspierają zdrowy i aktywny tryb życia. Z oryginalnym Plussszem 100% codziennie. 

Uprzejmie prosimy o niemodyfikowanie treści załączonych materiałów prasowych, w tym wprowadzania poprawek redaktorskich czy zmiany tytułów.

…

Źródło wpisu; informacja prasowa