Ciąża i dziecko 25 października 2019

Czy dziecko musi jeść mięso?

 Czy dziecko musi jeść mięso? W tym roku minęło dwadzieścia pięć lat, odkąd ja rozstałam się z mięsem i mniej więcej sześć, odkąd nie je go moja dziesięcioletnia córka. Jesteście ciekawi, co z tego wynikło?

Czy dziecko musi jeść mięso?

Kiedy mniej więcej czteroletnia Duśka oświadczyła mi, że skoro ja nie jem mięsa, to ona też nie chce, w pierwszej kolejności spytałam o zdanie lekarza. Nasza rodzinna pani doktor zdobyła moje zaufanie już w pierwszym roku życia Duśki, więc i teraz zaufałam jej osądowi. Otóż zdaniem pani doktor, jeśli uda się stworzyć odpowiednio zbilansowaną dietę, dziecko może nie jeść mięsa. Trzeba tylko regularnie robić badania i pilnować poziomu żelaza, bo to spada jako pierwsze, gdy się odstawi mięso.

Dlaczego moje dziecko nie je mięsa?

Skłamałabym, gdybym powiedziała, że to była moja decyzja i że jako zdeklarowana wegetarianka nie wprowadziłam dziecku mięsa do diety. Otóż wprowadziłam. Nauczyłam się gotować mięso, ba – nauczyłam się nawet je kupować! Nawiązałam kontakty handlowo-towarzyskie ze sprzedawcą mięsa na naszym rodzimym bazarze i zawsze miałam dla Duśki świeżutkie polędwiczki wieprzowe. Nie wiem dokładnie, co to znaczy, ale były nietłuste i nieżylaste, więc chyba w porządku?

Oprócz tego gotowałam też jakieś warzywne zupki i wiecie co? Te bez mięsa zjadała bez mrugnięcia okiem, te mięsne… hmm… tatuś kończył 😛 Podobnie było ze słoiczkami – bezmięsne w całości i natychmiast. Mięsnymi pluła. Geny? Czy może fakt, że nie jadłam mięsa w ciąży miał na to wpływ? 

Mój stosunek do mięsa jest, jaki jest. Krótko mówiąc – negatywny. Po prostu to, co teraz można kupić w sklepach, nawet tych rzekomo lepszych, moim zdaniem nie zasługuje na miano mięsa. To jakiś substytut, który może przez chwilę koło mięsa leżał, a może i nie. Sporo zmieniło się już na etapie hodowli zwierząt. Kiedyś krówki po łące chodziły, trawkę jadły, spokojnie przeżuwały, ogonem od much się ogarniały, a teraz? Stoją w boksie, paszę jedzą, mleko dają, a na koniec i tak idą do ubojni. Nie przekonuje mnie to. Z wieprzami jest podobnie, aczkolwiek one po łąkach nigdy nie biegały. Ale obawiam się, że pokrzywy z obierkami nikt już im nie tłucze. Nie te czasy… Nie widzę nic wartościowego w mięsie, więc przemocą dziecku nie wmuszam. Tyle.

Mięso w diecie dziecka, czy na pewno jest zdrowe?

Moim zdaniem, nie, bo to nie to mięso, co kiedyś, ale mnie wierzyć nie musicie. Podparłam się więc wujkiem Google, który uczynnie podpowiedział mi, że w dobie obfitości jedzenia w sklepach i suplementów diety w aptekach, dzieci bardzo rzadko cierpią na niedobory składników odżywczych (problemem, o ile można to tak nazwać, są dzieci niedożywione, pochodzące z biednych rodzin), natomiast często cierpią na nadmiary. Najczęściej w diecie dziecka jest za dużo cukrów prostych, tłuszczy oraz właśnie białka zwierzęcego, które wcale nie jest takie zdrowe, jak można by przypuszczać. Ponoć nadmiar owego białka może być rakotwórczy. Nie panikujcie, „może” nie znaczy „musi”. Niemniej jednak warto trochę przystopować, jeśli dziecko je mięso trzy razy dziennie. Ponadto nadmiar białka zwierzęcego podnosi poziom cholesterolu.

Białko zwierzęce, czy na pewno jest niezbędne w diecie?

Przede wszystkim trzeba pamiętać, że organizm ludzki nie przyswaja białek. Tak po prostu – nie. Potrzebujemy nie tyle białek, ile znajdujących się w nich aminokwasów. To z nich organizm sam sobie buduje białka. A aminokwasy są nie tylko w białku mięsnym, roślinnym też. Różnica polega jedynie na tym, że białka mięsne na ogół zawierają wszystkie niezbędne aminokwasy, białka roślinne wybiórczo i dlatego trzeba się trochę napracować przy komponowaniu diety. Poza tym warto pamiętać, że białko zwierzęce, to też mleko, ser, jaja, ryby… Ryby moje dziecko je. Ja też. To taki kompromis. Chociaż ostatnio coś mi płakała, że nie chce jeść ryb, bo one kiedyś pływały… będzie dorosła, przejdzie na weganizm jak nic!

Dieta wegetariańska u dziecka, a wyniki krwi

No i tu Was zaskoczę. To moje dziecię, które nie dość, że nie je mięsa, to w ogóle je niewiele i raczej wybiórczo, ma zdecydowanie lepszą morfologię niż ja, która staram się, by na moim talerzu nie brakowało zarówno jaj, ryb, jak i warzyw i owoców. Co nie znaczy, że lekceważę dietę mojego dziecka. Podsuwam owoce, soki, produkty sojowe (no wiecie, to białko roślinne jednak się przydaje), ale przymykam oczy na słabość do kajzerek. Badamy się regularnie. Sporo też rozmawiam z Duśką na temat jej zmieniających się potrzeb w kontekście okresu dojrzewania. Dajemy radę. Bez mięsa.

 

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Zdrowie 24 października 2019

Objawy nowotworu u dzieci – to powinien wiedzieć każdy rodzic

Objawy nowotworu u dzieci to trudny temat, ale nie warto udawać, że problem nie istnieje. Co prawda to wrzesień jest miesiącem świadomości chorób nowotworowych u dzieci, ale nie ma złego czasu na wyczulenie w temacie potencjalnego niebezpieczeństwa.

I wcale nie chodzi o to, by kogokolwiek straszyć, ale prawda jest taka, że nadal zbyt wiele dzieci (ale także dorosłych), trafia w ręce specjalistów zbyt późno, by podjąć skuteczne leczenie. Statystyki pokazują, że w Polsce rozpoznanie nowotworów dziecięcych następuje najczęściej w zaawansowanym stadium raka, czyli III i IV stopniu. 

Wiedza i świadomość zagrożenia, jakim są różnego typu nowotwory – niektóre występują głównie u najmłodszych pacjentów –  pozwalają wyłapać niepokojące sygnały od razu w momencie, gdy zaczyna się dziać coś niedobrego. Rodzice mają taki “wewnętrzny radar” który w pierwszej kolejności pozwala zauważyć zmiany w wyglądzie czy zachowaniu dziecka. Korzystajmy z tego, ponieważ nowotwory u dzieci atakują znienacka i przez długi czas choroby stan ogólny dziecka zazwyczaj jest dobry. Czasem też sami lekarze bagatelizują pewne powtarzające się objawy, których ignorować nie powinni, lub problem traktują wybiórczo, nie wykonując badania fizykalnego ciała. Ale to już temat na inną rozmowę. 

Możliwe objawy nowotworu u dzieci – to powinien wiedzieć każdy rodzic

Dzieci chorują na różne typy nowotworów. Najczęściej pojawia się  białaczka (26% wszystkich chorób nowotworowych wieku dziecięcego), guzy mózgu (22%), kolejno nowotwory układu krwiotwórczego (16%), i inne nowotwory lite (30%) Co roku aż 1200 – 1300 dzieci dotyczy diagnoza nowotworu złośliwego. 

Każdy z nowotworów mieć odmienny przebieg, powikłania, ale nieleczony zawsze oznacza najgorsze – śmierć. Kompleksowa terapia wpływa na to, że 70-80% chorujących na nowotwory dzieci zostaje wyleczonych. Dlatego tak ważna jest profilaktyka i jak najwcześniejsza skuteczna diagnostyka.  

Nowotwory mogą dawać pewne niespecyficzne objawy, które powinny zaniepokoić czujnych rodziców. Oto te, których nie wolno ignorować:

Ból – towarzyszą mu często: mniejsza aktywność dziecka, osłabienie, drażliwość. Ból narasta w czasie, a leki przeciwbólowe przestają pomagać. Szczególnie utrzymujące się bóle głowy (zwłaszcza po przebudzeniu oraz z towarzyszącymi im wymiotami, nudnościami) są wskazaniem do konsultacji z lekarzem. Bóle brzucha mogą mieć związek z szybko rosnącym guzem w jamie brzusznej.

Gorączka – często współwystępuje z osłabieniem, bólami kostnymi, powiększeniem węzłów chłonnych, śledziony lub wątroby. Gorączka przy nowotworach bywa oporna na działanie leków przeciwgorączkowych , może trwać ponad dwa tygodnie lub nawracać bez wyraźnej przyczyny.

Kaszel – uporczywy kaszel bez związku z infekcją może świadczyć o rozwoju guza w śródpiersiu.

Zmiany w wyglądzie – wszelkie guzy, deformacje, narośla, opuchlizny, asymetrie, powiększenie węzłów chłonnych, zez, znamiona barwnikowe.

Inne objawy – uporczywe biegunki, zaparcia, krwawienia, wielomocz, krwiomocz, skąpomocz, pojawiające się bez przyczyn siniaki, zaburzenia równowagi.

Objawy mogą być różne i w większości przypadków nie świadczą o chorobie nowotworowej, ale mogą być efektem innych, czasem błahych problemów zdrowotnych. Niemniej im większa czujność, tym mniejsze ryzyko i każdą niepokojącą i przedłużającą się zmianę należy skonsultować z lekarzem. Mądrze jest dmuchać na zimne, bo wcześnie wykryty nowotwór daje duże szanse na powodzenie leczenia. 

 

źródło: zwrotnikraka.pl

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
W przedszkolu 23 października 2019

Stroje na Halloween dla dzieci – pomysły na proste i tanie przebrania

Strój na Halloween nie musi kosztować wiele. Nie trzeba zamawiać go wcześniej przez Internet, kupować gotowca za (zbyt) duże pieniądze, ani wypożyczać cudzego. Można zrobić go samodzielnie w domu, po kosztach, a nawet na ostatnią chwilę.

Wszystkie poniższe stroje na Halloween, które Wam pokażę są niezwykle proste w wykonaniu. Nie trzeba posiadać większych zdolności artystycznych i manualnych, by je przygotować. Ponadto ich stworzenie nie wymaga dużego nakładu finansowego, ponieważ wiele elementów można wykonać z tego, co się ma w domu lub ewentualnie kupić w jakiś tanich sklepach, gdzie sprzedaje się „wszystko i nic”, a także w second handach.

Bazą większości zaproponowanych strojów są ciemne (czarne) lub jasne ciuchy – zwykłe t-shirty, spodnie (leginsy) i sukienki lub spódniczki. Daje to więc duże pole do popisu i możliwość modyfikacji przebrania, zarówno dla chłopców, jak i dziewczynek.

W zasadzie tylko od Waszej inwencji twórczej zależy jak bardzo urozmaicicie poniższe inspiracje i wzbogacicie je o inne, ciekawsze dodatki.  

Stroje na Halloween dla dzieci – pomysły na proste i tanie przebrania

Mumia

Do przygotowania przebrania mumii, potrzebny jest przede wszystkim biały papier toaletowy, bibuła lub bandaż – w dużych ilościach – a do tego jasna, najlepiej biała odzież. W tworzeniu mumii dużej filozofii oczywiście nie ma, wystarczy bowiem wybranym materiałem owinąć dziecko, ot cała sztuka.

Dla ułatwienia oraz wygody malucha, zamiast oplatać go ciasno od stóp po głowę, jak prawdziwą mumię, można zawinąć jedynie wybrane partie ciała, np. twarz i częściowo: ręce, nogi oraz brzuch. Dlatego też warto jako bazę pod bandaż, czy papier założyć dziecku jasne ubrania, które będą współgrać z całością i pozwolą nieco zaoszczędzić czasu, pracy, a także użytego materiału.

Opcjonalnie można małej mumii pomalować twarz, by stworzyć nienaturalnie bladą cerę, z mocno podkrążonymi (sinymi) oczami.

Pająk

Podstawą tego stroju jest ubranie dziecka w całości na kolor czarny – chłopcy: zwykły t-shirt + spodnie, dziewczynki: gładka bluzka + leginsy, ewentualnie rajstopy i do tego tiulowa spódniczka.

Drugim elementem, bardzo istotnym, jest stworzenie nóg pająka. W tym celu można użyć czarnych długich skarpet lub rajstop, które należy czymś wypchać (watą, pogniecionymi kawałkami papieru, resztkami jakiegoś materiału, czy innymi skarpetkami – czym chcecie i co macie w domu). Można również wykorzystać piankowy makaron służący do nauki pływania, który łatwo da się pociąć na mniejsze kawałki i powyginać.

Przygotowane nogi trzeba oczywiście przymocować do pleców, tzn. do tyłu bluzki, nie do ciała dziecka 😉  Aby to zrobić można owe kończyny przyszyć do t-shirta, lub pokusić się o wykonanie pewnej konstrukcji z kawałka kartonu (jak na zdjęciu poniżej), który należałoby owinąć czarnym materiałem, doszyć do niego przygotowane wcześniej nogi oraz gumki pasmanteryjne, dzięki którym będzie można taką konstrukcję założyć na plecy.

Dodatkowo można maluchowi ubrać na głowę cienką czarną czapkę i doczepić do niej oczy pająka (wystarczy wyciąć je z papieru i przykleić), na dłonie rękawiczki, a na stopy czarne trampki, bądź po prostu skarpety.

Duch

Duch jest chyba najprostszym i najszybszym do przygotowania przebraniem, bo ograniczyć się może do zarzucenia na dziecko jedynie białego materiału. Może to być stare prześcieradło lub obrus, w którym wystarczy tylko wyciąć dwa otwory na oczy – i już strój gotowy.

Ewentualnie jeśli nie macie żadnego prześcieradła, śmiało można wykorzystać zwykły biały t-shirt, najlepiej w dużo większym rozmiarze, który dziecko założy na siebie. Do tego dobrać jasne spodnie, czapkę na głowę, rękawiczki na dłonie i pomalować twarz na biało.

Czarownica

Wśród dziewczynek chyba najbardziej popularny strój i równie prosty w przygotowaniu. Najpierw trzeba wyszperać z szafy sukienkę lub bluzkę ze spódniczką – świetnie prezentuje się tiulowa. Strój może być w całości czarny, jak na halloween`owy klimat i czarownice przystało, ale śmiało można też przemycić w nim nieco koloru, jak choćby dyniowej pomarańczy.

Przebranie można wzbogacić o kolorowe – pasiaste rajstopy no i koniecznie o takie atrybuty jak: kapelusz oraz miotła. Kapelusz o tej porze roku można kupić chyba w każdym markecie dosłownie za grosze, ale można też pokusić się o samodzielne przygotowanie go z brystolu lub filcu. To naprawdę nic trudnego, a instrukcję bez problemu znajdziecie w Internecie.

Z przygotowaniem miotły też nie ma wiele zachodu – wystarczy jakiś kij lub patyk znaleziony na dworze, na końcu którego przymocować trzeba np. pocięty gruby sznur, bibułę, tiul, drobne patyki lub cokolwiek innego, co pozwoli stworzyć (prawie) latającą miotłę.

Strach na wróble

To jeden z ciekawszych pomysłów, ponieważ nie jest taki oklepany. Do jego stworzenia wystarczą spodnie typu ogrodniczki oraz koszula flanelowa, w kratę lub jakakolwiek inna, jeśli nie mamy typowej flaneli.

Odzież ta stanowi bazę, którą koniecznie trzeba wzbogacić o kapelusz oraz takie elementy dekoracyjne jak kawałki słomy, siana, czy po prostu trawy. Mogą być również jesienne liście.

Dziewczynkom, które nie chcą spodni lub nie mają tzw. ogrodniczek, można zaproponować w zamian szeroką tiulową spódnicę.

Czarny kot

Do stworzenia czarnego kota potrzebne są ubrania, oczywiście czarne. Chłopcom wystarczy gładki t-shirt i spodnie, dziewczynki mogą postawić na leginsy lub (znowu) spódnicę.

Poza tym obowiązkowe elementy to ogonek oraz uszy. Ogon można zrobić z rajstop lub długich skarpet (podobnie jak nogi pająka) i przymocować np. za pomocą gumki pasmanteryjnej do pasa dziecka. Z kolei uszy łatwo zrobić z bloku technicznego, brystolu, czy filcu i przymocować do gumki lub opaski do włosów.

Aby wykończy postać kota, warto pomalować dziecku nosek i dorysować wąsy.

Wampir

Przebranie wampira to kolejna banalna opcja, wystarczy ubrać dziecku białą koszulę i czarne spodnie. W pierwszym lepszym sklepie wypatrzyć pelerynę (one są tak samo popularne jesienią jak kapelusze dla czarownic), albo uszyć samodzielnie – to nie jest skomplikowany element garderoby, więc z pomocą googl`a zapewne da się radę 😉

Małemu wampirowi warto ucharakteryzować twarz, by wyglądała tak, jakby nigdy nie widziała słońca, podkreślić mocno oczy i ewentualnie usta – można też wokół nich domalować kropelki krwi.

Wampirzyca

Dziewczęcą wersją Draculi, może być przebranie zainspirowane postacią Mavis z Hotelu Transylwania. Stworzenie tej kreacji jest równie proste – wystarczy czarna  zwykła sukienka, ciemne pasiaste rajstopy i ewentualnie to, co charakterystyczne dla tej bohaterki, czyli fryzura – w tym celu warto sięgnąć po gotowe peruki lub stworzyć włosy samodzielne, np. z włóczki.

Postać wampirzycy można jeszcze wzbogacić o pelerynkę lub skrzydła (nietoperza).

Miguel z Coco

Bardzo fajną opcją, zupełnie niestraszną i łatwą w stworzeniu jest wcielenie się w postać Miguel`a z filmu Coco. Jak się w niego przeobrazić? Wystarczy włożyć dżinsy i bluzę z kapturem. Do tego pomalować twarz w na biało, wokół oczu zrobić czarne obwódki i w charakterystyczny sposób podkreślić usta.

I koniecznie do ręki trzeba wziąć gitarę! 😉

Meksykańska czaszka

Jeśli z jakiegoś powodu Wasze dzieci nie chcą się przebierać za straszne, typowe dla Halloween stwory, można postawić na meksykański makijaż twarzy. Nie trzeba wtedy kombinować z szyciem pelerynek, ogonów i innych gadżetów. Wystarczą kolorowe farbki bądź kosmetyki do makijażu i  odrobina fantazji lub zdolności odgapiania z internetowych zdjęć 😉 

 

 

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
top-facebook top-instagram top-search top-menu go-to-top-arrow search-close