Z tezą, że system opieki zdrowotnej w ich kraju należy do najlepszych na świecie, zgadza się niemal 90 proc. Hiszpanów i zaledwie 18 proc. Polaków – wynika z Globalnego Badania Nastrojów Społecznych IRIS. Co na to wskaźniki OECD dotyczące zdrowia publicznego i wydolności systemu w obu krajach? Porównajmy.

Globalne Badanie Nastrojów Społecznych IRIS (Global Public Confidence Study 2023) pokazało, że 41 proc. dorosłych Polaków uważa, że działanie systemu ochrony zdrowia pogarsza się, a 38 proc. jest zdania, że system jest w stanie kryzysu – łącznie składa się to na 79 proc. niezadowolonych (potencjalnych i obecnych) pacjentów.

Warto pamiętać, że ogólna ocena działania systemów ochrony zdrowia na świecie jest raczej negatywna: średnio 25 proc. respondentów uważa, że system w ich kraju znajduje się w kryzysie, a 32 proc. – że jego funkcjonowanie ulega pogorszeniu.

W Europie to Hiszpanie wystawili najwyższe oceny swojemu systemowi ochrony zdrowia – 67 proc. not pozytywnych. A najniższe – Bułgarzy oraz Polacy właśnie (79 proc. ocen negatywnych).

Z tezą, że system opieki zdrowotnej w ich kraju należy do najlepszych na świecie, zgadza się całkowicie lub raczej się zgadza 89 proc. Hiszpanów. Podobnie o swoim systemie myśli zaledwie 18 proc. Polaków.

Weźmy pod lupę Hiszpanię i Polskę – skoro Hiszpanie są tak zadowoleni, a Polacy znajdują się na przeciwnym biegunie, warto porównać pewne wskaźniki. Poniższe dane pochodzą z raportu OECD „Health at a Glance 2023”.

Podobieństwa i różnice. Są niespodzianki

Hiszpanie niewątpliwie zdecydowanie dłużej żyją – w Europie są zresztą rekordzistami względem średniej oczekiwanej długości życia w momencie urodzenia – 83,3 lata. To o 3 lata więcej niż średnia OECD. Oczekiwana długość życia w Polsce wynosi zaś zaledwie 75,5 roku.

Hiszpanie zdecydowanie więcej niż Polacy przeznaczają też pieniędzy na zdrowie (tych publicznych) – 4432 dolarów na mieszkańca. W Polsce – 2973 dolary na mieszkańca (średnia OECD to 4986 USD na głowę). W Polsce odsetek produktu krajowego brutto (PKB) na zdrowie to 6,7 proc., w Hiszpanii – 10,4 proc.

Hiszpania może się też pochwalić większymi zasobami w postaci kadr medycznych niż Polska: 4,5 praktykującego lekarza przypada w tym słonecznym kraju na 1000 mieszkańców, a nad Wisłą – 3,4 (średnia OECD to 3,7 na 1000 mieszkańców). Jeśli chodzi o pielęgniarki – w Hiszpanii przypada ich na 1000 mieszkańców 6,3, a w Polsce – 5,7 (średnia OECD – 9,2).

Hiszpania ma o połowę mniej łóżek szpitalnych niż Polska (na 1000 mieszkańców) – zaledwie 3 (w Polsce – 6,3 przy średniej OECD wynoszącej 4,3). Przy czym średni czas hospitalizacji w obu krajach różni się już nieznacznie (6,9 dnia w Polsce, 6,3 – w Hiszpanii).

Polacy muszą czy lubią się leczyć?

Warto też sprawdzić, jak z powyższych zasobów korzystamy i jakie mamy dodatkowe zasoby w dyspozycji w obydwu krajach. Różnice w ocenie systemu są w ich świetle zastanawiające. Na przykład wygląda na to, że w Polsce albo lubimy, albo mamy wysokie potrzeby korzystania z pomocy medycznej: w Polsce przypada 7,6 konsultacji lekarskich na mieszkańca w porównaniu z zaledwie 4,8 w Hiszpanii (dane za 2021 rok).

Jeśli chodzi o badania diagnostyczne, to wypadamy pod względem liczb o niebo lepiej niż Hiszpanie: 21 badań tomografii komputerowej w placówkach opieki ambulatoryjnej na 1000 mieszkańców u nas i zaledwie siedem – w Hiszpanii.

Na 1000 mieszkańców w Polsce przypada 53 badania rezonansem magnetycznym, w Hiszpanii – tylko 22, czyli ponad połowę mniej.

Zastanawiające są bardzo wysokie liczby cięć cesarskich w Polsce – u nas jest ich 422 na 1000 żywych urodzeń, w Hiszpanii niemal równo o połowę mniej – 242 na 1000 żywych urodzeń. Przy czym warto pamiętać, że Hiszpania to kraj, w którym jest jeden z najwyższych na świecie odsetków rodzących po 40 r. ż., a zatem można by się spodziewać odpowiednio wyższego odsetka cesarskich cięć.

Niewykluczone, że średnio niższy wiek rodzących to jeden z czynników wpływających na to, że Polska ma zdecydowanie zdrowsze noworodki niż Hiszpania: niską masę urodzeniową miało w 2019 r. 4,8 proc. noworodków urodzonych nad Wisłą i aż 9 proc. w Hiszpanii.

Z danych statystycznych wynika ponadto, że udar tylko nieznacznie „lepiej” mieć w Hiszpanii niż w Polsce: śmiertelność w opiece doraźnej w ciągu 30 dni po udarze wynosi tam 9,4 proc., w Polsce – 11,8 (średnia OECD to 7,8 proc.). Ale w leczeniu zawałów serca to Polska jest potęgą – u nas śmiertelność w opiece doraźnej w ciągu 30 dni po zawale wynosi 5,2 proc., a w Hiszpanii – 6,5 proc. (średnia OECD to 6,8 proc.).

Kto zdrowszy: Polacy czy Hiszpanie?

Jeśli chodzi o pewne wskaźniki epidemiologiczne, to w tym kontekście porównanie obu krajów jest również ciekawe: na otyłość choruje w Polsce 18,4 proc. populacji, w Hiszpanii trochę mniej – 14,9 proc. Polacy piją nieznacznie więcej alkoholu niż Hiszpanie – u nas przypada 11 litrów na mieszkańca, w Hiszpanii 10,5. Za to Hiszpanie więcej palą (19,8 proc. vs. 17,1 proc. Polaków).

Mieszkańcy obydwu krajów inaczej oceniają swój stan zdrowia: 7,7 proc. Hiszpanów oceniło swój stan zdrowia jako zły lub bardzo zły, a podobnych odpowiedzi udzieliło aż 10,3 proc. Polaków.

Hiszpanie są mistrzami w profilaktyce. Z badań w kierunku wykrycia raka piersi korzysta aż 74 proc. Hiszpanek i zaledwie 33 proc. Polek (średnia OECD to 55 proc.).

Szczepieniami na odrę objęto w Polsce 71 proc. dzieci, w Hiszpanii – 96,1 proc. W grupie wiekowej 65 plus szczepienia przeciwko grypie wykonało 10 proc. Polek i Polaków oraz 69 proc. Hiszpanek i Hiszpanów.

Dlaczego u nas źle, a w Hiszpanii świetnie?

Oczywiście wskaźniki OECD jedynie w pewnych obszarach pokazują wydolność opieki zdrowotnej. Warto tu też pamiętać, że oczekiwana długość życia w momencie narodzenia jest uznawana za jeden z najsilniejszych wskaźników zarówno zdrowia populacji, jak i wydolności systemu opieki zdrowotnej.

Podsumowując: Hiszpanie biją nas na głowę w profilaktyce, długości życia i wydatkach przeznaczanych na opiekę zdrowotną. My zaś zdecydowanie więcej się leczymy i badamy, mamy też znacząco większe poczucie złego stanu zdrowia. Za to mamy zdrowsze niż Hiszpanie noworodki.

Różnice pomiędzy wskaźnikami dotyczącymi poszczególnych wskaźników zdrowia publicznego i wydolności zdrowotnej nie są jednak tak duże jak pomiędzy opiniami o systemie ochrony zdrowia w obu krajach. Pytanie, z czego ta olbrzymia różnica w postrzeganiu systemów wynika, pozostaje otwarte.

Światowe Badanie Nastrojów Społecznych IRIS zostało zrealizowane lutym, marcu i kwietniu 2023 roku (za wyjątkiem jednego kraju, w którym odbyło się w czerwcu). Wzięło w nim udział 18 688 osób z 27 krajów. W każdym z krajów badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie liczącej od 500 do 1000 dorosłych mieszkańców.

Źródła: Globalne Badanie Nastrojów Społecznych IRIS (Global Public Confidence Study 2023)
Raport OECD „Health at a Glance 2023”

…

Źródło informacji: Serwis Zdrowie

• Dlaczego twoje dziecko nie mówi/kiwa się/bawi się tylko jednym samochodzikiem itp.?
• Co sądzisz o wyniku wyborów parlamentarnych?
• Kiedy ślub?
• Kiedy dzieci?
• Dlaczego macie tylko jedno dziecko?
• Dlaczego tak przytyłaś/schudłaś?
• A próbowałeś/-aś już wszystkich potraw?
• Kiedy znajdziesz sobie chłopaka/dziewczynę?
• Kiedy w końcu wyprowadzisz się z domu?
• Kiedy zaczniesz poważnie myśleć o życiu?

Podobno sezon świąteczny zaczyna się, gdy w TV pojawi się pierwsza reklama z ciężarówką coca-coli… Cóż, zwykle dzieje się to w pierwszych dniach listopada, ale przygotowania do sezonu warto zacząć wcześniej – niezależnie od tego, czy należysz do grupy domatorów czy miłośników sportów zimowych. Już teraz możesz zacząć wybierać wśród oferty zimowych umilaczy i przygotować stosik książek do przeczytania, bo Wydawnictwo Skarpa Warszawska przygotowało propozycję zarówno dla lwów kanapowych jak i starych stokowych wyjadaczy… „Spadające gwiazdy”, czyli nowa powieść Fern Michaels, już teraz może trafić na twoją półkę i umilić ci długie i mroźne wieczory, wypełniając je ciepłą rodzinną opowieścią, obfitującą jednak w dramatyczne wybory oraz adrenalinę towarzyszącą zapalonym narciarzom.

Emily Ammerman to dobra córka i przyjaciółka, która od lat wraz z rodzicami prowadzi popularny ośrodek narciarski w Kolorado, osadzony na stokach i trasach Snowdrift Summit. Naturalną koleją rzeczy byłoby odziedziczenie ośrodka po rodzicach, gdy ci przejdą na emeryturę i poprowadzenie go przy wsparciu zaufanych pracowników i bliskich jej ludzi. Coś jednak ciągnie Emily dalej. Chciałaby jeszcze doświadczyć życia, wyjechać, zakochać się, odnaleźć swoją własną ścieżkę… Czy będzie to możliwe?

Trudne decyzje i zakazane uczucia

Kilka dni przed rozpoczęciem sezonu zimowego w rodzinnym ośrodku narciarskim Emily ma miejsce wyjątkowy wieczór. Pod pretekstem zwykłego przyjęcia dla przyjaciół rodziny, rodzice Emily zbierają najważniejsze dla siebie osoby, aby oznajmić swoją rychłą emeryturę i przekazać firmę w ręce córki. Dziewczyna zszokowana tą wiadomością, której spodziewała się najwcześniej za kilka lat, postanawia powiedzieć rodzicom, że nie jest na ten krok gotowa. Spotyka się z tępym oporem, chłodem i stanowczością, których nigdy wcześniej nie doświadczyła. Czy to naprawdę ci sami ludzie, którzy ją wychowali i przez te wszystkie lata nazywali się jej rodzicami, a teraz tak ostro ją traktują?… Jak to możliwe, że w XXI wieku tak uważnie obserwuje ją zza zakrętu drogi jarzmo patriarchatu w postaci rodziców i babci, którzy pragną wydać ją dobrze za mąż?

Feminizm feminizmem i niezależność niezależnością, a emocje jak zwykle swoje, bo w tym samym czasie jak grom z jasnego nieba na Emily spada dobrze jej znana z wielkiego ekranu osoba Zacha Rydera, który wsławił się powszechnie rolą odważnego oficera CIA, zawsze ratującego sytuację. W prawdziwym życiu (niestety!) jest tak samo przystojny i czarujący, co wcale nie pomaga Emily opanować uczuć i pozostać profesjonalistką. Zach bowiem jest jej klientem, a ją obowiązują zasady etyki zawodowej. Z drugiej strony kto by ją mógł winić za żywienie uczuć do bezsprzecznego dowodu na istnienie książąt dosiadających białych rumaków… 

Zimowe zaczytanie

Konflikty pokoleniowe, wielkie marzenia i ambicje a do tego nie do końca dozwolona miłość to potencjalna mieszanka wybuchowa książki Fern Michaels. „Spadające gwiazdy” to jednak nie tylko ciekawa fabuła, ale i ciepła opowieść o szukaniu własnej drogi na przekór przeciwnościom i wyobrażeniom ludzi na nasz temat oraz zimowy romans, który rozgrzeje Twoje serce. To także zachęta do tego, aby nie bać się wyzwań i być otwartym na zmiany… Oraz po prostu doskonała lektura do dodania na stosik lektur zimowych!

Książkę znajdziesz tutaj -> https://inbook.pl/spadajace-gwiazdy,id267795.html

Fern Michaels – Jedna z najpopularniejszych amerykańskich autorek bestsellerowych powieści obyczajowych oraz thrillerów. Wydano ponad 170 jej książek, które wielokrotnie znajdowały się w zestawieniach „The New York Times” i podbiły serca czytelników na całym świecie oraz sprzedały w prawie 200 milionach egzemplarzy.

Jest założycielką Fundacji im. Fern Michaels, przekazującej stypendia najbardziej obiecującym studentom.