Morze Bałtyckie co roku przyciąga tysiące turystów, którzy z lubością oddają się przyjemności plażowania. Piękne widoki, gorący piasek, jod w powietrzu no i ten kojący szum morskich fal. A na piachu, za parawanami kryją się całe rodziny, od tych najmłodszych, po starszych członków klanu. Często widuję również niemowlęta, mimo że dla nich pobyt nad morzem wiąże się ze szczególnymi przygotowaniami.

Aby spędzić czas na plaży bez kłopotów, niemowlaka należy zabezpieczyć przed promieniami słonecznymi odpowiednim preparatem stosowanym na skórę (można je używać, o ile dobrze mi wiadomo, od trzeciego miesiąca życia), nawet jeśli słońce nie praży szczególnie mocno.

Oczywiście pamiętajmy że NIE WOLNO przebywać z maluchem na słońcu pomiędzy godzinami 10-16. Oprócz kremu na skórę, obowiązkowo zakładamy na główkę czapeczkę z rondem lub daszkiem i okularki.

Nie polecam rozbierania malca do naga, bo lekkie ubranko to dodatkowa ochrona przed promieniowaniem słonecznym. Przyda się za to lekki otulacz np. z bambusowego włókna, bo takowy zatrzymuje wspomniane promieniowanie. Gdy maluszek przyśnie przy szumie fal , delikatnie okrywając jego ciałko, zapobiegniemy wychłodzeniu, tym bardziej że nad morze często wieje dość mocno odczuwalny wiatr.

Kilkumiesięczny brzdąc musi być chroniony przed słońcem zawsze, najlepiej pod lekkim plażowym namiotem, gdzie będzie możliwość  odpoczynku, posiłku i miłej zabawy.

Nie polecam ciągnięcia na plażę wózka, bo nie tylko chodzi o totalny brak miejsc między leżakami, ale to jest masakra ciągnąć grzęznący w sypkim piachu dziecięcy dyliżans. A położyć dziecko wysoko w gondoli to średni pomysł, jeśli rodzice zamierzają położyć się plackiem aby łapać równą opaleniznę. Mało co rodzic będzie widział, i na myśli mam już nie tyle możliwość ulania pokarmu i zakrztuszenia, ale obawę przed gryzącymi latającymi owadami. Nie umiałabym spokojnie cieszyć się chwilą, gdy nie widać a może i nie słychać maluszka przy szumie fal i hałasie biegających wokół dzieciaków. Poratować się można chustą lub nosidłem, bo trudno jest transportować maleństwo tylko na rękach.

Koniecznie dla maluszków butelkowych przygotujcie coś na ząb, sok, a jeszcze lepiej wodę, a co do dzieci piersiowych nie ma żadnego problemu, jedzenie i picie zawsze jest pod “ręką”.

Oczywiście chusteczki, pieluszki, prowizoryczny przewijak (flanelowa pielucha lub ręcznik, kocyk) to rzeczy bez których z domu ja raczej się nie ruszam, a tym bardziej na wczasy nad morzem.

Fajnie będzie mieć dla starszych maluszków jakąś zabawkę, i raczej nie do wody,  bo półroczny szkrab może przebywać w wodzie (gdy sprzyjają ku temu warunki) jedynie ok 5 minut. Co do pełnej listy rzeczy przydatnych, nie będę przytaczała tu ekwipunku przeznaczonego również dla starszaków, za to odsyłam Was do mojego poprzedniego wpisu.

Słowem podsumowania, plażowanie z najmłodszymi jest możliwe i gdy będziemy przestrzegać powyższych zasad, będzie ono nie tylko przyjemne, ale też bezpieczne i zdrowe. A jeśli nie zdecydujecie się na poranny lub wieczorny “plażing” , to zawsze można spacerować wśród powszechnych na wybrzeżu lasów iglastych oraz po deptakach nadmorskich miejscowości, gdzie nacieszymy oczy widokami a przy okazji nawdychamy się jodu.

Liczne drzewa,  zielona, równiutko skoszona trawa,  woda, słońce, cisza i spokój…. – czyż nie brzmi pięknie??

Tak właśnie, zupełnie spontanicznie zorganizowaliśmy sobie pewną czerwcową niedzielę. Dwa wykonane telefony, szybka ustawka ze znajomymi, małe pakowanko i w drogę. Jeszcze tylko zahaczyć o sklep – trzeba przecież coś na grilla kupić i kantor – żeby wymienić złotówki na korony. Jedziemy.

Dokąd? Ano do Terlicka, uroczej wsi leżącej w Czechach, w powiecie Karwina. Dotarcie tam jest dość łatwe, dla tych co mieszkają dalej wystarczy rezerwacja biletów lotniczych, znacznie trudniej jest zebrać całą rodzinę w stosie. Do granicy, mamy jakieś dwadzieścia parę kilometrów, do punktu docelowego, około trzydziestu dwóch (dojazd od Śląska Cieszyńskiego). Ruch na drodze jest mały (albo wszyscy udali się na zbiorową mszę świętą albo już smażą się na słońcu?), w związku z czym na miejsce docieramy pędzikiem.

Aby dojechać do jeziora, przejeżdżamy “kawałek” przez wieś, która zachwyca mnie swoją czystością, spokojem i w zasadzie, można by rzec –  bezludnością. Zmierzając dalej, mam wrażenie, że tutejsza cywilizacja nie istnieje, bo nie widzę ani pół żywej duszyczki.

Ok, dojechaliśmy…

Jezioro, przy którym “cumujemy”, otoczone jest lasem, a to w połączeniu z wodą, daje uczucie mega świeżości i naturalności. Sam akwen, jest dosyć spory, nie potrafię określić metrażowo ile szacuje jego powierzchnia, ale mieści się na nim bardzo dużo żaglówek, łódek, rowerków, …i swobodnie pływających turystów 😉

Woda ogólnie rzecz biorąc jest czysta i można w niej pływać (choć trzeba uważać bo nie zaobserwowałam tam ratowników!) , ale umówmy się – lazurowe wybrzeże to to nie jest! Dna nie zobaczysz, a gdzieniegdzie połechtać Cię może jakiś glonek 😉

Z wejściem do wody jest różnie, w zależności od tego na którym brzegu jeziora się znajdujesz, przykładowo u „nas” było dosyć łagodne, tak, że dzieci mogły same podejść i zmoczyć trochę stópki, ale z innej strony, do której dopłynęliśmy pontonem, było o tyle gorzej, że trzeba było albo skakać do wody z małej skarpy, albo się na nią wdrapywać.

W wybranej przez nas miejscówce, jest rozbite małe obozowisko (kempingi, namioty,..) ale to nic, bo miejsca na trawie jest jeszcze sporo. Rozkładamy więc koce, rozpalamy grilla, dzieciakom wyciągamy piłki, starszakom dmuchamy ponton, kto może raczy się zimnym, złocistym Radegast`em…  😉

Jakby powiedział, mój stary, dobry kolega – „Gra i trąbi zespół Kombi” 😉

Tak, leniuchować można długo, szczególnie jeśli pogoda dopisuje, a towarzystwo jest doborowe (jak w naszym przypadku). Jednak, atrakcji dla miłośników sportu i rekreacji nie brakuje i myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie.

W zależności od tego, na jakim brzegu „wylądujemy”  do wyboru mamy: rowerki wodne, żaglówki, motorówki, skutery wodne czy kajaki. Dla fanów gier grupowych są piaszczyste boiska do piłki nożnej i siatkówki. Dla dzieci, zarówno tych mniejszych, jak i większych są liczne place zabaw, trampoliny oraz baseny. A ci, którzy ruszać się zbytnio nie lubią, ale też nie chcą siedzieć zupełnie bezczynnie mogą połowić rybki, gdyż przy  brzegach rozstawione są wędki i każdy, nawet amator – wędkarz może spróbować swoich sił 😉

Wokół jeziora nie brakuje oczywiście punktów gastronomicznych, noclegowych oraz łazienek i toalet, chociaż te ostatnie (przy „naszym” brzegu) specjalnie eleganckie nie były, no ale najważniejsze, że znajdowało się tam mydło, ręczniki papierowe i papier toaletowy! 😉

Cóż, dzień zleciał nam bardzo szybko, a z racji, że było tak przyjemnie, nie chciało nam się wracać do domów! Jednak musieliśmy… ale pojedziemy tam na pewno, jeszcze nie jeden raz! Mało tego! Następnym razem, zabieramy namioty i zostajemy na noc, to już postanowione! 😉

Aha, jest jeszcze jedna rzecz, o której warto wspomnieć. Czesi to bardzo spokojni i kulturalni ludzie, przynajmniej Ci, z którymi mieliśmy okazję tam obcować 😉  W porównaniu z Polakami, którzy w takich miejscach uwielbiają robić „bydło”, szczególnie po wypiciu kilku głębszych ;/  A to, dla nas – rodziców jest ważne, kiedy wybieramy się razem z dziećmi.

Polecam, wypoczynek nad jeziorem w Terlicku (Cierlicko)

Ahoj! 😉

Zdjęcia: Fizinka

Wraz z dzieckiem otrzymałaś w pakiecie ofertę wakacyjnego wypoczynku – jakże innego od tego z czasów „przed byciem mamą”. I obojętnie czy są to wczasy w kraju czy za granicą, nad morzem czy w górach, first lub last minute – są to wakacje na które wyjeżdżasz DLA DZIECI i dopasowujesz się DO DZIECI i możesz swoje potrzeby, zainteresowania i zachcianki głęboko zakopać w piasku.

A może tak zrobić sobie urlop od dziecka?

Teraz każda idealna matka (uśmiechająca się 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu, posiadająca nieskazitelnie czyste mieszkanie i spiżarkę wypełnioną po sufit własnoręcznie przyrządzonymi konfiturami i kompotami) przeklina w duchu mój niedorzeczny pomysł.

Ale wracając do tematu – propozycja ta ma przecież sens! Bo możesz jechać tam gdzie TY chcesz, robić to, na co TY masz ochotę, kłaść się spać, gdy TY jesteś zmęczona (lub w ogóle się nie kłaść, bo tego właśnie SAMA chcesz) i robić te wszystkie rzeczy, których z dziećmi robić nie można (np. iść sobie spokojnie do muzeum i nikt nie ma na ten pomysł odruchu wymiotnego).

Możesz się wyłączyć – nie musisz być cały czas:

– skupiona (obserwując poruszający się mały obiekt w niewielkim promieniu plażowego koca),
– wszystkowiedząca (odpowiadając na pytania zadawane z częstotliwością kilkudziesięciu wystrzałów na minutę),
– kreatywna (szczególnie podczas ciągnących się w nieskończoność deszczowych dni i mieszkając na kilku metrach kwadratowych pensjonatu),
– przewidująca (wychodząc na spacer wrzucać do torby tonę rzeczy na wypadek deszczu, słońca, głodu,  kupy, uciaprania się czekoladowym lodem, komarów i jeszcze atakiem kosmitów).

Jeśli chcesz możesz też pomilczeć i nie musisz mieć oczu dookoła głowy. Amen.

Samo planowanie wyjazdu bez dzieci jest już przyjemniejsze – nie interesuje Cię kwestia odległości Waszego noclegu do najbliższego placu zabaw, masz w nosie zaopatrzenie pobliskich sklepów w słoiczki i pampersy oraz cennik wstępu do dino/ ocean/ linowych i innych parków rozrywki.

Możesz się spakować do swojej własnej jednej walizki. I na pewno Ci się to uda, bo nie będziesz zabierała: pieluch, kaszek, butelek, przewijaka, nocnika, dmuchanego rekina, kilku kocyków, wózka, namiotu na plażę, rowerka, rolek, hulajnogi i wielu, wielu innych rzeczy niezbędnych podczas wakacji z dziećmi.

Zaoszczędzisz też kasę – albo lepiej – wydasz ją na siebie! To, że należą Ci się lody i gofry to oczywiste, ale jadąc bez dzieci możesz popijać sobie piwo z procentami… i z sokiem oraz sączyć drinki z parasolką. A po wieczornym wypiciu ich kilku, możesz spać do 11.00, albo jeszcze dłużej.

I jeszcze jeden niekwestionowany argument, że lepsze są wakacje bez dzieci – możesz spędzić cudowne chwile  na romantycznych dłuuugich spacerach (po plaży lub po średniowiecznych ruinach) ze swoim ukochanym. Możecie przesiedzieć pół nocy w urokliwej knajpce, rozpalić ognisko na plaży, podziwiać gwiazdy, poszaleć do świtu na dyskotece, albo po prostu nie wychodzić z łóżka. Ach!

Tak podobno wygląda letni odpoczynek bez wymagających, absorbujących i (momentami) męczących dzieci. Podobno. Tak słyszałam. Pewnie taki wypoczynek doskonale by zrobił: mi, nam i małemu też! Ale chyba byłoby mi też smutno, że jestem w tak wyjątkowym miejscu i spędzam wakacyjne cudowne chwile bez mojego synka…

A może wcale nie?