Placki ziemniaczane ze śmietaną i cukrem to sztandarowe danie, które serwowała moja babcia, mama i oczywiście, robię je także ja. Od kiedy pamiętam, placki jedliśmy na słodko, od razu z patelni, póki były gorące i chrupiące. Śmietana była od swojskiej krowy – wiecie, kiedyś śmietanę i masło gospodynie robiły samodzielnie. Ale wracając do placków, w zeszłym tygodniu na naszym fanpage wrolimamy na Fb trafił się mem, dokładnie ten poniżej (osadzę tu zdjęcie).

Fot. Besty.pl

Przeżyłam wówczas prawdziwy szok – po raz pierwszy dowiedziałam się, że placki ziemniaczane można jeść inaczej, niż ze śmietaną i cukrem. Co więcej, masa czytelniczek i czytelników wyraziła zdziwienie, że można jeść je w ten sposób i że na pewno placki na słodko są “bleeeee”.

Zabolało mnie serce, uroniłam łzę rozpaczy i pobiegłam do siebie na Fb, zapytać znajomych, jak oni jedzą placki, skoro CAŁA Polska serwuje je do gulaszu, sosu pieczarkowego, zajada placki z solą i pieprzem, sosem czosnkowym i ketchupem, ale nikt nie je ich tak jak ja! Czy to znaczy, że jestem jakimś dziwadłem, albo matka całe życie ukrywała przede mną plackową prawdę? 

W obronie dobrego imienia placków z cukrem i śmietaną oraz mojej urażonej dumy, zanim dam Wam przepis, pozwolę sobie przytoczyć kilka opinii moich znajomych (reszta komentarzy, jakby było Wam mało, znajduje się pod przepisem :):

Krzysztof P. – Polska wschodnia – śmietana i cukier

Ewa W. – U mnie też tak się jadło z dziada, pradziada ? Też taką tradycję przekazałam swoim dzieciom i zapewniam, że są to najlepsze placki na świecie.

Edyta S. – Tylko ze śmietaną i cukrem

Ania B-K – Ze śmietaną i cukrem najpyszniejsze ?smakowicie wyglądają, jutro będę musiała stanąć do patelni ?

Ula P. – a wczoraj w pracy rozmawiałyśmy o plackach ziemniaczanych ? masz wyczucie. Więc wszystkie koleżanki w tym ja ” śmietana i cukier ?” Zresztą w moim domu mama również tak podawała. Babcie także. Dziadkowie z Kalisza i Konina, od taty strony z Olsztyna też się tak jadło. 

Mam nadzieję, że dowodów na zasadność i pychotę takiej wersji placków macie wystarczająco? Więc jeśli naszła Was ochota na słodkie co nieco, a jakimś cudem nie znacie przepisu, poniżej go znajdziecie.

Placki ziemniaczane ze śmietaną i cukrem – przepis 

Składniki dla dwóch osób (ok.10 sztuk):

• 1/2 kg ziemniaków,
• 1/2 łyżki mąki pszennej,
• 1 jajko,
• sól,
• olej roślinny do smażenia,
• malutka cebula – w opcji na słodko nie musicie jej dodawać.

Wykonanie:

1. Ziemniaki obieram i ścieram w robocie kuchennym lub na tarce o małych oczkach. Zostawiam je na kilka minut, a miskę przechylam lekko w bok, by spłynął sok z ziemniaków.  
2. Odlewam zbierający się sok, dociskając dłonią ziemniaki, by zlać jak najwięcej soku – moja babcia wyciskała je przez tetrę. 
3. Dodaję mąkę, jajko oraz dwie szczypty soli i mieszam. Ja jestem hardcorem i z nawyku dorzucam maleńką startą cebulkę do masy ziemniaczanej – lubię to połączenie.
4. Rozgrzewam patelnię, wlewam sporo oleju – myślę, że na pewno z centymetr na powierzchni patelni będzie. 
5. Masę mieszam i nakładam z łyżki na patelnię, rozprowadzając dość cienki placek. Smażę z jednej strony, aż się zezłoci, przez jakieś 2-3 minuty, po czym przewracam i smażę z drugiej strony.
6. Odkładam na talerz z ręcznikiem papierowym, żeby zebrać nadmiar tłuszczu.
7. Wołam męża i zajadamy póki gorące – polewając śmietaną i posypując bogato cukrem 🙂

Jeśli nie macie pod ręką śmietany, jogurt naturalny, bałkański czy grecki też będzie smakował. Możecie zaszaleć i nałożyć na suche placki konfiturę, mus z jabłek albo twarożek na słodko z owocami. 

I już nikt więcej nie powie, że tak zjeść się nie da!

P.S. Kolejne placki zrobię wg Waszego pomysłu – na słono i ostro, żeby było sprawiedliwe 🙂

Ciąg dalszy komentarzy – dziękuję wszystkim, którzy zostawili po sobie ślad!

Iwona K. – Ze śmietana i cukrem tradycyjnie lub z sosem po węgiersku. Jak mam cukinię to dodaje w sezonie są delikatniejsze ale mniej chrupiące? tradycja jednak wygrywa???

Joanna K. – Nie inaczej jak z cukrem i śmietaną

Agata A – Mój mąż ze śmietaną i cukrem Żaklina, ale ja to na ostro jednak ?

Halina G. – Moja Mama i ja…tylko śmietana i cukier ?

Anna S. – Całe życie tak jem placki ? inne wersje oczywiście wypróbowane ale nic nie przebije ze śmietaną i cukrem ?

Halina K. –  Takie są najlepsze ??

Monika B. – o matko…dziecięce żarło 😛 😉 u mnie się jadało takie wynalazki, ale teraz to leci śmietana bez cukru,ba! nawet śmietana z solą 😉 

Kamila B. –  U mnie jedliśmy i ja nadal jem ze śmietana i cukrem. Byłam w szoku jak się dowiedziałam (na studiach chyba to było ) że ludzie jedzą placki na słono! Albo że jest coś takiego jak placek po węgiersku!

Anna S. – Śmietana i cukier w domu a w swoim własnym jadam z sosem czosnkowym lub tzatziki dość często ?

Rządowe Centrum Bezpieczeństwa podaje, iż od początku kwietnia utonęło już ponad 230 osób, z czego aż 113 w samym czerwcu. Tyczy się to zarówno Bałtyku, jak i mniejszych akwenów wodnych. Przyczyny są różne, między innymi: przecenianie swoich sił i możliwości, kąpiele po spożyciu alkoholu, czy pływanie w miejscach niestrzeżonych i niedozwolonych. Lecz najbardziej zatrważające są utonięcia dzieci, które bawiły się w wodzie bez opieki dorosłych! Zupełnie same, jak gdyby siedziały sobie w przydomowej piaskownicy!

Do niedawna nie zdawałam sobie z tego sprawy, bo najzwyczajniej w świecie nie przyszło mi do głowy, że dorośli mogą wykazywać się tak ogromną bezmyślnością i pozwalać swoim pociechom bawić się beztrosko w wodzie (w morzu, jeziorze…) nie sprawując nad nimi odpowiedniej pieczy! Nieprawdopodobne? A jednak!

Przypadkiem natknęłam się ostatnio na reportaż, w którym ratownik z jednej z nadmorskich plaż opowiadał o swojej pracy, o tym co się dzieje nad Bałtykiem i z jaką skrajną nieodpowiedzialnością spotyka się na co dzień. 

Nadmierne spożywanie alkoholu, szczeniackie popisy, ignorowanie wszelkich zakazów i ostrzeżeń, zmuszanie ratowników do wzywania policji, bo jedynie ona jest w stanie w jakiś sposób ogarnąć i przywołać do porządku nieposłusznych plażowiczów. To w zasadzie norma, która pewnie nikogo już nie dziwi, choć dla mnie wciąż niepojęta.

Jednak z tego wszystkiego, o czym opowiadał facet w reportażu, najbardziej przeraziła mnie informacja o tym, że dzieci puszczone na plaży samopas to niestety bardzo częsty przypadek.

Przecierałam oczy i uszy ze zdumienia, gdy usłyszałam, że ów ratownik wypatrzył kiedyś w tłumie dwoje dzieci, bawiących się w morzu bez nadzoru dorosłej osoby. Jak się później okazało matka dzieci siedziała sobie w przyhotelowej restauracji, spożywając spokojnie posiłek, a maluchy miały raptem  3 i 5 lat!!!

3 lata akurat ma moja córka i nie wyobrażam sobie, żebym pozwoliła jej wchodzić samej do morza, czy jeziora! Mało tego, nie pozwoliłabym na to nawet  mojemu najstarszemu, 8-letniemu synowi, który potrafi już pływać i posiada kartę pływacką – nie ma takiej opcji!

I doprawdy nie rozumiem, gdzie trzeba mieć głowę/rozum, żeby pozwolić (takim) dzieciom bawić się bez opieki na wielkiej, zatłoczonej plaży, na brzegu morza, którego każda fala może okazać się śmiertelna?! Nie pojmuję tego i nie potrafię znaleźć żadnego racjonalnego wytłumaczenia.

Tym bardziej, że z własnego doświadczenia wiem, iż do nieszczęścia wystarczy raptem chwila nieuwagi. Można być przy dziecku na wyciągnięcie ręki – o czym Wam kiedyś pisałam  tutaj – i to nie zawsze uchroni przed wypadkiem, a co dopiero zostawiając dzieci same w szponach nieprzewidywalnego żywiołu, jakim niewątpliwie jest woda/morze.

Mam też świadomość, że nikt nie lubi, jak mu się mówi co ma robić, ale serio czasem odnoszę wrażenie, że niektórym trzeba łopatologicznie i dużymi literami przypominać – PILNUJCIE SWOICH DZIECI, NIE ZOSTAWIAJCIE ICH BEZ OPIEKI! TO WASZ ZAKICHANY OBOWIĄZEK, NIE RATOWNIKA, KOLEŻANKI, CZY SĄSIADKI Z LEŻAKA OBOK!

 A, żeby było dobitniej pokażę Wam co znalazłam w sieci, a raczej to, KTO jest bardzo zainteresowany Waszymi dziećmi… Nie powierzajcie jednak swych pociech tej postaci, nie oddawajcie ich w jej ręce!

P.S. To zdjęcie z akcji edukacyjnej pt. „Bezpieczna Ustka” – mocne, ale takie powinno być, jak uderzenie obuchem w głowę – niektórzy dorośli najwyraźniej tego właśnie potrzebują…

Źródła żelaza w pożywieniu to często poruszany temat, ponieważ żelazo jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu. Ten pierwiastek pełni istotną rolę, m.in.: umożliwiając hemoglobinie przenoszenie tlenu z płuc do komórek i odprowadzanie z nich dwutlenku węgla, biorąc udział w powstawaniu czerwonych krwinek i w syntezie DNA. Żelazo umożliwia także prawidłowe działanie układu odpornościowego, tworzeniu niektórych hormonów oraz neuroprzekaźników. 

Niedobór żelaza w pożywieniu najczęściej skutkuje niedokrwistością (anemią). Może pojawić się wówczas zmęczenie, problemy z koncentracją, sennością, bóle głowy i kołatanie serca, łamliwość włosów i paznokci. 

Komu zagrażają niedobory żelaza?

Zapotrzebowanie na żelazo jest różne w zależności od wieku i płci, a także stanu fizjologicznego (np. ciąża). I tak, średnie zapotrzebowanie na żelazo dla:

• dzieci od szóstego miesiąca do pierwszego roku życia -11 mg,
• dzieci od roku do trzech lat – 7 mg,
• dzieci od czterech do 12 lat – 10 mg,
• chłopców do 13. do 18. roku życia – 12 mg,
• dziewcząt od 13. do 18. roku życia – 15 mg,
• mężczyzn wynosi 6 mg, 
• dla kobiet w wieku 19–50 lat 8 mg, a po 50. roku życia 6 mg, dla kobiet ciężarnych – 23 mg.

Niedobory mogą wynikać z diety, która nie zaspokajającej zapotrzebowania na żelazo (np. dieta wegańska), z choroby nowotworowej, upośledzonego wchłaniania w jelitach lub operacji, na skutek której pacjent utracił dużo krwi. Na niedokrwistość narażone są szczególnie kobiety, które mogą cierpieć w wyniku bardzo obfitych krwawień miesięcznych, oraz kobiety w ciąży (żelazo odpowiada za prawidłowy rozwoju intelektualny i ruchowy dziecka).

Najlepsze źródła żelaza w pożywieniu – co powinno znaleźć się w diecie?

Zbilansowana dieta w sposób naturalny dostarcza ten pierwiastek do organizmu. Ale nie jest obojętne, po jakie źródła żelaza sięgamy – trzeba wiedzieć, że istnieje podział na żelazo hemowe i niehemowe. Żelazo hemowe jest dobrze wchłaniane i znajduje się w czerwonym mięsie i podrobach. Żelazo niehemowe jest znacznie słabiej wchłaniane i znajdziemy je w produktach pochodzenia roślinnego. 

Posiłki warto komponować z produktami z żelazem i witaminą C, która zwiększa wchłanialność żelaza niehemowego. Natomiast spożywanie nabiału może obniżyć jego wchłanialność aż o 60%.

Źródła żelaza w pożywieniu – tabela

Nadmiar żelaza w diecie

Nie tylko niedobór żelaza może powodować konsekwencje dla zdrowia. Podobnie negatywny efekt może przynieść zbyt duża ilość tego pierwiastka w organizmie. Tak może się dziać, gdy dieta, która zawiera wystarczające źródła żelaza, łączona jest z dodatkową suplementacją z apteki. W konsekwencji mogą pojawić się m.in. nudności, biegunka, wymioty, zaburzenia pracy układu sercowo-naczyniowego, nerek, wątroby czy układu krwionośnego. O konieczności dodatkowej suplementacji żelaza powinien decydować lekarz.

źródło informacji: mp.pl