To co najbardziej lubię w kuchni, to takie czary, kiedy szybko i łatwo – jak machnięcie magiczną różdżką – powstaje coś smacznego i w dodatku efektownego. Do tej kategorii zalicza się ciasto 3 Bit, które jest łatwe w wykonaniu, pięknie wygląda i fantastycznie smakuje.

Na ciasto 3 Bit składa się wszystko co dobre: masa kajmakowa, krem budyniowy i bita śmietana, przełożone kilkoma warstwami herbatników. Ciasta nie pieczemy, przygotowujemy je dzień wcześniej, by herbatniki zdążyły zmięknąć.

Składniki: (na prostokątną formę 23×37 cm lub 23×33)

1 puszka masy kajmakowej
2 paczki 220 g opakowań herbatników
4 szklanki mleka
0,5 szklanki cukru
kostka masła
2 budynie śmietankowe lub waniliowe
500 ml śmietany kremówki
żółta galaretka
kilka kostek czekolady (opcjonalnie)

Przygotowanie:

1. Formę wykładam papierem do pieczenia lub folią spożywczą, a na jej dno układam pierwszą warstwę herbatników. Nakładam równomiernie masę kajmakową.
   Układam drugą warstwę herbatników.
2. Zagotowuję 3,5 szklanki mleka wraz z cukrem.
   Do reszty mleka dodaję budynie, mieszam i wlewam do gotującego się mleka.
   Budyń należy schłodzić.
   Następnie miksuję kostkę masła (w temperaturze pokojowej) i stopniowo dodaję budyń.
3. Gotowy krem budyniowy wykładam na herbatniki.
4. Układam trzecią warstwę herbatników, formę obwijam folią i w tej fazie ciasto wkładam na kilka godzin (a najlepiej na noc) do lodówki.
5. Galaretkę przygotowuję w szklance wody i gdy zaczyna tężeć ubijam na sztywno śmietanę – następnie dodaję galaretkę, całość miksuję i wykładam na herbatniki.
   Na tarce ścieram czekoladę, którą posypuję ciasto.

Ciasto 3 Bit przechowujemy w lodówce.

Smacznego!

Zdjęcia: Basia

Matka idealna to taka, która zaszła w ciążę w sposób całkowicie zgodny z naturą, siłami natury urodziła i tymi samymi siłami wykarmiła swoje niemowlę. Jeśli więc Droga Matko, Twoje dziecko poczęło się w sposób nienaturalny, na brzuchu nosisz pamiątkę po cesarskim cięciu, a w szafce masz pełno butelek do karmienia to mam dla Ciebie złą wiadomość – nie masz prawa nazywać się matką.

Myślicie, że zwariowałam? Absolutnie nie, ja tylko zebrałam w jedną pigułkę wszystkie teorie, jakich pełno w internecie. Już nie musicie wertować setek stron, by mieć pewność, na ile Wasze macierzyństwo jest prawdziwe, wystarczy krótki rachunek sumienia i wszystko będzie jasne. Czemu aż rachunek sumienia? Skoro kontrowersyjny profil na Facebooku założyła grupa religijna pod przewodnictwem ojca Jakiegoś Tam, to i rachunek sumienia nie zawadzi.

Idąc tropem owej religii, nie sprawdziłam się, idealna matka to nie ja, niestety.  Nie urodziłam sama, chociaż bardzo chciałam. Tak naprawdę od szóstego miesiąca ciąży uciekałam przed operacją, w końcu mnie dopadli, nie było zmiłuj, pokroili. Czasem śmieję się, że to nie ja urodziłam tylko doktor Z. Ale nie do śmiechu mi, kiedy słyszę: miałaś cesarkę, nie wiesz, co to poród. A nie raz i nie dwa zdarzyło mi się to słyszeć i musiałam mocno walczyć, żeby nie pokazać jak mi przykro. Karmiłam piersią krótko, tylko cztery miesiące. Teraz wiem, że aż cztery, bo właśnie te pierwsze cztery miesiące są najważniejsze. Od innych matek słyszałam: już nie karmisz? Ja karmiłam dwa lata! Czy to ich zasługa a moja wina? Czy fakt, że ich piersi nie „wyschły” tak szybko jak moje czyni je lepszymi?

No właśnie, zatrzymajmy się na tym słowie – lepszymi. Skąd w nas, matkach, taka potrzeba rywalizacji między sobą? Udowadniania sobie, że to my mamy rację, a nie tamte, że nasza prawda jest lepsza, że tylko my wiemy, co jest naprawdę dobre dla dzieci – zarówno naszych jak i cudzych?

Mam czyste, zadbane dziecko, któremu staram się poświęcać dużo czasu. Piorę we francuskim proszku i płuczę w niemieckim płynie do płukania. Czy to znaczy, że jestem lepsza od matki, która pierze w proszku E i pracuje od rana do nocy, żeby ją na ten proszek było stać? Która nie zawsze ma siłę przeczytać dziecku bajkę na dobranoc i po raz tysięczny odpowiedzieć na pytanie czemu księżyc nie świeci tak jasno jak słońce? Nie porównuję się do innych matek, mojego dziecka do innych dzieci też nie porównuję. Publiczne manifestowanie swojej wyższości z przyczyn kompletnie od nas niezależnych to nic innego jak leczenie kompleksów. Jak wielkie one muszą być, żeby wywyższać się z powodu porodu naturalnego? Pytam raz jeszcze: czy matka, która urodziła siłami natury, może powiedzieć, że to jej zasługa? Miała szczęście i tyle.

W moim pojęciu zła matka to taka, która nie pójdzie z dzieckiem do logopedy, ortopedy czy innego pedy lub loga, gdy dziecko ewidentnie tego potrzebuje, która nie kupi mu butów na zimę, bo zeszłoroczne jeszcze dobre tylko trzeba palce przykurczyć, a pieniądze woli wydać na fajki, która nie czuje potrzeby podawania dziecku regularnie posiłków, albo w ogóle zapomina, że ma dziecko i spokojnie pije alkohol, gdy jej dziecko wypada przez okno.

A więc pamiętaj Droga Mamo – nieważne, w jaki sposób Twoje dziecko przyszło na świat, nieważne, jakim mlekiem je wykarmiłaś, nieważne czy postawiłaś na rodzicielstwo bliskości, czy zimny chów znany z połowy ubiegłego wieku. Jeżeli kochasz swoje dziecko i dbasz o nie najlepiej jak potrafisz, to jesteś Najlepszą Matką Na Świecie. Tylko tyle i aż tyle.

Każdy z nas – rodziców wie, że owoce i warzywa są niezbędnym elementem prawidłowo zbilansowanej diety. Z jednej strony znamy zalecenia, że powinno się je zjadać minimum pięć razy dziennie, z drugiej posiadamy dziecko, które uporczywie odmawia ich jedzenia. Jak zachęcić dziecko do jedzenia owoców i warzyw? Wypróbuj kilka sprawdzonych przeze mnie zasad. Trzymam kciuki by i u Ciebie się sprawdziły!

1.    Anielska cierpliwość

Dziecko potrzebuje czasu by przekonać się do nowego smaku. Nie rezygnuj z serwowania jakiegoś warzywa czy owocu dlatego, że raz czy dwa odmówiło jego zjedzenia. Próbuj podawać go w różnych sytuacjach, różnych zestawieniach i formach. Czytałam kiedyś badania, w których naukowcy doszli do wniosku, że maluchowi trzeba podać posiłek ok 20 razy, aby w ogóle go spróbował – teraz już wiecie, dlaczego moją pierwszą radę zatytułowałam anielska cierpliwość 😉

2.       Tajniki marketingu

Podając jedzenie warto wykorzystać wyobraźnię i twórczość naszych dzieci – o ile szpinakowa brzmi koszmarnie o tyle zieloną zupę Shreka maluch powinien zjeść ze smakiem. Sama w dzieciństwie nie przepadałam za „zwykłym” mięsem, ale mięsko z żyrafy czy hipopotama wręcz uwielbiałam.

3.    Skuteczna reklama

Ważne jest, w jaki sposób mówimy o owocach i warzywach. Podajmy je dzieciom tak, by nie czuły, że są dla nich karą. Jeśli z uśmiechem powiemy „Zobacz, co dla Ciebie mam! Marchewkowe chipsy!” to istnieje dużo większa szansa, że maluch zje z apetytem marchewkę pokrojoną w talarki, niż w sytuacji, gdy z zaciśniętymi ustami rozkażemy „Masz zjeść całą marchewkę!”.

4.    Dajmy wybór

Każdy z nas lubi mieć poczucie, że ma wpływ na otaczającą nas rzeczywistość. Dajmy więc dziecku możliwość decydowania. Pytanie „Czy chcesz zjeść jakiś owoc?” (tu przewidywalną odpowiedzią jest – Nie, nie chcę!) zastąp „Wolisz zjeść banana, jabłko czy mandarynkę?”- dziecko będzie miało świadomość, że samo mogło dokonać wyboru.

5.    Dobry przykład

W domu, w którym na talerzach dorosłych królują warzywa, jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że dzieci będą po nie chętnie sięgały. Tłumaczenie im, że one muszą jeść, bo rosną (a my już nie), nie jest dobrym rozwiązaniem. Warzywa i owoce powinny znaleźć się w menu całej rodziny.

6.    Forma nad treścią

Pokrojona w słupki, talarki marchewka, papryka, seler naciowy itp. ze względu na to, że są chrupiące często smakują dzieciom bardziej niż te same warzywa w innej postaci.

Z moich obserwacji wynika też, że chętniej zjadają zupy jarzynowe o konsystencji kremu. Krem np. z brokułów z kleksem śmietany i chrupiącymi grzankami nie tylko ładnie wygląda, ale i smakuje (może być też zupą ufoludków).

7.    Wspólne pichcenie

Dzieci zazwyczaj dobrze się bawią pomagając rodzicom. Małe rączki z pewnością sobie poradzą z ćwiartowaniem, odmierzaniem i mieszaniem składników sałatki owocowej czy warzywnej. Nie wystawiaj ich cierpliwości na próbę i pozwalaj im próbować w czasie pracy. To doskonała okazja, aby pokazać jak smakują konkretne warzywa i owoce oraz by zainteresować tokiem powstawania posiłku. Gotowanie i jedzenie kojarzyć mu się będą z czymś ciekawym i przyjemnym.

8.    Zero złych skojarzeń

To nie jest dobre motywowanie, jeśli straszymy „Jeśli nie zjesz buraków, to nie będziesz mógł oglądać bajki.” Odtąd buraczki staną się znienawidzonym warzywem, bo będą dziecku kojarzyły się z przymusem i utratą jakiegoś przywileju.

9.    Kreatywność na talerzu

Sami doskonale wiecie, że wiele zależy od sposobu podania posiłku. Atrakcyjnie, kolorowo wyglądający talerz budzi większe zainteresowanie nie tylko dziecka. Mnóstwo kulinarnych programów w telewizji udowadnia nam, że wcale nie trzeba wiele by jedzenie było ładne, ciekawe i smaczne. A z warzyw i owoców szczególnie łatwo wyczarować coś ładnego na talerzu.

10.   Nie dla słodyczy

Słodycze, chipsy i inne mocno przetworzone produkty mają wyrazisty, słony lub słodki smak, dlatego chętnie sięgają po nie nawet niejadki. Jeśli są one w domu stale i łatwo dostępne istnieje mała szansa, że zamiast tych niezdrowych przekąsek dziecko sięgnie po owoce i warzywa. Dlatego niezdrowe słodkości podawaj naprawdę rzadko.

Zdjęcie: Basia