Kompleksy wydają się nieodłączną częścią naszego życia, a na pewno życia naszych nastoletnich dzieci. Może się wręcz wydawać, że nastolatkowi kompleksy są potrzebne do prawidłowego rozwoju. Jeśli też tak uważasz, podpowiem Ci, jak wpędzić dziecko w kompleksy.

Porównuj do siebie

Nie zapomnij przy tym wspomnieć, że Ty w wieku Twojego dziecka, byłaś Alfą i Omegą z co najmniej trzech przedmiotów. Reszta ocen była na poziomie dobrym. Jedynek nie dostawałaś nigdy. Umiałaś też obsłużyć pralkę, ugotować prosty posiłek, samodzielnie posprzątać i w ogóle zostać w domu bez opieki. Na rowerze to nauczyłaś się jeździć, jak tylko złapałaś równowagę na nocniku. No i niczego się nie bałaś ani nikogo! Nie martw się, nie zmotywujesz dziecka do większych starań. Osiągniesz to, co zamierzasz: Twoje dziecko uzna, że jest beznadziejną ofiarą losu i do niczego się nie nadaje.

Porównuj do kolegów

Oczywiście podkreślając ich zalety i osiągnięcia. „Krzyś mógł dostać piątkę, a Ty tylko czwórkę?”. „Dlaczego strzeliłeś tylko jedną bramkę a Adaś cztery?”. „Małgosia zawsze tak ładnie wygląda, czy Ty musisz się ciągle brudzić?”. „Zobacz, jaka Zosia jest grzeczna. Wiesz dlaczego nikt się z Tobą nie bawi? Bo Ty nie jesteś grzeczna”. I tak dalej. Masz jak w banku, że dziecko najbliższe lata spędzi na punktowaniu swoich wad i głębokim skrywaniu zalet. O ile w ogóle uda mu się jakieś u siebie znaleźć. Raczej nie nawiąże trwałych przyjaźni, bo w życiu nie uwierzy, że ktokolwiek chciałby się z nim zadawać.

Wykorzystuj uzależnienie dziecka od Ciebie

„Jak ja mam kochać takie niegrzeczne dziecko?”. „Jak nie posprzątasz po sobie, nie dostaniesz kolacji!”. „Jak jeszcze raz tak się zachowasz, to Cię zostawię i sobie pójdę w świat!”. Na pewno potrafisz stworzyć więcej takich zdań. Za ich pomocą przekonasz dziecko, że musi zasłużyć na Twoją miłość, bo w życiu nie ma nic za darmo. A ono chętnie się do tego dostosuje, bo przecież jego egzystencja jest w Twoich rękach. To, że przy okazji całkowicie straci wiarę w siebie to drobiazg. Przecież o to Ci właśnie chodzi. Nie zapomnij powtarzać co jakiś czas, że wstydzisz się za dziecko, albo że ono samo powinno się wstydzić.

Wyzywaj dziecko. Oczywiście kulturalnie

Są przecież niewinne wyzwiska. Jeśli dziecko coś rozsypie albo rozleje, powiedz: „Ale z ciebie gapa”. Możesz się nawet uśmiechnąć, jeśli akurat masz dobry humor. Jak się przewróci, krzyknij: „Ty niezdaro!”. A masz jeszcze do dyspozycji wiele innych, pozornie grzecznych, epitetów. Wśród nich króluje głuptasek. Równie dobrze sprawdza się sierotka. Zapomnij o zdaniach typu: „Świetnie ci poszła ta klasówka”. Przecież nie chcesz wychować pewnego siebie człowieka, prawda?

Strasz dziecko Babą Jagą

Albo innym Cyganem. Nie zjadło kolacji? Na pewno przyjdzie Dziad z brodą i je zabierze. Biega samo po parku? Toć ta Baba z wielką torbą porywa niegrzeczne dzieci!

Nie każdemu dziecku da się wcisnąć taki kit, ale każde zakoduje sobie w głowie jedno – bez problemu pozwolisz je zabrać albo ukarać całkowicie obcej osobie. I nic nie zrobisz, by je ratować! Rób tak regularnie. W ten sposób nauczysz dziecko, że nie jest godne miłości. Nie tylko Twojej. Niczyjej.

Podziwiaj cudzą urodę

To zadanie dla rodziców nastolatek i nastolatków. Tak, tak, chłopcy też są przewrażliwieni na punkcie urody, chociaż udają, że wcale nie. Nie zapomnij wrzucić do codziennego repertuaru zdań typu: „Świetna fryzura. Szkoda, że Tobie włosy się tak nie układają”. „Jak trochę popracujesz nad sylwetką, też będziesz mieć taki płaski brzuch”. „Musisz używać więcej kosmetyków, twoja cera jest tragiczna”. Dla wzmocnienia efektu wypowiadaj takie zdania publicznie. Nie zapomnij też wspomnieć o ortodoncie, wszak krzywe zęby na pewno są zmorą Twojego dziecka. Wykorzystaj to! Przecież nie chcesz mieć w domu zarozumiałego narcyza.

A na koniec najważniejsza rada:

Uświadom dziecku, że kompleksy istnieją. Jeśli nie będzie ich świadome, nie będzie ich miało. A przecież nie chcesz mieć w domu zarozumiałego młodego człowieka, prawda? No właśnie. Musisz więc pokazać, na czym polegają kompleksy. Masz grube łydki i obwisły brzuch? Zamiast wziąć się za siebie, zacznij podkreślać ten fakt jak najczęściej. Możesz na przykład stanąć przed lustrem i ciężko westchnąć: „Okropnie wyglądam w tej sukience, strasznie mi się opina na brzuchu”. Albo inaczej: „Znowu mi się zrobiły worki pod oczami. Jak ja wyglądam?!”. „Nie mogę chodzić na szpilkach, bo wtedy widać, jakie mam krzywe nogi”. To ostatnie jest mega mocne, jeśli masz córkę. Skoro Ty masz krzywe nogi, to ona też, bo przecież jest do Ciebie podobna, prawda? Nie bój się. Już nigdy nie założy krótkiej spódnicy.

A tak całkiem na koniec:

Mam nadzieję, że masz poczucie humoru i cały powyższy tekst potraktujesz tak, jak on na to zasługuje 😉

Zapalenie oskrzeli u dziecka to choroba, którą bardzo często diagnozują pediatrzy. Zapalenie oskrzeli może być wirusowe lub bakteryjne, ale niezależnie od przyczyny, wymaga kontroli lekarskiej. Najczęściej do zakażenia dochodzi jesienią i zimą, gdy drobnoustroje atakują ze wzmożoną siłą.

Zapalenie oskrzeli u dziecka – przyczyny

Zapalenie oskrzeli u dziecka wywoływane jest przez wirusy (grypy, paragrypy, RSV, korona-, adeno – i rynowirusy), które zazwyczaj powodują grypę i przeziębienie. 

Choroba może także być efektem powikłania po zwykłym przeziębieniu, gdy wirusy lub bakterie zajmą dolne drogi oddechowe, powodując stan zapalny w oskrzelach. Ponieważ dziecko na skutek trwającej infekcji jest osłabione, organizm nie walczy z patogenami i stan zapalny się rozprzestrzenia. Zapalenie oskrzeli u dzieci może być także skutkiem zakażenia bakteriami atypowymi, lecz dzieje się tak w mniej niż 10% przypadków zachorowań.

Zapalenie oskrzeli ze względu na czas trwania choroby, można podzielić w następujący sposób:

• ostre (trwa krócej niż 3 tyg.) –  ten rodzaj zapalenia oskrzeli pojawia się najczęściej, i zazwyczaj wywołują je wirusy;
• podostre (trwa od 3 do 8 tyg.) – bywa efektem nadreaktywności oskrzeli po wcześniejszym przebytym zakażeniu dróg oddechowych lub zakażeniem krztuścem;
• przewlekłe (trwa powyżej 8 tyg.) – rzadko dotyka dzieci, zazwyczaj wywołują je czynniki drażniące drogi oddechowe (palenie tytoniu, wdychanie chemikaliów i szkodliwych oparów) oraz z nawracające nagminnie infekcje górnych dróg oddechowych.

Zapalenie oskrzeli u dziecka – objawy

Zapalenie oskrzeli u dziecka powoduje wyraźne objawy, których nie sposób przeoczyć. 

Zapalenie oskrzeli u dziecka – objawy

• niewysoka gorączka – zazwyczaj przy infekcjach wirusowych temperatura nie wzrasta zbyt mocno, choć nie jest to regułą;
• kaszel – dokuczliwy, najpierw jest suchy, następnie mokry, odrywający się;
• wymioty – jeśli dziecko ma kłopoty z odkrztuszaniem wydzieliny o charakterze śluzowej lub ropnej, często ją połykają, stąd mogą pojawić się wymioty;
• osłabienie i obniżone samopoczucie;
• utrata apetytu, 
• przyspieszony oddech,
• kłopoty ze spokojnym snem na skutek dokuczliwego kaszlu.

Gdy pojawią się objawy takie jak: świszczący oddech, duszności, bóle w klatce piersiowej nasilające się z oddechem, należy jak najszybciej skonsultować dziecko z lekarzem.

Zapalenie oskrzeli u dziecka – leczenie

Ponieważ choroba wywoływana jest w przeważającej większości przez wirusy, nie stosuje się zazwyczaj antybiotykoterapii. Wyjątkiem jest sytuacja, w której dolegliwości się nasilają, co może świadczyć, że choroba ma podłoże bakteryjne. Czasem też lekarze przepisują profilaktycznie antybiotyk, by u dziecka nie dopuścić do rozwoju zapalenia płuc.

Aby ulżyć dziecku, stosuje się leki przeciwgorączkowe, gdy temperatura zbyt wysoko rośnie, oraz mukolityczne (w postaci syropu lub w formie wziewnej), by sprawniej ewakuować wydzielinę z dróg oddechowych i przyspieszyć proces zdrowienia. Leczenie choroby takiej jak zapalenie oskrzeli u dziecka ułatwi zastosowanie nawilżacza powietrza, oraz wietrzenie pokoju dziecka. Jest to ważne, ponieważ chłodne i wilgotne powietrze wpływa na zmniejszenie obrzęku błon śluzowych dróg oddechowych i ułatwia odkrztuszanie. 

Należy zapewnić dziecku odpowiednią ilość płynów do picia, co także ułatwia rozluźnienie wydzieliny. Chory maluch powinien jak najwięcej odpoczywać, by organizm zebrał siły do walki ze stanem zapalnym. Powrót do zdrowia zazwyczaj nie trwa dłużej niż tydzień, ale kaszel może towarzyszyć dziecku dłużej – nawet 3 tygodnie. Nieleczone zapalenie oskrzeli może wywołać zapalenie płuc.

źródło: www.medonet.pl 

Większość z nas mieszka w miastach i nie ma na co dzień kontaktu z przyrodą, szczególnie dziką. Mam wrażenie, że ostatnio coraz więcej z nas otwiera się na naturę – pięknie obsadzając balkony, czy uprawiając przydomowe ogródki. Częściej też zastępujemy egzotyczne rośliny rodzimymi gatunkami kwiatów, a idealnie przystrzyżone trawniki – łąkami kwietnymi, niczym w ogrodach naszych prababek.

Łąki w naszych ogrodach nie tylko cieszą nasze oczy, nadają krajobrazowi lekkości, zatrzymują wilgoć, ale są też siedliskiem motyli, chrząszczy, trzmieli i pszczół. Typowy trawnik niszczy bioróżnorodność, szczególnie jeśli stawiamy tylko na trawę, a chwasty w niej rosnące spryskujemy chemicznymi preparatami. To przecież do koniczyny białej przylatują trzmiele, a mniszki są oblegane przez pszczoły.

Napiszę Wam, od czego możecie zacząć, jeśli zdecydujecie się na łąkę kwietną w Waszym ogródku. Na wstępie dodam, że nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, więc po prostu podzielę się z Wami swoim doświadczeniem.

Przygotowanie terenu na łąkę kwietną

Na początku przemyślałam, w którym miejscu chcę wysiać kwitnące rośliny, miejsce to powinno być słoneczne. Następnie – i tu kończy się równouprawnienie – poprosiłam męża, by przekopał (przeorał) ziemię. Teren należy oczyścić i odchwaścić, czyli trzeba się pozbyć wcześniejszej roślinności! To jest najgorszy etap zakładania łąki kwietnej. Na różnych forach ludzie pytają, czy można po prostu wysiać nasiona w rosnącą już trawę. I specjaliści odpowiadają, że można, ale nie warto, bo efekt będzie znikomy.

Wybór mieszanki kwiatów na łąkę

Myślę, że najłatwiej jest kupić gotową mieszankę. W zeszłym roku kupiłam “pierwszą lepszą”, miała być po prostu ładna i kolorowa. Teraz już wiem, że warto wybierać rodzime rośliny, gdyż te odnowią się w kolejnym roku (np. mak polny, chaber bławatek, złocień, rumianek zwyczajny, kąkol itp.). I to wcale nie wyklucza się z tym, że  nasze gatunki nie są piękne i barwne.

Kiedy wysiać łąkę kwietną

Nasiona możemy wysiać jesienią albo wiosną (najlepiej do maja), więc teraz jest ostatni dzwonek. By wysiały nam się równomiernie, mieszamy je z piaskiem. Na opakowaniu przeczytacie, jak gęsty zrobić obsiew. Ja robiłam na oko, ale standardowo powinno to być ok. 2 g na metr kwadratowy. Ważne jest, że nasionka zostawiamy na powierzchni, nie przysypujemy ich ziemią i tylko lekko ubijamy stopami. Podlewamy. Na początku, jeśli nie ma deszczu, musimy pamiętać, by robić to regularnie. Nie przejmujcie się, jeśli kiełkowanie będzie nierównomierne – to naturalne, przecież posialiście różne gatunki kwiatów.

Jak często kosić łąkę kwietną?

Jeśli zależy nam głównie na kwitnieniu – możemy ją skosić raz na początku lata. Możemy również eksperymentować i zróżnicować koszenie w różnych częściach łąki. Pamiętajmy jednak, żeby skoszoną trawę zostawić na łące, by nasiona się wysypały. I dopiero po kilku dniach siano usuwamy.

Gdy rok temu pokazywałam Wam zdjęcia mojej łąki, wiele z Was pisało, że ma w planie ją założyć. Mam nadzieję, że dzisiejszym wpisem przybliżyłam Wam krok po kroku, jak się za to zabrać. Jak widzicie nie jest to trudne, tylko na samym początku nieco pracochłonne. Ale w ogrodzie nic nie robi się przecież samo. Za to efekt… nic tylko w środku lata, położyć się na leżaku z widokiem na łąkę pełną kwiatów i wsłuchać w relaksujące brzęczenie owadów.

Zdjęcia z domowego archiwum: