Angina u dzieci to bardzo częsta przypadłość i większość z maluchów miała, lub będzie miała, do czynienia z tą nieprzyjemną chorobą. Szacuje się, że aż  90 % ogółu społeczeństwa cierpiało na anginę bakteryjną lub wirusową. Czym jest angina u dzieci, jakie ma objawy i jak wygląda leczenie choroby?

Angina ropna (paciorkowcowa) u dzieci  

Angina ropna (paciorkowcowa) to zapalenie gardła i migdałków podniebiennych, którą najczęściej powodują paciorkowce Streptococcus pyogenes. Nosicielami tych bakterii może być nawet 20% dzieci w wieku od 3-15 lat, oraz ok. 5% osób dorosłych. 

Angina ropna u dzieci rozwija się po bezpośrednim kontakcie z chorym. Zakażenie następuje drogą kropelkową, co szczególnie uwidacznia się w przypadku małych dzieci (w przedszkolu, szkole), które przez bliski fizyczny kontakt, zarażają się wzajemnie. Od chwili zakażenia do momentu pojawienia się objawów może minąć od 1 do 4 dni. Choroba przebiega bardzo nieprzyjemnie, ale zazwyczaj samoistnie ustępuje po 5-7 dniach. Kontakt z lekarzem w przypadku dzieci jest konieczny, ponieważ leczenie obniża ryzyko wystąpienia powikłań.

Angina ropna (paciorkowcowa) u dzieci – objawy i leczenie

Objawy, jakie wywołuje angina ropna u dzieci są zazwyczaj nagłe i bardzo dokuczliwe. U chorego dziecka może się pojawić:

• silny ból gardła, problemy przy połykaniu pokarmów,
• zaczerwienienie i obrzęk migdałków podniebiennych, nalot na migdałkach,
• bolesne i zauważalnie powiększone węzły chłonne,
• czerwonawe wybroczyny na błonie śluzowej podniebienia,
• dreszcze i gorączka powyżej 38ºC,
• osłabienie organizmu,
• bóle kości i stawów,
• nudności, wymioty, ból brzucha, stolce o konsystencji śluzu.

Angina ropna wymaga, by leczenie oparte zostało na dobranym antybiotyku. Często stosowana jest penicylina, bardzo skuteczna w zwalczaniu paciorkowców powodujących anginę. Penicylina łagodzi objawy choroby, skraca czas jej trwania, obniża ryzyko powikłań. Co istotne, już w 24 godziny po podaniu pierwszej dawki antybiotyku, kończy się zakaźność osoby chorej. Należy pamiętać, że nawet przy szybkiej poprawie nie wolno przerywać na własną rękę kuracji przed jej planowanym zakończeniem. W tym przypadku może dojść do  ponownego namnożenia się bakterii i nawrotu choroby. By poprawić kondycję i samopoczucie dziecka, można także sięgnąć po apteczne środki działające antyseptycznie, przeciwzapalnie i znieczulająco na błonę śluzową gardła. Pomocne są także środki przeciwgorączkowe. Oczywiście zalecany jest odpoczynek w łóżku. Zawsze należy przestrzegać zaleceń lekarza. 

Angina wirusowa u dzieci – objawy  

Angina wirusowa jest określeniem na zapalenie gardła i migdałków podniebiennych powodowanym jest przez wirusy (najczęściej rinowirusy, adenowirusy). 

W przeciwieństwie do anginy ropnej, objawy pojawiają się stopniowo i powoli nasilają.  

U chorego dziecka może się pojawić:

• ból gardła,
• katar i kaszel,
• biegunka,
• zapalenie spojówek,
• zaczerwienione i rozpulchnione migdałki,
• bóle stawów i kości,
• gorączka – nie zawsze i nie tak wysoka jak w przypadku anginy ropnej.

Angina wirusowa u dzieci – leczenie

Z początku choroba przypomina infekcję grypopodobną, ale kolejne objawy ze strony gardła i migdałków kierują uwagę na anginę wirusową. Leczenie, jeśli zdiagnozowana jest angina wirusowa u dzieci, opiera się podawaniu leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. W tym przypadku również warto sięgnąć po apteczne środki kojące gardło, działające antyseptycznie, przeciwzapalnie i znieczulająco na błonę śluzową gardła. Antybiotyk nie działa w przypadku infekcji wirusowych.

Angina ropna i wirusowa u dzieci – domowe sposoby

Domowe sposoby są pomocne, jako uzupełnienie leczenia zaleconego przez lekarza. U Dzieci częste jest stosowanie lekkostrawnej, półpłynnej diety. Zaleca się w przypadku bólu gardła kaszki lub zmiksowane zupy, letnie, bez ostrych przypraw, które będą łatwe do przełknięcia przez dziecko. Suche i ciepłe okłady na szyję mogą być pomocne w łagodzeniu dokuczliwego bólu. 

źródło: www.mp.pl 

Przedwczesna menopauza to problem, który dotyka kobiety jeszcze przed ukończeniem 40 roku życia. Co prawda menopauza jest naturalnym procesem, który toczy się w kobiecym organizmie, ale powinna nadejść w odpowiednim dla niej czasie. Czym dokładnie jest przedwczesna menopauza, jakie objawy powoduje i jak wygląda leczenie w tym przypadku?

Menopauza a przedwczesna menopauza 

Zazwyczaj menopauza rozpoczyna się po ukończeniu 45. roku życia i trwa kilka lat (nawet 10 i więcej). W efekcie wygaszenia czynności jajników z czasem dochodzi do zatrzymania menstruacji oraz utracenia zdolności prokreacyjnych. Szacuje się, że ostatnia miesiączka u statystycznej Polki pojawia się ok. 52 roku życia. 

Zdarza się jednak, że menopauza pojawia się u kobiety znacznie wcześniej, niż w czwartej dekadzie życia. Medycynie znane są nie tak rzadkie przypadki 30-latek, a nawet 20-latek, u których pojawiła się przedwczesna menopauza. Taki stan nie jest naturalny i prowadzi do  skrócenia nawet o kilkanaście lat okresu płodności. Wystąpienie objawów zbyt wczesnego przekwitania zawsze wymaga konsultacji z lekarzem ginekologiem. 

Przedwczesna menopauza przyczyny

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Również przedwczesna menopauza może zostać wywołana przez różne czynniki. Do najczęstszych należą:

• predyspozycje genetyczne – jeśli mama lub babcia kobiety przeszła przedwczesną menopauzę, ryzyko wzrasta;
• choroby autoimmunologiczne, które zaburzają funkcjonowanie układu odpornościwego;
• nowotwory jajników – stosowana w ich leczeniu radio- i chemioterapia niszczy bezpowrotnie tkanki, zmienia także ich DNA;
• usunięcie jajników i usunięcie macicy – w ich przypadku następuje brak możliwości produkcji hormonów płciowych.

Przedwczesna menopauza – objawy

Przedwczesna menopauza powoduje objawy takie, jak menopauza o czasie. Zaobserwowanie ich przed 40 rokiem życia powinno skłonić kobietę do konsultacji z lekarzem ginekologiem.

Zaburzenia miesiączkowania

Przedwczesna menopauza powoduje różne objawy, w tym prowadzi do zaburzeń w częstotliwości, długości i obfitości krwawień miesięcznych. Nieuzasadnione wydłużenie lub skrócenie cykli miesiączkowych, wymaga konsultacji ginekologicznej, by wykryć ewentualne podłoże chorobowe tych zaburzeń. 

Problemy z płodnością

Zbyt wczesna menopauza powoduje zmniejszanie się ilości progesteronu i estrogenów w organizmie, co jest przyczyną częstszych cykli bezowulacyjnych, przy zachowaniu krwawień miesięcznych. A to zmniejsza szansę na poczęcie dziecka. 

Suchość pochwy 

Przedwczesna menopauza wpływa na zmniejszenie grubości błony śluzowej pochwy oraz powoduje problemy z jej suchością. To z kolei może sprawiać kobiecie ból podczas zbliżenia, a to nie wpływa dobrze na libido.  

Nadmierna potliwość i uderzenia gorąca

Coraz niższy poziom estrogenów wpływa na zaburzenie kontroli temperatury ciała, co powoduje nadpotliwość i owiane złą sławą uderzenia gorąca (uderzenia krwi do głowy).

Kołatanie serca

Zbyt wczesna menopauza, podobnie jak menopauza o czasie, powoduje zmniejszenie produkcji estradiolu (hormonu) który kojarzony jest z działaniem ochronnym na serce. Z tego względu kobieta może skarżyć się na częste odczuwanie kołatania serca i wyższe ciśnienie tętnicze.

Tycie

Przedwczesna menopauza bywa bezlitosna dla sylwetki. Gdy na skutek mniejszej aktywności jajników zmniejsza się ilość estrogenów i progesteronu, rośnie poziom androgenów w kobiecym organizmie. Androgeny, czyli męskie hormony sprzyjają odkładaniu się tkanki tłuszczowej pod skórą oraz wokół narządów (otyłość brzuszna). Organizm zaczyna na zapas gromadzić tkankę tłuszczową, ponieważ ona, poza jajnikami, potrafi wytwarzać estrogeny. 

Suchość skóry

Suchość skóry to kolejny problem, który może powodować przedwczesna menopauza. Gdy spada poziom estrogenów, spada także szybkość podziałów komórkowych w skórze. Niedobór estrogenów zaburza także syntezę elastyny, kolagenu, elastyny, lipidów, czy kwasu hialuronowego. A to powoduje, że skóra staje się sucha, następnie też cieńsza, podatna na szybsze powstawanie zmarszczek.

Wahania nastrojów i problem z pamięcią

Wahania hormonalne, jakie powoduje przedwczesna menopauza, fatalnie wpływają na kobiece samopoczucie. Dodatkowo pojawia się problem z pamięcią, koncentracją i nauką nowych rzeczy, za co odpowiada spadek poziomu estrogenów.

Problemy ze snem

Niedobór progesteronu, który wykazuje działanie uspokajające i przeciwlękowe, ma wpływ na obniżone samopoczucie i gorszą jakość snu. Poza tym dokuczliwe nocne poty, które wybudzają kobiety, fatalnie odbijają się samopoczuciu rano.

Przedwczesna menopauza – leczenie

W przypadku pojawienia się kilku z powyższych objawów, należy udać się specjalisty. Ginekolog, poza wykonaniem USG jamy brzusznej, USG przezpochowowego i cytologii, zleci badania hormonalne: poziom estrogenów, progesteronu i hormonu FSH  (folikulotropowego). 

Po potwierdzeniu diagnozy, specjalista powinien dobrać odpowiednie leczenie, aby pomóc zachować płodność i zwiększyć szansę na posiadanie dzieci, jeśli o takich kobieta marzy. Jest to ważne, ponieważ przedwczesna menopauza – nie licząc niepłodności – zwiększa ryzyko wystąpienia osteoporozy, zakrzepicy, skłonności do żylaków, chorób układu krążenia oraz infekcji układu moczowo-płciowego. 

Leczenie opiera się na terapii hormonalnej, która uzupełnia niedobory hormonów. Ponieważ terapia hormonalna może nieść pewne ryzyko powikłań, decyzja powinna być podjęta w oparciu o indywidualny przypadek pacjentki. 

źródło: zdrowie.wprost.pl ,www.gyncentrum.pl 

Czego nauczyć dziecko, by wyrosło na mądrego i samodzielnego człowieka? Takiego, który potrafi  zadbać zarówno o siebie, jak i swoich bliskich, czy otaczający świat. Co wpoić dziecku, by poradziło sobie bez mamy i taty u boku?

Odpowiedzi na te pytania można udzielić wiele, wszak umiejętności i wiedzy, dzieciaki muszą przyswoić całkiem sporo, zanim dorosną i będą gotowe opuścić swe rodzinne gniazda. Chciałabym jednak skupić się tutaj na kilku aspektach, a właściwie na umiejętnościach, które powinny (przynajmniej częściowo) posiadać dzieci już w wieku wczesnoszkolnym.

No więc czego nauczyć dziecko, poczynając od pierwszych lat jego życia?

Na początek weźmy na tapetę 7 cech i  umiejętności, które ułatwią życie dziecku:

1. Samodzielność

Czytałam gdzieś niedawno (zresztą nie pierwszy raz), że dzieci w wieku wczesnoszkolnym, a nawet i przedszkolnym potrafią doskonale obsługiwać smartfony, czy tablety, a nie potrafią np. same się ubrać lub przygotować sobie prostego śniadania – jak choćby zwykłej kanapki. Brzmi to przerażająco, prawda? Dlatego priorytetem w wychowywaniu dziecka, powinno być nauczenie go samodzielności. Począwszy od jedzenia, zamiast karmienia, przez ubieranie się, kąpanie i sprzątanie np. zabawek, po pakowanie plecaka do szkoły czy odrabianie lekcji – słyszałam już o rodzicach, którzy wykonują za swoje dzieci prace plastyczne lub rozwiązują jakieś zadania, bo tak jest ładniej, lepiej i szybciej… Sęk w tym, że to do niczego dobrego nie prowadzi!

2. Dbanie o porządek

Każde dziecko, od najmłodszych lat powinno przyzwyczajać  się do utrzymywania wokół siebie porządku i sprzątania po sobie. Na początek kilkulatek niech ogarnia własne zabawki, po skończonej zabawie. Później stopniowo niech próbuje sprzątać swój pokój, wynosić naczynia do kuchni po zjedzonym posiłku, wkładać je do zmywarki. Analogicznie po kąpieli może wynosić brudne ubrania do prania, odpowiednio je segregując np. na jasne i ciemne. W dalszym etapie może ścierać kurze i  odkurzać podłogi. Sami dobrze wiecie, ile pracy jest w każdym domu. Ważne by dzieci były tego świadome i wyrastały w poczuciu, że mama, ani tata nie są ich służącymi i że samo się nic nie zrobi.

3. Zdrowe odżywianie i nawadnianie organizmu

W myśl powiedzenia „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci” powinniśmy sporo uwagi poświęcić tematowi zdrowego odżywiania. To od nas w dużej mierze zależy to, jak będzie w przyszłości wyglądać dieta naszych dzieci, a co za tym idzie ich kondycja fizyczna i stan zdrowia. Od samego początku, to znaczy od momentu rozszerzania diety niemowlaka, warto serwować maluchom kolorowe posiłki, bogate w warzywa i owoce. Można zachęcać je do próbowania nowości nie tylko poprzez wygląd, czy zapach danego jedzenia, ale również poprzez sposób podania, wykorzystując do tego odpowiednie naczynia. Ładne, kolorowe, z wizerunkami zwierzątek czy ulubionych bohaterów z bajek: talerzyki, miseczki i sztućce – wbrew pozorom odgrywają dużą rolę w zachęcaniu dziecka do (samodzielnego) kosztowania i jedzenia.

Znam to doskonale na przykładzie moich dzieci, które uwielbiają wybierać, na jakim talerzyku lub którym widelcem będą dzisiaj jeść. Mało tego! Zdarzają się nawet małe awantury, jeśli się pomylę i nałożę posiłek do nieodpowiedniego naczynia 😉

Nie zapominajcie też o wpajaniu dzieciom nawyku picia dużej ilości wody. Tak jak w przypadku posiłków, możecie korzystać do woli z różnorakich atrakcyjnych dla oka naczyń, czyli kubeczków, butelek bądź bidonów – szeroką ofertę akcesoriów dla dzieci do jedzenia oraz picia (i nie tylko) znajdziecie na stronie www.bamboli.pl

4. Przyrządzanie prostych posiłków i zabawa w gotowanie

Zapraszajcie swoje dzieciaki do kuchni, nawet jeśli mają raptem kilka lat. Niech bacznie przyglądają się temu, co robicie, pozwólcie im kosztować, jeśli będą chciały i w miarę możliwości pomagać w przygotowaniu posiłków. Z biegiem czasu pozwalajcie im na więcej samodzielności i zachęcajcie do tego, by próbowały własnoręcznie przygotować sobie chociażby prostą kanapkę, czy płatki z jogurtem. Obojętnie, ważne natomiast jest to, by dziecko uczyło się gotowania (choć to oczywiście jest duże słowo) i umiało samo sobie przygotować na początek śniadanie lub kolację, a z biegiem lat może i nawet łatwy obiad?  Takie umiejętności ułatwią życie po pierwsze rodzicom, a po drugie samym dzieciakom. Szczególnie w przyszłości.

Małe dzieci poza zapraszaniem do kuchni i obserwowaniem tego, co robią dorośli, warto zachęcić również do wspólnej zabawy w gotowanie – co zresztą uwielbiają! A ponieważ aktualnie można dzieciaki wyposażyć niemal we wszystkie akcesoria, których używają dorośli, począwszy od garnków, przez miksery, tostery, ekspresy do kawy, aż po kuchnie z mikrofalówkami i płytami grzewczymi, zabawa jest niezwykle fascynująca!
Znam to z autopsji, bowiem moje dzieciaki, od najmłodszego – dwulatka, po najstarszego – dziewięciolatka, bardzo lubią przeistaczać się w szefów kuchni i serwować mi różne filcowe lub drewniane smakołyki 😉

5. Dbać o środowisko

Nie da się ukryć, że żyjemy w trudnych czasach. W takich gdzie bardziej liczą się pieniądze niż zdrowie ludzi czy zwierząt, a także kondycja otaczającego nas świata przyrody. Zatem ucz swoje dziecko od najmłodszych lat dbać o środowisko. Segregujcie razem śmieci, oszczędzajcie wodę, ograniczajcie zużycie plastiku, róbcie zakupy z głową, by nie marnować między innymi jedzenia. Troszczcie się o okoliczne zwierzęta oraz rośliny, np. budując razem karmniki i wodopoje lub sadząc rośliny przyciągające pszczoły, którym grozi wyginięcie. To wszystko są proste czynności/nawyki, które można wpajać już przedszkolakom i które mogą wpłynąć pozytywnie na przyrodę, a co za tym idzie na nasze życie.

6. Spędzać aktywnie czas, z dala od telefonów i telewizji

Ucz dziecko od najmłodszych lat spędzać aktywnie czas, dając mu oczywiście przy tym dobry przykład z góry. Wychodźcie razem każdego dnia przynajmniej na krótki spacer. W miarę możliwości uprawiajcie jakieś sporty: jeździjcie na rowerze, grajcie w piłkę, gimnastykujcie się lub po prostu tańczcie do ulubionej muzyki w domowym zaciszu. Każda forma ruchu jest dobra, a powtarzana regularnie wchodzi w nawyk, który zaowocuje w przyszłości (w dorosłym życiu).

7. Zarządzać finansami (kieszonkowym) i planować

Umiejętność planowania zarówno zadań do wykonania, jak i (miesięcznych) wydatków, a co za tym idzie zakupów, to bardzo przydatna cecha w życiu dorosłego człowieka. Zachęcaj więc dziecko możliwie często do tego, by organizowało swój czas – potrafiło wydzielić porę na obowiązki (np. naukę) oraz przyjemności. Wspólnie przygotowujcie listę zakupów, a potem bazując na tym doświadczeniu, niech dziecko próbuje zarządzać własnymi pieniędzmi, które dostaje np. w ramach kieszonkowego.