Eksperymenty modowe nastolatka mogą przyprawić o siwe włosy, szczególnie jeśli nowe koncepcje znacznie różnią się od poprzednich i latorośl postuluje wymianę całej garderoby. Czy to normalne? Dlaczego nastolatek eksperymentuje z różnymi stylami ubioru? Jak się okazuje, powodów jest bardzo dużo. 

• Poszukiwanie własnej tożsamości – Do tej pory ubierany przez rodziców, babcie i zapobiegliwe ciocie, noszący ubrania po starszych kuzynach, nastolatek chce samostanowić o swoim wyglądzie, ale… nie do końca wie, jaki ten wygląd ma być. Stąd ciągłe eksperymentowanie, zestawianie ze sobą różnych kolorów i wzorów tylko po to, by za chwilę popaść w jednolitą czerń. Szerokie, a może wąskie? Krótkie, długie, za duże, za małe? Minie trochę czasu, zanim nastolatek poczuje, że nareszcie jest sobą. 

• Wyrażanie swojej indywidualności – ubiór nigdy nie jest dobierany w oderwaniu od zainteresowań, poglądów i osobowości nastolatka. A że wszystkie te cechy często ulegają zmianie, więc i szafa nastolatka wymaga odświeżenia znacznie częściej, niż garderoba rodziców. Do tego dochodzą normalne zmiany gustu związane z dojrzewaniem. Widać to szczególnie u dziewczynek, które nagle, niemal jak na komendę, odcinają się od uwielbienia dla różu. 

• Chęć dopasowania się do ogólnie przyjętego wizerunku społecznego dyktowanego modą, wpływem mediów społecznościowych i popkultury –  eksperymentowanie z ubiorem pozwala lepiej dopasować się do aktualnych trendów, a więc być częścią grupy, co w tym wieku jest bardzo ważne. Jeszcze istotniejsze będzie dobieranie stroju zgodnie z normami określonej subkultury. 

• Budowanie pewności siebie – nie od dziś wiadomo, że dobrze dobrany strój może dodać pewności siebie. Nastolatek musi się tego nauczyć i dlatego eksperymentuje. Z czasem dowie się, jak ubiór dodaje mu pewności, a w jakim czuje się w najlepszym razie nijako. 

• Kreatywne wyrażanie siebie – coraz częściej nastolatki sięgają po oryginalne rozwiązania wizerunkowe, chcąc w ten sposób podkreślić własną osobowość. Celują w tym zwłaszcza kreatywne osoby o dużych zdolnościach artystycznych. Nie zawsze pierwsze próby są udane i stąd kolejne eksperymenty. 

• Buntowanie się i okazywanie niezależności – jak najlepiej to zrobić, jeśli nie ubiorem właśnie? I to najlepiej takim, który rodzice nie do końca są w stanie zaakceptować? Ten nieakceptowalny styl ubioru ma być sposobem na podkreślenie swojej odmienności i sprzeciwu wobec obowiązujących norm. 

• Nauka rozumienia znaczenia wizerunku – eksperymentujący nastolatek szybko odkryje, że jest różnie odbierany właśnie ze względu na ubiór. Nauczy go to dopasowywać wygląd do sytuacji i sprawi, że dress code przestanie być tajemnicą. Warto pozwalać eksperymentować, bo samodzielna nauka zawsze znaczy więcej niż słowo rodzica. O ile w wieku nastoletnim wpadki związane z nieodpowiednim wizerunkiem na ogół są wybaczane, to w dorosłym życiu nie będzie tak łatwo. Im wcześniej nastolatek opanuje sztukę dopasowania kreacji do okoliczności, tym lepiej. 

• Wyrażanie emocji i manifestowanie nastroju – czym najlepiej podkreślić humor jak nie strojem? Być może nastolatkowie robią to nie do końca świadomie, jednakże wyraźnie ogłaszają światu, w jakim humorze są danego dnia. To też cenna wskazówka dla rodziców i nauczycieli. 

Powyższa lista to oczywiście nie wszystkie powody, dla których nastolatek eksperymentuje z różnymi stylami ubioru. I chociaż te eksperymenty mogą przyprawiać rodziców o ból głowy, warto pamiętać, że są naturalnym etapem rozwoju, dokładnie takim samym, jak nauka samodzielnego jedzenia widelcem i jazdy na rowerze. 

Oczywiście trzeba nastolatka w tych próbach wspierać, także finansowo, starając się jednakże postawić zdrowe granice, bo wymiana garderoby raz na miesiąc to jednak przesada. 

Największą trudnością dla rodziców może być szanowanie obranego wizerunku, który mocno odbiega od preferencji mamy, czy taty. Pocieszeniem może być fakt, iż te wszystkie eksperymenty ze stylami ubioru mają charakter przejściowy. Raczej nie widuje się na ulicach czterdziestolatków ubierających się równie ekstrawagancko, jak ich dzieci. 

22 proc. Polaków stawia na niestandardowe prezenty z okazji Dnia Dziecka. Wśród oryginalnych upominków można wymienić takie atrakcje jak wyjazd do parku rozrywki czy wyjście do kina. Rodzice, którym zależy na rozwijaniu wyobraźni swoich pociech, coraz częściej stawiają na audiobooki.

Audiobooki – dlaczego warto ich słuchać?

Słuchanie książek poprawia koncentrację i zdolność słuchowego przetwarzania informacji. Osoby słuchające audiobooków uczą się skupiać na narracji czy rozumieć treść bez konieczności widzenia tekstu na papierze. Jest to również sposób na budowanie więzi rodzinnych, dzięki rozmowie na temat historii i wspólnemu doświadczaniu przygód bohaterów. Dlatego też, jeśli szukasz prezentu na ostatnią chwilę (czy to z okazji Dnia Dziecka, czy jakiejkolwiek innej), audiobook jest świetnym rozwiązaniem. Wybraliśmy cztery propozycje, które stanowią doskonały wybór dla najmłodszych.

 Audiobooki: cztery opowieści, które rozbudzą wyobraźnię dziecka

W zestawieniu nie mogło zabraknąć „Kici Koci”, autorstwa Anity Głowińskiej, czyli serii opowiadań o rezolutnej kotce, której przygody można obecnie oglądać również na ekranach kin. Rodzice pokochali Kicię Kocię za pokazywanie najmłodszym, jak ważne jest czerpanie radości z prostych rzeczy.  Seria zachęca najmłodszych do rozwijania wyobraźni oraz kreatywności, inspirując do twórczego myślenia i eksplorowania świata wokół siebie. W 33 udźwiękowionych historyjkach dostępnych w aplikacji Audioteki i Audioteka Klub, najmłodsi będą mieli okazję usłyszeć przygody bohaterki, czytane przez Macieja Stuhra. To doskonałe przygotowanie przed wyprawą do kina!

Dużym zainteresowaniem wśród użytkowników Audioteki cieszy się również słuchowisko dla młodszych dzieci „W Borówkowie” Dobrosława Bałazy. Autor zaprasza słuchaczy do magicznej miejscowości, gdzie czeka ich spotkanie z niezwykłymi mieszkańcami: z jeżem Tuptusiem, myszką Mysią, gawronem Dziobkiem, fretką Fredkiem, chomikiem Dudusiem i wieloma innymi. W Borówkowie najmłodsi mogą spędzić czas na urodzinowych przyjęciach, wspinaniu się na Orlą Skałę, piknikach czy fascynujących obserwacjach dzikich zwierząt. To słuchowisko dla każdego, kto w swoim sercu zachował iskrę dziecięcej wyobraźni.

Kolejną produkcją wartą polecenia jest audioserial „Bomba banda”, stworzony przez duet Maria Holka i Witold Karolak. Słuchowisko, pełne wpadających w ucho piosenek, opowiada o grupie nietypowych przyjaciół, którzy znaleźli swoje miejsce w środku gwaru wielkiego miasta. W otoczeniu betonu i szklanych wieżowców cudem przetrwał prawdziwie wiejski zakątek, zamieszkiwany przez różne zwierzęta, w tym przez tytułową Bomba bandę, w której każdy z przyjaciół cierpi na jakąś przypadłość – kret Albin ma problemy wzrokowe, a pies Onufry słuchowe. Jednak wzajemne wsparcie sprawia, że pomimo trudności, grupa przyjaciół potrafi być niezwykle skuteczna w rozwiązywaniu problemów. Ich przygody są jednocześnie lekcją empatii, zrozumienia i ekologii.

„Radio Coś Tam Coś Tam”, Pawła Śmiałka i Pawła Dróżdża, to z kolei produkcja ciesząca się dużą popularnością wśród starszych dzieci. Powstała z myślą o stworzeniu alternatywy dla wszechobecnych kreskówek i gier na telefon, pobudza wyobraźnię, przenosząc słuchaczy w czasy, gdy komputery i telefony komórkowe nie były jeszcze na porządku dziennym.

Wszystkie produkcje są dostępne w aplikacji Audioteki w ramach abonamentu Audioteka Klub.

*** 

Audioteka – powstała w 2008 roku, zostając prekursorem branży audiobooków w Polsce. Jej słuchacze dzięki m.in. superprodukcjom czy audioserialom mogą oddać się jakościowej, cyfrowej rozrywce. Obecnie, za pośrednictwem swoich produktów, zapewnia dostęp do największego katalogu audio po polsku, z biblioteką zawierającą ponad 19 500 pozycji, w tym superprodukcje z najlepszymi reżyserami i największymi polskimi gwiazdami oraz świetną oprawą muzyczną. Audioteka to także jakość oferowanych produktów cyfrowych, którą zapewnia doświadczony zespół ekspertów. Oferuje wyselekcjonowane treści w 11 językach, m.in po niemiecku, czesku, hiszpańsku i turecku. Produkuje ponad 30 000 godzin treści rocznie na nasze trzy główne platformy – “Audioteka”, “Lecton”, oraz dedykowane pracownikom firm “Inspiro”. Audioteka to nie tylko tradycyjne audiobooki. Jej produkcje obejmują nowe formaty, takie jak audioseriale, treści edukacyjne, audio dokumenty, programy informacyjne, medytacje prowadzone, treningi uważności czy audycje podróżnicze. Tworzy ją zespół doświadczonych specjalistów, znających nie tylko swoich słuchaczy, ale też potrzeby rynku. Dlatego też marka mocno wspiera kulturę, czego przykładem jest autorski program „Usłysz kulturę”, wspierający finansowo projekty związane z pisaniem scenariuszy, tekstów, spin-offów oraz produkcją treści.

Źródło wpisu oraz zdjęć: informacja prasowa

Obraz Victoria_Regen z Pixabay

Żółta wstążka dla psa to symbol, który warto znać. Małe dzieci są bardzo ufne i zazwyczaj zachwycają się wszelkimi zwierzątkami. Psy najczęściej towarzyszą ludziom na spacerach, stąd nietrudno o przypadkowy kontakt. Sama miałam kilka sytuacji, gdy dziecko ruszało żwawo w stronę mojego psa na smyczy, by się z nim przywitać, czego on nie lubi. 

Dzieci a obce psy

Dzieciaki zazwyczaj kochają psy i chętnie do nich podchodzą, zagadują, głaszczą, a dorośli czasem do tego ich wręcz zachęcają, bo “piesek taki śliczny”. Niejeden raz reagowałam w sytuacji, w której maluch wyciągał rękę w stronę mojego psa, który agresywny nie jest, ale niepokoi się, gdy obcy go dotykają. Zawsze trzymam go na smyczy i odradzam głaskanie, bo choć nigdy nikogo nie ugryzł, nie zagwarantuję, że to się kiedyś nie wydarzy. Wolę nie ryzykować.

Takie sytuacje czasem bywają bardzo niebezpieczne, ponieważ nie każdy pies to pieszczoch, który uwielbia, gdy las rąk klepie go po karku. A nawet jeśli jest pieszczochem, to nie oznacza, że musi lubić dotyk obcych osób. Niektóre psy są po prostu nieprzyjazne, inne bojaźliwe, a na pierwszy rzut oka ich faktyczne nastawienie nie musi być widoczne. Nawet spokojny na pozór pies może pokazać zęby, gdy ktoś wyciągnie rękę do jego właściciela. Konsekwencje mogą być poważne, wręcz tragiczne. Jeden jedynie zawarczy ostrzegawczo, a inny boleśnie ugryzie. A ponieważ właściciel nie ma obowiązku zakładania psu kagańca na spacer, warto dmuchać na zimne. Dlatego poza wpajaniem zasad bezpieczeństwa dziecku, dobrze rozumieć znaczenie żółtej wstążki, aby uchronić je przed potencjalnym niebezpieczeństwem.

Co oznacza żółta wstążka dla psa?

Żółta wstążka czy też kokarda lub chusta zawiązana przy obroży lub smyczy psa jest informacją, którą powinni umieć rozszyfrować wszyscy. To sposób na ostrzeżenie otoczenia, że akurat ten osobnik nie lubi dotyku obcych rąk. Już sam kolor jest wyraźnym sygnałem, że na coś ważnego należy zwrócić uwagę. Psa, u którego widać żółtą wstążkę, nie tylko nie należy głaskać, ale nawet lepiej do niego nie podchodzić. Zwierzak to nie maskotka, a szczególnie pies, którego nie znamy, więc należy uczyć dzieci poszanowania jego przestrzeni i spokoju.  

Żółta wstążka dla psa — co z tym dalej?

Ponieważ koncepcja Yellow Dog Project jest słuszną inicjatywą, warto ją popierać i propagować. W internecie takie informacje rozprzestrzeniają się błyskawicznym tempem, dlatego warto podać je dalej, by spełniły swoją funkcję. 

Źródło zdjęcia: kolaż Ayla Verschueren/Unsplash, Cassiano Psomas/Unsplash