Większość z nas mieszka w miastach i nie ma na co dzień kontaktu z przyrodą, szczególnie dziką. Mam wrażenie, że ostatnio coraz więcej z nas otwiera się na naturę – pięknie obsadzając balkony, czy uprawiając przydomowe ogródki. Częściej też zastępujemy egzotyczne rośliny rodzimymi gatunkami kwiatów, a idealnie przystrzyżone trawniki – łąkami kwietnymi, niczym w ogrodach naszych prababek.

Łąki w naszych ogrodach nie tylko cieszą nasze oczy, nadają krajobrazowi lekkości, zatrzymują wilgoć, ale są też siedliskiem motyli, chrząszczy, trzmieli i pszczół. Typowy trawnik niszczy bioróżnorodność, szczególnie jeśli stawiamy tylko na trawę, a chwasty w niej rosnące spryskujemy chemicznymi preparatami. To przecież do koniczyny białej przylatują trzmiele, a mniszki są oblegane przez pszczoły.

Napiszę Wam, od czego możecie zacząć, jeśli zdecydujecie się na łąkę kwietną w Waszym ogródku. Na wstępie dodam, że nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, więc po prostu podzielę się z Wami swoim doświadczeniem.

Przygotowanie terenu na łąkę kwietną

Na początku przemyślałam, w którym miejscu chcę wysiać kwitnące rośliny, miejsce to powinno być słoneczne. Następnie – i tu kończy się równouprawnienie – poprosiłam męża, by przekopał (przeorał) ziemię. Teren należy oczyścić i odchwaścić, czyli trzeba się pozbyć wcześniejszej roślinności! To jest najgorszy etap zakładania łąki kwietnej. Na różnych forach ludzie pytają, czy można po prostu wysiać nasiona w rosnącą już trawę. I specjaliści odpowiadają, że można, ale nie warto, bo efekt będzie znikomy.

Wybór mieszanki kwiatów na łąkę

Myślę, że najłatwiej jest kupić gotową mieszankę. W zeszłym roku kupiłam “pierwszą lepszą”, miała być po prostu ładna i kolorowa. Teraz już wiem, że warto wybierać rodzime rośliny, gdyż te odnowią się w kolejnym roku (np. mak polny, chaber bławatek, złocień, rumianek zwyczajny, kąkol itp.). I to wcale nie wyklucza się z tym, że  nasze gatunki nie są piękne i barwne.

Kiedy wysiać łąkę kwietną

Nasiona możemy wysiać jesienią albo wiosną (najlepiej do maja), więc teraz jest ostatni dzwonek. By wysiały nam się równomiernie, mieszamy je z piaskiem. Na opakowaniu przeczytacie, jak gęsty zrobić obsiew. Ja robiłam na oko, ale standardowo powinno to być ok. 2 g na metr kwadratowy. Ważne jest, że nasionka zostawiamy na powierzchni, nie przysypujemy ich ziemią i tylko lekko ubijamy stopami. Podlewamy. Na początku, jeśli nie ma deszczu, musimy pamiętać, by robić to regularnie. Nie przejmujcie się, jeśli kiełkowanie będzie nierównomierne – to naturalne, przecież posialiście różne gatunki kwiatów.

Jak często kosić łąkę kwietną?

Jeśli zależy nam głównie na kwitnieniu – możemy ją skosić raz na początku lata. Możemy również eksperymentować i zróżnicować koszenie w różnych częściach łąki. Pamiętajmy jednak, żeby skoszoną trawę zostawić na łące, by nasiona się wysypały. I dopiero po kilku dniach siano usuwamy.

Gdy rok temu pokazywałam Wam zdjęcia mojej łąki, wiele z Was pisało, że ma w planie ją założyć. Mam nadzieję, że dzisiejszym wpisem przybliżyłam Wam krok po kroku, jak się za to zabrać. Jak widzicie nie jest to trudne, tylko na samym początku nieco pracochłonne. Ale w ogrodzie nic nie robi się przecież samo. Za to efekt… nic tylko w środku lata, położyć się na leżaku z widokiem na łąkę pełną kwiatów i wsłuchać w relaksujące brzęczenie owadów.

Zdjęcia z domowego archiwum:

Angina u dzieci to bardzo częsta przypadłość i większość z maluchów miała, lub będzie miała, do czynienia z tą nieprzyjemną chorobą. Szacuje się, że aż  90 % ogółu społeczeństwa cierpiało na anginę bakteryjną lub wirusową. Czym jest angina u dzieci, jakie ma objawy i jak wygląda leczenie choroby?

Angina ropna (paciorkowcowa) u dzieci  

Angina ropna (paciorkowcowa) to zapalenie gardła i migdałków podniebiennych, którą najczęściej powodują paciorkowce Streptococcus pyogenes. Nosicielami tych bakterii może być nawet 20% dzieci w wieku od 3-15 lat, oraz ok. 5% osób dorosłych. 

Angina ropna u dzieci rozwija się po bezpośrednim kontakcie z chorym. Zakażenie następuje drogą kropelkową, co szczególnie uwidacznia się w przypadku małych dzieci (w przedszkolu, szkole), które przez bliski fizyczny kontakt, zarażają się wzajemnie. Od chwili zakażenia do momentu pojawienia się objawów może minąć od 1 do 4 dni. Choroba przebiega bardzo nieprzyjemnie, ale zazwyczaj samoistnie ustępuje po 5-7 dniach. Kontakt z lekarzem w przypadku dzieci jest konieczny, ponieważ leczenie obniża ryzyko wystąpienia powikłań.

Angina ropna (paciorkowcowa) u dzieci – objawy i leczenie

Objawy, jakie wywołuje angina ropna u dzieci są zazwyczaj nagłe i bardzo dokuczliwe. U chorego dziecka może się pojawić:

• silny ból gardła, problemy przy połykaniu pokarmów,
• zaczerwienienie i obrzęk migdałków podniebiennych, nalot na migdałkach,
• bolesne i zauważalnie powiększone węzły chłonne,
• czerwonawe wybroczyny na błonie śluzowej podniebienia,
• dreszcze i gorączka powyżej 38ºC,
• osłabienie organizmu,
• bóle kości i stawów,
• nudności, wymioty, ból brzucha, stolce o konsystencji śluzu.

Angina ropna wymaga, by leczenie oparte zostało na dobranym antybiotyku. Często stosowana jest penicylina, bardzo skuteczna w zwalczaniu paciorkowców powodujących anginę. Penicylina łagodzi objawy choroby, skraca czas jej trwania, obniża ryzyko powikłań. Co istotne, już w 24 godziny po podaniu pierwszej dawki antybiotyku, kończy się zakaźność osoby chorej. Należy pamiętać, że nawet przy szybkiej poprawie nie wolno przerywać na własną rękę kuracji przed jej planowanym zakończeniem. W tym przypadku może dojść do  ponownego namnożenia się bakterii i nawrotu choroby. By poprawić kondycję i samopoczucie dziecka, można także sięgnąć po apteczne środki działające antyseptycznie, przeciwzapalnie i znieczulająco na błonę śluzową gardła. Pomocne są także środki przeciwgorączkowe. Oczywiście zalecany jest odpoczynek w łóżku. Zawsze należy przestrzegać zaleceń lekarza. 

Angina wirusowa u dzieci – objawy  

Angina wirusowa jest określeniem na zapalenie gardła i migdałków podniebiennych powodowanym jest przez wirusy (najczęściej rinowirusy, adenowirusy). 

W przeciwieństwie do anginy ropnej, objawy pojawiają się stopniowo i powoli nasilają.  

U chorego dziecka może się pojawić:

• ból gardła,
• katar i kaszel,
• biegunka,
• zapalenie spojówek,
• zaczerwienione i rozpulchnione migdałki,
• bóle stawów i kości,
• gorączka – nie zawsze i nie tak wysoka jak w przypadku anginy ropnej.

Angina wirusowa u dzieci – leczenie

Z początku choroba przypomina infekcję grypopodobną, ale kolejne objawy ze strony gardła i migdałków kierują uwagę na anginę wirusową. Leczenie, jeśli zdiagnozowana jest angina wirusowa u dzieci, opiera się podawaniu leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. W tym przypadku również warto sięgnąć po apteczne środki kojące gardło, działające antyseptycznie, przeciwzapalnie i znieczulająco na błonę śluzową gardła. Antybiotyk nie działa w przypadku infekcji wirusowych.

Angina ropna i wirusowa u dzieci – domowe sposoby

Domowe sposoby są pomocne, jako uzupełnienie leczenia zaleconego przez lekarza. U Dzieci częste jest stosowanie lekkostrawnej, półpłynnej diety. Zaleca się w przypadku bólu gardła kaszki lub zmiksowane zupy, letnie, bez ostrych przypraw, które będą łatwe do przełknięcia przez dziecko. Suche i ciepłe okłady na szyję mogą być pomocne w łagodzeniu dokuczliwego bólu. 

źródło: www.mp.pl 

Przedwczesna menopauza to problem, który dotyka kobiety jeszcze przed ukończeniem 40 roku życia. Co prawda menopauza jest naturalnym procesem, który toczy się w kobiecym organizmie, ale powinna nadejść w odpowiednim dla niej czasie. Czym dokładnie jest przedwczesna menopauza, jakie objawy powoduje i jak wygląda leczenie w tym przypadku?

Menopauza a przedwczesna menopauza 

Zazwyczaj menopauza rozpoczyna się po ukończeniu 45. roku życia i trwa kilka lat (nawet 10 i więcej). W efekcie wygaszenia czynności jajników z czasem dochodzi do zatrzymania menstruacji oraz utracenia zdolności prokreacyjnych. Szacuje się, że ostatnia miesiączka u statystycznej Polki pojawia się ok. 52 roku życia. 

Zdarza się jednak, że menopauza pojawia się u kobiety znacznie wcześniej, niż w czwartej dekadzie życia. Medycynie znane są nie tak rzadkie przypadki 30-latek, a nawet 20-latek, u których pojawiła się przedwczesna menopauza. Taki stan nie jest naturalny i prowadzi do  skrócenia nawet o kilkanaście lat okresu płodności. Wystąpienie objawów zbyt wczesnego przekwitania zawsze wymaga konsultacji z lekarzem ginekologiem. 

Przedwczesna menopauza przyczyny

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Również przedwczesna menopauza może zostać wywołana przez różne czynniki. Do najczęstszych należą:

• predyspozycje genetyczne – jeśli mama lub babcia kobiety przeszła przedwczesną menopauzę, ryzyko wzrasta;
• choroby autoimmunologiczne, które zaburzają funkcjonowanie układu odpornościwego;
• nowotwory jajników – stosowana w ich leczeniu radio- i chemioterapia niszczy bezpowrotnie tkanki, zmienia także ich DNA;
• usunięcie jajników i usunięcie macicy – w ich przypadku następuje brak możliwości produkcji hormonów płciowych.

Przedwczesna menopauza – objawy

Przedwczesna menopauza powoduje objawy takie, jak menopauza o czasie. Zaobserwowanie ich przed 40 rokiem życia powinno skłonić kobietę do konsultacji z lekarzem ginekologiem.

Zaburzenia miesiączkowania

Przedwczesna menopauza powoduje różne objawy, w tym prowadzi do zaburzeń w częstotliwości, długości i obfitości krwawień miesięcznych. Nieuzasadnione wydłużenie lub skrócenie cykli miesiączkowych, wymaga konsultacji ginekologicznej, by wykryć ewentualne podłoże chorobowe tych zaburzeń. 

Problemy z płodnością

Zbyt wczesna menopauza powoduje zmniejszanie się ilości progesteronu i estrogenów w organizmie, co jest przyczyną częstszych cykli bezowulacyjnych, przy zachowaniu krwawień miesięcznych. A to zmniejsza szansę na poczęcie dziecka. 

Suchość pochwy 

Przedwczesna menopauza wpływa na zmniejszenie grubości błony śluzowej pochwy oraz powoduje problemy z jej suchością. To z kolei może sprawiać kobiecie ból podczas zbliżenia, a to nie wpływa dobrze na libido.  

Nadmierna potliwość i uderzenia gorąca

Coraz niższy poziom estrogenów wpływa na zaburzenie kontroli temperatury ciała, co powoduje nadpotliwość i owiane złą sławą uderzenia gorąca (uderzenia krwi do głowy).

Kołatanie serca

Zbyt wczesna menopauza, podobnie jak menopauza o czasie, powoduje zmniejszenie produkcji estradiolu (hormonu) który kojarzony jest z działaniem ochronnym na serce. Z tego względu kobieta może skarżyć się na częste odczuwanie kołatania serca i wyższe ciśnienie tętnicze.

Tycie

Przedwczesna menopauza bywa bezlitosna dla sylwetki. Gdy na skutek mniejszej aktywności jajników zmniejsza się ilość estrogenów i progesteronu, rośnie poziom androgenów w kobiecym organizmie. Androgeny, czyli męskie hormony sprzyjają odkładaniu się tkanki tłuszczowej pod skórą oraz wokół narządów (otyłość brzuszna). Organizm zaczyna na zapas gromadzić tkankę tłuszczową, ponieważ ona, poza jajnikami, potrafi wytwarzać estrogeny. 

Suchość skóry

Suchość skóry to kolejny problem, który może powodować przedwczesna menopauza. Gdy spada poziom estrogenów, spada także szybkość podziałów komórkowych w skórze. Niedobór estrogenów zaburza także syntezę elastyny, kolagenu, elastyny, lipidów, czy kwasu hialuronowego. A to powoduje, że skóra staje się sucha, następnie też cieńsza, podatna na szybsze powstawanie zmarszczek.

Wahania nastrojów i problem z pamięcią

Wahania hormonalne, jakie powoduje przedwczesna menopauza, fatalnie wpływają na kobiece samopoczucie. Dodatkowo pojawia się problem z pamięcią, koncentracją i nauką nowych rzeczy, za co odpowiada spadek poziomu estrogenów.

Problemy ze snem

Niedobór progesteronu, który wykazuje działanie uspokajające i przeciwlękowe, ma wpływ na obniżone samopoczucie i gorszą jakość snu. Poza tym dokuczliwe nocne poty, które wybudzają kobiety, fatalnie odbijają się samopoczuciu rano.

Przedwczesna menopauza – leczenie

W przypadku pojawienia się kilku z powyższych objawów, należy udać się specjalisty. Ginekolog, poza wykonaniem USG jamy brzusznej, USG przezpochowowego i cytologii, zleci badania hormonalne: poziom estrogenów, progesteronu i hormonu FSH  (folikulotropowego). 

Po potwierdzeniu diagnozy, specjalista powinien dobrać odpowiednie leczenie, aby pomóc zachować płodność i zwiększyć szansę na posiadanie dzieci, jeśli o takich kobieta marzy. Jest to ważne, ponieważ przedwczesna menopauza – nie licząc niepłodności – zwiększa ryzyko wystąpienia osteoporozy, zakrzepicy, skłonności do żylaków, chorób układu krążenia oraz infekcji układu moczowo-płciowego. 

Leczenie opiera się na terapii hormonalnej, która uzupełnia niedobory hormonów. Ponieważ terapia hormonalna może nieść pewne ryzyko powikłań, decyzja powinna być podjęta w oparciu o indywidualny przypadek pacjentki. 

źródło: zdrowie.wprost.pl ,www.gyncentrum.pl