Jak zmienić dziecku nazwisko, jeśli właśnie się rozwiodłaś, ponownie wyszłaś za mąż, albo zaistniały inne ważne okoliczności? To wbrew pozorom dużo prostsze niż zmiana imienia u dziecka. Ustawodawca w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym wyraźnie określa, kiedy i na jakich zasadach można to zrobić.

Czyje nazwisko powinno nosić dziecko

Tradycja nakazuje, by dziecko nosiło nazwisko ojca. Jednak tradycja tradycją, a prawo prawem. Zgodnie z nim to rodzice decydują, czyje nazwisko przypadnie ich dziecku. Jeśli wstępują w związek małżeński, to już przy składaniu papierów w USC zgodnie składają oświadczenie o brzmieniu nazwiska przyszłego dziecka lub dzieci. Na ogół kobieta zmienia swoje nazwisko na nazwisko męża i takie też nazwisko dostają dzieci. Jednak nie musi tak być. Kobieta może zachować swoje nazwisko i takie samo przekazać dziecku. Może też mieć nazwisko łączone (swoje i męża) i takie samo będzie nosiło dziecko. Decyzja należy do obojga przyszłych rodziców.

Jeśli rodzice nie są małżeństwem i nie złożyli zawczasu stosownych oświadczeń, powinni to zrobić najpóźniej przy rejestrowaniu dziecka w USC. Jednak ze względu na wygodę i komfort fizyczny przyszłej mamy lepiej zrobić to wcześniej, zanim dziecko się urodzi. Jeśli zaniedbają ten obowiązek, dziecko dostanie podwójne nazwisko, które będzie połączeniem nazwisk obojga rodziców.

Rozwód rodziców a zmiana nazwiska dziecka

Rozwód jako taki nie ma żadnego wpływu na nazwisko dziecka. Nawet jeśli matka postanawia przy okazji rozwodu wrócić do nazwiska panieńskiego, dziecko nadal nosi to nazwisko, które zostało mu nadane przy rejestracji w USC.

Jak zmienić nazwisko dziecka na nazwisko ojczyma

Przede wszystkim, aby było to możliwe, biologiczny ojciec dziecka musi wyrazić zgodę na taką zmianę. Natomiast matka dziecka i jej mąż zobowiązani są złożyć zgodne oświadczenie woli, że chcą, by dziecko matki nosiło takie samo nazwisko jak dzieci z drugiego małżeństwa. Innymi słowy, ojczym także musi wyrazić zgodę.

Żeby jednak nie było za łatwo, ustawodawca zastrzegł, że zmiana nie może zostać dokonana, jeśli dziecko nosi nazwisko ojca albo nazwisko łączone. Nazwisko ojczyma może być nadane dziecku tylko wówczas, gdy wcześniej nosiło ono nazwisko matki i matka przy zawieraniu związku małżeńskiego zamierza je zmienić. Tak stanowi Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy. Zawsze jednak można próbować zmienić dziecku nazwisko w trybie administracyjnym. W tym wypadku decyzję będzie podejmował kierownik USC, także warto wcześniej umówić się na rozmowę i wybadać możliwości. 

Jak zmienić dziecku nazwisko bez zgody ojca

To pytanie jest chyba najczęściej zadawane wujkowi G. Zapewne zadają je zdesperowane matki. Tymczasem nie jest lekko.

Ustawa przewiduje jasno, kiedy zgoda ojca nie jest wymagana:

– jeśli ojciec jest małoletni,

– jeśli ojciec jest pozbawiony praw rodzicielskich,

– jeśli ojciec jest ubezwłasnowolniony,

– jeśli ojciec nie żyje.

To ostatnie brzmi może nieco absurdalnie, jednak litera prawa jest bezlitosna. Gdyby tego zapisu zabrakło, ojciec musiałby wyrazić zgodę na zmianę zza grobu, albo zmiana nie byłaby możliwa.

Jeśli biologiczni rodzice dziecka nie mogą dojść do porozumienia, a istnieją ważne przesłanki przemawiające za zmianą nazwiska, można wystąpić z odpowiednim wnioskiem do sądu opiekuńczego.

Zmiana nazwiska dziecka a obowiązek alimentacyjny

Rodzice, którzy wyobrażają sobie, że zmiana nazwiska automatycznie znosi obowiązek alimentacyjny, są w błędzie. To dwie odrębne sprawy, które nie mają ze sobą nic wspólnego. Rodzic zobowiązany do płacenia alimentów musi to robić także po tym, gdy dziecku zostanie nadane nowe nazwisko. Zmiana nazwiska nie ma też wpływu na prawa rodzicielskie lub ich brak.

Zmiana nazwiska a zgoda dziecka

Dziecko, które ukończy trzynasty rok życia, osiąga częściową zdolność do czynności prawnych. O ile przed trzynastymi urodzinami dziecka o jego nazwisku decydują rodzice, to po trzynastych urodzinach ono samo musi wyrazić zgodę na zmianę nazwiska.

Przy okazji warto zauważyć, że rodzice nie mogą ot tak, zmienić dziecku nazwiska, bo jest śmieszne lub obrażające jego godność. Jeśli oni sami nie wystąpią o zmianę swoich nazwisk to i dziecko musi z ośmieszającym nazwiskiem żyć. Dopiero gdy osiągnie pełnoletność, będzie mogło zadecydować o ewentualnej zmianie.

Chrypka u dziecka nie jest chorobą samą w sobie, a objawem, który może – ale nie musi – towarzyszyć pewnym schorzeniom. Zazwyczaj chrypka u dziecka jest krótkotrwała i nie wzbudza w rodzicach żadnych podejrzeń. Ale pojawienie się chrypienia u dziecka może niekiedy zwiastować poważniejsze problemy ze zdrowiem. 

U mojego młodszego syna silna chrypka pojawiła się nagle i trwała uparcie ponad trzy tygodnie. Pediatra stwierdziła, że zapewne to albo reakcja alergiczna, albo nadwyrężanie głosu w przedszkolu, ale trzeba dziecko obserwować i jeśli nie minie po tygodniu leczenia, konieczna będzie wizyta u laryngologa. Przepisany na receptę lek antyhistaminowy nam nie pomógł, ale już dwa dni po zakończeniu zajęć w przedszkolu chrypka odeszła w zapomnienie. Moje dziecko znów słychać z kilometra, bo już nie zdziera głosu przekrzykując się godzinami z kolegami z grupy. Jednak jakakolwiek nie byłaby przyczyna problemu, przedłużającą się ponad dwa tygodnie chrypkę trzeba sprawdzić. 

Chrypka u dziecka – objawy

Chrypka jest efektem zaburzeń drgań fałdów głosowych, co zauważamy jako zmianę brzmienia głosu. Rodzic z marszu rozpoznaje, gdy coś jest na rzeczy, ponieważ chrypka jest zmianą głosy charakterystyczną – dziecko może mówić bardzo cicho, a jego głos staje się matowy, przerywany, szorstki. 

Chrypka u dziecka – przyczyny

Zazwyczaj chrypka u dziecka spowodowana jest błahymi przyczynami. Do najczęstszych powodów zmiany siły i barwy głosu należą:

• infekcje układu oddechowego, 
• nadużywanie głosu,
• przedłużony płacz,
• kaszel,
• alergie,
• refluks żołądkowo-przełykowy,
• palenie przy dziecku papierosów.

Znacznie rzadziej chrypka wynika z poważniejszych przyczyn, które nie powinny być bagatelizowane:

• guzki w obrębie fałdów głosowych, brodawczaki, naczyniaki;
• wady wrodzone – błona krtaniowa, rozszczep krtani, torbiele;
• uszkodzenie mięśni i nerwów unerwiających krtań na skutek chorób tarczycy, operacji lub intubacji;
• ograniczenie ruchów krtani i struktur przylegających (np. chłoniaki śródpiersia)

Chrypka u dziecka – leczenie, domowe sposoby

Lekarz pediatra w zależności od przyczyn chrypki zaleci adekwatne leczenie. Jeśli leczenie nie da efektów, pediatra powinien skierować małego pacjenta do lekarza laryngologa lub foniatry, który wykona lub zleci inne, nieinwazyjne badania krtani. Jeśli zajdzie taka konieczność, specjalista może także skierować dziecko do szpitala, aby wykonać laryngoskopię.

Jeśli chrypka nie wynika z poważniejszych przyczyn, można podjąć próby domowego leczenia. Należy zadbać o odpowiednie nawilżenie powietrza w mieszkaniu, oraz częste wietrzenie pomieszczeń, w których przebywa dziecko. Ważne, by podawać odpowiednią ilość płynów, można zastosować inhalacje z roztworu soli fizjologicznej, a także postarać się, by dziecko nie mówiło zbyt wiele. W ten sposób podrażnione struny głosowe szybciej wrócą do pełni sprawności. 

źródło: mp.pl

“Park niedźwiedzi” to gra planszowa, w której łut szczęścia to zdecydowanie za mało, by wygrać. “Park niedźwiedzi” pokochają dzieciaki powyżej 8 roku życia. Grę dedykowano starszym dzieciom, które są w stanie pokombinować trochę ze swoimi ruchami na planszy. Rozgrywka opiera się na logicznym myśleniu, tu każdy, nawet niepozorny ruch (np. ulokowanie toalet w parku) ma znaczenie dla wydreptania sobie zwycięstwa.

“Park niedźwiedzi”. Zasady

Podczas rozgrywki gracze wczuwają się w rolę projektantów rzeczonego parku dla niedźwiedzi. Każdy musi zadbać indywidualnie o to, by jego park okazał  się najlepiej przemyślany, zagospodarowany. Do dyspozycji gracza są wybiegi i pawilony dla zwierząt, toalety, place zabaw, fast food, oraz elementy zieleni – to wszystko służy do projektowania idealnego miejsca dla niedźwiedzi.

Rozgrywka zaczyna się od rozłożenia wszystkich potrzebnych elementów na jednej planszy głównej, następnie każdy bierze jedną kwadratową planszę, od której zacznie rozbudowę swojego parku (łącznie można wykorzystać cztery plansze).

“Park niedźwiedzi”. Przebieg gry:

Instrukcja określa kolejność ruchów, które powinni wykonać gracze:

Połóż żeton – gracz bierze ze swoich zasobów jeden żeton, który kładzie w wybranym przez siebie miejscu na planszy. Nie można jednak zakryć pola z wykopem, żeton nie może wystawać poza planszę, ale musi stykać się z innym żetonem całym bokiem. Żetony można obracać w różne strony.

Sprawdź pola specjalne – gdy żetonem zostaną zakryte symbole, stosując się do instrukcji  wykonujemy zawarte w niej polecenia. W grze wykorzystano pięć typów symboli: betoniarkę, taczkę, koparkę, robotników, wykop – którego nie wolno w trakcie gry zakrywać. Jeśli ciekawią Was dokładne ruchy przy wykorzystanego danego symbolu, odsyłam Was do bardzo szczegółowej instrukcji dołączonej do gry. 

Postaw pomnik – jeżeli po zakończeniu tury plansza terenu została zabudowana, na polu z wykopem kładziemy pomnik niedźwiedzia o najwyższej wartości.

Zdobądź osiągnięcie (w wersji rozszerzonej) – jeśli spełnimy odpowiednie warunki, zabieramy wskazany żeton osiągnięć i kładziemy obok swojego parku. Nie można posiadać więcej niż jeden żeton ze wszystkich dostępnych rodzajów. 

Gra kończy się w momencie, kiedy gracze zapełnią maksymalnie swoje cztery plansze. Wtedy możemy podsumować wartość zaprojektowanego parku. 

“Park niedźwiedzi”. Wrażenia

Gra nie jest nastawiona na interakcje pomiędzy uczestnikami. To raczej zabawa analityczna, w której “każdy sobie rzepkę skrobie”. Zasady nie są skomplikowane, ale odnoszę wrażenie, że mój pięciolatek nie zrozumiał tego, jak ważne jest nie samo układanie kafelków tak, by pasowały, ale kombinowanie, jaki układ przyniesie największy zysk. Z tego powodu określono cenzus wiekowy – zwyczajnie młodsi gracze nie skorzystają z gry tak, jak starsi “wyjadacze”. Chyba nie są jeszcze tak cwani 😉 Pssst! Mój niespełna dziewięciolatek ogrywał mnie, aż bolało. 

Sama gra zawiera mnóstwo elementów, więc potrzeba kilka minut, by się z nią rozłożyć na stole. Dobrze, by stół był słusznych rozmiarów, bo gra jednak zabiera trochę miejsca a przestrzeń pozwoli graczom wzajemnie nie naruszać swoich konstrukcji. Wspominam o tym, bo raz musiałam uspokajać towarzystwo po tym, jak jeden drugiemu ręką po planszy zasunął ;). 

Jej niewątpliwą zaletą jest piękna grafika i mocny, sztywny karton, z którego wykonane zostały elementy i plansze. Gra posłuży dzięki temu dłużej, bo nie rozpadnie się od ciągłego przekładania z miejsca w miejsce.  

“Park dla niedźwiedzi” bardzo spodobał się moim dzieciom, a szczególnie starszemu, bo jakimś cudem (a może to po prostu talent?) ciągle nas ogrywa. Jeśli Wasze dzieci odnajdują się w grach wymagających myślenia, a przy tym miłych dla oka i ciekawych, “Park niedźwiedzi” ma szansę zawojować ich serca.

Wpis powstał we współpracy z Wydawnictwem Lacerta.

Więcej informacji o grze znajdziesz na stronie GramywPlanszowki.pl | GwP https://gramywplanszowki.pl/gra/832/park-niedzwiedzi