Kamienna Mandala to abstrakcyjna gra logiczna, która zawróci w głowie niejednej osobie. Nie pozwala się odłożyć na dłużej i kusi swoimi żywymi kolorami, których teraz tak bardzo brakuje. Mimo że posiadamy ją dopiero od paru dni, zdecydowałam się na przedstawienie Wam recenzji i opinii na świeżo, gdy jeszcze emocje buzują we mnie, a szczęka nie podnosi się z podłogi. 

Kamienna Mandala to zdecydowanie rodzinny tytuł. Nawiązuje do motywu występującego głównie w sztuce buddyzmu, gdzie tworzenie mandali jest drogą transformacji, medytacji. To swoiste połączenie koła i kwadratu. W grze uczestnicy tworzą jedną wspólną Kamienną Mandalę, która symbolizuje ich rozwój i umiejętności logicznego myślenia.

Gra Kamienna Mandala – dla kogo?

W grę może zagrać od dwóch do czterech osób. Według informacji zawartej w instrukcji gra przeznaczona jest dla graczy od 10+. Moje spostrzeżenia jednak wskazują, że można obniżyć ten wiek. Siedmiolatka nieraz wygrywała z domownikami. Rozgrywka zajmuje około 30 minut. 

Co znajdziemy w pudełku?

Pudełko jest tradycyjnych rozmiarów dla planszówek i na upartego można by się doszukać w nim zbyt dużo powietrza.  Chociaż wygląda na zbyt duże, ma uniwersalny rozmiar i dzięki temu pięknie się prezentuje na stosie z innymi planszówkami.

W pudełku znajdziemy:

• 4 plansze graczy
• 1 główną planszę
• 1 planszę mandali
• 4 czarne, drewniane pionki punktów zwycięstwa
• 96 kamieni (po 24 w czterech kolorach)
• 4 drewniane pionki artystów
• 1 bawełniany woreczek
• 4 żetony punktów zwycięstwa (50+)
• 4 pomocnicze karty z podstawowymi zasadami (w j. angielskim)
• 10 kart celów (w. j. angielskim)
• instrukcję (w. j. angielskim)

Nie martwcie się, że instrukcja i karty są w języku angielskim. Poniżej postaram się przedstawić zasady gry i rozwiać wszelkie wątpliwości. Dodam, że już wkrótce gra zostanie wydana z polskimi dodatkami.

Kamienna Mandala. Przygotowanie gry

Przed przystąpieniem do pierwszej rozgrywki, należy wszystkie kamienie przełożyć do bawełnianego woreczka, przetasować karty celów. Każdy gracz otrzymuje planszę gracza, dwie karty celów, 1 drewniany znacznik punktów zwycięstwa i jedną kartę pomocniczą.

Nieco uwagi należy zwrócić na planszę gracza, która zawiera tor punktacji oraz pięć miejsc przeznaczonych do odkładania zebranych kamieni w trakcie swojej tury.

W zasięgu ręki uczestników musi znajdować się główna plansza i plansza mandali. Następnie losowo układamy, na głównej planszy na symbolu mandali, kamienie, tak aby w każdej wieży były cztery sztuki. Gdy rozłożymy wszystkie kamienie, układamy pionki artystów, w czterech rogach planszy. 

Fot. Kamienna Mandala

Zasady gry

Losowo wybieramy pierwszego gracza, choć z naszego doświadczenie w rozgrywkach z dziećmi polecamy, aby był to dorosły. Gra Kamienna Mandala trwa kilka rund, do wyczerpania zapasów, niemożności wykonania ruchu przez gracza, czy przekroczenia punktu na planszy mandali (łapek – dla dwóch graczy to dwie łapki, dla trzech – trzy itd.).

W swojej turze gracz może wykonać jedną z dwóch akcji:

Przesunąć pionek artysty i zebrać odpowiadające mu kamienie

Pionek artysty może zostać przesunięty tylko na wolne miejsce obok w linii poziomej lub pionowej. Gracz może zebrać kamienie z takim samym symbolem, co zagrany artysta. Zdejmując pierwsze kamienie, zgodnie ze wskazówkami zegara, układa je w stos, który potem przenosi na jedno z pięciu miejsc na swojej planszy.

Fot. Kamienna Mandala

Żeby nie było tak łatwo, są dwie zasady. Kamienie na planszy, które sąsiadują z innym artystą, są zablokowane i nie można ich zabrać. Ponadto nie można dokładać kamieni do już istniejących wież. Jeśli gracz ma już zapełnione wszystkie miejsca na swojej planszy, musi zrzucić pierwsze kamienie i zyskać przez to punkty zwycięstwa.

Zrzucić kamienie i zamienić je w punkty zwycięstwa 

W swoim ruchu gracz może zrzucić pierwsze kamienie ze swoich wież i uzyskać za nie punkty zwycięstwa. Ten ruch gracz może wykonać na dwa sposoby:

• Może usunąć różnokolorowe kamienie, lecz wtedy otrzymuje za każdy z nich tylko jeden punkt. Zrzucone kamienie układa się na planszy mandali, zaczynając od środka na zewnątrz. Jeśli zasłoni kamieniem symbol +1 lub +2, przesuwa o tę liczbę swój znacznik zwycięstwa. Jeśli w trakcie rozgrywki gracz przekroczy 50 punktów zwycięstwa, bierze żeton punktów zwycięstwa 50+ i resetuje punkty na swojej planszy. 

• Może zrzucić kolor. Jeśli na samej górze jego wież znajdują się np. fioletowe kamienie, może je wszystkie przełożyć na planszę mandali i zyskać wskazane punkty na planszy gracza. Pierwsza wieża daje punkty za różnej wielkości stosy na planszy gracza – tutaj maksymalnie można uzyskać 4 punkty zwycięstwa. Druga, trzecia i czwarta wieża wskazuje wartość kamieni w zależności od położenia w stosie. W ostatnim stosie można zyskać aż 5 punktów zwycięstwa, pod warunkiem, że macie w nim wszystkie cztery kolory. 

Gra kończy się na dwa sposoby:

• W momencie, gdy któryś z graczy umieści kamień na symbolu łapek odpowiadającym liczbie graczy. Jednakże gracze, którzy nie dokończyli swojej tury w danej rundzie mogą wykonać ruch – np. zrzucić kamienie i zyskać za nie punkty zwycięstwa.
• Jeśli gracz nie jest w stanie wykonać żadnej akcji.

Następnie gracze wybierają jedną z kart celów i jeśli udało im się zrealizować podane na niej zadanie, mogą dodać sobie odpowiednią liczbę punktów zwycięstwa. Wygrywa osoba z największą liczbą punktów. W przypadku remisu wygrywa gracz, który był pierwszy w rozgrywce. 

Kamienna Mandala. Nasze wrażenia

Ciekawostką w tej grze jest brak jednej dużej planszy. Takie rozdzielenie na mniejsze planszetki sprawia, że grę można dowolnie układać i nieco dostosować do miejsca rozgrywki. Jednocześnie pozwala to skupić uwagę na bardziej istotnych elementach gry.

Wykonanie gry jest na bardzo wysokim poziomie. Dbałość o szczegóły sprawia, że można się w tej grze zakochać od pierwszego wejrzenia. Plansze wykonane są z grubej tektury, dzięki temu długo nam posłużą. Do tego kamienie w czterech żywych kolorach dodają niesamowitego powiewu świeżości, którego w te deszczowe, wiosenne dni bardzo brakuje. Dzieci nie miały problemów z dostrzeżeniem symboli na kamieniach, nam, dorosłym, jednak płatał czasem figle żółty kolor. Jednym słowem od samego pudełka po zawartość grafika urzeka i zachwyca.

Jeśli chodzi o mechanikę gry, to odnoszę wrażenie, że autor zlepił ze sobą kilka luźnych zasad, które z czasem nabierają sensu, a ich stosowanie sprawi możliwość uzyskania większej liczby punktów. Natomiast karty celów początkowo nie pasowały nam do całości. Owszem są ciekawym dodatkiem na zakończenie gry, kiedy możemy prześcignąć innych graczy w punktacji. Warto o nich pamiętać, by w ostatnich ruchach zadbać o spełnienie jednego z celów. Gra Kamienna Mandala jest bardzo losowa i logiczna, a mimo to przypadnie do gustu strategom. W swoim ruchu gracz musi zaplanować jakie kamienie zabierze i pamiętać o kolorach: który się pojawi na dole, a który na górze wieży. Najwięcej punktów otrzymuje się za zrzucanie kamieni o tym samym kolorze. 

Gra Kamienna Mandala jest dobrze wyważona jednakowo dla dwóch, trzech, czy czterech graczy. Im więcej graczy, tym szybciej znikają kamienie z głównej planszy i trudniej o zebranie tego samego koloru, co dodaje pikanterii grze. Czasem można komuś nieźle zamieszać i zburzyć jego plan. 

To, co bym zmieniła, to wykorzystałabym drugą stronę planszy gracza, która jest teraz czarna. Wystarczy tylko przygotować nowe sposoby punktowania zrzucanych kamieni, np. bonus za jednokolorową wieżę lub wprowadzić opcję wieży z Hanoi, umożliwiając graczom przesuwanie pionków pomiędzy swoim wieżami. Podobnie można by urozmaicić drugie strony głównej planszy i planszy mandali, tworząc trudniejszy wariant gry. 

Fot. Kamienna Mandala

Gra Kamienna Mandala to świetna rodzinna gra, którą polecam z ręką na sercu już dla dzieci od 8 roku życia. Przepiękne wykonanie, łatwe i zrozumiałe zasady, szybkość rozgrywki sprawiają, że chce się w nią grać często, czasem od razu, by zrewanżować się i postawić na swoim. Do tego nie pozwala zwolnić naszym szarym komórkom. 

Autor: Filip Głowacz
Ilustracje: Zbigniew Umgelter
Liczba graczy: 2 – 4
Wiek: od 10 lat
Czas gry: ok. 30 min
Wydawca: Board&Dice

Wpis powstał we współpracy z Wydawnictwem Board&Dice

Więcej informacji o grze znajdziesz na stronie GramywPlanszowki.pl | GwP https://gramywplanszowki.pl/gra/1191/kamienna-mandala

Sposoby na obrzęki to temat, który interesuje wiele kobiet. Jest to bardzo częsty problem, dotykający różne rejony ciała. Najczęściej obrzęki pojawiają się na dłoniach i palcach, oraz stopach i całych kończynach dolnych, świadczą o nich również worki pod oczami.

Przy zatrzymywaniu wody w organizmie waga bywa bezlitosna i pokazuje nam przynajmniej kilogram więcej, niż ważymy faktycznie. Ponadto obrzękom mogą towarzyszyć inne objawy, takie jak: bóle głowy, kłopoty z koncentracją, ociężałość, uczucie rozpierania i ciężkości nóg, zmęczenie.

Jeżeli wiadomo, że pojawiające się obrzęki nie są problemem, który wynika z choroby, można próbować go okiełznać na różne sposoby.

Sposoby na obrzęki

Ogranicz ilość soli

Niestety Polacy bardzo lubią wręcz nadużywać soli. Solimy w trakcie przygotowywania potraw i wtedy, gdy jedzenie jest już na talerzu. Nadmiar soli jest szkodliwy, ponieważ m.in.  podwyższa ciśnienie krwi i obciąża nerki. Sód obecny w soli powoduje ucieczkę wody z komórek, ale nadmiar wody nie jest usuwany z organizmu, przez co zalega w tkankach i tworzą się dokuczliwe obrzęki.

Wypijaj więcej wody

Sięgaj po wodę w mniejszych porcjach przez cały dzień. Wbrew pozorom to właśnie regularne picie wody może przepędzić problem z obrzękami. Dzieje się tak, ponieważ im bardziej odwodniony jest organizm, tym więcej wody próbuje w sobie zatrzymać. Jest to efekt wydzielania w sytuacji odwodnienia wazopresyny, hormonu, który zatrzymuje wydalanie wody przez nerki przez zagęszczenie moczu. Nadmiar płynu, zamiast do sedesu, trafia do naczyń krwionośnych. 

Sposoby na obrzęki – zrezygnuj z alkoholu

Odstaw alkohol, ponieważ rozszerza on naczynia krwionośne, przez co płyny przepływają z nich do innych przestrzeni. Nadużywanie alkoholu może wpływać na zachwianie ciśnienia osmotycznego i pojawienie się obrzęków.

Uprawiaj sport

A już na pewno zadbaj choćby o minimalną aktywność fizyczną. To ważne, szczególnie jeżeli przebywasz w jednej pozycji przez wiele godzin, na przykład siedzisz przy biurku. Zapewne znasz problem opuchniętych nóg po wielogodzinnym tkwieniu w bezruchu. Taka sytuacja powoduje zmniejszenie przepływu limfy i krwi w kończynach, co wyjątkowo sprzyja obrzękom. Jeśli nie możesz uprawiać regularnie treningów, zadbaj choćby o to, by w trakcie przerwy od pracy przejść się po biurze lub skorzystać z możliwości krótkiego spaceru.

Przyjrzyj się lekarstwom, które przyjmujesz

Bardzo często przy przyjmowaniu tabletek antykoncepcyjnych z estrogenami (żeńskimi hormonami) kobiety skarżą się na obrzęki, ponieważ hormony są częstą przyczyną zatrzymywania wody w organizmie. Wystarczy wspomnieć, co się dzieje choćby na 2-3 dni przed miesiączką. Podobny skutek uboczny może wywołać przyjmowanie m.in.: kortykosteroidów, czy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Jeżeli dany lek nie służy, warto omówić jego zmianę z lekarzem.

Sposoby na obrzęki – herbata z pokrzywy

Pokrzywa jest rośliną leczniczą, które działa silnie moczopędnie, zapobiega zatrzymywaniu wody w organizmie i zmniejsza obrzęki. Jej działanie jest znane od wieków i chętnie stosowane w medycynie ludowej.

Nie żałuj sobie snu

Jeżeli ktoś narzeka na niedostatek snu, bardzo często też zmaga się z problemami zatrzymywania wody w organizmie. Sen jest potrzebny dla zachowania równowagi gospodarki hormonalnej, a jego niedobór może powodować obrzęki. Potwierdzono także, że ci, którzy nie dosypiają, wykazują większe tendencje do podjadania, a co za tym idzie – łapania nadprogramowych kilogramów.

Sięgaj po soczyste warzywa i owoce

Zarówno warzywa, jak i owoce są bogate w bioflawonoidy, które uszczelniają tkanki i zapobiegają wyciekom płynów z naczyń włosowatych. Możesz sięgać po nawadniające owoce typu arbuz, melon, ananas, winogrona, pomarańcze, a także warzywa: ogórek, pietruszka, seler naciowy, które sprzyjają zdrowym nerkom.

Jeśli mimo wprowadzenia zmian sytuacja nie ulega poprawie – obrzęki stale nawracają i są dokuczliwe – warto skonsultować problem z lekarzem.

Chodzenie to najprostsza forma aktywności. Nie wymaga od nas specjalnej odzieży, sprzętu, ani kondycji fizycznej, wystarczą chęci. Jest to niewątpliwie dobra opcja dla tych, którzy za sportem nie przepadają, nie lubią się męczyć lub z powodów zdrowotnych nie mogą pozwolić sobie na inne ćwiczenia.

Spacerowanie to także odpowiedni pierwszy krok w kierunku zmiany trybu życia, wdrożenia codziennego ruchu i powrotu do formy po chorobach, urazach, czy operacjach. Spacery są obecnie również zalecane przez lekarzy dla osób, które przechorowały m.in. COVID-19, nie wróciły jeszcze w pełni do zdrowia i odczuwają dyskomfort ze strony układu oddechowego. W tym przypadku podobno bardzo dobrym ćwiczeniem jest nordic walking.

Generalnie chodzenie i zwracanie uwagi na ilość przebytych kroków w ciągu dnia staje się coraz bardziej popularne, szczególnie (mam wrażenie) teraz w czasach pandemii, kiedy mamy ograniczone możliwości, jeśli chodzi o swobodę w spędzaniu wolnego czasu i uprawiania sportu.

Na rynku dostępnych jest mnóstwo narzędzi służących do liczenia kroków, a ponieważ Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca robienie ich w okolicach ośmiu, a nawet dziesięciu tysięcy, coraz chętniej decydujemy się na zakup takich gadżetów lub instalację aplikacji na smartfona i mobilizujemy do działania.

Zalet chodzenia jest sporo i jeśli jeszcze ich nie dostrzegliście, wciąż zastanawiacie się, czy ruszyć tyłek z kanapy, czy zamienić podróżowanie wszędzie autem na spacerowanie, to weźcie pod uwagę kilka aspektów…

ZALETY CHODZENIA:

1. Chodzenie nie wymaga od nas żadnego wysiłku, dzięki czemu pozwolić sobie na nie może w zasadzie każdy, niezależnie od wieku, płci, trybu pracy i statusu społecznego.
2. Intensywny marsz sprawia, że serce pompuje więcej krwi, co wzmacnia układ krążenia, zapobiegając tym samym wielu chorobom i zmniejszając ryzyko zawału.
3. Prowadzone przez różne organizacje zdrowotne badania wykazują, że regularne (przynajmniej) trzydziestominutowe spacery pomagają obniżyć ciśnienie krwi oraz poziom cukru, a co za tym idzie ryzyko cukrzycy.
4. Spacer w przeciwieństwie do biegania nie obciąża kolan i stawów.
5. Chodzenie żwawym tempem usprawnia metabolizm, co pozwala spalić kalorie, a także usunąć zbędne produkty przemiany materii.
6. Spacerowanie na świeżym powietrzu dotlenia cały organizm, a dzięki temu dodaje energii, poprawia samopoczucie, koncentrację i ogólnie pracę mózgu.
7. Regularny, umiarkowany wysiłek, taki jak maszerowanie poprawia sen, rozładowuje stres i zapobiega stanom chronicznego zmęczenia.
8. Chodzić można zawsze i wszędzie – niezależnie od pory dnia, czy roku, niepotrzebna jest też specjalna nawierzchnia, ani obiekt sportowy.
9. Chodzenie to w pewnym sensie oszczędność czasu, ponieważ nie musisz iść na typowy trening (np. na siłownię czy do klubu fitness), żeby się poruszać, wystarczy, że (na ile to możliwe) zamienisz auto na własne nogi. Przemierzaj pieszo trasę z domu do pracy, przedszkola, sklepu… i z powrotem.
10. Skoro już o oszczędnościach mowa, to z pewnością warto podkreślić, że spacerowanie jest ekonomiczne, wszak nasze nogi nie wymagają tankowania paliwa, ani zakupu biletów 😉
11. Maszerowanie to zdecydowanie najbezpieczniejsza i najbardziej uniwersalna forma ruchu, a przy tym bardzo przyjemna, bo nie jest męcząca.
12. Spacerować możesz wedle uznania – samotnie, wyciszając się przy tym, albo w towarzystwie: psa, partnera, dzieci, przyjaciółki czy babci, której również przyda się taka aktywność. ? Jest to również doskonała okazja do połączenia przyjemnego z pożytecznym, czyli ruchu z rozmową i ploteczkami ?

 Jak widać, zalet chodzenia jest sporo, przeciwwskazań nie ma chyba żadnych, a przynajmniej nic nie przychodzi mi do głowy…

To co, podejmiesz wyzwanie codziennych spacerów i/lub liczby kroków? ?