gra: Patchwork Express
minimalny wiek: 6+
ilość graczy: 2
czas rozgrywki: 10-12 minut
kategoria: dla dzieci i seniorów

Na “Patchwork Express” czekałam z utęsknieniem i chyba z daleka było słychać, jak zacieram ręce przy rozpakowywaniu przesyłki z wydawnictwa Lacerta. Powiem Wam szczerze, że zależało mi na grze tylko dla dwojga i to takiej, która nie będzie nakręcała do zaciętej rywalizacji. “Patchwork Express” spełnia oba założenia.

Dlaczego wybrałam “Patchwork Express”?

Zanim omówię zasady gry, wyjaśnię Wam, dlaczego akurat zależało mi na  grze tylko dla dwóch graczy. Przy wyborze kierowałam się głównie tym, żeby znaleźć planszówkę, która sprawi przyjemność, zrelaksuje oraz pozwoli spokojnie spędzić czas z moim “średnim” dzieckiem. I wcale Wojtkowi nie przeszkadzało to, że tworzył ze skrawków “materiału” patchworkową kołderkę. W końcu nie jest powiedziane, że chłopcy nie mogą sobie znaleźć takiej rozrywki. 

Inną, równie ważną kwestią było, by Wojtek czerpał przyjemność z gry. Zauważyłam, że zbyt często w innych grach skupia się na samym wyniku i niestety rezygnuje z rozgrywki jeszcze w trakcie jej trwania, narzekając, że przegrywa. Nawet dawane mu fory niespecjalnie zmieniają jego nastawienie, bo starszy brat zgarnia każde zwycięstwo. A mając nieskomplikowaną grę tylko na cztery ręce, mogliśmy odsunąć na bok konkurencję i wyniki 😉

“Patchwork Express” – elementy i zasady gry

W Patchwork Express gracze zdobywają skrawki materiału układając je na planszy, tworząc wzór kołdry. Na głównej, wspólnej  planszy czasu gracze przesuwają swoje pionki/drewniane znaczniki. 

Skrawki z których tworzy się kołdrę mają różne wzory i kolory oraz kształty, które pozwalają na zakrycie od jednego aż do pięciu pól. Walutą w grze są guziki (pakiet startowy to pięć guzików, ich liczbę można w trakcie gry powiększać i uszczuplać), a zakupienie skrawka powoduje wydanie guzików i przesunięcie znacznika na wspólnej planszy czasu. Drewniany pionek neutralny wyznacza możliwe do zdobycia materiału, zgodnie z ruchem zegara.

Wyróżniono także 2 rodzaje symboli specjalnych:

• Skórzana łatka – pozwala na wypełnienie jednego pola na planszy kołdry. Przydaje się, bo nie zawsze z dostępnych skrawków można idealnie zapełnić pola, więc taki pojedynczy element jest cennym nabytkiem. Łatkę można zdobyć zatrzymując znacznik na polu z tym symbolem lub mijając je. 
• Guzik – znajduje się na łączeniu pól toru. Przy jego ominięciu na planszy można wziąć tyle guzików z banku, ile guzików ma na wszystkich zdobytych fragmentach swojej kołdry. W ten sposób można się wzbogacić i zgromadzić zasoby na zakup droższych kawałków.

Gracz w swojej kolejce może zdecydować się jedną z dwóch opcji ruchu:  

• Może przesunąć swój pionek na planszy czasu i zgarnąć guziki – z banku otrzymuje tyle guzików, ile pól pokonał.
• Kupić skrawek materiału. Gracz zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara wybiera jeden dowolny element, z trzech znajdujących się przed neutralnym pionkiem. Płaci za niego cenę wskazaną na skrawku, umieszczając go na swojej planszy kołdry. Na koniec przesuwa pionek/znacznik na planszy czasu o tyle pól, ile zostało określonych na zakupionym kawałku materiału. 

Skrawki układa się na planszy kołdry tak, aby nie nachodziły na siebie, wypełniając wytyczone pola. I tak aż do “uszycia” kołdry”. W chwili gdy pionki obu graczy dotrą do ostatniego pola na torze czasu, sumuje się liczbę zdobytych guzików i odejmuje podwojoną liczbę pustych pól na swojej planszy kołdry. Zwycięzcą zostaje gracz z największą liczbą punktów zwycięstwa.

“Patchwork Express” – wrażenia

Jak wspomniałam już na początku, gra spełniła moje skromne życzenie o przyjemnej i spokojnej rozgrywce bez “ciśnienia” i rywalizacji. Owszem, graczy jest dwóch i zwycięża ten, który zdobędzie więcej punktów, ale bez problemu można skupić się na samym układaniu elementów kołderek – odpuściłam sobie bez uszczerbku dla gry liczenie punktów. To rzeczywiście sama przyjemność oparta na logicznym myśleniu i trochę kojarzy mi się z popularną niegdyś grą – Tetris. Za każdym razem wychodzą nam inne kombinacje na planszach i z przyjemnością zajmujemy się dopasowaniem elementów, by nasze kołdry były jak najdokładniejsze i najładniejsze. 

Podczas gry spędzam z Wojtkiem czas sam na sam, co przy trójce dzieci bywa czasem wręcz niemożliwe. On jest zadowolony z poświęcanej mu uwagi i czerpie przyjemność z tej naszej “patchworkowej” rozrywki. 

Ta gra ma tak proste zasady, że nie tylko dzieci się w nich odnajdą. “Patchwork Express” polecany jest także seniorom, którzy lubią tego rodzaju gimnastykę umysłu. Duże, kartonowe elementy są wygodne do uchwycenia i odczytania symboli, co szczególnie starszym osobom może sprawiać kłopot. A i tak najważniejszą rzeczą jest sympatycznie spędzony czas, czego nigdy za wiele. 

Dziękuję wydawnictwu Lacerta za przekazanie egzemplarza recenzenckiego gry.

Ból ucha u dziecka to objaw, który wyjątkowo niepokoi rodziców, bo zazwyczaj zwiastuje toczący się stan zapalny i konieczność wizyty u pediatry. W wielu przypadkach można łagodzić ból domowymi sposobami, choć nie można traktować ich jako wyłączne leczenie. Warto wiedzieć, co robić, gdy pojawi się ból ucha u dziecka i kiedy należy udać się z nim do specjalisty.

Ból ucha u dziecka – przyczyny

Najczęściej na ból ucha cierpią małe dzieci do piątego roku życia, a po siódmych urodzinach problemy ze stanami zapalnymi w uszach przytrafiają się znacznie rzadziej. Ból ucha powstaje dlatego, że trąbka słuchowa u małych dzieci jest wąska i krótka, więc najmniejszy uraz czy obrzęk zamyka jej światło i powoduje w uchu środkowym wysięk, który jest dobrym środowiskiem dla rozwoju bakterii. 

Przyczyn bólu ucha u dzieci może być wiele. Do najczęstszych zalicza się ostre zapalenie ucha środkowego, będące najczęściej konsekwencją wirusowych infekcji grypowych i przeziębień. Do innych przyczyn bólu ucha możemy zaliczyć, w zależności od umiejscowienia problemu*:

Ból ucha u dziecka – objawy

Gdy pojawia się ból ucha u dziecka, rodzice zauważają to od razu. Objawy są charakterystyczne, choć nie muszą wystąpić wszystkie, by było wiadomo, co się święci. Inne objawy mogą towarzyszyć starszym dzieciom, a inne niemowlętom. 

Ból ucha u niemowląt i małych dzieci – objawy:

U niemowląt rozpoznanie utrudnia fakt, że one nie są w stanie wskazać, że coś im dolega. Również dzieci do 2-3 roku życia nie potrafią zakomunikować dokładnie, gdzie znajduje się źródło bólu czy dyskomfortu. U najmłodszych pacjentów najczęściej pojawiają się objawy ogólnoustrojowe, takie jak: drażliwość, płacz, brak apetytu, bezsenność, wysoka temperatura; czasem nasilający się katar, a także wymioty i biegunka.

Ból ucha u starszych dzieci – objawy:

Starsze dzieci najczęściej są w stanie sprecyzować werbalnie, gdzie znajduje się źródło bólu. Zazwyczaj pojawia się silny, przeszywający ból ucha, nasilający się nocą. Towarzyszy temu ból głowy, szum w uszach, gorsze słyszenie. Dziecko informuje, że ucho „przeszkadza”, drażni. Bólowi może towarzyszyć dochodząca do 40º Celsjusza temperatura. Znacznie rzadziej pojawiają się wymioty i  biegunka.

Ból ucha u dziecka –  domowe sposoby

Chcąc załagodzić ból ucha u dziecka, rodzice chwytają się różnych domowych sposobów. Z ich skutecznością bywa jednak różnie i należy pamiętać, że domowe sposoby na ból ucha mają za zadanie tymczasowo złagodzić problem, ale nie wyleczyć. Dla bezpieczeństwa nie należy ich stosować u niemowląt i najmłodszych dzieci. Oto kilka najczęściej stosowanych babcinych sposobów:

Ciepłe okłady – termofor sprawdzi się dobrze w łagodzeniu bólu. W przypadku jego braku można wykorzystać plastikową butelkę owiniętą czystym materiałem.

Olejek kamforowy – Olejek wmasować w miejsce za małżowiną uszną (nie wlewać do środka ucha). Można powtarzać 2-3 razy dziennie – olejek dobrze rozgrzewa i łagodzi ból. Podobne zastosowanie ma olejek miętowy.

Okład z cebuli –  surowe plastry cebuli (cebula jest naturalnym antybiotykiem) należy owinąć czystym materiałem lub zrobić kompres z wyciśniętego soku. Kompres przyłożyć do ucha. 

Sok z czosnku – odrobiną soku z czosnku można delikatnie posmarować wewnątrz małżowinę uszną. Czosnek, podobnie jak cebula, jest naturalnym antybiotykiem.

Oliwa z oliwek – delikatnie podgrzaną, ale nie gorącą oliwę z oliwek (3-4 kropelki) zaaplikować do ucha, aby rozgrzała i złagodziła ból. Można też nasączyć ciepłą oliwą wacik i wsunąć delikatnie do ucha.

Imbir – rozgrzewa i działa bakteriobójczo. Kawałek korzenia imbiru należy obrać (można go lekko zmiażdżyć) i wsunąć delikatnie do ucha. 

Geranium (anginka lub pelargonia pachnąca) – należy liście tej aromatycznej rośliny zgnieść i włożyć płytko do ucha. Geranium wykazuje właściwości antybakteryjne, przeciwzapalne, przeciwobrzękowe i przeciwbólowe. 

Guma do żucia – ten sposób działa w przypadku gdy ból odczuwany jest z powodu zmiany ciśnienia (np. lot samolotem). Żucie gumy powoduje otwarcie się trąbki słuchowej i dochodzi do wyrównania powstałej różnicy ciśnień, a ból znika.

Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne – czyli leki dostępne bez recepty zawierające paracetamol bądź ibuprofen. Leki należy podawać regularnie, przestrzegając określonych w ulotce dawek.

Domowe sposoby na ból ucha mogą ulżyć w cierpieniu, ale w przypadku nasilenia bólu i objawów oraz pojawienia się nowych, niepokojących symptomów, należy zabrać dziecko do lekarza pierwszego kontaktu.

Ból ucha u dziecka – kiedy do lekarza?

Ponieważ przyczyn bólu jest wiele i rodzic nie zawsze ma pewność, co spowodowało problemy, powinien dziecko umówić na wizytę u pediatry. Lekarz pediatra zbierze wywiad, przeprowadzi badanie ucha, oceni stan nosa, gardła, a w przypadku wskazującym na dolegliwości z tej okolicy, także węzły chłonne. W zależności od przyczyny problemów lekarz może przepisać antybiotyki, leki antyhistaminowe a także  leki działające przeciwbólowo i przeciwgorączkowo. Jeśli pediatra będzie miał jakieś zastrzeżenia lub wątpliwości, skieruje małego pacjenta do laryngologa.

Nie wolno bagatelizować bólu ucha u dzieci, ponieważ w konsekwencji zaniedbania odpowiedniego leczenia choroby może dojść do upośledzenia słuchu, a nawet jego utraty.

*źródło informacji: mp.pl

Chciałabym Wam dzisiaj przedstawić grę “Odkrywcy. Sahara”, która wiosną zawitała do naszego domu. Splot wielu zdarzeń sprawił, że po pierwszych rozgrywkach odłożyliśmy grę na później. 

Gra “Odkrywcy. Sahara” to druga gra z serii “Odkrywców”. Wydawnictwo Zielona Sowa w swoim arsenale wydała już “Amazonię”, a autorkę Annę Sobich-Kamińską znacie już z opisanej przeze mnie wcześniej gry memo “Misia i jej mali pacjenci”, o której możecie przeczytać tutaj.

W pudełku znajdziecie: planszę do liczenia punktów, osiemdziesiąt kafelków Sahary i kafelek namiotu, piętnaście kafelków Fatamorgany, pięć pionków, dwadzieścia żetonów talizmanów, pięć żetonów punktów oraz instrukcję gry.

Graficznie gra jest bardzo fajnie i dobrze dopracowana. Elementy są wykonane z grubej tektury, dlatego nie ma obaw, że za chwilę się coś zniszczy. Ponadto na kafelkach Sahary umieszczone mamy najróżniejsze dzikie zwierzęta występujące w Afryce, takie jak biczogon, fenek, koziorożec nubijski. To świetna okazja, by razem z dziećmi poszukać więcej informacji o tych i innych zwierzętach, bo przecież dzieci poprzez zabawę mogłyby się wiele nauczyć i przyswoić nowe wiadomości. Przyznam szczerze, że brakuje mi nazw zwierząt na kafelkach. Wiele razy dopytywały mnie co to za zwierzę, czy jest duże, gdzie mieszka, itp. Nie zawsze byłam w stanie im odpowiedzieć bez zaglądania w instrukcję, gdzie niektóre z nazw zwierząt zostały wymienione. 

Odkrywcy. Sahara – zasady gry

Zadaniem graczy – podróżników przemierzających nieznane zakamarki Sahary – jest zdobycie punktów za dokładane kafelki. Wygrywa osoba, które zgromadzi największą liczbę punktów. 

Gracze mają do dyspozycji pięć pionków, trzech panów i dwie panie, co przy większym damskim gronie wprowadzało gorące dyskusje Ciekawym rozwiązaniem byłoby umieszczenie po jednej stronie żetonów kobiecych postaci, a po drugiej męskich. 

Przed przystąpieniem do rozgrywki, planszę do liczenia punktów kładziemy na stole/podłodze, a na polu z namiotem ustawiamy swoje pionki. Gracze otrzymują cztery talizmany: cofnij, zobacz, zachowaj i zamień. Kafelki z Fatamorganą należy pomieszać i położyć rewersem do góry. Natomiast kafelki ze zwierzętami wrzucić do pudełka, tak by zwierzęta nie były widoczne – my do tego celu zaadoptowaliśmy płócienny woreczek. 

Mechanika gry jest bardzo prosta. To klasyczna gra “square”, która polega na dokładaniu kwadratowych kafelków do siebie i pasują, gdy na ich przylegających brzegach są takie same kolory. Podobna mechanika jest w grze “Wyspa Skye”, o której pisałam tutaj.

Ciekawym i urozmaiconym dodatkiem są talizmany – cofnij, zobacz, zachowaj i zamień. Każdy żeton ma inną moc i można go wykorzystać tylko raz w całej grze. Dlatego warto uważać i dobrze zaplanować swój ruch. 

Ponadto do dyspozycji graczy są kafelki z oazą, której dołożenie skutkuje dodatkowymi punktami i fatamorganą, która przyczynia się do utraty punktów – więc warto uważać.

W grę śmiało zagracie już z sześciolatkiem, jednak warto zaplanować na jej rozgrywkę około godziny. Gra przeznaczona jest dla od dwóch osób do pięciu. Gra ma swój potencjał, jest ładnie wykonana i jeśli by ją nieco dopracować mogłaby zostać wykorzystana edukacyjnie.

Dziękuję Wydawnictwu Zielona Sowa za przekazanie egzemplarza recenzenckiego gry

Autor: Anna Sobich-Kamińska
Data wydania: 2018
EAN: 5901761118810
Format: 260x225x50
Oprawa: pudełko
Ilustrator: Ewa Geruzel
Wiek czytelnika: 6-8 lat
Seria: ODKRYWCY