Przeglądając gazetki reklamowe marketów, zatrzymajcie się dłużej na stronach z zabawkami.  Rzuci się Wam w oczy wyraźny podział: to dla dziewczynek, to dla chłopców. Zauważycie istniejące w naszym społeczeństwie tendencyjne, odmienne oczekiwania wobec chłopców i dziewczynek, które odbijają się echem na sklepowych półkach.

Niedawno abp Stanisław Gądecki w wywiadzie dla „Naszego Dziennika” stwierdził – Niektórym rodzicom podoba się uczenie chłopców, że winni po sobie sprzątać, a nie czekać, aż zrobią to za nich dziewczynki – i rozpętał medialną burzę. Tymczasem w sklepie z zabawkami od  lat widać stereotypy ról płciowych – dziewczynki są przygotowywane do tego by dbać o swój wygląd i zajmować się domem, chłopcy – do myślenia, konstruowania, tworzenia. Wynika to z zupełnie innych oczekiwań wobec cech osobowości, zdolności, obowiązków domowych, ról społecznych i zawodowych.

Typowe stereotypy kobiecych ról społecznych, to rola gospodyni domowej, do której należy gotowanie, sprzątanie, pranie, prasowanie. Zobaczcie sami – na pudełkach z zestawami do sprzątania, gotowania, prania – pozują dziewczynki. I jeszcze zwróćcie uwagę, na tę szczególną kolorystykę zabawek – miniaturowe odkurzacze, zastawy obiadowe, kuchenne sprzęty są pastelowe, a najczęściej we wszystkich odcieniach różu.

Przyglądając się zabawkom i ich opakowaniom można wyłonić kilka typowo kobiecych zawodów: sprzedawczyni, kosmetyczka pracująca w salonie piękności, piosenkarka, pielęgniarka. Od najmłodszych lat można próbować nakierować dziewczynki na określoną drogę – powinny dbać o swoją urodę – przeglądać się w lusterku, robić piękne fryzury i makijaże.

Zajrzyjmy teraz do świata chłopców – małych inżynierów, wynalazców, strażaków, kierowców, naukowców. Budowanie, konstruowanie, obsługa narzędzi i skomplikowanych systemów – uczy chłopców rozwiązywania problemów, analitycznego myślenia i rozwija przestrzenną wyobraźnię. Co więc znajdziemy na półkach sklepu z zabawkami w dziale dla chłopców? Klocki, zestawy małych majsterkowiczów, pojazdy, mikroskopy i różnego rodzaju zestawy do przeprowadzania eksperymentów.

Ciekawi mnie, jak zapatrujecie się na ten podział jako rodzice. Czy zależy Wam by Wasze dzieci nie przekraczały granic przypisanych ról do płci?

Czy wręcz przeciwnie – wychowujecie dzieci ponad tym zróżnicowaniem i nie widzicie nic złego w tym, że Wasz syn bawi się „w dom”, a córka w kierowcę rajdowego?

Dzieci są wolne od stereotypów, a to my, dorośli uczymy je schematów myślenia. Gdybyśmy chcieli przełamać stereotypy płci, to z dziewczynkami nie ma większego problemu – kupujemy zestaw klocków (co z tego, że z uśmiechniętym chłopcem na opakowaniu). Kłopot może pojawić się w przypadku, gdy chcemy kupić synowi wózek z lalką czy żelazko – musimy się natrudzić, by znaleźć w kolorze innym niż różowym.

Pamiętajmy o tym, że to przecież my – dorośli kupujemy dzieciom zabawki oraz że wpływ na dzieci poza zabawkowym biznesem ma to, jak maluchy wychowujemy, jakie role społeczne obserwują na co dzień. Czy kilkuletni chłopiec będzie chciał zabawkową pralkę? Są dwie strony medalu –  maluch widzi pewnie w reklamie, że pralkami bawią się dziewczynki, ale w jego domu jest inaczej, bo praniem zajmuje się tata. Nam rodzicom pozostaje przechwycić list do Św. Mikołaja i dowiedzieć się, o czym marzy nasze dziecko. Nie dajmy się więc zwariować – zabawki mają przede wszystkim cieszyć i bawić.

„Dziwny jest ten świat” – śpiewał przed laty Czesław Niemen. Im dłużej na tym świecie żyję tym bardziej przekonuję się, że miał rację.

Rozmawiałam dziś z panią, która pracuje w przedszkolu prawie trzydzieści lat. Przetrzymała niejedną dyrekcję i niejedne obyczaje. Jest osobą bardzo otwartą, można z nią porozmawiać, zapytać o wszystko, dowiedzieć się dużo więcej niż od pań nauczycielek. Jako że w innych przedszkolach w moim mieście, a i w szkołach także, pojawiła się wszawica, zapytałam jak to wygląda w naszym przedszkolu. Duśka ma długie włosy, ewentualne insekty pewnie by się skończyły zmianą fryzury, czyli dramat gotowy. Dowiedziałam się dwóch rzeczy:

– po pierwsze, nikt z rodziców nie zgłaszał w tym roku, więc zakłada się, że wszy się nie pojawiły,

– po drugie, i to mnie mocno zaskoczyło, personel przedszkola nie ma prawa grzebać dzieciom we włosach i sprawdzać czy są te wszy czy ich nie ma. Rodzice mają prawo sobie nie życzyć, żeby ktoś dotykał ich dzieci.

Mogę zrozumieć, że rodzice sobie nie życzą, żeby ktoś dotykał miejsc intymnych ich pociech, ale włosów?! Dlaczego we wrześniu wciśnięto mi na zebraniu niebywałą ilość list do podpisania, a żadna nie dotyczyła kontrolowania higieny? Musiałam wyrazić zgodę na wycieczki poza teren przedszkola (swoją drogą ciekawe co by przedszkole zrobiło z moim dzieckiem, gdybym takiej zgody nie wyraziła), na publikowanie zdjęć (nie wyraziłam, ale nikogo to nie obeszło, można Duśkę znaleźć w przedszkolnej galerii), na wychodzenie na zajęcia dodatkowe poza salę (w praktyce – przejście po schodach do innej sali) i nie pamiętam na co jeszcze, dlaczego więc nikt nie zapytał, czy zgadzam się na sprawdzanie higieny mojego dziecka? Wyraziłabym taką zgodę bez wahania, dbam o dziecko i nie mam się czego wstydzić. Jednak to już wykracza poza granice wolności i nietykalności przedszkolaka. Czy ktoś jest w stanie mi to wytłumaczyć?

Teraz będzie archaicznie:

W czasach gdy ja chodziłam do przedszkola, a potem do szkoły, w każdej placówce była pielęgniarka, która robiła dzieciom raz na jakiś czas przegląd włosów, uszu i paznokci. Wszyscy traktowaliśmy to naturalnie, nikt się nie dziwił, tak było i koniec. Nikt też nie czuł się z tego powodu poniżany czy w jakikolwiek inny sposób źle traktowany. Jeżeli tak się zdarzyło, że jakieś dziecko miało wszy (rzadko bo rzadko, ale się zdarzało) to było odsyłane do domu i mogło wrócić do szkoły dopiero po rozwiązaniu problemu. Dbano o te dzieci, które nie miały problemów z pasożytami, robiono wszystko co się dało, żeby je ochronić przed rozprzestrzenieniem się insektów. I właśnie taka postawa placówki oświatowej moim zdaniem była jak najbardziej w porządku. Nie dopuścić do epidemii, o ile wszawicę można nazwać epidemią.

Dziś dzieci mają prawo do nietykalności cielesnej, słusznie bo przemoc jest niedopuszczalna. Ale czy naprawdę sprawdzenie główki malucha pod kątem wszawicy jest przemocą? Tak ważna kiedyś i stosowana profilaktyka, dziś jest przestępstwem? To co pozostaje robić mnie, matce dziewczynki z długimi włosami w takim przypadku? Przedszkole wie tyle, ile zgłoszą rodzice, więc tak na dobrą sprawę nie mam żadnej pewności, czy w grupie mojej córki nie było lub aktualnie nie ma dziecka z zarobaczoną głową.

W naszym przedszkolu wszy się na szczęście (według wersji oficjalnej) nie pojawiły, w innych przedszkolach niestety są. Są również w szkole podstawowej, do której już za rok trafi moje dziecko. Mogłabym sobie powiedzieć, że przecież to dopiero za rok, ale wiem z różnych źródeł, że ten problem pojawia się tam co roku. Nie mam złudzeń, w przyszłym roku pewnie znowu się pojawi, a ja będę miała do wyboru modlić się żeby Duśka pasożytów nie przyniosła albo trzymać ją w domu dopóki szkoła sobie z problemem nie poradzi. O ile w ogóle sobie poradzi.

Problem wszawicy w ostatnich latach jest powszechny i nie ukrywam, że bardzo mnie to dziwi. Dlaczego? Bo najlepszą profilaktyką jest zachowywanie higieny. Ja wiem, że są rodziny biedne, są bardzo biedne, ale też wiem, że litrowy szampon familijny majątku nie kosztuje a wystarcza naprawdę na długo. Nie próbowałam, ale myślę, że w skrajnej sytuacji to i mydłem dałoby się głowę umyć. Gdyby mnie nie było stać na dobre szampony po prostu nie miałabym długich włosów, o krótkie zadbać łatwiej i taniej.

A jak to wygląda w przedszkolach i szkołach Waszych dzieci?

Wyprawka dla noworodka – temat ważny i “lubiący” spędzać niektórym rodzicom sen z powiek, szczególnie tym zabieganym, zapracowanym i niedoświadczonym. Produktów i różnego rodzaju akcesoriów dla dzieci, mamy teraz całe mnóstwo, jak więc w tym wszystkim się odnaleźć ? Co jest naprawdę potrzebne noworodkom i jego młodym rodzicom, a bez czego można się obejść?

Ponieważ sama to przerabiałam i wiem ile czasu zajmuje  przygotowanie porządnej  listy wyprawkowej, postanowiłam wypisać w punktach i stosownych kategoriach poszczególne przedmioty, w które warto się zaopatrzyć.

Lista wydaje się być długa, ale każdy może ją indywidualnie zmodyfikować – skracając jej zawartość bądź wydłużając, wedle potrzeb i  zasobności portfela.

SEN:

• Rożek / otulacz – używany przez wielu rodziców, choć osobiście uważam, że nie jest koniecznością – ja nie używałam.
• Kocyk  – a nawet dwa lub trzy.
• Prześcieradło – najlepiej z gumką.
• Kołdra i poduszka, ewentualnie śpiworek  – wedle uznania.
• Łóżeczko.
• Opcjonalnie – ochraniacz na szczebelki łóżeczka.

KARMIENIE:

• Poduszka do karmienia, tzw. rogal – bardzo przydatna sprawa, znacznie odciąża ręce i plecy, polecam!
• Butelka – nawet jeśli planujemy karmić naturalnie, przyda się choćby jedna awaryjna butelka.

KĄPIEL:

• Wanienka – polecam do kompletu zaopatrzyć się w stojak lub przewijak, na którym można postawić wanienkę – ponieważ schylanie się nad nią znacznie obciąża plecy, a przecież kąpiel to ma być przyjemność!
• Ręcznik – przynajmniej dwie sztuki i najlepiej z kapturkiem by okryć główkę dziecka.
• Mydełko i/lub szampon.  

PIELĘGNACJA:

• Nożyczki do paznokci lub obcinacz.
• Patyczki do uszu.
• Płatki bawełniane – przydatne do pielęgnacji pępka czy przemywania oczek.
• Aspirator bądź  gruszka do oczyszczania noska.
• Miękka szczoteczka do włosów.
• Sól fizjologiczna – do oczyszczania oczu lub nosa.
• Krem / puder na odparzenia.
• Octanisept do czyszczenia pępka.

APTECZKA:

• Termometr – najlepiej bezdotykowy.

PRZEWIJANIE:

• Przewijak – do ułożenia na komodzie lub wolnostojący (w Ikei są takie drewniane, za około 80.00 zł).
• Chusteczki nawilżane – przydatne do wszystkiego, nawet ścierania kurzu w aucie! 😛
• Pieluszki jednorazowe lub wielorazowe – jak kto woli.   
• Woreczki na zużyte pieluszki –  polecam! Przydatne nie tylko w domu, ale i na spacerze, w podróży, na zakupach czy w gościach. Gwoli ścisłości – nie muszą to być typowe “woreczki na pieluszki”, wystarczą zwykłe śniadaniówki, czy siatki ze sklepu.

SPACER I PODRÓŻ:

• Wózek
• Fotelik samochodowy.
• Opcjonalnie – Termoopakowanie na butelkę – przydatne w chłodne lub zimne dni.

ODZIEŻ:  

• Śpioszki i/lub pajacyki – na początek około 7-8 sztuk powinno wystarczyć (później goście doniosą 😉 ).
• Body lub kaftaniki – (j.w. około 7-8 sztuk) osobiście wolę body, ponieważ dają gwarancję, że plecy dziecka będą cały czas zakryte.

W zależności od pory roku….

• Skarpetki.
• Dresik / Legginsy.
• Kombinezon (jesienno-zimowy).
• Grubsza czapka (na zimne dni).
• Cienka bawełniana czapeczka (na cieplejsze, ale wietrzne dni).

PONADTO:

• Pieluszki tetrowe –  przydatne przy wielu czynnościach, np. kąpieli, przewijaniu, karmieniu, wycieraniu brudnej buźki dziecka czy jako śliniaczek.   
• Smoczek – nie wszystkie dzieci je lubią, ale warto mieć awaryjnie, przynajmniej jeden. 
• Leżaczek – moje dzieci spędzały w nim dosyć sporo czasu, szczególnie w kuchni, kiedy gotowałam obiad.
• Proszedk do prania i płyn do płukania – dla niemowląt, hypoalergiczny.

OPCJONALNIE… :

• Laktator – do odciągania mleka np. na wypadek nieobecności mamy w domu.
• Niania elektroniczna – przydatna szczególnie w domu, podróży czy przy okazji różnych wizyt u znajomych/rodziny gdzie nie zawsze możemy położyć dziecko tuż obok siebie.