Pachnący ogród to niezwykle piękna gra karciana, która swoją grafiką przenosi nas do urokliwego wiosennego ogrodu, pełnego kwiatów, kolorów i zapachów. To prawda, że od kart nie można oderwać wzroku, zwłaszcza teraz na początku wiosny, gdy wypatrujemy zieleni i całej palety barw. Pachnący ogród wprost zaprasza do chwili relaksu. Nie zapomnijcie przy nim o filiżance herbaty.

Gra Pachnący ogród mieści się w niewielkim pudełku, co jest wielkim plusem, bo można ją ze sobą zabrać wszędzie np. na wiosenny piknik. Prócz dość obszernej instrukcji, bogatej w przykłady, znajdziemy również:

• 60 kart ogrodu
• 9 kart nagród
•  21 kart pragnień
•  kartę filiżanki herbaty
•  4 karty pomocy
• 4 pionki ogrodników
• 12 znaczników kwiatów
• 24 żetony kamieni
• 10 kart wron – dla jednoosobowej gry.

 Przygotowanie do rozgrywki

Przed pierwszą rozgrywką warto bardzo dobrze przetasować karty ogrodu (kwiaty, bukiety i ogrodowe ozdoby), tak by przy wykładaniu nie pojawiały się te same kolory czy rodzaje kwiatów. W grze Pachnący ogród mamy aż pięć rodzajów kwiatów: tulipany, chryzantemy, maki, stokrotki i lilie w pięciu kolorach: biały, żółty, pomarańczowy, różowy i fioletowy.

Fot. Archiwum prywatne

Najczęściej grywaliśmy w czwórkę, dlatego poniżej na zdjęciu możecie zobaczyć ułożenie dla czterech graczy. Karty ogrodów układacie w cztery rzędy po pięć kart. Tylko w pierwszym rzędzie powinna być zasłonięta karta druga i czwarta – taka niespodzianka, która czasem pomoże, a czasem nic nie da. Ot mały zastrzyk emocji. Na kartach w ostatnim rzędzie (czwartym) umieszczamy po jednym kamieniu, a w trzecim rzędzie tylko na karcie pierwszej, trzeciej i piątej. Kto na koniec gry będzie miał więcej kamieni, otrzymuje kartę filiżanki, wartą dwa punkty zwycięstwa.

Fot. Archiwum prywatne

Nad kartami ogrodu należy rozłożyć trzy wylosowane karty nagród, a na dole pięć kart pragnień. Natomiast pionki graczy należy położyć po lewej stronie ogrodu – kolejność najlepiej losowa. Każdy z graczy otrzymuje znaczniki kwiatów w wybranym kolorze. Pozostałe karty pragnień i ogrodu należy położyć w stosach obok rozłożonych kart tak jak kartę filiżanki.

Fot. Archiwum prywatne

Na koniec pozostaje zaparzyć dobrą herbatkę i zasiąść w dobrym towarzystwie do gry.

Jak grać w Pachnący ogród?

Zanim jednak przejdę do zasad, kilka słów wyjaśnienia dotyczących kart pragnień i nagród. Na koniec każdego dnia, gracze sprawdzają, czy posiadają wymagane karty kwiatów lub owadów. Jeśli tak, można zamieścić na nich swoje znaczniki kwiatów. Pierwszy rząd dotyczy pierwszego dnia, drugi drugiego, a ostatni trzeciego. Oznacza to, że im szybciej zrealizuje się cel karty, tym więcej punktów zyskamy. Jak w każdej grze, kto ma więcej punktów, ten wygrywa.

Fot. Archiwum prywatne

W grze Pachnący ogród mamy dwadzieścia jeden kart pragnień i to właśnie one początkowo sprawiają największą trudność. Wybierając je zamiast kart ogrodu, możemy na koniec gry zyskać dodatkowe punkty za spełnienie wymagań określonych na karcie. Podczas pierwszych rozgrywek musieliśmy zerkać do instrukcji, co oznaczają i jakie żądanie nam stawiają.

Pachnący ogród rozgrywa się w czasie trzech dni, każdy z nich jest podzielony na pięć rund, a tura gracza składa się z dwóch akcji:

1. Zebrania karty ogrodu z kolumny znajdującej się po prawej stronie od pionka (dzień pierwszy i trzeci) lub lewej w dniu drugim. Wybraną kartę umieszczamy przed sobą. Jeśli znajdował się na niej kamień, również kładziemy go przed sobą.
2. Przeniesienie pionka w miejsce zabranej karty.

Fot. Archiwum prywatne

Gdy ostatni gracz zakończy swoją turę, wszystkie pionki graczy powinny znajdować się w tej samej kolumnie. Niezebrane karty odrzucamy, a kolejną rundę rozpoczyna gracz, którego pionek jest najwyżej.

Dzień pierwszy kończy się w chwili, gdy wszystkie pionki graczy znajdą się w piątej kolumnie. Wtedy warto sprawdzić, czy udało się zrealizować, którąś z kart nagród. Następnie rozkładamy nowe karty ogrodu i pragnień. Drugi dzień rozpocznie się wędrówką po prawej stronie, zaś w trzecim dniu znów od lewej.

Fot. Archiwum prywatne

Gra kończy się po rozegraniu wszystkich tur podczas trzech dni. Choć brzmi to bardzo skomplikowanie, cała rozgrywka przy czterech osobach zajmuje około trzydziestu minut. Chyba że trafi się Wam taki gracz, który długo zastanawia się nad każdym ruchem. 

Nie zaskoczę Was wiadomością, że grę Pachnący ogród wygrywa osoba, która na koniec będzie miała najwięcej punktów.

Fot. Archiwum prywatne

Mała wskazówka: grając w trójkę, nie układacie rzędu drugiego, a w dwójkę rzędu drugiego i czwartego. Reszta pozostaje bez zmian. Zaś dla miłośników gry solo przygotowano karty wron.

Wrażenia z rozgrywek w Pachnący ogród

Pachnący ogród to bardzo przyjemny, spokojny i zdecydowanie familijny tytuł. Idealny na pierwsze kroki w świecie gier planszowych. Zasady są bardzo proste i przejrzyście wyjaśnione. Wystarczy raz rozegrać partyjkę, by w mig pojąć reguły gry.

Graficznie Pachnący ogród wymiata, a szczególnie karty kwiatów. Lądują one na tej samej półce co Łąka czy Tajemniczy ogród. Są po prostu przepiękne. Mam tylko jedno “ale”. Dlaczego pionki i znaczniki kwiatów wydano w tak stonowanej, „brudnej”, kolorystyce? Kłuje to w oczy, kiedy obok mamy piękne, pełne żywych kolorów kwiaty.

Fot. Archiwum prywatne

Nie pojmuję także, dlaczego pudełkowy wiek to czternaście lat. Nie wiem, jaki zamysł mieli autorzy, ale moim skromnym zdaniem ograne ośmiolatki dadzą sobie świetnie radę. Zasady nie są na tyle skomplikowane, by dać tak wygórowany wiek. Oczywiście szkopuł tkwi w szczegółach, a dokładnie w podejmowaniu decyzji czy obraniu strategii. Jednak i tutaj ośmiolatek sobie poradzi.  Szkoda, bo wiele osób może się tym zasugerować i nie wybrać gry, właśnie patrząc na wiekowe zalecenia.

Fot. Archiwum prywatne

Gra Pachnący ogród jest bardzo regrywalna. Wśród wielu, wielu rozgrywek, które mamy za sobą, nie zdarzyło się nam, aby karty ułożyły się tak samo. Do tego niecałe trzydzieści minut jest idealnym rozwiązaniem na zapełnione szkolną nauką popołudnia. Jedynie grając w dwójkę, mieliśmy niewielki niedosyt, dlatego dokładamy dodatkowe dwie kolumny kart, by dłużej cieszyć się rozgrywką.

Dla kogo gra Pachnący ogród?

Pachnący ogród do bardzo relaksująca gra, w której rywalizacja nie jest aż tak bardzo podkreślona. Sprawdzi się zarówno wśród początkujących graczy, jak i również bardziej zaawansowanych, gdzie będzie dobrym przerywnikiem między trudniejszymi tytułami. 

Jeśli lubicie pięknie wydane gry w przyrodniczej tematyce, to nie nie zastanawiajcie się długo. Gra jest po prostu prześliczna!

Jeśli szukacie nie za długiej gry, dobrze zbalansowanej, wymagającej odrobiny kombinowania i logicznego myślenia, a do tego z bardzo dobrą jakością komponentów, to Pachnący ogród, spełni Wasze wymagania. 

Fot. Archiwum prywatne

Na koniec, nieco prywaty. Większość zdjęć jest autorstwa ośmiolatki, która potrafi wygrać w tę karciankę bez mrugnięcia okiem.

Tytuł: Pachnący ogród
Autor: Eduardo Baraf, Steve Finn
Ilustracje: Clémentine Campardou

Wiek: od 14+
Liczba graczy: 1-4
Czas gry: 20 minut
Wydawca: Rebel

Zdjęcia: Archiwum prywatne

Recenzja powstała w ramach współpracy z Rebel

Poznaj opinie innych graczy o Pachnącym ogrodzie w serwisie Planszeo

Fot. Archiwum prywatne

Osoby z nadciśnieniem, oprócz regularnego i restrykcyjnego przyjmowania zleconych leków zachęcane są do przestrzegania odpowiedniej diety. Nadciśnienie to jedna z chorób, w której mówi się wręcz o leczeniu dietetycznym i jest ono równie ważne, jak farmakologiczne. Czym zatem zastawić wielkanocny stół, przy którym zasiądzie osoba z nadciśnieniem, by było i smacznie, i zdrowo?

Śniadania – a to właśnie ono jest głównym posiłkiem w czasie Wielkanocy – są w przypadku osób z nadciśnieniem bardzo ważne – jak wykazało badanie z 2016 roku opublikowane w Journal of Lifestyle Medicine, jedzenie tego posiłku wiąże się z niższym ryzykiem nadciśnienia. Ale czy można tak powiedzieć o śniadaniu wielkanocnym?

Biorąc pod uwagę polską tradycję chyba niekoniecznie. Szynka z tłuszczykiem, sałatka, co prawda warzywna, ale z majonezem, tłusty żurek z kiełbasą i mnóstwo jaj…

„Przyjęcie w krótkim czasie zbyt dużej ilości pokarmu może prowadzić do zwiększenia obciążenia serca. Po obfitym posiłku organizm musi pracować ciężej, aby strawić i przyswoić składniki odżywcze. Proces ten zwiększa zapotrzebowanie na tlen i energię, co prowadzi do wzrostu ciśnienia krwi – długotrwale może to prowadzić do uszkodzenia naczyń krwionośnych i serca, co zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Spożywanie dużych ilości jedzenia w krótkim czasie przyczynia się też do wzrostu poziomu cukru we krwi, co może prowadzić do insulinooporności i cukrzycy. Nadmierna konsumpcja wywołuje uczucie zmęczenia, ociężałości i braku energii, dlatego zwracajmy uwagę na ilość spożywanego jedzenia” – ostrzega Ewa Glońska-Strączek pedagog zdrowia i psychodietetyk Grupy American Heart of Poland.

Zdaniem specjalistów, aby śniadanie było „przyjazne” dla ciśnienia krwi, należy zatem wybierać pokarmy bogate w błonnik, o niskiej zawartości tłuszczów nasyconych i o niskiej zawartości sodu, a więc np. płatki owsiane lub tosty pełnoziarniste z awokado. To w większości nie są tradycyjne wielkanocne potrawy.

Ale są i dobre wieści – typowo wielkanocna potrawa, jajka, są szczególnie dobre na nadciśnienie. Jak donoszą naukowcy z Clemson University, białka jaj zawierają bowiem związek peptydowy, który może pomóc obniżyć ciśnienie krwi w taki sam sposób jak leki.

Udowodniono także, że dieta DASH obniża ciśnienie krwi. Bazuje ona na pełnoziarnistych produktach zbożowych, ciemnym pieczywie, warzywach, owocach, roślinach strączkowych, niskotłuszczowych produktach mlecznych, tłustych rybach morskich oraz zdrowych olejach roślinnych, takich jak olej rzepakowy czy oliwa. A to już niezła podstawa do udanego śniadania wielkanocnego.

„Jak co dzień, starajmy się unikać spożywania tłuszczów trans, które są obecne w wielu produktach przetworzonych (np. wędliny, białe pieczywo, parówki, ciastka), tłustych potraw mięsnych, ponieważ zwiększają poziom cholesterolu LDL, czyli tzw. złego, który odkłada się na ściankach naczyń krwionośnych i powoduje ich zwężenie. Zwiększa to ryzyko chorób takich jak miażdżyca, choroba wieńcowa czy zawał serca. W świątecznej diecie warto uwzględnić jajka, chude mięso, takie jak filet z kurczaka czy indyka, owoce, warzywa, pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy i nasiona, które zawierają cenne składniki odżywcze dla zdrowia serca i układu krążenia. Jeśli mamy ochotę na słodycze, wybierzmy ciemną czekoladę o wysokiej zawartości kakao, która jest zdrowsza dla serca” – doradza psychodietetyk.

Osoby, które mają kłopoty z układem krążenia, nie mogą zapominać o odpowiednim nawodnieniu.

„Picie wody wpływa na utrzymanie prawidłowej lepkości krwi – zapobiega tworzeniu się zakrzepów. Odpowiednie nawodnienie może też poprawić elastyczność naczyń krwionośnych, obniżając ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Wybierając wodę warto patrzeć na zawartość sodu – zbyt duża, szczególnie u osób z problemami sercowymi, może mieć negatywny wpływ na układ krążenia. Sód powoduje obrzęki, ponieważ prowadzi m.in. do zatrzymania wody w organizmie, co zwiększa objętość krwi krążącej w naczyniach i obciąża serce” – wyjaśnia specjalistka.

Nadciśnienie: jakie zasady zastosować przygotowując wielkanocną ucztę?

• Wybieraj pełnoziarniste produkty, które są doskonałym źródłem zdrowych składników odżywczych, takich jak potas i błonnik, który jest związany z obniżaniem ciśnienia krwi. Zatem żadnego białego pieczywa, a jedynie razowe i z ziarnami.
• Zrezygnuj z alkoholu. Wyniki badań epidemiologicznych potwierdzają zależność między spożywaniem alkoholu a liczbą chorych na nadciśnienie w populacji. Niektóre dane potwierdzają, że nawet do 10 proc. wszystkich przypadków nadciśnienia tętniczego może mieć związek z alkoholem.

„Etanol działa toksycznie na komórki mięśnia sercowego. Długotrwałe i regularne spożywanie go w dużych ilościach zmniejsza zdolność lewej komory do kurczenia się, co z czasem prowadzi do niewydolności serca. Spożywanie nawet niewielkich ilości alkoholu powoduje wzrost ciśnienia tętniczego krwi. U osób zdrowych, ze zrównoważoną dietą i aktywnym stylem życia, jeden kieliszek wina wypity podczas obiadu nie wywołuje żadnego znaczącego efektu w tym zakresie. Jednak osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze powinny zachowywać pełną abstynencję” – dodaje Ewa Glońska-Strączek.

• Ogranicz sól. Przygotowywane posiłki powinny być raczej niedosolone niż przesolone, a osoby z nadciśnieniem powinny się powstrzymywać od dosalania na talerzu;
  Unikaj produktów wysoko przetworzonych, gotowych wędlin, produktów wędzonych i marynowanych, mieszanek przypraw. Jeśli tylko to możliwe zadbaj, aby na wielkanocnym stole pojawiło się jak najwięcej potraw przygotowanych przez nas samych – znając ich skład będziesz mieć pewność, że nie mają wielu szkodliwych dodatków.
• Zadbaj o odpowiednią ilość warzyw. Warto, żeby na stole pojawiły się świeże warzywa.
• Ogranicz spożycie tłuszczów, zwłaszcza nasyconych. Te znajdują się w produktach zwierzęcych, a więc na przykład w wędlinach, zwłaszcza tłustych. Niektóre badania wskazują, że już z samo ograniczenie spożycia tłuszczów nasyconych przez chorych z nadciśnieniem może prowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego. Na przykład w niektórych badaniach obserwowano pozytywne rezultaty stosowania diety wegetariańskiej z dużą zawartością nienasyconych kwasów omega 3. To nie znaczy, że nie możesz sobie pozwolić na kawałek mięsa. Lepiej jednak niech będzie to plasterek -dwa, i niech nie będzie to boczek. Dla równowagi zjedz porządną porcję warzyw.
• Zrezygnuj z cukru, słodyczy i słodzonych napoi.
• Do sałatki warzywnej i jajek dodaj sos jogurtowo-majonezowy, a nie majonez. Nie zapomnij, że chrzan jest zdrowy;
• Po śniadaniu marsz na spacer. Ponieważ ważną składową niefarmakologicznego leczenia nadciśnienia jest odpowiednia aktywność fizyczna, po obfitym śniadaniu wielkanocnym warto wybrać się na rodzinny spacer lub nordic walking – ta aktywność dotlenia organizm aż o 20 proc. intensywniej niż w trakcie zwykłego spaceru, angażuje aż 90 proc. mięśni całego ciała, pobudza nasze serca do intensywniejszego wysiłku, a także normuje ciśnienie krwi oraz obniża poziom złego cholesterolu.

„Długie siedzenie nie służy osobom, które mają kłopoty z krążeniem – przede wszystkim tym po zawale. Dla tych osób ruch powinien być ważnym elementem świątecznej tradycji. Docelowo spacer obniża częstość skurczów serca, zwiększa jego pojemność, poprawia zawartość tlenu we krwi oraz uelastycznia naczynia krwionośne” – mówi ekspert American Heart of Poland.

Źródła:

https://hiperedu.pl/index.php/dla_pacjenta/diety/zalecenia_zywieniowe_dla_osob_z_nadcisnieniem_tetniczym
https://pubs.acs.org/action/showCitFormats?doi=10.1021%2Fjf405189y&href=/doi/10.1021%2Fjf405189y
https://www.mp.pl/pacjent/nadcisnienie/informacje/dietaiwysilek/60147,dieta-dash
Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Obraz Thomas H. z Pixabay

Zjedzenie dosłownie szczypty mąki żytniej czy pszennej wystarczy, by osoba cierpiąca na celiakię doznała przykrych dolegliwości. Jeśli przy wielkanocnym stole ma zasiąść gość, który musi być na diecie bezglutenowej, warto wiedzieć, że ważne jest nie tylko skomponowanie menu bez glutenu, ale i zadbanie, by potrawy z niego nie sąsiadowały bezpośrednio z tymi z glutenem. Dowiedz się więcej.

Minęły na szczęście czasy, kiedy produkty bezglutenowe były praktycznie niedostępne. Obecnie ograniczeniem jest jedynie zasobność portfela. Wybór jest duży – zarówno rodzajów mąki, jak i pieczywa, słodyczy, przypraw, żywności przetworzonej itd. Przyjacielem wszystkich osób, które muszą stosować dietę bezglutenową, jest Polskie Stowarzyszenie Osób z Celiakią i na Diecie Bezglutenowej, które prowadzi kompetentną stronę internetową z poradami, przepisami i – na dodatek – wykazem produktów dostępnych na rynku, a opatrzonych znakiem przekreślonego kłosa. Jeszcze w marcu opublikowało pełną listę produktów wielkanocnych: https://celiakia.pl/produkty-z-przekreslonym-klosem-na-wielkanocny-stol/.

Znak przekreślonego kłosa to pieczęć bezpieczeństwa dla osoby, która musi być na diecie bezglutenowej. Przy czym taką dietę, oprócz celiaków, muszą też stosować osoby uczulone na gluten (alergia to inna choroba niż celiakia), z chorobą Duringha (czasami mówi się, że to skórna postać celiakii), z nieceliakalną nadwrażliwością na gluten, czasami z chorobami zapalnymi jelit. Lekarz może ponadto zalecić stosowanie takiej diety okresowo osobom z różnymi schorzeniami układu pokarmowego lub skóry.

Konsekwencje spożywania glutenu przez wymienione osoby są poważne. Jeśli np. osoba z celiakią je gluten, dochodzi do zaniku kosmków jelitowych, dzięki którym wchłaniana jest większość substancji odżywczych. Rezultat to pogłębiające się niedożywienie i kaskada kolejnych problemów zdrowotnych w szeregu układów narządowych, co może się zakończyć przedwczesną śmiercią. Bezpośredni efekt przypadkowego spożycia glutenu to najczęściej bardzo szybko pojawiająca się biegunka i rozbicie. Osoby uczulone na gluten mogą zaś doznać nawet reakcji anafilaktycznej. Eliminacja glutenu z diety jest zatem jednym sposobem życia z tymi schorzeniami, a chorym szkodzą minimalne ilości tego składnika.

Co to jest gluten? To białko będące składnikiem pszenicy (prawidłowo nazywane gliadyną). Ale osoby, które muszą być na restrykcyjnej diecie bezglutenowej, nie mogą spożywać także białek jęczmienia (hordeiny), żyta (sekaliny) oraz, co naturalne – zbóż-hybryd tych gatunków (np. pszenżyta).

Częste błędy w ocenie, czy produkt jest bezglutenowy

Odpada czasami błędnie reklamowane przez sprzedawców jako bezglutenowe pieczywo orkiszowe (orkisz to odmiana pszenicy zawierającej gluten), kasza kuskus czy bulgur, a także wszelkiego rodzaju chleby razowe, które na zamkniętym opakowaniu nie mają znaku przekreślonego kłosa. Odpadają też wszelkie produkty, które zawierają błonnik pszenny (np. wiele wędlin czy gotowych sałatek), niektóre wzmacniacze smaku (np. w mieszankach przypraw), potrawy lub produkty, co do których można sądzić, że nie zawierają glutenu (np. sos sojowy, który w klasycznej wersji zawiera bardzo dużo pszenicy).

Należy wiedzieć, że często także naturalnie bezglutenowe zboża (np. owies, proso czy gryka) wraz z pieczywem, kaszą czy innymi produktami z nich wyrabianym także są skrajnie niebezpieczne dla osoby na diecie bezglutenowej, chyba że producent opatrzył je znakiem przekreślonego kłosa. Dlaczego?

Dlatego, że mogą być zanieczyszczone glutenem (np. ich obróbki dokonuje się w młynie, do którego trafia także pszenica czy żyto). To ważne, bo przykrą reakcję, która może być nawet dramatyczna w skutkach, wywołać może tak minimalna ilość glutenu, jak 0,01 grama.

Znak przekreślonego kłosa na etykiecie oznacza, że producent stosuje rygorystyczne procedury, dzięki czemu oferowana przez niego żywność jest wolna od glutenu. Informacja, że produkt może zawierać śladowe ilości glutenu, oznacza, że jego receptura zawiera składniki bezglutenowe, ale na przykład gluten jest stosowany w tym samym zakładzie produkcyjnym. Lekarze zalecają, by osoby, które muszą przestrzegać restrykcyjnej diety bezglutenowej, wybierały tylko produkty oznaczone znakiem przekreślonego kłosa.

Warto dodatkowo pamiętać, że celiakom odradza się też niektóre produkty naturalnie bezglutenowe, takie jak sery pleśniowe oraz kiełki.

Na stronie Stowarzyszenia znajduje się szereg przepisów na bezglutenowe dania świąteczne, nie ma zatem problemu ze skomponowaniem odpowiedniego menu. Przygotowując stół dla biesiadników, wśród których będzie osoba zmuszona stosować dietę bezglutenową, trzeba jednak pamiętać o pewnych zasadach. Ich przestrzeganie to gwarancja, że święta nie skończą się co najmniej przykrymi dolegliwościami.

Jak przygotowywać i podawać posiłek bezglutenowy?

• Potrawy bezglutenowe trzeba przygotowywać osobno. To oznacza, że jeśli na przykład smażony jest kotlet w panierce z glutenem, to jednocześnie na patelni nie można położyć kotleta w panierce bezglutenowej. Albo osobne patelnie, albo najpierw smażymy bezglutenowego kotleta, a potem tego z glutenem.
• Jeśli przygotowywana jest jednocześnie potrawa bezglutenowa i zawierająca gluten, należy używać osobnych sztućców – chodzi na przykład o to, by nie mieszać potraw tą samą łyżką.
• Jeśli w kuchni najpierw były przygotowywane potrawy z glutenem, trzeba blat dokładnie wymyć. Deska, naczynia czy nóż „zanieczyszczone” glutenem nadają się do użytku do dań bezglutenowych po umyciu ich za pomocą płynu i bieżącej wody lub w zmywarce.
• Pieczywo bezglutenowe powinno być wyłożone, a także przechowywane w taki sposób, by nie miało żadnej styczności z pieczywem z glutenem (osobne koszyki, pojemniki, zabezpieczenie folią). Zakaz sąsiadowania produktów bezglutenowych i tych z glutenem na tych samych półmiskach, miskach itd. dotyczy wszystkich potraw.
• Osoba z celiakią powinna mieć na stole świątecznym osobne miski i półmiski z wyłożonymi produktami, nawet jeśli dotyczy to potrawy naturalnie bezglutenowej np. ziemniaków, masła czy sałatki jarzynowej, czyli osobną maselniczkę, półmisek z serami czy wędliną, miskę sałatki. Pamiętajmy, że temu biesiadnikowi szkodzi dosłownie okruszek „normalnego” chleba, więc nietrudno wyobrazić sobie przeniesienie takiego okrucha na przykład na masło, jeśli sięgają po nie osoby jedzące zwykły chleb.
• Warto zawsze zapytać, co nasz „bezglutenowy” gość może jeść. Bywa, że celiakii towarzyszą rozmaite problemy ze strony układu pokarmowego i może się okazać, że gość nie może jeść nie tylko glutenu, ale i innych składników żywności, np. dużej ilości błonnika, laktozy itp.

Źródła: Leczenie celiakii – Wytyczne i artykuły przeglądowe – Gastrologia – Medycyna Praktyczna dla lekarzy (mp.pl)
https://celiakia.pl/

Źródło informacji: Serwis Zdrowie

Obraz kamila211 z Pixabay