Tiramisu, drink z kostkami lodu albo inny miejscowy przysmak – to częste, ale niejedyne powody wakacyjnej biegunki czy wymiotów. Nawet niemowlę, które pije tylko mleko, jest narażone na żołądkowe rewolucje. Dlaczego?  Jak zapobiec kłopotom?       

Ostre zakażenie przewodu pokarmowego to najczęstsza letnia dolegliwość. Wbrew popularnym opiniom nie zawsze winny jest brak higieny. Często wystarczy zmiana diety albo nawet tylko samej wody do picia, żeby równowaga mikroflory jelitowej została zachwiana. Skutek? Bóle brzucha, wymioty i biegunka. Te żołądkowe dolegliwości nie tylko uprzykrzają nam urlopowe dni, ale przede wszystkim prowadzą do szybkiej utraty płynów z organizmu i do odwodnienia, które może skończyć się nawet koniecznością dożylnego nawadniania. Na kłopoty najbardziej narażone są dzieci, a co ważne: im młodsze dziecko, tym większe ryzyko groźnego odwodnienia! Co zrobić, aby wyjazd na wakacje nie skończył się pobytem w szpitalu?

Po pierwsze, zapobiegać

Częste i bardzo dokładne mycie rąk, picie tylko z butelkowanej wody i unikanie żywności z niewiadomego źródła to podstawa. Warto jednak do niej dołączyć jeszcze kilka zasad postępowania:

1. Pierwsza, ważna szczególnie w krajach Afryki i Azji, to płukanie zębów po ich myciu wyłącznie wodą z butelki. Nawet minimalne ilości nieprzegotowanej wody mogłyby doprowadzić do zakażenia układu pokarmowego.

2. Kolejna zasada – to wzmocnienie układu pokarmowego jeszcze przed wyjazdem. Warto już tydzień przed wyjazdem regularnie przyjmować preparaty z probiotykami, czyli „dobrymi bakteriami” np. Acidolac, które bytują w układzie pokarmowym, uszczelniają go i nie dopuszczają do namnażania się chorobotwórczych drobnoustrojów. Dzięki takiej profilaktyce ryzyko zakażenia będzie dużo mniejsze. Uwaga! Ta reguła odnosi się do wszystkich wyjeżdżających, ale najbardziej istotna jest w przypadku dzieci, bo ich układ pokarmowy jest jeszcze niedojrzały i w razie biegunki jelita błyskawicznie się wyjaławiają.

3. Bardzo ważna będzie też ostrożność wobec dań z mleka i jaj – nawet tych pochodzących z hotelowej restauracji. Lody, tiramisu, mleczne koktajle owocowe – z tych przysmaków lepiej zrezygnować. Jajka pochodzące z przemysłowych hodowli często są zarażone salmonellą, występującą często nie tylko w krajach o niższym standardzie niż Polska, lecz także i u nas.

Gdy zarazki atakują…

… trzeba szybko dać im odpór. Leczenie zakażenia układu pokarmowego musi iść w dwóch kierunkach. Pierwszy – to podawanie probiotyków. Podczas trwania biegunki nie tylko odbudowują prawidłową florę jelitową, lecz tutaj sprzyjają regeneracji śluzówki jelit. Warto jednak przy tym zwrócić uwagę na typ probiotyków. Najlepiej przebadanym szczepem probiotycznym, którego lecznicze działanie zostało udowodnione, jest szczep Lactobacillus rhamnosus GG (LGG) zawarte np. w preparatach Acidolac. Najwygodniejszą formą probiotyków są preparaty w saszetkach (chory nie zawsze jest w stanie przełknąć kapsułkę), które rozpuszcza się w letniej lub zimnej wodzie. Saszetki łatwiej też przechowywać (nie muszą być przechowywane w lodówce). Są idealne na podróż: nie musimy pakować całego opakowania leku, lecz tylko odpowiednią liczbą saszetek.

Warto wybierać preparaty, które oprócz probiotyków zawierają także prebiotyki, czyli węglowodany, stanowiące pożywkę dla probiotyków (dzięki niej mogą szybciej się namnażać i skuteczniej walczyć z drobnoustrojami). Niemowlęta karmione piersią mogą dostawać probiotyki rozpuszczone w mleku mamy albo mieszance modyfikowanej.

Drugim kierunkiem leczenia będzie zapobieganie odwodnieniu. Jedynym płynem zalecanym podczas biegunki jest płyn z łatwo przyswajalnymi elektrolitami, który uzupełnia poziom wody i składników mineralnych w organizmie. Ważne, aby płyny elektrolitowe, np. Acidolit, popijać nawet niewielkimi porcjami, ale często: raz na 10-15 minut. Aby nie pobudzać odruchu wymiotnego warto schłodzić je w lodówce. Niemowlętom i małym dzieciom można podawać je w dozowniku nie na język, lecz na wewnętrzną część policzka – to zmniejszy ryzyko wymiotów.

ACIDOLAC® Probiotyk + prebiotyk dla niemowląt, dzieci i dorosłych.

Acidolac® jest preparatem zawierającym liofilizowane kultury bakterii Lactobacillus rhamnosus GG oraz prebiotyk – fruktooligosacharydy (FOS).

Preparat przeznaczony jest do postępowania dietetycznego w czasie trwania biegunki infekcyjnej. Stosuje się go również jako uzupełnienie diety pacjentów w okresie antybiotykoterapii oraz przez 2-3 tygodnie po zaprzestaniu stosowania antybiotyków.

Połączenie probiotyku z prebiotykiem wydłuża czas przeżycia bakterii probiotycznych i ułatwia zasiedlanie przez bakterie jelita.

Składniki Acidolac® LGG:

–             Uzupełniają florę bakteryjną przewodu pokarmowego.
–             Pomagają w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit oraz naturalnej odporności organizmu.

Stosowanie probiotyków i prebiotyków zaleca się również w podróży ze zmianą strefy klimatycznej, oraz w trakcie i po antybiotykoterapii, kiedy w przewodzie pokarmowym dochodzi do zmian
w składzie mikroflory.

Skład: Jedna saszetka zawiera liofilizowane kultury bakterii Lactobacillus rhamnosus GG w ilości 4 mld CFU*

Dawkowanie:  W celu uzupełnienia mikroflory jelitowej oraz wspierania pracy układu trawiennego
i odporności. Niemowlęta i dzieci do 3. roku życia – 1 saszetka dziennie, po konsultacji z lekarzem. Zawartość saszetki u dzieci poniżej 3. roku życia należy rozpuścić w minimum 100 ml płynu.W przypadku niemowląt karmionych piersią zaleca się rozpuszczenie zawartości saszetki w ściągniętym mleku matki.Dzieci powyżej 3. roku życia i dorośli 1-2 saszetki dziennie. Zawartość saszetki można spożyć bezpośrednio lub po uprzednim wymieszaniu z wodą, jogurtem lub mlekiem.  Preparat należy spożyć bezpośrednio po przygotowaniu.

Cena: acidolac® 3g x 10 saszetek – ok. 16,80 pln

ACIDOLIT® saszetki stosuje się w stanach zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, w sytuacjach,
w których istnieje ryzyko odwodnienia w celu nawadniania oraz uzupełniania składników mineralnych w organizmie zarówno podczas biegunki, jak i biegunki połączonej z wymiotami.

Zawarty w saszetce proszek po rozpuszczeniu w wodzie tworzy doustny płyn nawadniający  o zmniejszonej osmolarności i obniżonej zawartości sodu, zgodny z najnowszymi zaleceniami ESPGHAN ( Europejskiego Towarzystwa Gastroenterelogii, Hepatologii i Żywienia Dzieci).

Acidolit® może być stosowany u niemowląt, dzieci a także osób dorosłych. Acidolit® w wersji bezsmakowej zaleca się stosować u niemowląt poniżej 6. miesiąca życia oraz dzieci ze skłonnościami do alergii.

Skład: Glukoza bezwodna, cytrynian sodu dwuwodny, chlorek sodu, chlorek potasu.

Cena: Acidolit® o smaku jabłkowym lub malinowym – opakowanie 10 saszetek po 4,35 g ok. 17,00 pln

Acidolit® bez smaku – opakowanie 10 saszetek po 4,35 g ok. 15,80 pln

Strach przed stomatologiem towarzyszy 46%[i] Polaków. Często zakorzeniony jest we wspomnieniach z dzieciństwa i nieświadomie przekazywany najmłodszym. Tymczasem od wielu lat wizyty dentystyczne są przyjemne i bezbolesne. Jak nie dopuścić do rozwoju dentofobii u dzieci?

Lek. dent. Katarzyna Ostaszewska, ekspert medyczny kampanii „Lekcja stomatologii” z warszawskiej kliniki Prima-Dent, podaje 10 zasad, których przestrzeganie sprawi, że dzieci z ochotą będą chodzić na wizyty stomatologiczne:

1. Wybór odpowiedniego lekarza – to pierwszy, najważniejszy  krok. Rodzic powinien bezgranicznie ufać dentyście, któremu powierza swoje dziecko. Dobry stomatolog cechuje się profesjonalizmem, delikatnością i przede wszystkim przyjaznym podejściem. Ważne, by odpowiadał na wszystkie pytania rodzica oraz małego pacjenta.
2. Wczesna pierwsza wizyta – powinna odbyć się najpóźniej około
   6 miesiąca życia dziecka, gdy zaczyna się ząbkowanie. Lekarz zaleci odpowiedni żel znieczulający i fluoryzację oraz skontroluje proces pojawiania się ząbków. Kolejne wizyty należy przeprowadzać regularnie, co 2-4 miesiące, tak aby lekarz mógł ocenić stan układu stomatognatycznego i zalecić najlepsze możliwe rozwiązania w danym momencie.
3. Wizyta adaptacyjna – jeżeli wizyty dentystyczne w wieku niemowlęcym zostały pominięte, należy zabrać malucha nam wizytę adaptacyjną. Podczas takiego spotkania lekarz w formie zabawy może zapoznać dziecko z tajemnicami gabinetu stomatologicznego oraz podstawowymi zasadami dbania
   o jamę ustną. Warto też przy pierwszym przeglądzie zapytać czy maluch nie potrzebuje dodatkowych źródeł fluoru (nie podawajmy nigdy go na własną rękę, bo w nadmiarze jest bardzo szkodliwy!).
4. Wspólne leczenie – . warto zabrać malucha na własną wizytę, by pokazać na swoim przykładzie, że leczenie może być bezstresowe, a reakcje pacjenta pozytywne. Dodatkowo dziecko może obserwować pracę dentysty.
5. Ograniczenie słodkości – zadbanie o zęby malucha to podstawa w uprzyjemnieniu mu spotkań ze stomatologiem. Im zęby zdrowsze, tym działania lekarza będą mniej inwazyjne. Przede wszystkim należy ograniczyć dzieciom słodkie przekąski i napoje.
6. Wspólne mycie zębów – przynajmniej rano i wieczorem warto umyć wspólnie z dzieckiem zęby. Można robić to w formie zabawy, koniecznie z użyciem nici dentystycznej i płynu do płukania jamy ustnej. Zaszczepi to w maluchu dobre zwyczaje związane z higieną jamy ustnej.
7. Pozytywnie o stomatologu – nie można straszyć dziecka opowieściami o borowaniu czy wyrywaniu zębów. Najgorsze co można zrobić to mówić przy najmłodszych o swoich złych doświadczeniach ze stomatologią. Wpływa to bardzo na wyobraźnię malucha, a ta jest nieograniczona. O wizycie u dentysty zawsze należy wypowiadać się pozytywnie.
8. Znieczulenie – jeżeli ząbek będzie wymagał inwazyjnego leczenia, warto zrobić zabieg ze znieczuleniem. Jest to zupełnie bezpieczne i uchroni pociechę przed nieprzyjemnymi odczuciami, które mogą być traumą na resztę życia.
9. Zabawa w dentystę – wyleczenie wszystkich misiów i lalek również jest dobrym sposobem na zniwelowanie stresu stomatologicznego. Patyczek, latarka i dziecięcy fotelik w zupełności wystarczą by brzdąc przeniósł się do gabinetu, w którym to on jest doktorem. Po takich zabawach wyjście do dentysty nie będzie problemem a przygodą.
10.  Nagroda – niezbędna za grzeczne zachowanie w czasie wizyty u dentysty. Najlepiej jak będzie to wspólny, aktywnie spędzony czas – wycieczka rowerowa albo basen. Można też wcześniej zakupić wymarzoną zabawkę malucha i poprosić dentystę, by wręczył mu ją na zakończenie wizyty. Niektóre kliniki mają tzw. dentusiowe gabinety. Oferują one kolekcjonowanie maskotek, które dziecko otrzymuje po każdej z wizyt. Malec wiedząc, że ma do zebrania całą kolekcję zabawek, chętniej przychodzi na kolejną kontrolę .

Warto zwrócić uwagę na profilaktykę dentofobii u dzieci, nie można jej lekceważyć. Wczesne oswajanie z gabinetem stomatologicznym oraz eliminacja złych wyobrażeń malucha na temat dentysty kształtuje prozdrowotne postawy na przyszłość. Będą one owocowały świadomymi kontrolami u dentysty i natychmiastową reakcją w przypadku jakichkolwiek niepokojących zmian
w jamie ustnej.

 „Lekcja stomatologii” to inicjatywa Fundacji „Nadzieja dla Zdrowia” oraz NZOZ Prima-Dent w Warszawie, której celem jest pozytywne wpłynięcie na świadomość, a docelowo na stan i przyszłość uzębienia Polaków oraz wyeliminowanie stresu stomatologicznego. W ramach kampanii organizowane są między innymi lekcje edukacyjne dla przedszkoli, szkół, uniwersytetów trzeciego wieku oraz przedsiębiorstw, w czasie których uczestnicy zapoznawani są z technikami dbania o zdrowie jamy ustnej oraz redukcji stresu stomatologicznego. Kampania została objęta patronatem honorowym Rzecznika Praw Dziecka, Mazowieckiego Kuratora Oświaty,  Marszałka Województwa Mazowieckiego, Burmistrza Dzielnicy Mokotów i Burmistrza Dzielnicy Praga Północ oraz patronatami medialnymi Stomatologii Współczesnej, infoDENT24.pl, Nowej Stomatologii oraz Dental Radia. Akcja promocji zdrowia jamy ustnej u dzieci i młodzieży pod hasłem „Lekcja stomatologii” prowadzona jest od 1999 roku. Do tej pory wzięło w niej udział już ponad 30 tysięcy uczniów.

[i] [i] Raport opracowany na potrzeby kampanii społecznej „Lekcja Stomatologii” na podstawie badań przeprowadzonych przez Interaktywny Instytut Badań Rynkowych na zlecenie NZOZ Prima-Dent w styczniu 2014 roku. Analizą objęto grupę 512 osób w wieku 25-50 lat. Struktura próby została skorygowana przy użyciu wagi analitycznej tak, by odpowiadała strukturze Polaków w wieku 25-50 lat pod względem kluczowych cech związanych z przedmiotem badania. Przy konstrukcji wagi uwzględniono zmienne społeczno-demograficzne takie jak płeć, wiek, wykształcenie oraz wielkość miejscowości zamieszkania, a także zmienne związane z szeroko pojętym stylem życia.

„Zagłodzi się nam!” martwią się rodzice niejadków. Czy jest jakiś sposób, by przekonać niesforne maluchy do jedzenia? Są takie dzieci, którym nic nie smakuje. Nie mają ochoty na poznawanie nowych smaków, a kategoria „ulubiona potrawa” w ich słowniku nie istnieje. W ocenie rodziców jedzą zbyt mało nawet tych produktów, które uznają za na tyle smaczne, by poświęcić im uwagę. Skubną odrobinę lodów, zjedzą ćwierć gruszki, połówkę bułki z dżemem…

Wyłącznie pomidorówka

Ponad jedna trzecia rodziców dzieci poniżej 6 r.ż. uważa, że ich pociechy jedzą o wiele za mało. Co czwarty rodzic trzylatka i prawie co drugi czterolatka ma wrażenie, że dziecko powinno jeść więcej, a także próbować bardziej urozmaiconego jadłospisu[1]. I na nic zdają się rady lekarzy przekonujących, że dziecko z „niejadkowania” wyrośnie i z czasem samo zacznie jeść więcej z własnej inicjatywy. Jedna ze znanych polskich restauratorek podzieliła się w prasie anegdotą o swoim kuzynie, który jako dziecko należał do grupy niejadków. Był tak wybredny, że w końcu żywił się wyłącznie zupą pomidorową z kluskami. Nic innego rodzice nie potrafili w niego wmusić. Odmawiał jedzenia warzyw, nie tolerował kanapek ani owoców. Dziś po wielu latach od tamtego etapu życia, pracuje jako obdarzony świetnym wyczuciem smaku szef kuchni jednej z dobrych restauracji.

Różny wiek, różne potrzeby

Czy faktycznie co najmniej jedna trzecia naszych dzieci ma poważne problemy z jedzeniem? Nie. W większości przypadków to my rodzice martwimy się za bardzo. Mamy dobre chęci, chcemy dostarczać młodemu organizmowi wszystkich potrzebnych witamin i minerałów. Nie mieści się nam w głowie, jak kilkulatek może zachować zdrowie i energię, przyjmując tak mało pożywienia. A prawda jest taka, że dzieci potrzebują o wiele mniej jedzenia od nas. Nawet nie połowę „dorosłej” porcji. Nie mają nawyku przejadania się, są obdarzone dobrym i zwykle niezakłóconym jeszcze instynktem jedzenia tego, co jest im niezbędne.
Kiedy maluch wymaga pomocy?

Lekarze powtarzają zaniepokojonym rodzicom, że w historii medycyny nie było jeszcze ani jednego przypadku, by zdrowe dziecko samo się zagłodziło. „A skąd mam wiedzieć, że jest zdrowe, może niechęć do jedzenia jest objawem choroby?” – niepokoją się rodzice. To bardzo dobre pytanie, a odpowiedź na nie jest tu kluczowa. Jeśli dziecko ma chęć i energię do zabawy, a żadne objawy nie wskazują na chorobę, dajmy mu jeść tyle, ile chce. W bilansie tygodniowym, a nie dziennym, okaże się pewnie, że przyjmuje wystarczającą ilość pożywienia.

Sposoby na niejadka

Może się zdarzyć, że dziecko zaczyna mieć kłopot z jedzeniem nie w wyniku choroby, a naszych błędów w organizowaniu posiłków. W dobrej wierze możemy na wiele sposobów zniechęcić go do jedzenia. Nagrodami („zjedz jabłuszko, to będziesz mógł obejrzeć bajkę”), karami („jak nie zjesz jabłuszka, to nie będziesz mógł obejrzeć bajki”), szantażem („jak nie zjesz jabłuszka, to mamusia będzie płakała”), krzykiem („jak zwykle nie jesz, mamusia ma już tego dosyć!”). Kiedy kilkulatek zaczyna kojarzyć jedzenie z grą emocjonalną prowadzoną przez rodziców, wszystko może się zdarzyć. Ewentualne złe nawyki trudno jest potem wyeliminować.

Są też dzieci, które mają nieco mniejszy apetyt od innych. Można je zachęcić do jedzenia korzystając z trików, które nie zawierają elementu manipulacji emocjonalnej.

• Spróbuj podawać kolorowe, ładne, zaskakujące jedzenie. Rysuj uśmiechnięte buźki ketchupem, rób kanapkom oczy z plasterków ogórka i uśmiechy z kawałków papryki.
• Podawaj małe porcje. Duże stosy jedzenia na talerzu to dla dziecka czynnik demotywujący.
• Obserwuj, jak dziecko zachowuje się podczas posiłków poza domem. Może się okazać, że gustuje w innych smakach, niż ty lubisz serwować i po prostu trzeba rozszerzyć repertuar potraw lub zmienić nawyki żywieniowe.
• Staraj się nie komentować zwyczajów jedzeniowych dziecka przy stole. Pamiętaj, ty jako rodzic już spełniłeś swoje zadanie. Jest nim serwowanie pełnowartościowych posiłków, ale to dziecko decyduje, czy je zje, czy nie. Nawet, gdy ponoszą cię emocje, skup się na czymś innym, np. rozmowie z partnerem.
• Postaraj się zareklamować nowe jedzenie. „Oto ulubiona potrawa piłkarza Roberta Lewandowskiego – smażona ryba!”. „Dzisiaj spróbujemy czegoś specjalnego – naleśników z bekonem i dżemem. Takie naleśniki jedzą ludzie w Skandynawii i wiecie co? Żyją najdłużej na świecie i nie boją się nawet niedźwiedzi polarnych!”. Jeśli w tych opowieściach miniesz się trochę z prawdą, nikt się nie obrazi.
• Pamiętaj, że ty jesteś szefem kuchni. Możesz zakazać śmieciowego jedzenia, nawet jeśli dziecko kocha chipsy i czekoladę. Zmniejszenie ilości bezwartościowych przekąsek sprawi, że pora obiadu stanie się przez dziecko wyczekiwana.
• Świeć przykładem. Dziecko widzi, co jesz i jak jesz. Jeśli chcesz w domu przestrzegania zdrowych zasad żywieniowych, zacznij od siebie. A jeśli musisz je łamać, rób to wtedy, gdy twoja pociecha śpi.
• Sięgnij po suplement diety polecany dla niejadków. Wzmacniający syrop Profilaktin APETYT z koprem i kminkiem i skoncentrowanym sokiem z jabłka i grejpfruta, korzystnie wpłynie na pobudzenie apetytu i przyczyni się do zwiększenia wydzielania soków trawiennych. A poza tym – jest smaczny…

Profilaktin APETYT zawiera:

1. Koper – pobudzający apetyt
2. Kminek – przyczyniający się do zwiększenia wydzielania soków trawiennych
3. Kwas foliowy, ryboflawinę, witaminy B₆ i B₁₂ – niezbędne w produkcji i utrzymaniu prawidłowego stanu czerwonych krwinek, więc przyczyniające się do zmniejszenia uczucia zmęczenia i znużenia.
4. Niacynę, tiaminę, biotynę – pomagające w utrzymaniu prawidłowej przemiany materii.

Cena: ok. 13 pln / 115ml

Producent: Herbapol Lublin S.A. Dodatkowych informacji o produkcie udziela: Polpharma Biuro Handlowe Sp. z o.o., Warszawa, tel. +46 22 364 61 00, www.polpharma.pl

[1] http://www.healthline.com%2Fhealth%2Ffeeding-disorder-of-infancy-and-early childhood%23Overview1&h=0AQE6EalF

To miały być niezapomniane urodziny, w końcu piąte, pierwsze prawie okrągłe 😉 Tort? Przyjęcie? Eee, to takie oklepane 😛 Prezenty były, ale zamiast przyjęcia i tortu miała być wycieczka – niespodzianka. Dla Duśki jazda pociągiem to już niesamowita frajda, jednak ciągle dopytywała: a gdzie my jedziemy? Ale mamusia i tatuś byli twardzi, nie pisnęli ani słówka 😉

Droga do warszawskiego zoo prowadzi przez Park Praski, właściwie już po wyjściu z tramwaju można zobaczyć duży napis ZOO. Dlatego weszliśmy do Parku Praskiego od innej strony 😉 Około kilometrowy spacer przez park i byliśmy na miejscu. Przy wejściu zagadywaliśmy na różne tematy, żeby nie przeczytała napisu nad bramą. Ufff, udało się! Duśka weszła na teren ogrodu zoologicznego zdezorientowana, chociaż to nie był jej pierwszy raz, i nagle:

– To flamingi!!! Jesteśmy w zoo!!!

Parafrazując reklamę: bilet rodzinny pięćdziesiąt złotych, mina pięciolatki bezcenna!

Przy wejściu do zoo stoi tablica z planem ogrodu zoologicznego, warto się z nią zapoznać. Ale jeśli tego nie zrobicie, nie martwcie się, ciężko byłoby zabłądzić, zoo jest dobrze oznakowane, a drogowskazy wyraźne i czytelne.

Czym się różni warszawski ogród zoologiczny od innych? Nie mam pojęcia, dawno w żadnym innym nie byłam. Czy jest wart odwiedzenia? Ależ oczywiście! Od kilku lat warszawskie zoo przechodzi modernizację, zbudowano słoniarnię, ogromny wybieg dla goryli, nosorożce dostały nowy dom, hipopotamy też. W sezonie zimowym można było obserwować zachowanie hipopotamów pod wodą, w lecie są na zewnątrz na tradycyjnym wybiegu dla hipopotamów, czyli po prostu w sadzawce 😉 To tyle co pamiętam w porównaniu do poprzednich wizyt, pewnie zmian było więcej.

O której godzinie trzeba przyjść do zoo? Im wcześniej tym lepiej, najlepiej wejść od razu jak tylko brama się otworzy dla zwiedzających. My spędziliśmy w zoo pół dnia i to było o pół dnia za mało. Czemu? Bo każde zwierzę jest unikalne, każde niesamowite, każde prezentuje się wyjątkowo i przy każdym ma się ochotę zostać dłużej.

Ile jest zwierząt w zoo? Nie mam pojęcia.  Żyrafy, słonie, hipopotamy, niedźwiedzie, wielbłądy, żubry, lwy, tygrysy, małpy, puma, panda, pantera, zebry, pingwiny, ptaki, gady…………….. wymieniajcie co pominęłam. Aaa, wydry oczywiście, wydry są cudne! Przy wydrach spędziliśmy bardzo dużo czasu. Równie długo, jeśli nie dłużej, byliśmy u goryli, udało się nawet porozmawiać z ich opiekunką. Z rekinarium Duśka nie chciała wyjść, nie wiedziałam, że moje dziecko jest takie odważne!

Pięciolatka zadecydowała, że musimy się przejechać ciuchcią jeżdżącą po zoo. Urodziny to urodziny, jedziemy! Muszę przyznać, że to był dobry pomysł, chwila odpoczynku bardzo się przydała.

Na terenie zoo jest kilka miejsc gdzie można coś przekąsić, ja polecam budkę z frytkami naprzeciwko wybiegu dla lwów. Nie żeby frytki były jakieś wyjątkowe, chociaż wcale nie były złe. Coś do frytek też było, ale nie pamiętam co. Czemu akurat tam? A karmiliście kiedyś wróble frytkami? 😀 Co odważniejsze wskakują na stolik, mniej odważne krążą po sąsiednich stolikach lub na ziemi, ale blisko. A jak już poda im się frytkę to nie wypuszczą, walczą jak psy o kość. Ot, taki mały bonus wśród tych wszystkich zwierzaków. Bo pamiętajcie, że zwierząt w zoo karmić nie wolno. Za to można zobaczyć jak wygląda karmienie zwierzaków jeśli przyjdzie się do nich o odpowiedniej godzinie. Informacje o tym znajdziecie na stronie internetowej warszawskiego zoo. Przy niektórych zwierzętach widziałam tabliczki informujące o godzinach karmienia.

Na terenie zoo widziałam plac zabaw, ale kto by miał na to czas? Nie wiem dokładnie, jak on wygląda i czy jest wart polecenia.  Na pewno godzien uwagi jest przyjemny zakątek gdzie pływają łabędzie. Krótki pomost, rozszerzenie z ławkami, cisza, spokój, łabędzie i lemury na drzewach 😉 Kolejna chwila wytchnienia. Takie chwile są potrzebne, bo zoo zajmuje sporą przestrzeń, ciocia Wiki twierdzi, że to 32ha, a więc obejście tego wszystkiego wymaga nie tylko czasu ale i siły 😉

Ta wizyta w zoo była bardzo sympatyczna i… za krótka! Już planujemy następną 😉 A Wy?

Zdjęcia: Mirella