Portal Mamo Pracuj www.mamopracuj.pl zaprasza wszystkie Mamy do udziału w konkursie „Co mieści się w torebce mamy?” Wiadomo, że każda mama w swoje torebce ma różne skarby i nie są to najczęściej małe torebki…

Mamo, pokaż nam co nosisz w swojej torebce! Pokaż jak wiele różnych zadań i działań realizujesz każdego dnia. Przyślij zdjęcie. Czekają atrakcyjne nagrody!

Do wygrania torba na laptop, torba listonoszka i etui telefon, ufundowane przez firmę Bobomodo. Na prace konkursowe czekamy do 28 marca br.

Szczegóły konkursu znajdziecie tutaj

Dołącz do społeczności Mam, które chcą pracować! 

Planując zakup drzwi zwykle zwracamy uwagę na design, kolorystykę i ewentualne przeszklenia. Trzeba jednak pamiętać o jeszcze jednym istotnym elemencie, czyli ościeżnicy, która powinna w pełni współgrać z drzwiami, ale też pasować do warunków technicznych i aranżacji wnętrza.

Ościeżnica stanowi dodatkowe wyposażenie i nie jest sprzedawana w komplecie. Należy ją dokupić osobno, co daje możliwość wyboru takiej, która najbardziej nam odpowiada zarówno pod względem funkcjonalnym, jak i aranżacyjnym. Producenci drzwi pozostawiają nam w tym względzie wiele możliwości. Listwy wykończeniowe ościeżnic mają różny kształt. Mogą się łączyć pod kątem 90 lub 45 stopni, a duży wybór oklein naturalnych i sztucznych pozwala na dobranie odcienia zgodnego z kolorystyką drzwi. Wybierając drzwi, prędzej czy później zetkniemy się także z dylematem czy wybrać ościeżnicę stałą, czy regulowaną? 

Ościeżnica stała

To najprostszy model ościeżnicy zwany także blokowym. Nieskomplikowana konstrukcja najlepsza jest do zabudowy muru o typowej grubości, tzn. 6 – 10 cm. Zdawać by się mogło, że montaż tradycyjnej framugi nie przysporzy wielu problemów. Jednak dokładne dopasowanie wszystkich elementów nie należy do najłatwiejszych zadań. Dlatego mimo niższej ceny klienci coraz częściej skłaniają się ku innym rozwiązaniom.

Ościeżnica regulowana

Kiedy w mieszkaniu mamy ściany o niestandardowych wymiarach, wówczas należy sięgnąć po ościeżnicę regulowaną. Jej konstrukcja pozwala na zabudowę nawet grubego muru. Jedynym ograniczeniem dla tego rozwiązania jest minimalna grubość ściany, która powinna wynosić nie mniej niż 75 mm. W drugą stronę nie ma już żadnego limitu. – W momencie kiedy wymiary sięgną 280 mm stosujemy dwa elementy, które łączone są w taki sposób, aby całość wykonania wyróżniała się estetyką i solidnością – wyjaśnia Adam Hucz odpowiedzialny za markę Invado.  

… a może bezprzylgowa?

Zwolennicy oryginalnych rozwiązań z pewnością zainteresują się bezprzylgową ościeżnicą regulowaną. Jak sama nazwa mówi, jej konstrukcja wyróżnia się brakiem przylgi, a wykończenie jest eleganckie i geometrycznie nowoczesne. Ościeżnica bezprzylgowa dedykowana jest specjalnym, również bezprzylgowym skrzydłom drzwiowym – np. modelowi Quadro z kolekcji Invado. Efekt aranżacyjny jest bardzo ciekawy, ponieważ rezygnacja z przylgi wymusza ukrycie zawiasów wewnątrz skrzydła. Wskutek tego drzwi „chowają się” w ościeżnicę, tworząc z nią jedną płaszczyznę.

Ościeżnica na ościeżnicy

O ile w nowych budynkach łatwo zainstalować wybraną ościeżnicę, sprawa komplikuje się w  przypadku starszych budynków, w których montowano metalowe futryny. Na szczęście wbrew obiegowym opiniom, wymiana drzwi wewnętrznych w takim przypadku wcale nie musi oznaczać wyrywania ze ścian starych ościeżnic. Przeszukując fora interetowe w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie co zrobić, by zakup nowych drzwi nie wiązał się z olbrzymim przedsięwzięciem remontowym , można napotkać na rozmaite porady. Internauci podpowiadają, żeby zamaskować futrynę okleiną samoprzylepną w kolorze nowych skrzydeł, wymienić zawiasy lub zamówić drzwi pod wymiar. Aby uniknąć całego zamieszania, producent drzwi wewnętrznych Invado wprowadził na rynek obudowę ościeżnicy metalowej.  – Umożliwia ona zainstalowanie nowych drzwi w pomieszczeniach, w których zamontowane są ościeżnice metalowe, zgodne z polskim standardem wymiarowym, bez konieczności ich wykuwania. Zaletą tego rozwiązania jest łatwość montażu przy pomocy pianki bez zabrudzeń podłogi i ścian – wyjaśnia A. Hucz z Invado.

SERIA CZYTAM SOBIE, Premiera 3. kwietnia 

Poziom 1

Wojciech Widłak, „Marta i ufoludek”, zilustrowała Ewa Poklewska-Koziełło
Zofia Stanecka, „Koc trolla Alojzego”, zilustrowała Jona Jung

Poziom 2

Joanna Olech, „Tytus – superpies”, zilustrowała autorka
Rafał Witek, „Walizka pana Hanumana”, zilustrowała Emilia Dziubak

Poziom 3

Ewa Nowak, „Pułapka na ktosia”, zilustrowała Joanna Rusinek
Grzegorz Kasdepke, „Kto zamawiał koszmarną przygodę?”, zilustrował Daniel de Latour 

Kolejna odsłona programu wydawniczego mającego wspierać dzieci w nauce czytania. W jego powstanie zaangażowani zostali czołowi współcześni polscy autorzy i ilustratorzy. Pierwsze dziewięć książek cyklu cieszyło się ogromnym powodzeniem, co uprawdopodabnia tezę pomysłodawców programu o realnym przełożeniu się ich sukcesu na wzrost czytelnictwa w Polsce. Udział znakomitych twórców gwarantuje wartościową edukacyjnie serię, a także atrakcyjną pod względem artystycznym. Każda książka z osobna to równie błyskotliwa i wciągająca opowiastka o niepowtarzalnym stylu i charakterze. Autorzy tekstów i ilustracji zadbali, żeby na małego czytelnika czekało w książkach sporo niespodzianek: zagadek, tajemnic, drobiazgów, które może sam odkryć. Tym razem do  księgarń trafia sześć tytułów – po dwa w obrębie kolejnych poziomów czytelniczego zaawansowania dziecka. Dzięki nim zaczyna ono naukę od składania wyrazów z liter, następnie z sylab, by wreszcie – w książeczkach z poziomu „dla zaawanasowanych” – płynnie czytać całe zdania.

seria Akademia Mądrego Dziecka

Rysuję sobie: Zwierzęta
Rysuję sobie: Pojazdy
Premiera 13. marca 

Kolejna odsłona kreatywnej serii do nauki i zabawy. Tym razem do rąk dzieci oddajemy duże teczki formatu A3, w których mogą swobodnie rysować wielkoformatowe rysunki. Duża powierzchnia bloków pozwala na zamaszyste ruchy małych artystów. Książki z serii to frajda dla najmłodszych, a zarazem wsparcie w zdobywaniu niezbędnych kompetencji z zakresu tzw. gotowości szkolnej.

Wstąp do Akademii Mądrego Dziecka i… baw się razem z nami!

seria Akademia Mądrego Dziecka

Koloruję i wiem: Jedzenie
Koloruję i wiem: Ubrania
Koloruję i wiem: Zabawki
Koloruję i wiem: W domu
Koloruję i wiem: Owoce i warzywa
Koloruję i wiem: Zwierzęta

Premiera 27. marca

Dalszy ciąg kreatywnej serii do nauki i zabawy. Pod koniec marca ukaże się wybór sześciu książeczek wraz z naklejkami, które zachęcą do nauki poprzez zabawę. Ilustracjom towarzyszą proste wyrazy. Historyjki snute przy tej okazji stają się pretekstem do konwersacji o świecie, o uczuciach, których dziecko już doświadcza, nie rozumie i chce poznawać. Proste, wyraźne czarne linie konturowe pozwolą wybić rysunek na tle zamalowanym zamaszystymi ruchami przez dziecko. Różnorodność linii konturowych: czarne ciągłe i przerywane szare, różnej szerokości ciągłe i przerywane, pełne i niedokończone pozwalają puścić wodze plastycznych fantazji. A do tego naklejki wielokrotnego użycia i wielokrotna radość naklejania. Wstąp do Akademii Mądrego Dziecka i… baw się razem z nami!

seria Angielski z Hello Kitty

Mozaikowe naklejanki niebieskie
Mozaikowe naklejanki zielone
Mozaikowe naklejanki czerwone
Mozaikowe naklejanki żółte

Premiera 13. marca

Kolejna odsłona cyklu Angielski z Hello Kitty. Nauka słówek i zwrotów w towarzystwie ulubionej dziecięcej bohaterki przynosi lepsze efekty. Hello Kitty sprawia, że dzieci świetnie się bawią, a zabawne ilustracje z nią pomagają najmłodszym lepiej zapamiętywać nowe wyrazy. Przy okazji zabawy z naklejkami – dziecko w ciekawy sposób oswaja się z pierwszymi zwrotami w języku angielskim, czyniąc z nauki przygodę pełną miłych niespodzianek. Przejrzysta struktura serii oraz różnorodność ćwiczeń sprawiają, że maluchy zaczynają rozpoznawać i powtarzać angielskie słowa w sposób naturalny i spontaniczny. Połączenie ćwiczeń językowych z zadaniami rozwijającymi sprawności psychomotoryczne u dzieci 3 i 4-letnich czyni tę serię bardzo wartościową i godną polecenia! – mówi Anna Wieczorek, autorka podręczników do nauki języka angielskiego.

Wiele mam w Polsce zajmuje się prowadzeniem blogów i z roku na rok przybywa blogujących matek. Ideą konkursu jest promowanie blogów pisanych przez mamy oraz uhonorowanie i nagrodzenie autorki najciekawszego wpisu.

Oto praca konkursowa jednej z mam blogerek.

Autorka: Matka Kotka
Blog: Dzieci, stwory i inne przyjemności

Kurtyna nigdy nie opada

Kiedyś, za czasów studenckich, grałam w amatorskim teatrze.

Przygotowania do premiery trwały długo. Próby, próby i jeszcze raz próby. Praca nad rolą. Nad wejściem w skórę mojej postaci. Kim jestem? Dla kogo gram? Jaka powinnam być?

Wejście w rolę. Wejście na scenę. Na scenie stół, krzesła, rower. Reflektory. Gra. Oklaski. Kurtyna.

Potem wyszłam za mąż. Pod moim sercem pojawiła się nasza córeczka. Dziewięć miesięcy na wejście w rolę. Kupowanie łóżeczka, wybieranie ubranek, urządzanie pokoju. Czytanie, czytanie, czytanie: gazet dla mam. Książek dla mam. Portali dla mam. Próby w wyobraźni.

Potem poród – bez próby generalnej.

Jeden reflektor na sali porodowej.

Już nie gra. Życie.

Oklaski bliskich.

Żadnej kurtyny.

Moje dotychczasowe życie stanęło na głowie.

Niedługo po premierze odegrałam rolę jeszcze raz. Inaczej, bo za każdym razem jest inaczej. Z synkiem w roli głównej. Spokojniejsza, bo tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono. Moje życie po raz drugi stanęło na głowie. Ale – wbrew logice – nie wróciło na dawne nogi. Jest zupełnie nowe.

I to jest fantastyczna perspektywa – bycie matką. Wszystko wygląda inaczej – trochę jak wtedy, kiedy zwisało się z trzepaka głową w dół.

Tak, to też rola matki: zwisanie z trzepaka. Czołganie się po dywanie. Opowiadanie bajek na każdą okazję. Przytulanie i pocieszanie. Wyjaśnianie i pokazywanie. Kochanie i wychowywanie. Wielkie opowiadanie świata. Opisywanie go; zwięźle i zrozumiale.

Przed porodem żyłam z pisania.

Teraz – matka dwójki dzieci – piszę z życia. Spomiędzy pieluch, prania, sprzątania, czytania bajek, rysowania małych i dużych kotów, martwienia się o pokarm, zachwycania pierwszym uśmiechem, pierwszą samodzielnie opowiedzianą bajką: był sobie kot. Poszedł na spacer.

I cały czas pracuję nad rolą. Nad jeszcze lepszym, intensywniejszym wejściem w skórę mojej postaci. Nad byciem matką – najlepszą, jaką mogę być. Kim jestem? Dla kogo? Jaka powinnam być?

Weszłam w rolę. Weszłam na scenę. Na scenie łóżeczka, pralka, laptop, rozsypane kolorowe zabawki. Światło kuchennej lampy. Radio gra. Uczymy się klaskać: kosi, kosi. Chowamy się za zasłoną.

Czasem zasypiam razem z dziećmi i nie da się mnie dobudzić. Czasem pranie czeka długo na swoją kolej. Podłoga bywa brudna częściej, niż powinna. Talerze wciąż nie myją się same, a jeszcze bardziej – garnki. A ja przewijam, karmię, opowiadam, przytulam, buduję wieże z klocków i grzechoczę żyrafą. I piszę. Teraz. Wszystko trzeba robić teraz, bo jutro już nie będzie tak samo. Jeden dzień to bardzo dużo, kiedy się ma ich na liczniku osiemdziesiąt. Tydzień – to mnóstwo nowych osiągnięć. Miesiąc – tyle zmian. Więc trzeba wszystko od razu, cierpliwie, konsekwentnie, z miłością. Dawać miłość, uwagę, skupienie teraz, zaraz, odpowiadać na potrzeby, gdy się pojawiają, bo za chwilę dzieci urosną. I będą odchodzić coraz bardziej, dalej. Pójdą do przedszkola, szkoły, pracy. Same będą miały dzieci. Ale nawet wtedy nie wyjdę z roli mamy. Mojej najlepszej roli życia. Kurtyna nigdy nie opada. Bycie matką nigdy się nie kończy.

Jeżeli spodobał Ci się ten wpis, zagłosuj na niego! Głosować możesz klikając “Lubię to” lub “Google +” pod wpisem.

Weź udział w konkursie
Przeczytaj pozostałe prace biorące udział w konkursie