Debiutujące wydawnictwo, stworzone latem 2012 r. przez dwie przyjaciółki: Paulinę Wilk, autorkę książek i reportaży, oraz Anna Król, założycielkę agencji Go Culture, wspierającej promocję literatury oraz wydarzenia kulturalne. Wydawnictwo powstało z powodu małego misia o imieniu Kazimierz. Pierwsza książka pod marką Wilk&Król Oficyna Wydawnicza ujrzy światło dzienne 15 listopada. W przygotowaniu są już kolejne części opowieści o niezwykłym misiu, a w planach – publikacje także dla dojrzałych czytelników.

„Przygody misia Kazimierza” to książka wydana z wyjątkową starannością i troską. Wszystkie elementy – od stylu ilustracji po rodzaj papieru – zostały wybrane tak, by stworzyć atmosferę spójną
z opowieścią o misiu, który sam robi swoje zabawki i lubi rozrywki w stylu retro.

Paulina i Ania wspólnie wymyśliły postać misia Kazimierza, rezolutnego gaduły spragnionego przygód, i postanowiły dać mu literackie życie. Do współpracy przy wydaniu „Przygód misia Kazimierza” zaprosiły młode artystki: ilustratorkę Zosię Dzierżawską, która narysowała Kazimierza, oraz graficzki – Anię Światłowską ze Studia Garfaktura, która stworzyła jego wirtualny świat na stronie www.miskazimierz.pl oraz Marię Bukowską z Temperówka Studio, dzięki której wszystkie ilustracje i litery odnalazły swoje miejsce w książce.

Druk „Przygód misia Kazimierza” został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Nasza oficyna powstała z przekonania, że im więcej jest na świecie pięknych książek, tym dla świata lepiej. Wydajemy z niedzisiejszą z czułością i troską. Zaczynamy od początku, czyli bajek dla dzieci
i niezupełnie dorosłych, ponieważ pokochałyśmy czytanie jako małe dziewczynki i do dziś książki przynoszą nam dziecięcy zachwyt. Pozwalają zaklinać rzeczywistość lub choć na chwilę tworzyć nową. We współczesnych opowieściach szukamy wczorajszego czaru oraz bohaterów, którzy młodnieją z czasem.

        Anna Król & Paulina Wilk
Wilk&Król Oficyna Wydawnicza

Nowoczesne rozwiązania technologiczne dynamicznie wkraczają w codzienne życie. Nawet w sypialni trudno się bez nich obejść. Wszystko jednak dla zdrowia 

Kieszeniowo – lateksowy materac NUTA z kolekcji Janpolu to unikalny przykład nowatorskiej technologii Hi-Low, opracowanej przez amerykańską firmę Leggett&Platt. Specjalne 7-strefowe sprężyny zapewniają niezależne stopnie sprężystości, na dwóch różnych wysokościach. Wyższe sprężyny łagodnie przenoszą ciężar naszego ciała na materac, a niższa warstwa stopniowo przejmuje pełne obciążenie. Takie rozwiązanie gwarantuje wygodę i prawidłowe ustawienie kręgosłupa podczas nocnego wypoczynku. Płyty lateksowe umieszczone po obu stronach wkładu kieszeniowego są przyjazne dla skóry i dróg oddechowych. Ograniczają rozwój roztoczy i innych szkodliwych drobnoustrojów. Dodatkowym potwierdzeniem jakości materaca NUTA jest 10-letnia gwarancja na wkład Hi-Low.

NUTA

Producent: Janpol
Cena: od 1542 zł

Więcej informacji na www.janpol.pl

Okres zimowy jest trudnym czasem zarówno dla dzieci jak i ich rodziców. Przeziębienia, osłabiona odporność i brzydka pogoda za oknem nie sprzyjają dobremu samopoczuciu. Ponadto, ze względu na szarugę za oknem, często jesteśmy zmuszeni spędzać długie wieczory domu. Oto trzy sposoby na to, co zrobić aby do naszego codziennego planu nie wkradła się nuda.

Maluch rządzi w kuchni

Nic tak nie umacnia więzi rodzinnych jak wspólne wykonywanie domowych czynności. Dzięki temu miło spędzamy czas, a nasze pociechy czują się dumne ze swoich osiągnięć. Przygotowanie śniadania czy obiadu przez rodzica nie musi wiązać się z włączeniem dziecku bajki. Możemy przecież gotować razem! Zanim jednak pozwolimy maluchom na buszowanie w kuchni, musimy się do tego odpowiednio przygotować. W zasięgu dziecka nie mogą znajdować się gorące potrawy, ostre noże i sprzęty elektryczne. Najlepiej będzie jeśli wydzielimy osobną część blatu dla malucha. Na rynku można także kupić specjalne zestawy kuchenne z bezpiecznymi, plastikowymi naczyniami.

Niezbędnym składnikiem wspólnego gotowania jest cierpliwość rodziców. Przy planowaniu dnia trzeba liczyć się z tym, że ugotowanie obiadu z dzieckiem zajmie nam dużo więcej czasu, niż gdybyśmy przyrządzali go sami.

W pomoc w kuchni możemy zaangażować już dwuletnie dziecko. Przesiewanie mąki, dodawanie różnych składników czy mieszanie na pewno sprawią mu dużo frajdy. Starsze dzieci mogą dekorować potrawy i odmierzać składniki. Ważne jest, by zadania dzieci były  proste i krótkotrwałe, gdyż mogą one skoncentrować się tylko na krótki czas.

Ścieżka zdrowia na co dzień

Mimo zimowej aury za oknem warto pamiętać o codziennej dawce świeżego powietrza. Aby codzienne spacery nie były monotonne i nudne, pozwólmy dziecku na małe eksperymenty. Rysowanie patykiem po ziemi czy karmienie kaczek to świetna okazja do przekazania wiedzy w nieco innej, interesującej formie.

Jeśli natomiast nie jest zbyt przyjemnie na zewnątrz, możemy udać się z maluchem na przejażdżkę w wózku. Przebywanie na świeżym powietrzu dotlenienia organizm, a także zwiększa odporność dziecka. „Nie musimy obawiać się zimowych spacerów. Dla pełnego komfortu, wystarczy, że wyposażymy wózek w ciepły i impregnowany śpiworek, który ogrzewa dziecko i pozwala na dłuższy spacer nawet gdy pada śnieg” – mówi Ewa Machura, projektantka marki Navington oferującej wózki i akcesoria dziecięce.

Domowe przedszkole

Zabawa i ruch na świeżym powietrzu jest najlepszą formą aktywności. Jeżeli jednak pogoda nie pozwala na kilkugodzinny pobyt na dworze, możemy zorganizować dziecku twórczy i aktywny czas w domu. Istnieje mnóstwo zabaw, które rozwijają zdolności manualne, albo pozwalają się wyciszyć. Wszystkie są ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka i warto zachować między nimi równowagę.

Zabawa w teatrzyk pozwoli rozwinąć wyobraźnię malucha. Za aktorów mogą posłużyć nam maskotki i misie. Najlepiej, by scenariusz powstawał „na gorąco”. Takie przedstawienie może przynieść mnóstwo frajdy nie tylko dzieciom, ale i rodzicom. Ruch połączony z muzyką jest przyjemnym sposobem ćwiczeń fizycznych. Warto więc dać się porwać rytmom ulubionych piosenek i zaprosić dziecko do wspólnego tańca-połamańca.

Niedawno byliśmy na parapetówce u znajomych, którzy nie mają jeszcze dzieci. Synek od małego nie lubi obcych miejsc, zwłaszcza takich gdzie nie ma innych dzieci i początkowo zawsze jest bardzo ostrożny. Tym razem było podobnie choć z powodu gorszego nastroju skończyło się płaczem i chęcią wyjścia. Po kilku minutach udało się go jednak uspokoić i zajął się zabawkami, które przynieśliśmy. Potem pojawili się goście ze swoimi dziećmi i Adi rozkręcił się, choć nadal co chwilę przybiegał do męża, żeby pobawił się z nimi.

Mąż spędził więc wieczór częściowo z dorosłymi a częściowo bawiąc się z dziećmi. Synek był bardzo zadowolony, często się do niego przytulał i obdarzał go buziakami.

Usłyszeliśmy wtedy od jednego z gości, że wychowaliśmy dziecko na dzikusa. Nie skomentowałam tego, bo uznałam to za zbędne, w sytuacji kiedy większość gości była już na lekkim rauszu, choć swoje sobie pomyślałam.

Po powrocie do domu wróciliśmy z mężem do owej kąśliwej uwagi, bo mąż podobnie jak ja pozostawił ją bez komentarza.

Oboje mamy na ten temat takie samo zdanie. Staramy się nasze dzieci uczyć okazywania swoich uczuć, często je przytulamy, spędzamy z nimi dużo czasu na zabawie aby czuły, że są dla nas ważne i w każdej chwili mogą na nas liczyć. Chcemy, żeby wiedziały i czuły, że są kochane. Ze względu na Dzieci wyjechaliśmy do Dublina, bo tu możemy sobie pozwolić na to, żebym sama zajmowała się dziećmi i nie musiała zostawiać ich pod opieką innych, a co za tym idzie wychowywała je po swojemu bez ingerencji babć, dziadków czy opiekunek.

To jest nasz świadomy wybór i uważamy to za najlepsze dla naszych maluchów.
To jakie będą w przyszłości zależy tylko od nas i jeśli popełnimy błędy to będziemy mogli mieć pretensje sami do siebie, dumą również nie będziemy się z nikim dzielić.

Dla nas przytulanie jest czymś oczywistym, spędzanie czasu z dzieckiem – nawet jeśli właśnie przy stole dorośli prowadzą ciekawą dyskusję – również. Tak samo jak wyjście z imprezy kiedy dzieci są już zmęczone po to, żeby spokojnie położyć je spać w domu. Okazuje się jednak, że dla niektórych to dziwne i obce.

Dla mnie decyzja o dziecku to nie tylko przyjemności ale też obowiązki, bierzemy na siebie i plusy i minusy jakie to ze sobą niesie. Przecież to nie jest salon samochodowy, w którym mówię, że biorę klimatyzację, bo będzie mi potrzebna ale już alufelg nie bo za dużo kosztują. To jak z małżeństwem – na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie…
Jak napisał Antoine de Saint-Exupéry „Już zawsze będziesz odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.”

Czy uważacie, że to dziwne? Czy dziecko, które nie lubi obcych to błąd rodziców? Jestem ciekawa Waszych opinii.

Źródło zdjęcia: Flickr