Już pożegnania nadszedł czas… Wcale nie łatwy, zarówno dla dziecka jak i matki, bo poza zmianą rozkładu dnia, uciekają też momenty czułości i emocjonalnego odprężenia.

Karmienie piersią dla mnie było cudownym czasem. Młodszego syna karmiłam dokładnie do dnia drugich urodzin. A dlaczego akurat tak? Bo Woju był na tyle duży, że “cycuś” był już tylko wyciszaczem i nie spełniał najważniejszej roli – narzędzia do karmienia. Wiele matek straszyło mnie, że im dłużej będę karmić, tym trudniej dziecko będzie oduczyć tego. Życie jednak pokazuje, jak wiele zależy od samego malca, bo to co się wydarzyło w ostatnich tygodniach u nas, w niczym nie przypominało armagedonu.

Więc jak to zrobić, żeby bez wielu wylanych łez, zarówno dziecka jak i matki zrezygnować z karmienia? Przynajmniej jedno z zainteresowanych naprawdę musi chcieć końca i podjąć zdecydowane i konsekwentne działania. Ja chciałam, bo byłam zmęczona nocnym wstawaniem, akurat rozpoczęłam pracę poza miejscem zamieszkania, a sam Woju jadł  to co my. Żeby nagle nie urywać tego kojącego rytuału, od 2-3 miesięcy stopniowo ograniczałam częstotliwość karmień. Najłatwiej poszło z tym w południe, bo nie było mnie w domu, a gdy mnie nie było, młody się nie upominał. A jeśli u mnie upominał się w ciągu dnia, tłumaczyłam że “cycy śpią” ale jest jedzenie w lodówce więc jeśli jest głodny mogę coś mu dać. Działało, głodny nie chodził, o pierś nie krzyczał, ja mimo delikatnej tęsknoty za tymi chwilami nawet nie wspominałam o temacie.

Zgodnie z przewidywaniami, mniej sympatycznie było w nocy, kiedy mały się przebudzał. Nauczony, że dostawał pierś przede wszystkim nocą, nie zadowalał się tłumaczeniem, że “cycy śpią” i on też powinien. Pomogła butelka “niekapek” z wodą, którą wręczałam zaraz po stanowczym żądaniu Woja. Szybko przywykł, chyba już trzeciej nocy przestał się denerwować, a teraz jak idzie spać z marszu idzie po wodę i zabiera butelkę do łóżka.

Widzę rezultaty zakończenia karmienia, bo mały nie budzi się tyle w nocy, a jeśli już wstanie to wystarczy go odprowadzić do łóżeczka, i sam usypia. Nie muszę wisieć nad nim, tak jak bywało to za czasów karmienia. Ja odzyskałam moje ciało i poczucie swobody. Czuję się spełniona jako matka ”karmicielka” bo karmiłam z powodzeniem tak długo jak chciałam, mały rósł zdrowo i w poczuciu maksymalnej bliskości i bezpieczeństwa przy mnie. Żałuję, że nie miałam takiej możliwości z pierwszym synem. Może przy trzecim dziecku też uda mi się ta sztuka. Zarówno szczęśliwego karmienia, jak i bezbolesnego z nim pożegnania.

Reforma szkolnictwa polegająca na posłaniu sześciolatków do szkół została przeprowadzona nie do końca wiadomo w jakim celu, bo przecież nie po to, żeby młodzież wcześniej szła do pracy, prawda?! Zapewne przyświecał temu jakiś inny szczytny cel, być może zwolnienie miejsc w przedszkolach. W sumie racja, łatwiej wygonić sześciolatki do szkoły niż budować nowe przedszkola.

Miłościwie nam panująca pani premier w czasie debaty wyborczej grzmiała, że nasze dzieci nie są głupsze od dzieci z innych krajów i nie ma powodu by odbierać im szansę na dobrą edukację. Brzmi rozsądnie, prawda? Głupsze nasze dzieci na pewno nie są, bo niby czemu miałyby być? Czy są gotowe do pójścia do szkoły? Pewnie w większości tak, ale czy szkoły są gotowe na przyjęcie sześciolatków to zupełnie inna bajka.

Paradoksalnie najlepiej do tego celu przygotowane są małe, wiejskie szkoły. Dlaczego? Po prostu dlatego, że są małe. Dziecko w nich nie ginie, nie błądzi w labiryncie korytarzy, nie pokonuje trzech pięter z szatni do swojej klasy (tyle chodzi Duśka), nie jest anonimowe. W naszej szkole pierwszaki przechodzą istny survival. Tyyyle się trzeba nauczyć, żeby przetrwać!

Od kliku dni w domu wałkujemy problem, że po ślubowaniu pani nie będzie schodziła po dzieci do szatni tylko będą musiały same chodzić na górę, a ona się boi, że ją ktoś na schodach potrąci. Nie wiem, skąd jej się wziął strach przed schodami (a raczej ludźmi na schodach, bo na pustych klatkach schodowych nie ma najmniejszego problemu) niemniej jednak jest on jak najbardziej autentyczny. Ideałem byłoby, gdyby klasa była na tym samym poziomie co szatnia, ale niestety, jest jak jest. Jak będzie dalej, nie wiem. Rodzicom chodzić po szkole nie wolno, odpada opcja, że ja z nią na górę pójdę. Ot, niby to drobiazg, ale potrafi małe dziecko skutecznie zniechęcić do szkoły.

Zanim ktoś mi zarzuci, że mogłam dziecko odroczyć wyjaśnię: nie miałam powodu odraczać Duśki, nie ma żadnych problemów z nauką, chętnie odrabia lekcje, dobrze odnajduje się w grupie, drugi rok w zerówce to byłaby kompletna strata czasu i jeszcze większa nuda dla niej. Niemniej jednak, jak to sama ostatnio powiedziała:” mamuś, ja tej szkoły jeszcze nie ogarniam”.

Jak wyglądają lekcje? Trwają około kwadransa, bo tylko tyle dzieci potrafią się skupić. Potem jest pół godziny przerwy na jedzenie, zabawę, taniec, rysowanie, co kto lubi. Tak samo  jak w przedszkolu, z tą tylko różnicą, że nie ma oddzielnej sali na zabawę i oddzielnej na naukę. Zabawek też praktycznie nie ma.

Łazienka jest gdzieś niby nie daleko, ale i nie blisko. Jak się okazuje, na tych dziesięciu metrach też da się zabłądzić, jedno z dzieci po wyjściu z toalety nie umiało trafić do klasy, na szczęście znało drogę do świetlicy, która nota bene jest w sąsiednim skrzydle. Takich historyjek o zagubionych dzieciach jest znacznie więcej, pierwszoklasiści często nie wiedzą do której klasy chodzą, ba – nie rozpoznają własnych tornistrów! Nie, nie żartuję, pani na zebraniu prosiła o podpisanie dzieciom tornistrów, bo są problemy z identyfikacją.

Rozmawiałam z różnymi pracownikami szkoły, nauczycielami, bibliotekarką, pracownikami świetlicy, woźnymi. Wszyscy po cichu mówią to samo – szkoła nie jest gotowa na przyjęcie sześciolatków a ta cała reforma to bzdura. Oczywiście głośno nikt tego nie powie, bo nie wolno. Rozmawiałam też z rodzicami więcej niż jednego dziecka, którzy mają porównanie, praktycznie jednym głosem mówią:” starszy poszedł jako siedmiolatek i świetnie sobie radził a ten młodszy to widać, że do szkoły nie dorósł”.

Reasumując – myślę, że polskie sześciolatki jak najbardziej są gotowe na naukę, ale mam poważne wątpliwości, czy ta nauka powinna odbywać się w szkole. Szkoły kompletnie nie są przygotowane na przyjęcie maluchów, a sześciolatki w szkole czują się trochę jak polski turysta na chińskim dworcu kolejowym.  Myślę, że na tym etapie rozwoju przedszkole zapewnia większe poczucie bezpieczeństwa, a poziom i zakres przekazywanej wiedzy wcale nie musi być mniejszy ani niższy.

Od 1 listopada 2015 r. wzrośnie zasiłek rodzinny i progi dochodowe uprawniające do tej pomocy. Zasiłek rodzinny przyznawany jest na podstawie tzw. kryterium dochodowego.  Przez to pojecie należy rozumieć sumę dochodów wszystkich członków rodziny podzielonych przez liczbę miesięcy, w których zostały one zdobyte a następnie podzielone przez liczbę osób w rodzinie. Zgodnie z nowelizacją podwyższenie kryterium dochodowego podzielone zostało na dwa etapy.

I etap – od 1 listopada 2015 r.:

• kryterium ogólne – 674 zł (wzrost o 100 zł),
• kryterium dla rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym – 764 zł (wzrost o 100 zł).

II etap – od 1 listopada 2017 r.:

• kryterium ogólne – 754 zł (wzrost o 80 zł),
• kryterium dla rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym – 844 zł (wzrost o 80 zł).

Kwota zasiłku rodzinnego

Na przestrzeni lat 2015 – 2017  w trzech etapach, począwszy od 1 listopada 2015 r., będą rosły kwoty związane z podstawowym świadczeniem rodzinnym, jakim jest zasiłek rodzinny:

Na dziecko w wieku 0-5 lat 

• 1 listopad 2015 r. – 89 zł (wzrost o 12 zł),
• 1 listopad 2016 r. – 95 zł (wzrost o 6 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 100 zł (wzrost o 5 zł).

Na dziecko w wieku 5-18 lat      

• 1 listopad 2015 r. – 118 zł (wzrost o 12 zł),  
• 1 listopad 2016 r. – 124 zł (wzrost o 6 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 130 zł (wzrost o 6 zł).

Na dziecko w wieku 18-24 lata        

• 1 listopad 2015 r. – 129 zł (wzrost o 14 zł),     
• 1 listopad 2016 r. – 135 zł (wzrost o 6 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 140 zł (wzrost o 5 zł).

Zmiany w dodatkach do zasiłku rodzinnego

Trzyetapowemu procesowi wzrostu wysokości świadczeń będą podlegały również niektóre dodatki do zasiłku rodzinnego.

1. dodatek z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego:

do 5 roku życia

• 1 listopad 2015 r. – 80 zł (wzrost o 20 zł),
• 1 listopad 2016 r. – 90 zł (wzrost o 10 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 100 zł (wzrost o 10 zł).

powyżej 5 żoku życia

• 1 listopad 2015 r. – 100 zł (wzrost o 20 zł),
• 1 listopad 2016 r. – 110 zł (wzrost o 10 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 120 zł (wzrost o 10 zł).

 2.  dodatek z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania:

na pokrycie wydatków związanych z zamieszkaniem w miejscowości, w której znajduje się szkoła

• 1 listopad 2015 r. – 105 zł (wzrost o 15 zł),
• 1 listopad 2016 r. – 113 zł (wzrost o 8 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 120 zł (wzrost o 7 zł),

na pokrycie wydatków związanych z dojazdem do miejscowości, w której znajduje się szkoła

• 1 listopad 2015 r. – 63 zł (wzrost o 13 zł),
• 1 listopad 2016 r. – 69 zł (wzrost o 6 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 75 zł (wzrost o 6 zł),

3.  dodatek z tytułu wychowywania dziecka w rodzinie wielodzietnej:

• 1 listopad 2015 r. – 90 zł (wzrost o 10 zł);
• 1 listopad 2016 r. – 95 zł (wzrost o 5 zł),
• 1 listopad 2017 r. – 100 zł (wzrost o 5 zł),

4.  dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka:

• 1 listopad 2015 r. – 185 zł nie więcej niż 370 zł/265 zł nie więcej niż 530 zł (wzrost o 15 zł) (265 zł w przypadku dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności),
• 1 listopad 2016 r. – 193 zł nie więcej niż 386 zł/273 zł nie więcej niż 546 zł (wzrost o 8 zł) (273 zł w przypadku dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności),
• 1 listopad 2017 r. – 200 zł nie więcej niż 400 zł/280 zł nie więcej niż 560 zł (wzrost o 7 zł) (280 zł w przypadku dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności).

Żyjemy w czasach kiedy łatwiej nam niż kiedyś kupić nową rzecz, a starą wyrzucić na śmietnik. Przecież po co naprawiać, tracić cenny czas, wszystko można wymienić na nowszy model. Przywykliśmy już do tego jak łatwo można zastąpić starą rzecz nową, ale czy na pewno lepszą? Pobudźmy w sobie nieco kreatywności i odkryjmy złotą rączkę by za pomocą domowego recyklingu dać życie starym przedmiotom. Poniżej kilka pomysłów na sam początek.

Wymarzona kuchnia z szafki nocnej

Stara szafka nocna może zmienić się najwspanialszą zabawkę dla dziecka. Po co wyrzucać ją na śmietnik, skoro można dać jej drugie życie. A jakie? Szafka sprawdzi się idealnie w roli małej kuchni dla dziecka. Wystarczy dokupić sklejkę, parę dodatków takich jak, metalowa miska, haczyki, pokrętła, itp. Do tego papier ścierny i farbę akrylową w pożądanym kolorze – ja proponuje coś w klimacie kości słoniowej, czy złamanej bieli. To jest prawdziwy domowy recykling. Wykonanie i wykończenie należy już do waszej wyobraźni, a poniżej parę zdjęć jak może wyglądać taka domowo zrobiona kuchnia. W sam raz na prezent dla małej księżniczki.

Źródło zdjęcia: http://www.conchitahome.pl/2013/05/drewniana-kuchenka-dla-dzieci.html

Oryginalny odświeżacz powietrza

Lubimy, gdy w naszych domach ładnie pachnie, a to świeżo pieczonym chlebem w kuchni, a to lawendą w szafie, a to cynamonem z pomarańczą w sypialni,  a w salonie za to czuć subtelny zapach magnolii. Na sztuczne odświeżacze powietrza czasem nieświadomie wydajemy mnóstwo pieniędzy a i tak nie jesteśmy zadowoleni z ich działania i efektu jaki dają. Sprawdźcie zatem, czy macie sól do kąpieli np. o zapachu lawendy, pomarańczy, oraz małe szklane świeczniki/ szklaneczki na podgrzewacze. Sól wsypujecie do pojemniczka i dolewacie troszkę wody. Woda parując uwolni aromat uwięziony w soli, co sprawi, że odświeży ona powietrze. W zamkniętym niewielkim pomieszczeniu jak toaleta, wystarczą dwa takie cuda. Natomiast w salonie możemy wysypać sól na większy spodek, a w środku wstawić świeczkę typu podgrzewać. Aromat z soli będzie się powoli uwalniał, a my zyskamy dodatkowy efekt, bo kto nie lubi wieczorem zapalić świecy…

Cotton balls – kule świetlne, czyli reaktywacja łańcucha choinkowego

Piękna ozdoba pokoju, parapetu, nie mówiąc już o balkonie. Oczywiście można je kupić taniej lub drożej, tylko po co, skoro można je zrobić samemu. Wystarczą tylko kolorowe nitki, krochmal i balony. Jak zrobić takie kule pisałam już tutaj. Gdy już będą gotowe, z czeluści szafy wyciągnijcie łańcuch choinkowy i voila, ozdoba gotowa, a satysfakcja jeszcze większa.

Stolik z łóżeczka dziecięcego

Jest taki czas kiedy decydujecie się na zakup nowego łóżka dla dziecka, gdyż wyrosło już ze szczebelkowego. Zatem co zrobić ze starym łóżkiem? Można przekazać innym, wyrzucić na śmietnik lub stworzyć piękny stolik. Wystarczy odmalować, zamiast materaca zamontować płytę pomalowaną farbą kredową oraz zamontować haczyki. Na nich można zawiesić różne pojemniki na kredę, nożyczki, kredki. Ja dodałabym z jednej strony jeszcze płytę na ścianie łóżeczka, tym razem pomalowana farbą magnetyczną.

Źródło zdjęcia: http://kobieceinspiracje.pl/12120,co-zrobic-gdy-dziecko-wyrosnie-z-lozeczka.html

Organizery na biurko z puszki po kawie, groszku, kukurydzy

Nikt nie lubi bałaganu wysypujących się kredek dziecka, czy długopisów na biurku. W sklepach fajne, ciekawe pojemniki potrafią kosztować więcej niż dobra kawa z ciastkiem w Warszawie, zatem i tu mam dla was pomysł. Na początek odgapimy trochę od Fizinki i jej pomysłu na skarbonkę dla dziecka. Technika ozdabiania jest ta sama, tylko przed malowaniem powinniśmy przyciąć naszą puszkę do pożądanej wielkości. Stępić można ją papierem ściernym, a na koniec pomalować. Teraz pozostaje ustawić na biurko, wypełnić i nacieszyć się widokiem.

Źródło zdjęcia: http://zycierzeczy.pl/puszki-po-groszku-i-kukurydzy-w-nowych-szatach-i-w.html

To tylko parę pomysłów na podarowanie drugiego życia rzeczom. Zanim wyrzucicie jakiś mebel, czy też pojemnik po szamponie zastanówcie się, czy możecie go wykorzystać zmieniając dotychczasową funkcję. A może już coś wykorzystaliście? Koniecznie podzielcie się z nami swoimi pomysłami i opiszcie je komentarzu!