Terroryzm to bardzo mocne słowo, niestety obecnie często spotykane we wszelakich mediach. Ostatnio słowo to dostało nowy przydomek “laktacyjny”. W internecie od pewnego czasu trwają walki o uznanie karmienia piersią w miejscach publicznych, toczą się spory w sprawie nowych zaleceń Ministra Zdrowia. Od dawna  trwa również debata na temat wyższości karmienia piersią nad butelką, i odwrotnie.

Kim są zatem terroryści laktacyjni?

Personel szpitala

Temat bliski mi czasowo. Trzy dni temu, na świat przyszła nasza córka. Dodam, że rodziłam siłami natury, a pierworodnego karmiłam piersią dwa lata. Zatem od początku nastawiona jestem na karmienie piersią.  Nie podejrzewałam jednak, że już w szpitalu spotkam się z takim terrorem.
Po pierwsze dowiedziałam się, że po kąpieli dzieci są dokarmiane sztucznie. Powiedziałam, że sobie tego nie życzę. Usłyszałam, że to dla dobra dziecka, bo lepiej przetrawi wody płodowe. “Uświadomiono” mnie, że mam mało mleka – dodam ze byłam zaledwie 12 godzin po porodzie. Następnego dnia rano, lekarz uznał, że poranna glukoza dziecka jest niska dlatego zlecił dokarmianie.
Może glukoza jest niska, może tego pokarmu nie jest jeszcze tak dużo, no ale przecież w dniu porodu jadłam tylko kolację – to ja się pytam z czego ma go być dużo? Poza tym, mała z czasem sama ustawi “pod siebie” laktację, pokarmu będzie tyle ile potrzeba.

Na koniec dodam tylko cytat położnej – “”bo jak się noworodka dokarmi to dłużej śpi i nie płacze” – wtf?

Ciocio-babcie, czyli bliższa i dalsza rodzina

Chyba każda z mam może podać przykłady, kiedy to wszelakie ciocie czy babcie próbowały wmówić, ze dziecko nie dojada, że trzeba dokarmić, bo przecież płacze.
Mnie też to spotkało przy pierwszym dziecku, ale dałam do zrozumienia, że to moje dziecko i znam je lepiej. Zresztą nie ma się im co dziwić bo kiedy one były świeżo upieczonymi mamami, królowało sztuczne mleko, jako najlepszy sposób karmienia dziecka. Od tego czasu na szczęście wiele się zmieniło i idzie, mam nadzieję, ku lepszemu.

Motłoch

News dnia – matka karmiąca została wyrzucona z centrum handlowego.  No ja się pytam – a gdzie miała go nakarmić, w toalecie? Mnie także zdarzało się karmić publicznie, zawsze robiłam to chowając się i zasłaniając to i owo. Nigdy nie wystawiałam się na widok publiczny z piersiami na wierzchu. Zgodzę się, że wielu panów może widok karmiącej matki z nagim kawałkiem piersi wprawić w zakłopotanie, ale czy to jest powód by zakazywać karmienia?  Proponuję na wzór jednego ze szwedzkich sklepów meblowych, zrobić pokój dla matki z dzieckiem. Tam będzie  można spokojnie malca przebrać, nakarmić.  Prócz tego zorganizować co jakiś czas miejsca specjalnie dla mam z dzieckiem, by mogły się schować przed sądnymi oczami.

Noworodek

Oj tak, to jest dopiero mały laktacyjny terrorysta – ale najwspanialszy jaki może być! Ciągle mu mało i jakby mógł to pierś mamy ssałby 24/24 h. Jest to wspaniałe uczucie wiedząc, ze można dać tej malej istocie fragment siebie, że jest to czas, którego nikt nam nie odbierze.

Ja poddaję się tylko tej małej terrorystce – mam nadzieję, że przed nami droga mlekiem i miodem płynąca.

Każde z obchodzonych w naszej kulturze świąt, ma jakieś symbole kojarzące się z nimi nierozerwalnie. Jak święta Wielkiej Nocy to święconka i zajączek, jak Boże Narodzenie, to oczywiście Mikołaj i choinka. I trudno większości  z nas sobie wyobrazić aby było inaczej, bo mimo postępujących zmian w obyczajowości, związani jesteśmy mocno z tradycją. I trudno się temu dziwić, skoro skojarzenia np. ze świątecznym drzewkiem są bardzo pozytywne.

Wyjątkowy żywiczny zapach zielonego drzewka długo unosi się w domu, prezenty piętrzą się pod jego rozłożystymi ramionami, a sam fakt przystrajania choinki wprawia nas w ciepły nastrój. I tak co roku, odkąd tylko sięgamy wstecz pamięcią. Ale mało kto wie, że bożonarodzeniowe drzewko, to dla Polaków całkiem “nowa” tradycja, której korzeni należy szukać tuż za zachodnią granicą.

Zwyczaj stawiania w domach ustrojonego bożonarodzeniowego drzewka przywędrował z protestanckich Niemiec, gdzie szczególnie propagował go ks Marcin Luter. I pewnie w Polsce choinka nie przyjęłaby się szerzej wraz z przełomem XVIII i  XIX wieku, gdyby nie rozbiory. Przez te 123 lata germanizacji, przenikały na polski grunt elementy protestanckiej tradycji, co szczególnie uwidoczniło się w miastach. Polska wieś dłużej broniła się przed obcym wpływem, będąc silniej zakorzenioną w katolickiej wierze i w obyczajach nie obytych w świecie chłopów. Zresztą na niektórych  wsiach jeszcze do początku XX wieku zachowała się rodzima tradycja tzw. podłaźniczki, będącej ozdobionymi gałązkami jodły, przystrojonymi i zawieszanymi pod strzechami chat.

Wracając do naszego drzewka, początkowo w swoich domach ustawiali je bogaci mieszczanie, następnie zwyczaj wywędrował “z salonów” do zwykłych mieszkań, gdzie choinka zagościła na dobre. Aby prezentowała się jeszcze piękniej, chętnie ją ozdabiano. Od wersji “skromnej” czyli papierowe wycinanki, słomiane ozdoby, wydmuszki oraz orzechy zawieszane na gałązkach, po wersję “de luxe” czyli wypiekane pierniczki, świeczki oraz bardziej wymyślne świecidełka i bombki. Tradycja kontra nowczesność – a wszystko wedle gustu i zamożności osoby ozdabiającej drzewko.

Kiedyś były dwie możliwości wyboru drzewka – jodła lub świerk, a teraz kupujemy to co zaoferują nam sprzedawcy –  już chyba nawet nie pytamy co to za iglak, byle był zielony i pachniał lasem.

W czasie trwania niezapomnianej Polski Ludowej, wielkim powodzeniem cieszyła się sztuczna choinka, często pokraczna i średnio ładna, ale przynajmniej nie zrzucała kłujących igieł.  Zresztą sama dobrze pamiętam święta w domu rodzinnym, gdzie takie “ustrojstwo” z zapałem obwieszałam bombkami. Z kolei u mojej babci była wielgachna choinka, która sięgała przystrojonym czubem samego sufitu – a w starych poniemieckich domach, sufity były naprawdę wysoko.

Tak czy inaczej, jakiego drzewka byśmy nie kupili, i w jaki sposób nie ustroili jego zielonych gałązek, niech choinka zawsze niesie nam miłe wspomnienia wspólnie spędzonych chwil z rodziną i wyjątkowych świąt Bożego Narodzenia.

Przeglądając gazetki reklamowe marketów, zatrzymajcie się dłużej na stronach z zabawkami.  Rzuci się Wam w oczy wyraźny podział: to dla dziewczynek, to dla chłopców. Zauważycie istniejące w naszym społeczeństwie tendencyjne, odmienne oczekiwania wobec chłopców i dziewczynek, które odbijają się echem na sklepowych półkach.

Niedawno abp Stanisław Gądecki w wywiadzie dla „Naszego Dziennika” stwierdził – Niektórym rodzicom podoba się uczenie chłopców, że winni po sobie sprzątać, a nie czekać, aż zrobią to za nich dziewczynki – i rozpętał medialną burzę. Tymczasem w sklepie z zabawkami od  lat widać stereotypy ról płciowych – dziewczynki są przygotowywane do tego by dbać o swój wygląd i zajmować się domem, chłopcy – do myślenia, konstruowania, tworzenia. Wynika to z zupełnie innych oczekiwań wobec cech osobowości, zdolności, obowiązków domowych, ról społecznych i zawodowych.

Typowe stereotypy kobiecych ról społecznych, to rola gospodyni domowej, do której należy gotowanie, sprzątanie, pranie, prasowanie. Zobaczcie sami – na pudełkach z zestawami do sprzątania, gotowania, prania – pozują dziewczynki. I jeszcze zwróćcie uwagę, na tę szczególną kolorystykę zabawek – miniaturowe odkurzacze, zastawy obiadowe, kuchenne sprzęty są pastelowe, a najczęściej we wszystkich odcieniach różu.

Przyglądając się zabawkom i ich opakowaniom można wyłonić kilka typowo kobiecych zawodów: sprzedawczyni, kosmetyczka pracująca w salonie piękności, piosenkarka, pielęgniarka. Od najmłodszych lat można próbować nakierować dziewczynki na określoną drogę – powinny dbać o swoją urodę – przeglądać się w lusterku, robić piękne fryzury i makijaże.

Zajrzyjmy teraz do świata chłopców – małych inżynierów, wynalazców, strażaków, kierowców, naukowców. Budowanie, konstruowanie, obsługa narzędzi i skomplikowanych systemów – uczy chłopców rozwiązywania problemów, analitycznego myślenia i rozwija przestrzenną wyobraźnię. Co więc znajdziemy na półkach sklepu z zabawkami w dziale dla chłopców? Klocki, zestawy małych majsterkowiczów, pojazdy, mikroskopy i różnego rodzaju zestawy do przeprowadzania eksperymentów.

Ciekawi mnie, jak zapatrujecie się na ten podział jako rodzice. Czy zależy Wam by Wasze dzieci nie przekraczały granic przypisanych ról do płci?

Czy wręcz przeciwnie – wychowujecie dzieci ponad tym zróżnicowaniem i nie widzicie nic złego w tym, że Wasz syn bawi się „w dom”, a córka w kierowcę rajdowego?

Dzieci są wolne od stereotypów, a to my, dorośli uczymy je schematów myślenia. Gdybyśmy chcieli przełamać stereotypy płci, to z dziewczynkami nie ma większego problemu – kupujemy zestaw klocków (co z tego, że z uśmiechniętym chłopcem na opakowaniu). Kłopot może pojawić się w przypadku, gdy chcemy kupić synowi wózek z lalką czy żelazko – musimy się natrudzić, by znaleźć w kolorze innym niż różowym.

Pamiętajmy o tym, że to przecież my – dorośli kupujemy dzieciom zabawki oraz że wpływ na dzieci poza zabawkowym biznesem ma to, jak maluchy wychowujemy, jakie role społeczne obserwują na co dzień. Czy kilkuletni chłopiec będzie chciał zabawkową pralkę? Są dwie strony medalu –  maluch widzi pewnie w reklamie, że pralkami bawią się dziewczynki, ale w jego domu jest inaczej, bo praniem zajmuje się tata. Nam rodzicom pozostaje przechwycić list do Św. Mikołaja i dowiedzieć się, o czym marzy nasze dziecko. Nie dajmy się więc zwariować – zabawki mają przede wszystkim cieszyć i bawić.

Wyprawka dla noworodka – temat ważny i “lubiący” spędzać niektórym rodzicom sen z powiek, szczególnie tym zabieganym, zapracowanym i niedoświadczonym. Produktów i różnego rodzaju akcesoriów dla dzieci, mamy teraz całe mnóstwo, jak więc w tym wszystkim się odnaleźć ? Co jest naprawdę potrzebne noworodkom i jego młodym rodzicom, a bez czego można się obejść?

Ponieważ sama to przerabiałam i wiem ile czasu zajmuje  przygotowanie porządnej  listy wyprawkowej, postanowiłam wypisać w punktach i stosownych kategoriach poszczególne przedmioty, w które warto się zaopatrzyć.

Lista wydaje się być długa, ale każdy może ją indywidualnie zmodyfikować – skracając jej zawartość bądź wydłużając, wedle potrzeb i  zasobności portfela.

SEN:

• Rożek / otulacz – używany przez wielu rodziców, choć osobiście uważam, że nie jest koniecznością – ja nie używałam.
• Kocyk  – a nawet dwa lub trzy.
• Prześcieradło – najlepiej z gumką.
• Kołdra i poduszka, ewentualnie śpiworek  – wedle uznania.
• Łóżeczko.
• Opcjonalnie – ochraniacz na szczebelki łóżeczka.

KARMIENIE:

• Poduszka do karmienia, tzw. rogal – bardzo przydatna sprawa, znacznie odciąża ręce i plecy, polecam!
• Butelka – nawet jeśli planujemy karmić naturalnie, przyda się choćby jedna awaryjna butelka.

KĄPIEL:

• Wanienka – polecam do kompletu zaopatrzyć się w stojak lub przewijak, na którym można postawić wanienkę – ponieważ schylanie się nad nią znacznie obciąża plecy, a przecież kąpiel to ma być przyjemność!
• Ręcznik – przynajmniej dwie sztuki i najlepiej z kapturkiem by okryć główkę dziecka.
• Mydełko i/lub szampon.  

PIELĘGNACJA:

• Nożyczki do paznokci lub obcinacz.
• Patyczki do uszu.
• Płatki bawełniane – przydatne do pielęgnacji pępka czy przemywania oczek.
• Aspirator bądź  gruszka do oczyszczania noska.
• Miękka szczoteczka do włosów.
• Sól fizjologiczna – do oczyszczania oczu lub nosa.
• Krem / puder na odparzenia.
• Octanisept do czyszczenia pępka.

APTECZKA:

• Termometr – najlepiej bezdotykowy.

PRZEWIJANIE:

• Przewijak – do ułożenia na komodzie lub wolnostojący (w Ikei są takie drewniane, za około 80.00 zł).
• Chusteczki nawilżane – przydatne do wszystkiego, nawet ścierania kurzu w aucie! 😛
• Pieluszki jednorazowe lub wielorazowe – jak kto woli.   
• Woreczki na zużyte pieluszki –  polecam! Przydatne nie tylko w domu, ale i na spacerze, w podróży, na zakupach czy w gościach. Gwoli ścisłości – nie muszą to być typowe “woreczki na pieluszki”, wystarczą zwykłe śniadaniówki, czy siatki ze sklepu.

SPACER I PODRÓŻ:

• Wózek
• Fotelik samochodowy.
• Opcjonalnie – Termoopakowanie na butelkę – przydatne w chłodne lub zimne dni.

ODZIEŻ:  

• Śpioszki i/lub pajacyki – na początek około 7-8 sztuk powinno wystarczyć (później goście doniosą 😉 ).
• Body lub kaftaniki – (j.w. około 7-8 sztuk) osobiście wolę body, ponieważ dają gwarancję, że plecy dziecka będą cały czas zakryte.

W zależności od pory roku….

• Skarpetki.
• Dresik / Legginsy.
• Kombinezon (jesienno-zimowy).
• Grubsza czapka (na zimne dni).
• Cienka bawełniana czapeczka (na cieplejsze, ale wietrzne dni).

PONADTO:

• Pieluszki tetrowe –  przydatne przy wielu czynnościach, np. kąpieli, przewijaniu, karmieniu, wycieraniu brudnej buźki dziecka czy jako śliniaczek.   
• Smoczek – nie wszystkie dzieci je lubią, ale warto mieć awaryjnie, przynajmniej jeden. 
• Leżaczek – moje dzieci spędzały w nim dosyć sporo czasu, szczególnie w kuchni, kiedy gotowałam obiad.
• Proszedk do prania i płyn do płukania – dla niemowląt, hypoalergiczny.

OPCJONALNIE… :

• Laktator – do odciągania mleka np. na wypadek nieobecności mamy w domu.
• Niania elektroniczna – przydatna szczególnie w domu, podróży czy przy okazji różnych wizyt u znajomych/rodziny gdzie nie zawsze możemy położyć dziecko tuż obok siebie.